Curiel333 - 2016-04-30, 20:43 Temat postu: Imię własne Boga: Jahwe czy Jehowa? Imię własne Boga: Jahwe czy Jehowa? Chcąc nawiązać z kimś osobistą relację, dajemy mu poznać swoje imię. Nie zawsze jednak wymieniamy je już na początku spotkania, zanim poczujemy się sobie wzajemnie bliżsi. Także w rozgrywającym się na przestrzeni dziejów spotkaniu między Bogiem a ludzkością, nie od początku daje się On poznać po imieniu. W historii tego spotkania, zapisanej na kartach Pisma Świętego, opowiadanie o objawieniu imienia Bożego znajdujemy nie na początku Księgi Rodzaju, lecz dopiero w kolejnej, drugiej księdze Biblii, w Księdze Wyjścia. Bóg objawia swoje imię Mojżeszowi na pustyni Synaj, gdy przemawia do niego spośród krzewu gorejącego i posyła go z misją wyprowadzenia ludu Izraela z niewoli egipskiej (Wj 3,1nn). Mojżesz chce okazać się wiarygodnym posłańcem Boga wśród Izraelitów, dlatego pyta swego Rozmówcę o Jego imię. W odpowiedzi Bóg objawia je Mojżeszowi w trzech etapach (Wj 3,14-15). Najpierw określa siebie słowami «JESTEM, KTÓRY JESTEM» (Wj 3,14). To samookreślenie wskazuje na Boga nie tyle jako na abstrakcyjny „Byt Absolutny”, ile na Jego specyficzne istnienie przejawiające się w działaniu na rzecz swego ludu. Stąd Mojżesz otrzymuje polecenie oznajmienia Izraelitom: „JESTEM posłał mnie do was” (Wj 3,14). W ostatniej, trzeciej części swej odpowiedzi, do której prowadzą dwa poprzednie jej człony, Bóg wyjawia Mojżeszowi swoje imię „na wieki” i prezentuje się jako identyczny z Bogiem patriarchów. W zapisie tekstu oryginalnego Księgi Wyjścia 3,15 (oraz wielu innych tekstów biblijnych), objawione Mojżeszowi imię Boże posiada postać hwhy. Ponieważ składają się na nią 4 spółgłoski: y - jod, h - he, w - waw, h - he (w jęz. hebrajskim pisze się i czyta od strony prawej do lewej), tak zapisane imię Boże jest określane słowem „tetragram” (z jęz. greckiego tetragrammaton; tetra - człon słów greckich wyrażający poczwórność, odpowiadający polskiemu „cztero-”, gramma - litera). W tekście Biblii Hebrajskiej, jak skrupulatnie policzono, tetragram pojawia się 6645 razy. Jednak mimo tak częstego używania go przez natchnionych autorów biblijnych, otwarte pozostaje pytanie: jakie jest dokładne brzmienie imienia Boga, czyli jak należy je wymawiać? Poniżej chcemy dotknąć źródeł tego problemu. Pierwsze z nich wypływa z faktu, że alfabet hebrajski jest alfabetem spółgłoskowym, czyli - w odróżnieniu od naszego i pokrewnych mu alfabetów - nie zawiera liter oznaczających samogłoski. Teoretycznie więc, chcąc przeczytać „tylko to, co jest napisane”, zapis spółgłoskowy tetragramu hwhy (jod, he, waw, he) należałoby czytać JHWH. Nie jest to jednak z pewnością właściwy sposób czytania. Bowiem wyrazy i zdania języka mówionego oczywiście nie mogą składać się jedynie ze spółgłosek: potrzebne są także samogłoski. W mówionym języku hebrajskim, odczytując tekst zapisany znakami spółgłoskowymi, „brakujące” samogłoski dodawano automatycznie. Problem w tym, że nie posiadamy w tym języku pełnego zapisu (zawierającego spółgłoski i samogłoski) imienia Bożego. Jahwe czy Jehowa? Skoro trudno ustalić brzmienie Bożego imienia pozostając na terenie samej tylko hebrajszczyzny z jej zapisem spółgłoskowym, warto