nike - 2014-01-05, 11:45 Temat postu: Kim jest Duch Święty? Kto to jest duch Święty? I co Pismo Święte mówi o Duchu Świętym? Zapraszam do dyskusji 
Krystian - 2014-01-07, 22:34 Temat postu: Re: Kim jest Duch Święty?
Duch Święty to czynna moc Boga Prawdziwego. Nie jest to osoba, ponieważ nigdzie w Biblii nie znajdziemy jego imienia. Jan Chrzciciel powiedział, że Jezus będzie chrzcić duchem świętym, tak jak Jan wodą. Skoro woda nie jest osoba to tym samym nie jest nim Duch Święty. sceptyk - 2014-01-08, 05:51 Skoro tak to czemu mówi się, że Bóg jest w 3 osobach? Krystian - 2014-01-08, 15:46
Zapytaj o to katolików. Biblia mówi że, Ten Wszechmogący jest jeden aleksander - 2014-01-10, 09:53
Dlaczego tylko katolików?Wyznających Boga w Trójcy świętej jest około 2 miliardów ludzi z tego katolicy to około miliard dwieście milionów.Nie jest to forum katolickie i nie rozmawia się na niem o katolikach dziwi mnie więc,że jak odnosi się do jakiejś doktryny chrześcijańskiej to przeważnie porusza się katolików,katolicyzm czy Kościół katolicki.Nieprawdaż? 
ben-salem - 2014-01-10, 18:27
Pogląd na Ducha Św. kształtował się stopniowo, aż dopiero gdy powszechne (katolickie) chrześcijaństwo Wschodu i Zachodu stało się jedynie dozwolone pod groźbą śmierci (rozporządzenie Teodozjusza Wielkiego i Justyniana) również pogląd na Ducha Św., że jest osoba, stał się częścią wymagalnego wyznania wiary. Przez następne wieki, aż do dziś opinia o tym, że jest to osoba stanowi dziedzictwo chrześcijaństwa w ogóle. Wiele stuleci wstecz, kwestionowano tą doktrynę jako niebiblijną. ben-salem Krystian - 2014-01-10, 20:24
Dlatego, że odniosłem się do naszego kraju. Chyba nie będziesz zaprzeczał, że wiekszość Polaków deklaruje się jako katolicy
na tym forum się wszystko porusza nie tylko KrK A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują. czyli nie jest ważna liczebność konik polny - 2014-01-10, 21:49 Liczebność ani w jedną ani w drugą stronę nie jest ważna. Duch św - to czynna moc Boża, tak jak już zostało o tym wspomniane. aleksander - 2014-01-11, 17:49 Mnie chodziło przede wszystkim o to aby wypowiadać się merytorycznie bez jakichkolwiek odniesień ad personam czy jakichś wycieczek denominacyjno-wyznaniowych co dość często widać na różnych forach.Zresztą samej dyskusji na argumenty trzeba się uczyć. Oczywiście i ja zrobiłem trochę offtopu i za to przepraszam. 
Iwona - 2014-01-11, 20:20 Ducha Świętego też można doświadczyć. Ja Go kocham. Krystian - 2014-01-11, 21:25
Jeśli chcesz merytorycznie to napisz, gdzie biblia stwierdza, że Duch Święty to osoba? Iwona - 2014-01-11, 22:59 Krystianie, to można zobaczyć w wielu miejscach. nike - 2014-01-11, 23:00
wiec podaj w jakich dokladnie. Krystian - 2014-01-11, 23:04
więc czekam Iwona - 2014-01-11, 23:18 „Idźcie więc i czyńcie uczniami wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28, 19) - mamy Trzy Osoby "dlaczego szatan zawładnął twym sercem, że skłamałeś Duchowi Świętemu i odłożyłeś sobie część zapłaty za ziemię.(...) Jakże mogłeś dopuścić myśl o takim uczynku? Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu" (Dz. Ap. 5.3-4). - argument na Bóstwo Ducha Świętego. W pierwszej części jest, że skłamał Duchowi Świętemu. W drugiej części pisze, że skłamał Bogu. A więc Duch Święty jest Bogiem. Ten fragment należy odczytywać jako całość. HarryPotter - 2014-01-12, 05:34 Jak duch może być osobą? Duch, z definicji, jest bezcielesny. Duch przyjaźni jest osobą, czy ideą? Duch wspólnoty, to osoba, duch, czy alegoria?
No i wyszło szydło z worka - jak pogrzebać głębiej, to dojdziemy i do tego, że bożek zwany przez Żydów "JHWH" wcześniej miał w Mezopotamii inną nazwę, no i też żonę, która była rodzaju żeńskiego, oczywiście. Tak więc Iwonko, modlisz się do bożka imieniem Enlil, władającego gromami i mającego paskudne zwyczaje i paskudną osobowość (zazdrosny, zawistny, mściwy, krwawy morderca. Wręcz masowy morderca i zbrodniarz wojenny. Dzisiaj stanąłby przed międzynarodowym trybunałem za zbrodnie wojenne przeciwko ludzkości.) Jak również do jego uroczej żonki, ukrywającej się pod pojęciem "Duch Święty". Fragment książki : GWIEZDNY OGIEŃ – ZŁOTO BOGÓW Niezaprzeczalnym faktem jest to, że całość patriarchalnej historii Starego Testamentu, począwszy od Adama, przez około 19 kolejnych pokoleń, aż do Abrahama, to dzieje mezopotamskie. A dokładniej, historia ta zaczyna się w czasach Sumerów zamieszkujących południowe tereny Mezopotamii, gdzie znajdowała się porośnięta trawą delta Eufratu, którą ich starożytni przodkowie nazywali Edenem. (...) Jeszcze dwie inne prace są cytowane w Biblii. Księga Liczb powołuje się na Księgę Wojen Jehowy5 (21.14), zaś Księga Izajasza odsyła nas do Księgi Jehowy6 (34.16). Co to za księgi? Gdzie one są? Są wymieniane w Starym Testamencie (co oznacza, że go poprzedzają) i wszystkie są cytowane z racji ich wagi. Dlaczego redaktorzy uznali za konieczne usunięcie ich w czasie selekcji? W trakcie szukania odpowiedzi na to pytanie oraz analizy zawartości Starego Testamentu przed jego wypaczeniem okazało się, że w anglojęzycznych bibliach słowa “Pan" używa się w ogólnym kontekście, podczas gdy w tekstach wcześniejszych występuje wyraźne zróżnicowanie między “Jehowa" i “Pan". Często zastanawiano się, dlaczego biblijny Bóg Hebrajczyków prowadził ich poddając ich próbom i cierpieniom, sprowadzając na nich powodzie i katastrofy, a (od czasu do czasu) ukazywał zupełnie odmienne, pełne litości oblicze. Odpowiedź na ten dylemat brzmi następująco: chociaż obecnie obie religie, żydowska i chrześcijańska, uznają “jednego i jedynego Boga", początkowo występowała znaczna różnica między Jehową i Panem. Były to w rzeczywistości dwa różne bóstwa. Bóg, którego zastępczo (ponieważ jego imię było niewymawialne) nazywano Jehową, był tradycyjnie bogiem burz, gniewu i zemsty, natomiast bóg, którego zwano Panem, był bogiem żyzności, płodności i mądrości. Jak zatem nazywano Pana we wczesnych rękopisach? Określano go, po prostu, dominującym hebrajskim słowem “Adon" odpowiadającym znaczeniowo słowu “Pan". Z kolei Jehowy nie nazywano na początku żadnym konkretnym imieniem i nawet Biblia powiada, że Bóg Abrahama nazywany był “El Szaddai", co znaczy “Wyniosła Góra". Zastępcza nazwa, Jehowa, pochodzi od oryginalnego hebrajskiego tetragramu, to jest czterech hebrajskich liter, YHWH, które oznaczają “Jestem tym, który jest" – podobno tym słowem Bóg zwrócił się do Mojżesza na górze Synaj, setki lat po Abrahamie. “Jehowa" nie był więc imieniem, zaś wczesne manuskrypty mówią po prostu o “El Szaddai", a o jego odpowiedniku o przeciwnym charakterze – “Adon". Wśród Kananejczyków bogowie ci nosili odpowiednio imiona “El Eljon" (“Alijan") i “Baal", które miały dokładnie takie same znaczenia (“Wyniosła Góra" i “Pan"). W naszych współczesnych bibliach określenia “Bóg" i “Pan" używane są wymiennie, jak gdyby dotyczyły jednej i tej samej postaci, lecz początkowo wcale tak nie było. Jeden z nich był bogiem mściwym (nienawidzącym ludzi), a drugi bogiem o charakterze socjalnym (podporą ludzi), i każdy z nich miał żony, synów i córki. Stare pisma mówią, że przez cały patriarchalny okres Izraelici pasjonowali się czczeniem Adona, Pana, lecz przy każdej okazji El Szaddai (bóg burzy, Jehowa) brał odwet w postaci powodzi, burz, głodu i destrukcji. Nawet przy samym końcu (około roku 600 p.n.e.) Biblia podaje, że Jerozolima została zniszczona z rozkazu Jehowy, zaś dziesiątki tysięcy Żydów dostały się do babilońskiej niewoli, dlatego że ich król (potomek króla Dawida) wzniósł ołtarze na cześć Baala, czyli Adona. To właśnie w czasie tej niewoli Izraelici osłabli i ostatecznie dali za wygraną. Zdecydowali poddać się “Bogu Gniewu" i stworzyli nową religię z najzwyklejszego strachu przed jego karą. Właśnie w tym czasie po raz pierwszy pojawiło się imię Jehowa – było to zaledwie 500 lat przed Jezusem. Konsekwentnie Kościół Chrześcijański przyjął również Jehowę nazywając go po prostu “Bogiem", zaś wszystkie społeczne aspekty Adona zostały odrzucone. Obie religie zaczęły od tego momentu opierać się na wierze w strach, obawie przed karą. Nawet jeszcze dziś ich wyznawcy określani są jako żyjący w “bojaźni bożej". Gdzież zatem jesteśmy? Otóż wiemy, że w ramach całego panteonu bogów i bogiń (z których wiele ma swoje odnośniki w Biblii) istniało dwóch głównych przeciwstawnych bogów. W różnych religiach znani oni byli pod nazwami El Eljon i Baal, El Szaddai i Adon, Aryman i Mazda (Ormuzd), Jehowa i Pan, Bóg i Ojciec – wszystko to są nazwy o charakterze tytularnym, nie ich nazwy własne. Kim więc w rzeczywistości byli ci bogowie? Aby znaleźć odpowiedź na to pytanie, nie musimy szukać zbyt daleko, wystarczy tylko sprawdzić miejsce, w którym ci bogowie działali. Starokananejskie teksty (odkryte w Syrii w latach dwudziestych) powiadają, że ich dwory znajdowały się w dolinach Tygrysu i Eufratu, w Mezopotamii, w sumeryjskiej delcie położonej nad Zatoką Perską zwanej Eden. Jak zatem starożytni Sumerowie nazywali tych dwóch bogów? Jakie mieli imiona? Jesteśmy w stanie śledzić sumeryjskie teksty wstecz aż do 3 700 lat p.n.e. Wszystkie one mówią, że interesujący nas bogowie byli braćmi. W Sumerze bóg burz, który ostatecznie stał się znany pod imieniem Jehowy, nazywany był “Enlil" lub “Ilu-kur-gal" (co znaczyło “Władca Gór"), zaś jego brat, który stał się Adonem, nazywany był “Enki". Imię to ma duże znaczenie w naszej historii, ponieważ “Enki" znaczy “archetyp" (pierwowzór, prototyp). To właśnie te wczesne syryjskie manuskrypty powiadają nam, że to Enlil sprowadził Potop, a także zniszczył Ur i Babilon, to on cały czas sprzeciwiał się kształceniu i oświeceniu rodzaju ludzkiego. Wczesnosumeryjskie teksty podają także, że to Enlil zrównał z ziemią Sodomę i Gomorę nad Martwym Morzem i wcale nie dlatego, że były to siedliska nieprawości, jak się nas uczy, ale dlatego że były to ośrodki mądrości i nauczania. Z kolei Enki był tym, który mimo sprzeciwu swojego brata, obdarował Sumerów dostępem do Drzewa Wiedzy i Drzewa Życia. To właśnie on opracował strategię ucieczki przed Potopem i przekazał Tablice Przeznaczenia, które przetrwały czas – tablice praw naukowych, które stały się fundamentem pierwszych szkół tajemnic w Egipcie. (...) Nikt nie potrafił nigdy wytłumaczyć, dlaczego Jehowa miałby chronić Kaina, który się mu sprzeciwiał. W rzeczywistości to nie było postanowienie Jehowy. To nie on był protektorem Kaina. Jest powiedziane, że “znamię" nadane zostało Kainowi przez Pana (Adon, Enki), który był jego ojcem. Mało kto zastanawiał się kiedykolwiek, kim są nieprzyjaciele Kaina, o których mówi Księga Rodzaju. Któż to mógł być? Skąd się wzięli? Według Biblii na Ziemi byli w owym czasie tylko Adam i Ewa oraz ich synowie Kain i Abel, przy czym Kain miał niebawem zabić Abla. Jeśli uznamy ten tekst za prawdziwy, to będziemy musieli stwierdzić, że nie było wówczas nikogo, kto mógłby być nieprzyjacielem Kaina! Czymże więc był ten sumeryjski Gra-al, który Biblia zwie “Znamieniem Kaina"? Był to pełen godności herb w postaci “Pucharu Wody" lub Rosi-Crucis (“Puchar Rosy"), który istnieje we wszystkich zapiskach (włącznie z egipskimi, fenickimi i hebrajskimi annałami) w postaci zwróconego ku górze czerwonego krzyża umieszczonego w środku koła. Na przestrzeni wieków znak ten ulegał różnym modyfikacjom i