po pomoc zwrócić się ku grece. Istnieją bowiem starożytne rękopisy biblijne w języku greckim (posiadającym w swym alfabecie, jak wiadomo, zarówno znaki spółgłosek jak i samogłosek), które transliterują imię Boga Izraela jako VIabe, (Jabe) lub VIaoue, (Jaoue). Występujące w tych transliteracjach samogłoski a - e jednoznacznie przemawiają za wymową imienia Bożego jako Jahwe (zob. przypis 1) Natomiast brzmienie w wersji „Jehowa” powstało w wyniku błędu. Otóż poczynając od VIII w. po Chrystusie zaczęły się rozwijać w Palestynie szkoły rabinackie, w których działali tzw. masoreci („przekaziciele tradycji”; od hebr. słowa masora - tradycja). Opracowali oni, w trosce o ujednolicenie brzmienia tekstu biblijnego, system znaków w formie kombinacji kropek i kresek, umieszczanych pod lub nad literami (spółgłoskami) hebrajskimi, a oznaczających samogłoski (zob. przypis 2). Używany do dziś w drukowanych wydaniach Biblii Hebrajskiej system tyberiadzki wokalizacji został uznany za oficjalny w X w. po Chrystusie. W tym czasie (od kilkunastu(!) już wieków, począwszy od powrotu z niewoli babilońskiej w VI w. przed Chrystusem) imię Boże w ogóle nie było wymawiane. Powodem była wielka cześć dla tego imienia i obawa przed przekroczeniem drugiego przykazania Dekalogu: „Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, do czczych rzeczy, gdyż Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy” (Wj 20,7) (zob. przypis 3). Dlatego właściwe imię Boże zastępowano przy czytaniu na głos, na przykład w synagodze, słowem Adonaj („Pan”, dokładniej „mój Pan”). Aby zaznaczyć konieczność tej zamiany, w rękopisach biblijnych przy spółgłoskach imienia Bożego hwhy (JHWH) umieszczano samogłoski pochodzące ze słowa Adonaj (zob. przypis 4) Z powodu hebrajskich reguł fonetycznych, pierwszą samogłoskę „a” zmieniono na „e”. Dopiero w XVI w. renesansowa tradycja chrześcijańska mylnie połączyła elementy dwóch odrębnych wyrazów: 1) spółgłoski j-h-w-h wzięte z tetragramu, 2) samogłoski e-o-a wywodzące się z jego ekwiwalentu Adonaj, dając w ten sposób początek wymowie imienia Bożego w wersji „Jehowa”. Stąd znaleźć ją można w niektórych ówczesnych i późniejszych wydaniach Biblii. Jednak w języku hebrajskim takie brzmienie nigdy nie istniało i nigdy też nie było używane jako imię Boga. Nie wywodzi się ono z natchnionego tekstu Pisma Świętego. Przypisy: 1 Warto zaznaczyć, że współczesne religioznawstwo nie posiada danych, które pozwoliłyby wnioskować o istnieniu jakiegokolwiek kultu Jahwe poza narodem Izraela względnie wcześniej niż w czasach Mojżesza. 2 Taki system znaków nazywany jest wokalizacją. 3 Według tradycji rabinicznej imię własne Boga było wymawiane w czasach biblijnych wyłącznie przez arcykapłana i tylko raz w roku, w pokutne święto Jom Kippur (Dzień Przebłagania), celebrowane w świątyni jerozolimskiej. Tradycja ta głosi, że gdyby arcykapłan pomylił się wymawiając imię Boże, wtedy zginąłby nie tylko on sam, lecz także cały świat. 4 Taką sytuację spotykamy w ogromnej większości przypadków występowania tetragramu w ST - zob. np. Lb 32,27: hw"ßhy>. Jednak w tekście Biblii Hebrajskiej zdarza się aż 297 razy, że z imieniem Bożym bezpośrednio sąsiaduje słowo Adonaj (yn"doa]). We wszystkich tych wypadkach, dla uniknięcia podczas czytania powtórzenia Adonaj Adonaj, masoreci zmieniali umieszczane przy tetragramie samogłoski na sekwencję e-i pochodzącą od słowa Elohim (~yhi_l{a/ - „Bóg”) - zob. np. Rdz 15,2: ‘hwIhy/ yn"Üdoa]. Taki fragment tekstu był wtedy czytany jako Adonaj Elohim. Ta zmienność samogłosek występujących przy tetragramie hwhy dodatkowo świadczy o tym, że utworzenie brzmienia „Jehowa” jako imienia Bożego dokonało się za sprawą ewidentnego błędu, ponieważ to samo słowo (w naszym wypadku imię własne) nie może posiadać jednocześnie dwóch tak bardzo różniących się od siebie sposobów wymowy. konik polny - 2016-04-30, 21:45 Curiel współczuje ci - już teraz 
W drugiej połowie I tysiąclecia n.e. żydowscy uczeni wprowadzili system znaków, które wskazywały, jakie samogłoski należy dodać podczas czytania spółgłoskowego tekstu hebrajskiego. Ale jeśli chodzi o imię Boże, nie umieścili właściwych znaków samogłoskowych, lecz takie, które miały przypominać czytelnikowi, że ma powiedzieć ʼAdonáj („Pan Wszechwładny”) lub ʼElohím („Bóg”). W Kodeksie leningradzkim (B 19A), pochodzącym z XI w. n.e., znaki samogłoskowe w tetragramie każą odczytywać go Jehwáh, Jehwíh i Jehowáh. W tekście masoreckim opracowanym przez C. D. Ginsburga tworzą formę Jehowáh (Rdz 3:14, przyp. w NW). Hebraiści zazwyczaj preferują wymowę „Jahwe”. Zaznaczają, że skrócona forma tego imienia brzmi Jah, np. w Psalmie 89:8 i zwrocie halelu-Jáh („wysławiajcie Jah”) (Ps 104:35; 150:1, 6), i że od formy „Jahwe” da się utworzyć cząstki Jehò, Jo, Jah i Jáhu, występujące w hebrajskiej pisowni imion Jehoszafat, Joszafat, Szefatiasz i innych. Również wymowa greckich transliteracji imienia Bożego dokonanych przez pisarzy wczesnochrześcijańskich, np. Iabé czy Iaoué, przypomina formę „Jahwe”. Niemniej nie wszyscy uczeni są zgodni w tej kwestii — niektórzy uważają za poprawne jeszcze inne formy, takie jak „Jahuwa”, „Jahua” lub „Jehua”. Ponieważ nie można z całą pewnością ustalić, jak brzmi oryginalna wymowa, wydaje się, iż nie ma powodu rezygnować ze znanej od dawna w języku polskim formy „Jehowa” na rzecz którejś z wyżej wspomnianych. Gdyby zdecydować się na taką zmianę, wówczas należałoby konsekwentnie zmienić pisownię i wymowę mnóstwa innych imion znajdujących się w Piśmie Świętym: Jeremiasz na Jirmejáh, Izajasz na Jeszaʽjáhu, a Jezus na Jehoszúaʽ (po hebr.) albo na Iesoús (po gr.). Celem słów jest przekazywanie myśli; w języku polskim imię Jehowa skutecznie przekazuje myśl, że chodzi o prawdziwego Boga. Doniosłe znaczenie imienia Bożego. Wielu współczesnych biblistów i tłumaczy Biblii opowiada się za tradycyjnym usuwaniem imienia Bożego. Twierdzą, że przemawiają za tym wątpliwości co do wymowy, a poza tym skoro prawdziwy Bóg jest tylko jeden i góruje nad wszystkim, to nie potrzebuje imienia. Taki pogląd nie znajduje jednak uzasadnienia w natchnionych Pismach — ani w tych przedchrześcijańskich, ani w Chrześcijańskich Pismach Greckich. W tekście hebrajskim opublikowanym jako Biblia Hebraica oraz Biblia Hebraica Stuttgartensia tetragram pojawia się 6828 razy. Pisma Hebrajskie w Przekładzie Nowego Świata zawierają imię Boże 6973 razy, gdyż tłumacze wzięli pod uwagę m.in. to, że w niektórych miejscach