upiększeniom, lecz jego istota pozostała nie zmieniona i uznaje się go za oryginalny symbol Świętego Graala. Kolejna nieprawidłowość zawarta w Księdze Rodzaju znajduje się w miejscu, w którym mówi ona, że Kain znalazł sobie żonę. Należy zatem zapytać, kim byli jej rodzice, skoro Adam i Ewa byli wówczas jedyną żyjącą parą? Nie wdając się w wyjaśnienie tej niedorzeczności Księga Rodzaju przechodzi do wyliczania imion potomków Kaina! To oznacza, że pewne bardzo ważne informacje zostały usunięte ze Starego Testamentu. Jest oczywiste, że w tamtych czasach na Ziemi było już wielu ludzi i ich dzieje znaleźć można w źródłach pozabiblijnych. Pomijając teksty sumeryjskie, znacznie więcej informacji na ten temat znaleźć można nawet w tekstach hebrajskich i wczesnochrześcijańskich. W celu przedłużenia linii Kaina został on ożeniony ze swoją siostrą przyrodnią – księżniczką czystej krwi Anunnaki, Luluwą. Jej ojcem był Enki, zaś matką Lilith, wnuczka Enlila. Biblia nie podaje imienia żony Kaina, niemniej podaje imię ich młodszego syna, Henocha, z kolei teksty sumeryjskie podają imię ich starszego syna, dziedzica tronu, Atuna, który jest bardziej znany pod imieniem Etana, król Kish. O Etanie mówi się, że “przechadzał się z bogami" i był karmiony z “Rośliny Narodzin" (lub “Drzewa Życia", jak podaje Księga Rodzaju). Od tej chwili królowie tej linii byli określani jako gałęzie Drzewa, przy czym starożytnym odpowiednikiem słowa “gałąź" było słowo klone (“klon"). Później owa “Roślina" lub “Drzewo" zostało przedefiniowane na “Winorośl" i stąd Gra-al. W ten sposób Winorośl i Mesjanistyczna Linia Krwi (rodowód) zespoliły się w jedno pojęcie w literaturze kolejnych stuleci. Poprzez tworzenie odpowiednich związków ta królewska linia była tak kształtowana, aby móc pełnić przywódczą rolę. Jej sukcesorzy zawsze przewyższali sobie współczesnych pod względem wiedzy, kultury, świadomości, mądrości i intuicji. Aby zachować czystość krwi, zawsze zawierali małżeństwa ze ściśle spokrewnionymi ze sobą partnerami. Wiedziano, że dominujący gen dziedzictwa jest przenoszony z krwią matki. Dziś nazywamy to “mitochondrialnym DNA". W ten oto sposób zrodziła się tradycja, którą odziedziczyli ich królewscy spadkobiercy w Egipcie i późniejsi władcy celtyccy. Prawdziwy status królewski był utrzymywany i przekazywany poprzez kobietę i z tego względu królewskie małżeństwa były strategicznie zawierane z przyrodnimi maternalnymi siostrami (wspólna matka) lub ciotecznymi kuzynami. Dotarłszy do miejsca, w którym po raz pierwszy padła nazwa Drzewo Życia, to znaczy do około 3 500 roku p.n.e., zaczniemy teraz poznawać zasady, przy pomocy których ród królewski od jego prapoczątków odżywiany był doustnie składnikami pochodzącymi z ludzkiego ciała. Praktyka ta była kontynuowana przez ponad 1000 lat, aż do chwili gdy program żywienia zyskał postać w pełni naukową i alchemiczną. Zanim zagłębimy się w szczegóły królewskiej diety, warto zastanowić się, dlaczego tak ważna, pochodząca od Kaina, linia krwi królewskiej została ze względów strategicznych zignorowana przez Hebrajczyków i Kościół Katolicki na rzecz równoległej, młodszej linii wywodzącej się od syna Adama, Seta. Dlaczego bojaźliwi uczniowie EnliIa-Jehowy ostatecznie odżegnali się od dynastii Kaina? Księga Rodzaju Starego Testamentu podaje rodowody pochodzące od Kaina i jego przyrodniego brata Seta. Warto jednak zauważyć, że imiona figurujące na tych listach w pierwszych pokoleniach są bardzo podobne, mimo iż podawane są w innym porządku: Henoch – Enosz, Irad – Jered, Machujael – Mahalaleel, Metuszael – Metuszelach i Lamek – Lamek. Biorąc to pod uwagę, często wysuwano przypuszczenie, że linia pochodząca od Seta aż do Noego, syna Lameka, była (niezbyt zręcznie) zakamuflowana przez kompilatorów Biblii w celu ukrycia, że w rzeczywistości pochodziła ona aż do czasów Noego od Kaina. Jeśli rzeczywiście tak było, wówczas w czasie życia Noego musiało wydarzyć się coś, co spowodowało konieczność ukrycia przez późniejszych historiografów rzeczywistego pochodzenia jego przodków. Odpowiedzi na to należy szukać w samej Biblii. W tym momencie historii rodziny mściwy Jehowa najwidoczniej ostrzegł Noego i jego synów przed spożywaniem krwi – edykt ten stał się bardzo ważny i zaważył na późniejszym stylu życia żydów. Od dawna żydowskim zwyczajem jest wieszanie mięsa, aby ściekła z niego krew, zanim zostanie ono ugotowane i zjedzone. Natomiast w tradycji chrześcijańskiej, wręcz przeciwnie, symboliczne spożywanie krwi jest bardzo ważne. Zwyczajem chrześcijan jest przyjmowanie sakramentu Komunii, w czasie którego pite jest wino z poświęconego kielicha symbolizujące krew Jezusa, życiodajną krew Mesjanistycznej Winorośli. Być może ten chrześcijański zwyczaj jest nawrotem do odległego, pochodzącego jeszcze z czasów sprzed Noego, rytuału, któremu sprzeciwił się Jehowa? Jeśli tak rzeczywiście jest, to być może kielich będący symbolem kobiety odnoszącym się od zarania dziejów do macicy, odnosił się również do ekstraktu z krwi menstruacyjnej? Odpowiedź na te pytania brzmi: “Tak". Taki był właśnie ten zwyczaj, lecz nie był on aż tak podejrzany (odpychający), jak to się może wydawać. Kto z nas wie lub stara się dociec, skąd biorą się spożywane dziś leki oraz różne suplementy. Co więcej, ci, którzy to wiedzą, niechętnie o tym mówią. I tak na przykład hormon Premarin wytwarzany jest z moczu klaczy, a niektóre hormony wzrostu z Escherichia coli (pałeczka okrężnicy), bakterii znajdującej się w kale. Ekstrakt krwi, o który chodzi, nie pochodził pierwotnie z ludzkiej krwi, lecz z poświęconej księżycowej esencji Anunnaki, to znaczy od Nin-khursag, siostry