dawni kopiści zastąpili imię Boże słowem ʼAdonáj lub ʼElohím (zob. Dodatek 1A i 1B w NW). Już sama częstotliwość występowania tego imienia poświadcza, iż ma ono ogromne znaczenie dla Autora Biblii, który je nosi. Imię to pojawia się w tej Księdze o wiele częściej niż jakikolwiek odnoszony do Niego tytuł, np. „Pan Wszechwładny” czy „Bóg”. Warto również zwrócić uwagę na to, jaką rolę odgrywały imiona w Pismach Hebrajskich oraz wśród ludów semickich. Profesor G. T. Manley zauważa: „Analiza słowa ‚imię’ w ST pozwala zrozumieć, jak wielkie znaczenie ma ono w języku hebrajskim. Nie jest zwykłą etykietką, lecz dużo mówi o prawdziwej osobowości tego, kto je nosi. (...) Kiedy ktoś nazywa od swego imienia jakąś rzecz lub drugą osobę, rozciąga nad nią swoje wpływy i ochronę” (New Bible Dictionary, red. J. D. Douglas, 1985, s. 430; por. A. Cohen, Talmud, s. 52; Rdz 27:36; 1Sm 25:25; Ps 20:1; Prz 22:1 Curiel333 - 2016-04-30, 23:05 Temat postu: Określenie Jehowa jest błędne Określenie „Jehowa” jest błędną wersją imienia Jahwe. Ten błąd wykazują filologowie. Mówią oni, że pod tetragram hebrajski JHWH żydowscy masoreci dopisali znaki samogłoskowe wzięte z imienia Bożego Adonaj tzn. Pan lub Elohim tzn. Bóg. Przez szacunek (ze strachu przed niegodnym wymawianiem) dla imienia Bożego Żydzi zastępczo stosowali w miejscach występowania w Biblii JHWH imiona Adonaj i Elohim. Inni nie zrozumieli intencji masoretów i zaczęli nieprawidłowo odczytywać tetragram Curiel333 - 2016-04-30, 23:08 Temat postu: Polemikę ze świadkami Jehowy prowadzi Piotr Andryszczak Polemikę ze świadkami Jehowy prowadzi Piotr Andryszczak - proszę zapoznać się ze stroną: http://www.piotrandryszczak.pl/ konik polny - 2016-04-30, 23:20 Coraz bardziej jest mi cię szkoda, bo powtarzasz się i to niepotrzebnie. Masora, czyli notatki sporządzone drobnym pismem na marginesach i na końcu tekstu, podaje przy kilkunastu wersetach taki albo podobny komentarz: „Jest to jedna z osiemnastu poprawek soferów”. Wprowadzono je zapewne dlatego, że pierwotne brzmienie tekstu zdawało się przynosić ujmę Bogu lub uwłaczać Jego ziemskim przedstawicielom. Była to nieuzasadniona ingerencja w Słowo Boże, nawet jeśli przyświecały jej dobre intencje. Imię Boże przywrócono również w 141 miejscach, w których tak zwani soferowie zmienili je na ’Adonáj lub ’Elohím. Tak więc może masoreci przywrócili to co soferzy zmienili. Ty z kim masz zamiar polemikę prowadzić? Sam ze sobą? bartek212701 - 2016-05-01, 00:42
W zasadzie popełniasz tu błąd, chyba nieswiadomie. Jehowa nie moze być błędną formą imienia Jahwe, ono może być niepoprawną formą imienia JHWH 
Ale to o niczym nie przesądza, a poza tym z tych samogłosek można utworzyć imię Jehowa, Jahewo, Jahowa i wiele wiele innych w zgodzie z hebrajskim przydechem
On słabo działa, skoro żonę do tej pory ma w tej Organizacji. W dodatku mieszkają w tym samym domu
Uważam, ze najpierw należy zadziałać od siebie i swoich bliskich, a potem uczyć innych, a Piotr tego nie potrafił. Jedyna osoba, która prowadzi rzetelnie polemiki ze ŚJ to Włodek Bednarski, bardzo go cenię, za to Andryszczaka wręcz przeciwnie, uważam, za człowieka bez kultury i po prostu niekulturalnego gbura, który uwielbia polemikę ad personam.