Enki, zwanej Panią Życia. Uważano go za najpotężniejszą siłę życiową i nazywano “Gwiezdnym Ogniem". Królewska linia została zrodzona z łona Nin-khursag i to właśnie jej krwią, boskim Gwiezdnym Ogniem, dokarmiano dodatkowo Smoczy ród. W Starożytnym Egipcie Nin-khursag była czczona pod postacią Izis i pod obydwoma imionami była ona matką mesjanistycznej linii (rodu), ponieważ to jej gen był twórcą “Początku", “Gene-Izis", lub – jak określali to Grecy – Genesis. Warto w tym miejscu przypomnieć, że edykt zabraniający spożywania krwi nie pochodził od Enki Mądrego, lecz Enlila-Jehowy – Boga Gniewu, który zesłał Potop, spustoszył Ur i Babilon oraz usiłował zmylić Adama, mówiąc, że umrze, jeśli spróbuje zjeść owoc z Drzewa Wiedzy. Nie był to bóg kochający ludzi i sumeryjskie teksty mówią to jasno. Ponieważ zabronił on spożywania krwi, należy sądzić, że nie był to edykt mający na celu dobro Noego i jego następców, ale raczej ich szkodę. W ścisłej recepturze Gwiezdnego Ognia znajdowała się księżycowa esencja Bogini, lecz nawet w warunkach naszego ziemskiego środowiska wydzielina menstruacyjna zawiera w sobie najwartościowsze endokrynologiczne składniki, w szczególności pochodzące z szyszynki i przysadki mózgowej. To właśnie szyszynka była zawsze łączona bezpośrednio z Drzewem Życia, gdyż uważano, że ten maleńki gruczoł wydziela substancję zapewniającą długie aktywne życie zwaną somą lub według Greków – ambrozją. W kręgach mistycznych menstruacyjnej “flow-er" (“ta, która płynie") od dawna przypisuje się nazwę “flower" (“kwiat") i przedstawia się ją symbolicznie jako kwiat lilii lub lotosu. W rzeczywistości definicja “flow-er" stanowi rdzeń współczesnego słowa “flower". W starożytnym Sumerze najważniejsze kobiety z rodu Smoka traktowano jak lilie i nadawano im takie imiona, jak Liii, Luluwa, Lilith, Lilutu czy Lillette. W wyobrażeniach malarskich Mesjanistyczny Smok zdradzał niewielkie podobieństwo do uskrzydlonej, dyszącej ogniem bestii z późniejszej zachodniej mitologii. Był to zasadniczo wąż o olbrzymich szczękach posiadający cztery nogi, podobny do krokodyla lub warana. Był to święty Messeh, który nosił imię “Draco". Draco był symbolem boskości egipskich faraonów, egipskiego lecznictwa, esseńczyków z Qumran, a także Bistea Neptunisem (wężem morskim) europejskich następców rybiarskich królów z dynastii Merowingów. W starych hebrajskich Bibliach wszystkie odniesienia do węży czynione są za pomocą słowa nahash (od źródło-słowu NHSH), lecz nie odnosi się ono do węży, jakie znamy, to znaczy jadowitych gadów, lecz do węży w ich tradycyjnym znaczeniu, symboli mądrości i oświecenia, bowiem słowo nahash jest czasownikiem określającym czynność rozszyfrowywania, wynajdywania. Węże, w tej lub innej formie, zawsze były wiązane z mądrością i uzdrawianiem i zwyczajowo Drzewa Życia i Wiedzy są z nimi łączone. W insygniach wielu stowarzyszeń medycznych do dzisiaj znajduje się wąż owinięty wokół Drzewa Narodzin (Drzewa Życia). Wizerunek ten przedstawiany jest na wielu reliefach starożytnego Sumeru jako symbol Enki. (...) W czasach starożytnego Sumeru kapłani Anu (ojca Enhia i Enki) rozwijali i doskonalili wielokierunkową wiedzę medyczną dotyczącą substancji ożywionych, z menstruacyjnym Gwiezdnym Ogniem jako źródłem istotnych składników włącznie. Na początku była to czysta księżycowa esencja Anunnaki zwana “Złotem Bogów" podawana wyłącznie królom i królowym z rodu Smoka. Później, w Egipcie i krajach śródziemnomorskich, menstrualny “Gwiezdny Ogień" był zbierany od świętych dziewic-kapłanek, które czczono jako “Szkarłatne Kobiety". Wydaje się, że słowo “rytualny" ma swoje źródło w tych praktykach i pochodzi od słowa ritu, które określało świętą ceremonię “Czerwonego Złota". Wydzieliny gruczołów dokrewnych są, oczywiście, do dzisiaj używane w terapii, lecz ich składniki, takie jak melatonina i serotonina, są uzyskiwane z gruczołów martwych zwierząt i wykazują brak bardzo ważnych elementów, które są obecne jedynie w wydzielinach gruczołów żywych ludzi. W symbolice ognia starożytnej alchemii “czerwień" jest synonimem metalicznego “złota". W niektórych tradycjach (na przykład hinduskiej) “czerwień" identyfikuje się z “czernią". Stąd bogini Kali jest zarówno “czerwona", jak i “czarna". Kali pochodzi jednak od Sumerów, którzy twierdzili, że jest ona Kalimath, siostrą żony Kaina, Luluwy. Kali była główną księżniczką Domu Smoka i za sprawą jej związku z Gwiezdnym Ogniem stała się boginią czasu, pór roku, okresów i cykli. Z tego też względu imię jej stało się rdzeniem słowa kalendarz (kalindar) oznaczającego podział na pory roku. Krystian - 2014-01-12, 18:01
Mamy dwie osoby. Imię ojca i syna znamy ducha nie.Ponadto nigdy apostołowie nie chrzcili według tej formuły. Zawsze w imię Jezusa. Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym. zwróć uwagę Iwono, gdyby przyjąć, że Duch Święty to osoba to w hierarchii byłaby wyżej niż Jezus Iwona - 2014-01-13, 10:58 [quote]Jak duch moż
A czy Ducha Świętego można z tymi definicjami zestawiać? Owszem, jest bezcielesny, ale robi to co istoty bezcielesne nie potrafią. Mówi, kieruje nami. Bez Ducha Świętego nawet my nie moglibyśmy nazywać Boga "Ojcem".
Nie, modlę się do Ducha Świętego, który zstąpił na Apostołów w dzień Pięćdziesiątnicy nike - 2014-01-13, 23:09
Określenie Duch Święty oznacza święte Boskie usposobienie, Mt.28:19 chrzcząc je w imię [w podobieństwo charakteru] Ojca, i Syna, i Ducha Świętego [święte usposobienie Łuk. 4:1: A Jezus pełen będąc Ducha Świętego, wrócił się od Jordanu Duch Święty oznacza, iż był on Boskim usposobieniem w Nim, najważniejszym ze wszystkich świętych, poświęconych, świątobliwych.
Duch Święty jest w Bogu i jeżeli Ananiasz skłamał, to skłamał Bogu JHWH, Skłamałeś DŚw. Boskiemu usposobieniu,, Boskiej mocy, która zresztą za chwilę się wykonała na Ananiaszu. tak mniej więcej rozumiem DŚw. Iwona - 2014-01-13, 23:36 Z którego przekładu korzystasz? Pytam bo u mnie nie ma takich informacji w nawiasie jak u Ciebie w Mt 28, 19. I nie rozumiem co to znaczy, że Duch Święty był Boskim uosobieniem w Jezusie. Czym jest Boskie uosobienie? Jak to rozumiesz? Jeżeli Duch Święty jest mocą Bożą to co z tym wersetem jak Gabriel mówi do Maryi: "Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię"? Przecież jakby się wstawiło w miejsce "Ducha Świętego" moc Bożą to byłoby: "moc Boża zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię". Jaki miałoby cel to powtórzenie? nike - 2014-01-14, 00:04
Informacja jest dodana przezemnie, dla lepszego zrozumienia, stad w nawiasie jest. oj Iwonko Iwonko.
Jak można tego nie zrozumieć? skoro Duch Święty jest w Bogu, to Bóg go daje komu chce, i dał go też Jezusowi prawda? Iwonko co to jest usposobienie? ---cechy czyjegoś charakteru, w tym wypadku cechy Boga JHWH,
"Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię"? Maria została zapłodniona mocą Boga Najwyższego prawda? Maria była godna otrzymać od Boga Ducha Świetego, dla swojego dziecka. Jezus po swoim Ojcu niebiańskim otrzymał usposobienie charakteru swojego Ojca niebiańskiego prawda? Stąd teksty w Biblii kto widzi mnie widzi i ojca mego.--- w charakterze, w miłości, w mocy, w mądrości. Iwona - 2014-01-14, 13:08
A mnie pouczasz bym cytowała jedynie z Biblii, gdy piszę o jakimś poglądzie. Więc pamiętajmy, tylko Biblia i nie wpisujmy we fragment biblijny tego czego tam nie ma. Ewentualnie dalej w komentarzu. A to z szacunku do samego tekstu. Tak będzie lepiej.
Chyba zbliżamy się coraz bardziej do Trójcy Świętej
Duch Święty zstąpił na Nią i tak się Jezus w Jej łonie począł.
Tak. I taki był plan Boży.
Czyli, że miał taki sam charakter jak Ojciec? Jak tak to z tym się zgadzam.
We wszystkim. Jest odblaskiem chwały Ojca. nike - 2014-01-14, 16:38
Jeżeli cytujemy same teksty, bez rozwinięcia ich to wstawiamy same teksty, ale jeżeli rozwijamy teksty naszymi myślami to ja nie widzę nic złego,ze w nawiasie wpisujemy jak dany tekst rozumiemy. Ty natomiast nigdy nie posługujesz się tekstami, dopiero na moją interwencję jakiś tam wpiszesz, chociaż często nie do tematu. A warto się trochę przyłożyć prawda?
Czyjej?
ale nie jest Ojcem, tylko Jego synem, a więc jest ich dwóch a nie jeden a duch Boży jest to wplywm Boży, boskie usposobienie, boska moc ale nigdy nie osoba. nike - 2014-01-27, 11:23 Moze jeszcze się więcej chętnych wypowie w tym temacie, zapraszam
sceptyk - 2014-02-24, 02:28 Duch jak to duch, czasami straszy a czasami nawiedza a święty bo ma świętą cierpliwość do ludzi. 
aleksander - 2014-03-07, 07:47 Duch Święty jest Osobą.Jest Osobą Trójcy Świętej.Bóg jest w Trzech osobach.A zatem Duch Święty jest trzecią Osobą Boską:Bóg Ojciec,Syn Boży i Duch Święty.Amen. 
nike - 2014-03-07, 10:39
Acha, więc podaj Jego imię? Każda osoba ma imię, imie Boga JHWH, imię Jezusa znasz, a imie ducha Św.???? aleksander - 2014-03-07, 12:44 Droga nike, aby nie pisać tego,co już ktoś ładnie napisał,odsyłam do dobrego artykułu na ten temat: http://kosciol.wiara.pl/d...o-Duchu-Swietym Ja lepiej tego bym nie wyraził zatem wybacz,że wklejam link ale uważam,że w taki sposób najlepiej ukażę to, w jaki sposób ja i moi bracia w wierze wierzmy w Osobę Ducha Świętego.Nie chodzi mi o to aby Ciebie,czy kogokolwiek przekonywać do racji,ale o to,by ukazać to w jaki sposób pojmujemy te kwestie. 
nike - 2014-03-07, 17:30
Duch tego symbolu nie wybierał, tylko Bóg JHWH i to tylko dlatego, żeby uczniowie zobaczyli moc Bożą nad Jezusem i uwierzyli, że jest od Boga. Jdąc twoim sposobem myślenia i stronką która podałeś,mozna by tez powiedzieć,że Duch Św. to język ognisty jest tak, bo przecież kiedy uczniowie w liczbie 120 w dzień Pięćdziesiątnicy otrzymali Ducha Św. to języki nad ich głowami ukazały się. Imię własne Boga jest jedno, tytułów ma więcej, imię własne Jezusa jest jedno, a tytułów ma około 130, jeżeli DŚw. jest osobą to też powinien mieć jedno imię własne, czyz nie tak? Markerów - 2022-09-25, 10:06
Gwiazdy zaś mają imiona (Iz 40:26), a nie są osobami.😅 Jeśli więc Duch Św. mówi o sobie „Ja” (gr. ego - Dz 10:20), to chyba nie warto z Nim polemizować i wykazywać Mu, że nie jest osobą. Pokoja - 2022-09-25, 10:37
Tak oddany tekst jest w sprzeczności z kontekstem, więc dowodzi, że jest wstawką trynitarzy, a nie pierwotnym przekazemm Słowa Bożego. Skoro wypowiedź Pana Jezusa w Mat. 28:18 i 20 jest wyrażony w pierwszej osobie, to dlaczego w w. 20 miałby wypowiedzieć się o sobie w trzeciej osobie. To jest najprostszy powód do podważenia przekazu tego tekstu. Poprawny tekst: Analiza tekstu z Ewangelii Mateusza 28:19 http://www.filadelfiamedi...20Mat.28.19.pdf „Wszelka moc jest dana mi... idźcie więc ...czyńcie uczniów w moim imieniu nauczając ich cokolwiek wam poleciłem... Ja jestem z wami...”
Taka treść także jest wynikiem manipulacji przez trynitarzy w Słowie Bożym. Tam powinno być, że kłamie Duchowi Świętego, czyli Bogu Ojcu, a nie komuś poza nim. Henryk - 2022-09-25, 10:44
Ducha świętego posiadają także niektóre osoby, więc nie warto polemizować, że ta „osoba” została podzielona między ich.