bartek212701 - 2016-05-01, 00:46
Pragnę też zauważyć, ze w przeciwieństwie do prefiksu Jah, prefiks Jeho występuje w Biblii znacznie częściej: 2 Król 10:35 יְהוֹאָחָז Jehoaz- Ιωαχαζ Człon Jeho - Ιωα JeOA brzmi bardzo znajomo jak Jehowa 1 kron 8:36 יְהוֹעַדָּה Jehoadda-Ιωαδα W wersecie tym mamy identyczną sytuacje, imię Jehoadda rozpoczyna się członem Jeho. Tłumacz człon ten zapisał greckimi literami jako Ioa, czyli tak jak w pierwszym przykładzie wymowa Jeoa brzmi bardzo znajomo zbliżone to wymowy Jehowa 2 Kro 25:1 יְהוֹעַדָּן Jehoadan-Ιωαδαν 2 król 13:10 יְהוֹאָשׁ Jehoasz - Ιωας 2 król 24;6 יְהוֹיָקִים Jehojakim- Ιωακειμ Ja jednak tego imienia nie forsuję, bo pewności nie mam 100%, tak jak każdy na Ziemi, a jednak są ludzie, którzy potrafią mówić, że mają rację
Olus - 2016-05-01, 10:10 Jeszcze w latach 20. katoliccy uczeni stosowali oficjalnie formę "Jehowa" (np. ks. biskup dr Antoni Szlagowski w dziele "Nowy Testament Jezusa Chrystusa", wyd. 1928 r., Wydawnictwo Księży Jezuitów , str. 570). W wieku XIX protestanccy bibliści zaproponowali inne wersje niż "Jehowa" ("Jahva", "Jahava"). Zrekonstruowaną transkrypcję Jahvé, która zyskała popularność mniej więcej w połowie XIX wieku ustalił protestancki racjonalista Heinrich Ewald (za podstawę tej rekonstrukcji posłużyła wersja samarytańska). Hipotezę tę w roku 1936 zaatakował katolicki biblista ksiądz Tadeusz Radkowski w wydanej przez siebie publikacji "Hebrajskie Imiona Boże", w której broni formy "Jehowa". Z czasem Kościół katolicki przychylił się całkowicie do wersji "Jahwe". http://www.szkolnictwo.pl/szukaj,JHWH Curiel333 - 2016-05-01, 18:54 Drogi Bartku - nie da się przeczytać słowa JEHOWA IHWH Po polsku by się dało, ale nie po hebrajsku Po polsku jedna z kombinacji: J(e)H(o)W(a)H Po hebrajsku litera WAW po spółgłosce czytana jest jako właśnie samogłoska "O" W tym przypadku spółgłoską jest H (2 litera w IHWH) Chyba, że jest tak zwane szewa pod literą H wtedy WAW mozna czytać jako "W" Szewa oznacza jednak, że H zamyka sylabę i nie czyta się samogłoski. Wtedy można czytać np. JAH (szewa zamyka te sylabę) + WE lub JEH (szewa) + WA co mało prawdopodobne konik polny - 2016-05-01, 18:58 Mało prawdopodobne - służy temu aby nie wypowiadać tego imienia wcale. O to chodzi kościołom, i tobie jego rzecznikowi. konik polny - 2016-05-01, 19:07
Jedną z przyczyn nieścisłości w oddawaniu form czasowników hebrajskich jest teoria tak zwanego waw consecutivum, czyli „waw następstwa”. Waw (ו) to hebrajski spójnik, będący w zasadzie odpowiednikiem polskiego „i” lub „a”. Nigdy nie występuje oddzielnie — zawsze jest połączony z jakimś innym słowem, na przykład czasownikiem, z którym się stapia w jedno słowo. Po dziś dzień głoszony bywa pogląd, jakoby spójnik ten miał zdolność przekształcania jednego aspektu czasownika w drugi: niedokonanego w dokonany (jak to uczyniono w wielu przekładach, także współczesnych, w Księdze Rodzaju 2:2, 3) lub dokonanego w niedokonany. Efekt ten określono też mianem „waw zwrotnego”. Takie opaczne pojmowanie formy czasownika było powodem niemałego zamieszania i błędów w tłumaczeniu tekstu hebrajskiego. W Przekładzie Nowego Świata nie przypisano literze waw zdolności zmieniania aspektu czasownika. Starano się natomiast dokładnie oddać specyficzny charakter czasowników hebrajskich, by wiernie zachować sens tekstu oryginalnego bartek212701 - 2016-05-01, 22:52
Porozmawiaj z Żydem jakimkolwiek i poproś by wymówił to imię i wymówi Ci bez najmniejszego problemu
Żydzi są za formą Jehwa, a nie Jahwe, wiedziałeś o tym?