Taki katolicki kanibalizm… Truposza potrafią dzielić na relikwie, to dlaczego nie "osoby ducha"? 
Tego ducha posiada przecież wiele osób. A ta „osoba” to jakaś ciecz, bo została wylana, i jeszcze będzie bardziej wylana. Dz 2:17 NWT-PL "'"A w dniach ostatnich – mówi Bóg – wyleję mego ducha na wszelkie ciało i wasi synowie oraz wasze córki będą prorokować i wasi młodzieńcy będą mieć wizje, a waszym starcom śnić się będą sny;" Najprawdopodobniej jakiś olej, bo jest tłusta. Dz 10:38 BT2 "Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła." Według Markerowa to taki pewnik, że duch to osoba...
Podobnie miłość musi być osobą, ponieważ mówi, nakazuje, powstrzymuje... Ot, taka "logika" na użytek parafian. Pokoja - 2022-09-25, 10:53
W Dz. 10:15 czytamy, ze przemawiał do Piotra Bóg, a w w. 20 jest zaakcentowane, że przemówił Duchem swoim, a nie, że przemówiła jakaś inna osoba: Dz. 10:19. A (1161) gdy Piotr (4074) myślił (1760) o (4012) onem widzeniu (3705), rzekł (2036) mu [846] Duch (4151): Oto (2400) cię (4571) trzej (5140) mężowie (435) szukają (2212). [BG] Dz. 10:19. Zaś zastanawiającemu się Piotrowi Duchem przemówił co do rzeczy widzianych: Oto cię trzej mężowie szukają. [KS] Bóg Piotrowi przemówił Duchem swoim, a nie przez jakiegoś posłańca (anioła).
Markerów - 2022-09-25, 11:43
Ooo teraz to co nie wygodne od razu jest zmieniane i poprawiane? 🤔 Może napisz nową , swoją Biblię będzie ci lżej i twe filozofie będą sie ze sobą zgadzały 👏👏👏👏👏 Markerów - 2022-09-25, 11:49 [quote="Henryk"]
He dobre 😅 podzielona osoba 🤣 To odpowiedź sobie Jeszcze na pytanie jak możemy być napełnieni Chrystusem, który „napełnia wszystko wszelkimi sposobami” Ef 1:23 ,więc też samym sobą Jezus jest w was” 2Kor 13:5; Bo wiesz Henryku,;: Duch Św. tak jak wiatr, „tchnie jak chce” (J 3:8), więc nie ogranicza Go ilość osób. 😉 Bóg działa „ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich” Ef 4:6. Dziwie się tobie że tak przyziemne myślisz o sprawach Bożych Markerów - 2022-09-25, 11:53 [quote="Henryk"]
No naprawdę argument na miarę uczonych 😉 Biblia stosuje zamiennie różne określenia dotyczące posłania Ducha Św.: „tchnę”, „poślę”, „dam wam”. Natomiast odnośnie terminu „wylanie” przytaczam tekst 1Sm 1:15 („Anna powiedziała: wylałam duszę swoją przed Panem”), pozostawiając go bez komentarza Ez 22:15 - „rozlanie” mieszkańców Jerozolimy; Ps 22:15 - „rozlany jestem”; Hi 10:10 - „Czy mnie nie zlałeś jak mleko” Kilka razy słowo „wylać” stosowane jest dla określenia zesłania plag, przez co widać, że jest to termin metaforyczny, bo są one zsyłane, a nie wylewane (Ap 16:1-17). Masz więcej do wylania argumentów? 🤔😅 Markerów - 2022-09-25, 11:59 Trzeba było ruszyć stary temat Bo to forum umarło.. Markerów - 2022-09-25, 12:03 [quote="Pokoja"][quote="Markerów"]
No zgadza się... Czytamy Jeszcze że: 1Kor 6:19 - „Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego?”, a w. 20 „Chwalcie więc Boga w waszym ciele”. ☺️ 1Kor 3:16 - „Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga, i że Duch Boży mieszka w was!” i porównaj z 1Kor 6:19. 😇 Dz 5:3n. - „Ananiaszu (...) dlaczego szatan zawładnął twym sercem, że skłamałeś Duchowi Świętemu. (...) Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu”. 😮 J 3:5 - „jeśli ktoś nie narodzisię z wody i zDucha”; J 1:13 - „którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale zBoga się narodzili”.😇 1Kor 2:11 uczy, że sprawy Boskie są znane tylko udzielonemu nam Bogu, tzn. Duchowi Świętemu.👍 J 6:45 - „Oni wszyscy będą uczniamiBoga”; J 14:26 - „A Pocieszyciel, Duch Święty (...). On was wszystkiego nauczy”. 😇 1Tes 5:23 - „Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca”; 1Kor 6:11 „lecz zostaliście obmyci, uświęceni (...) przezDucha Boga naszego”.☺️☺️ Hbr 9:14 - „To o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie”. Autor podkreśla wieczność Ducha Św., a wieczny jest tylko Bóg. Gdyby Duch Św. nie był osobą zbędne byłyby określenia „święty” i „wieczny”, bo Bóg posiadał moc zawsze i była ona święta. Określenia te mają więc potwierdzić osobowość i Bóstwo Ducha Św.... 😇☺️👍 Pokoja - 2022-09-25, 13:35
Nie zrozumiałeś przesłania mojego postu: 1Kor 6:19 – Tym Świętym jest Bóg, który jest Duchem, J. 4:24. U Boga Wszechmogącego, nieśmiertelnego, być Duchem oznacza też mieć Ducha, co wyraża tekst z 1Kor 3:16 Dz 5:3n. - Ananiasz skłamał Duchowi Świętego, czyli Bogu, a nie innemu Świętemu Bogu. Tekst z J 3:5 informuje o narodzeniu się z wody Ducha, a nie z wody i Ducha. Można było się także narodzić z wody obłudy, jak faryzeusze, których Pan Jezus nazwał obłudnikami, gardzącymi chrztem Janowym Skoro Bóg jest Duchem, to ci, którzy z wody Ducha się narodzili, z Boga się narodzili J 1:13 Tekst 1Kor 2:11 uczy o człowieku i duchu ludzkim oraz o Bogu i Duchu jego, czyli Bożym, Duchu Świętego Boga Ojca
To Pan Jezus, jako immanentna moc w nas, uczy nas Duchem Świętego Boga Ojca, którego przekazał Apostołom i innym, gdy żył i wznowił jego aktywność w nich i w nas przez zmartwychwstanie swoje, J. 12:24. 1Tes 5:23 - „Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca”; 1Kor 6:11 „lecz zostaliście obmyci, uświęceni (...) Duchem Boga naszego” (kom. jak do 1Kor. 6:19).
Hbr. 9:14. Jakoż daleko więcej krew Chrystusowa, który dzięki duchowi wiecznemu, samego siebie ofiarował nienagannym Bogu, oczyści świadomość waszą od uczynków nieożywionych, ku służeniu Bogu życia. [KS] dzięki duchowi wiecznemu - W tym to duchu wiecznym ST była opowiadana Ewangelia zbawienia, poczynając od danego jej promienia w Rdz. 3:15
Henryk - 2022-09-25, 13:48
Mam, ale szkoda marnować rozlewając... Łk 24:49 PAU "Oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Pozostańcie w mieście, dopóki nie zostaniecie napełnieni mocą z wysoka”." Hbr 4:12 BGN "Gdyż Słowo Boga jest żyjące, skuteczne i ostrzejsze od każdego obosiecznego sztyletu, a przenika aż do podziału duszy i ducha, lecz także stawów i szpików; zdolne do rozróżniania myśli oraz zamiarów serca." Duch Boży przebywa w człowieku, zastępując starego ducha. Nowy umysł, nowe serce, nowy duch...- ale pewnie nie wiesz o czym piszę. Ez 36:26 BT4 "I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała." Markerów - 2022-09-25, 17:38
No argument na miarę uczonych w piśmie...😉 Bo co niby werset ten ma mówić? 🤔 nie przekreśla osobowości, lecz jest w nim użyte specjalne określenie dla mocy Ducha Św. Bo ja poczytasz pismo uważnie to Jezus i Bóg Ojciec nazwani są w Biblii „mocami Bożymi”, co nie przeszkadza Im być osobami: 😇😅„dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków [jest] Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą” (1Kor 1:24) ;Duch Św. jest więc mocą, ale w takim samym znaczeniu jak Ojciec, „bo mocą moją (...) jest Jahwe” Iz 12:2, . Bóg też jest „siłą” („Jahwe Pan, moja siła” Ha 3:19), co nie przeczy Jego osobowości. ☺️👍 Poza tym: Jeżeli przemawiający „Duch” z Dz 10:20 i mówiący „Pan” z Dz 10:14 to jedna istota, to znaczy, że Duch Św. jest osobą będąc Panem. Amen 😇😇 Ps. Kiepskie te twoje argumenty. ☺️ Henryk - 2022-09-25, 18:09
I niech Tobie tak zostanie.
Nic mi do tego. Markerów - 2022-09-25, 18:16
👍😇 nike - 2022-09-25, 18:41 Dz.Ap. 2:17,18,33; Iz. 32:15; Ezech. 39:29; Joela 2:28,29 Teksty te mówią o wylewaniu DUCHA ŚW. Na osoby, jak można wylać osobę na osobę, i na wiele osób? uk. 4:18; Iz. 61:1; Dz.Ap. 4:27; 10:38, por. z Mat 3:16; 2 Kor. 1:21; 1 Jana 2:20,2 Ta grupa tekstów mówi o namaszczeniu DUCHEM ŚW. ,w jaki sposób można osobę namaszczać osobą? Warto więc po woli wszystkie odczytać i zastanowić się co i czym można zrobić i czy jest to logiczne. DUCH BOŻY TO MOC, USPOSOBIENIE, Przez Boskiego Ducha, usposobienie, rozumiemy zatem Jego umysłowy charakter, układ Jego umysłowych zdolności i myśli, często obejmowany biblijnym słowem mądrość, a także Jego charakter moralny - uczucia, łaski i wolę wobec Jego stworzeń, biblijnie określany słowami sprawiedliwość, miłość oraz moc (woli) w stosunku do Jego stworzeń, jak również Jego charakter religijny -uczucia, łaski i wolę w odniesieniu do dobrych zasad - prawdy i jej ducha, biblijnie ujęty w sprawiedliwości, mądrości ,miłości i mocy (woli) wobec nich. Markerów - 2022-09-25, 19:24
Jak przewiniesz kursorem do wcześniejszych postów znajdziesz odpowiedzi.... Nie lubię się powtarzać, zacznij czytać nike - 2022-09-25, 19:31 Udowodnij mi logicznie, ja też nie lubię przewijać i szukać. Markerów - 2022-09-25, 19:38
No Dobrze dla Ciebie zrobię wyjątek siostro 😇 Otóż Pytasz: jak można „wylać osobę” (Dz 2:17), i jak może Duch Św. być osobą skoro zostało napełnionych Nim kilka osób? Odpowiedź.:☺️ Biblia stosuje zamiennie różne określenia dotyczące posłania Ducha Św.: „tchnę”, „poślę”, „dam wam”. Odnośnie terminu „wylanie” przytaczam tekst 1Sm 1:15 („Anna powiedziała: wylałam duszę swoją przed Panem”😮 pozostawiając go bez komentarza☺️👍 Porównaj. Ez 22:15 - „rozlanie” mieszkańców Jerozolimy; Ps 22:15 - „rozlany jestem” ; Hi 10:10 - „Czy mnie nie zlałeś jak mleko” Kilka razy słowo „wylać” stosowane jest dla określenia zesłania plag, przez co widać, że jest to termin metaforyczny, bo są one zsyłane, a nie wylewane 😀 . Nawet NT odnośnie Pawła podaje: „ja już jestem wylewany” 2Tm 4:6„jestem wylewany na ofiarę” Flp 2:17. Duch Św. tak jak wiatr, „tchnie jak chce” (J 3:8), więc nie ogranicza Go ilość osób☺️. Bóg działa „ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich” Ef 4:6. Dosłowne tłumaczenie słów greckich to: „wyleję zDucha” Dopuszczalne więc jest rozumienie tego tekstu jako „wylanie darów (lub daru) Ducha Św.”, o których jest mowa w dalszej części tego wersetu (np. prorokowanie). Potwierdzają to słowa: „dar Ducha Świętego wylany został także na pogan” Dz 10:45. Przeanalizuj na spokojnie ... Zrozumiesz ☺️😇 Markerów - 2022-09-25, 19:43
Pytasz Jeszcze jak można „namaścić kogoś osobą” ?🤔 I jednocześnie uważasz że duch Święty jest mocą więc Jak można wobec tego namaścić mocą (Dz 10:38)? 🤔 Namaszcza się przecież wonnościami i olejkami (Mk 16:1, Łk 7:46). 😅😅😅😅 Określenie „namaścić Duchem Św.” jest przenośnią i terminem wymiennym słowa „dać” Ducha Św. (J 14:16n.). Jeśli już nie chcesz uwzględnić specyficznego języka biblijnego powinnaś zaaprobować słowa Pana: „u ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe” 😇 Łk 4:18 mówi, że Duch Św. namaszcza („Duch Pański (...) Mnie namaścił”), a tego wersetu jakoś nie przywołujesz 🤔🤔 Henryk - 2022-09-25, 20:37
Namaszczenie duchem, wylanie jest jest według Markerowa jedynie przenośnią. Ale jak duch przemówi, to już nie jest przenośnią. Wybiórcza logika... zależna od dogmatów.
Łk 4:18 KUL "Duch Pański nade mną, dlatego namaścił mnie i posłał, abym niósł dobrą nowinę biednym, bym zwiastował więzionym wolność i ślepym przejrzenie, a uciśnionych obdarzał wolnością" Gdzieś Ty wyczytał, że duch namaścił Jezusa? 
Usiłujesz wmówić innym, że duch namaścił Jezusa duchem.
Tam napisano, że duch Ojca jest nad Jezusem, i tym duchem namaścił Syna. Przekonuj dalej sam siebie... Markerów - 2022-09-25, 21:02 [quote="Henryk"]
Nie . Nic takiego nie napisałem 😇 Duch pański namaścił.... ..Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą Dz 10.38 To według ciebie duchem czy mocą??😅 Duch Święty nie jest mocą lecz Tym który moc daję.. Zrozum to to takie proste i się nie irytuj 😇☺️☺️☺️ nike - 2022-09-25, 23:26
MĄDROŚĆ, MIŁOŚĆ, MOC, SPRAWIEDLIWOŚĆ, to są cztery przymioty BOSKIEGO charakteru, na charakter składa się BOSKIE usposobienie, umysłowe i fizyczne. BÓG swoim usposobieniem [swoją MOCĄ] oczywiście może namaścić swojego ucznia, przez pobłogosławienie go. Podobnie jest z wylewaniem DUCHA ŚW. BÓG w podobny sposób przekazuje temu komu chce, DUCHA ŚW. czyli wylewam na ciebie swoją MOC, MIŁOŚĆ CZYLI USPOSOBIENIE MOJEGO CHARAKTERU RELIGIJNEGO I TEŻ FIZYCZNEGO, BO WSZYSTKO CO BOSKIE TO ŚWIĘTE JEST. Znam poezję BIBLIJNĄ , interesuję się poezją i wiem,że w poezji można wylać MOC, bo nie bierzesz do ręki jest jak wiatr raz wieje go czujesz, raz nie czujesz, bo nie wieje. Oczywiście DUCH ŚW. DOTYCZY TYLKO BOGA I JEZUSA. a więc DUCH ŚW. NIE JEST OSOBĄ, jest BOSKIM USPOSOBIENIEM BOSKĄ MOCĄ. Henryk - 2022-09-26, 06:28
Tylko nie irytuj się Markerów, ale prawisz farmazony jak potłuczony. Mocy i wszelkich innych darów może udzielić tylko Ojciec. J 15:26 BR "Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, posłany przeze Mnie od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On wyda świadectwo o Mnie." 1Kor 12:4 BP "Istnieją rozmaite dary Boże, lecz Duch jest ten sam." Jego duch święty jest jedną z takich rzeczy. Tenże duch może wypełnić nasze serca i umysły, a także kieruje naszymi krokami. A także obdarowany tym duchem wydaje różnorodne owoce tego ducha. Ga 5:22 BGN "Zaś owocem Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobrotliwość, ufność, łagodność, panowanie nad sobą;" Jeszcze raz proszę Markerowa o nie irytowanie się, ale owocem ducha Markerowa jest bałwochwalstwo, pokrętne nauki zaprzeczające Okupowi, urągające Sprawiedliwości Bożej i zabobon. Pokoja - 2022-09-26, 19:13
Jednak merytorycznych argumentów już Tobie brakuje 
To dlatego uciekasz do takich próżnych uwag
Czyż nie czytałeś: Co napisaliście w wstępie do Kodeksów, które pojawiły się, jakby niewiadomo skąd Tam jest napisane: Wzięli nasze przekłady, ale nie zastanowią się: Co my chcieliśmy w nich przekazać. Nie co Bóg, chciał przekazać, lecz, co my chcieliśmy w nich przekazać. I coś podobnego. Wzięli nasze przekłady, ale nie potrudzą się aby sami przetłumaczyć te kodeksy (na język polski), chociaż od tamtego komentarza, powstało wiele przekładów od XIX wieku. Gdy odczytuję Słowo Boże na podstawie Konkordancji Stronga (Izj. 29:11; 2Pio. 1:20,21), to szemrzesz i nic więcej. Wcześniej tłumaczone Biblie na języki narodowe, paliliście, aby nie trafiły do prostego ludu, gdyż tan (jak zapowiada Słowo Boze), pożre jeszcze nierządnicę, czyli Babilon Wielki. Nierządnica ta rozsiadła się wszędzie.
Ponadto w wstępie do Przekładu Ekumenicznego jest napisane, ze przekłady na języki narodowe nie są natchnione, a tylko te w językach oryginałów i wierna ich odpisy w oryginale. Na pytanie: Skoro jest tak wiele przekadów, to dlaczego powstał jeszcze Ekumeniczny? Odpowiedź jest taka; Moze ktoś, coś pominął, itp. Markerów - 2022-09-26, 20:05
Nie korzystam z przekładu bibli ekumenicznej... I Nie akceptuje tego przekładu.... Dla mnie to kolejna heretycka próba zielonoświątkowych biskupów do pseudo pojednania między wyznaniowym.... Żenada jednym słowem.. Pokoja - 2022-09-26, 21:48
A pod jakim względem, według Ciebie, lepsza jest Biblia Tysiąclecia? Markerów - 2022-09-27, 10:42
Nie. Biblia tysiąclecia też ma swoje niedociągnięcia w przekładzie... Korzystam z kilku przekładow.. nawet z bibli w przekładzie nowego świata.. Wszystko trzeba sprawdzać... Z ekumenicznej nie korzystam bo jest nastawiona w swych tłumaczeniach typowo na sprotentyzowanie i wypatrzenie prawd wiary który od wieków z pisma wynikają... Nie jest to rzetelny i uczciwy przekład... Oczywiście wedle mojej opinii.. Pokoja - 2022-09-27, 10:59
Do czasu, gdy nie posiadałem Konkordancji Stronga, korzystałem z siedmiu przekładłw, a w tym z BT i PNŚ. Jest to trudne, żmudne poszukiwanie prawdy, ale można ją znaleźć, ale raczej trudno udowodnić. Konkordancaj Stronga bardzo to ułatwia. Henryk - 2022-09-27, 11:09
Znowu kłamiesz... Na pierwszej stronie tej księgi napisano: "Na owocną lekturę Tej Księgi błogosławią: Arcybiskup Stanisław Gądecki Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski Kościół Rzymskokatolicki" Jest tam podpisany też Metepolita Sawa z Autokefalicznego kościoła prawosławnego... Markerów - 2022-09-27, 16:06
Ale co niby kłamie?🙂 Że nie akceptuje tego przekładu? Bo nie akceptuje 😀 Na pierwszej stronie może być nawet podpisana królewna Śnieżka ja uważam że jest to zły przekład.. Markerów - 2022-09-27, 16:07 [quote="Pokoja"][quote="Markerów"][quote="Pokoja"][quote="Markerów"][quote="Pokoja"][quote="Markerów"][quote="Pokoja"]
Mądre słowa bracie 😇 Pokoja - 2022-09-27, 17:46
Serdecznie pozdrawiam w Chrystusie. |