Ewidentnie ludziom ta forma nie odpowiada, bo kojarza ją ze Świadkami Jehowy, którym są czesto nieprzychylni. Wielu jest nieobiektywnych w tej kwestii i odrzuca formę daną, bo jest w jakiejś denominacji...naprawde jest to niepoważne zachowanie. Benjamin.Szot - 2016-05-02, 10:27 Dorzucę tylko dla forumowiczów parę słów na temat niehebrajskiej formy Jahwe wziętej ze źródeł samarytańskich, która w wymowie przypomina imię głównego boga Olimpu. Jak pisze na ten temat Józef Flawiusz w Dawnych Dziejach Izraela tom XII, 5, 251 - 164 - gdy Antioch Epifanes uciskał i prześladował Żydów Samarytanie nie chcąc być uciskani, napisali do króla, aby nie obarczał ich przewinieniami Żydów od których czują się "odrębni zarówno pochodzeniem jak i obyczajem" i prosili go aby ich świątynię na górze Garizim, " która nie ma miana " pozwolił nazwać " świątynią Zeusa Helleńskiego. " Król Antioch spełnił ich życzenie. Odtąd w świątyni na górze Garizim zamiast czcić Jehowę zaczętą wzywać Zeusa ( odpowiednik rzymskiego Jupitera czyli Jowisza ). Gdy Bob Kobres z Biblioteki Uniwersytetu Georgii ujawnił Anastasy Papyrus, który znajduje się obecnie w British Museum okazało się, że treść papirusu zawiera magiczną formułę wzywania Zeusa - władcy bogów, gromowładnego króla Adonai, Pana Iaoouee. Bardzo przypomina to formę Jahve pisaną w języku greckim - Iaoue. [b] W teologicznym czasopiśmie Oudtestamentische Studien , vol 5, str. 1 - 29 opublikowanym przez Brill Press Leiden, Holland znajduje się znakomity artykuł prof. Eerdmansa zatytułowany " The name Jahu ". Najlepiej jest zacytować co on sam napisał : " Teodoret powiedział że Samarytanie używali imienia Jabai ( 'Ιαβε ). Te fragmenty skłoniły uczonych [b]do wstawienia samogłosek samarytańskiego Jabe od oryginalnych hebrajskich spółgłosek tworząc wymowę Yahweh. Ale to jest zwyczajne zgadywanie. ( str. 2) Prof. Eerdmans pisze dalej dlaczego nie jest bezpieczne podążać za samarytańska wymową : " Ezdrasz wprowadził nowy alfabet - "pismo kwadratowe" dla posługiwania się pismami świętymi. Odrzuceni Samarytanie odpowiedzieli przez stworzenie innego alfabetu stworzonego dla ich własnego tekstu Tory. Zbudowali swoją własną świątynię na wzgórzu Gerizim i mieli swoje własne kapłaństwo. Stawali na zawadzie Żydom, gdzie tylko mogli. Sanhedryn sygnalizował czas wielkich uroczystości za pomocą rozpalanego ognia na wzgórzach. Odkąd Samarytanie rozpalali ogniska w nieodpowiednim czasie aby zdezorganizować żydowski kalendarz, Sanhedryn musiał posługiwać się w tym celu posłańcami. Ze względu na ich postawę możemy spokojnie przyjąć, że Samarytanie mieli swoją własna [ inną ] pronuncjację świętego Imienia. Z tego powodu samarytańska pronuncjacja nie powinna być uważana [ przez współczesnych uczonych ] jako dowód żydowskiej pronuncjacji… " ( str. 4 ) W dalszym ciągu swych wywodów prof. Eerdmans stwierdza : " Dowiadujemy się z tych fragmentów, że Teodoret wiedział, iż samarytańska wymowa różniła się od hebrajskiej " . ( str. 4/5 ) Istnieje jeszcze sporo innych dowodów na to, że forma Jahwe nigdy nie była stosowana przez Żydów. Z historii zaś wiadomo, że najbardziej na fermencie zależało jezuitom. Już Roberto Francesco Bellarmino ( 1542 - 1621 ) włoski jezuita, kardynał i inkwizytor, kanonizowany przez Piusa XI w swoim słowniku Institutiones linguae hebraicae, 1609, str. 284 - 289 zapewniał, że prawdziwa wymowa pozostaje nieznana, a samogłoski wstawiane do Tetragramu należą do słowa Adonaj i w związku z tym nie powinno się go wymawiać jako Iehoua. Po tej błędnej linii rozumowania poszedł kościół rzymski i takie stanowisko zajmuje do dziś wraz ze wszystkimi wrogami Imienia Bożego. Aktualnie nawet zarzucili stosowanie formy Jahwe w przekładach biblijnych postępując według nakazu Benedykta XVI z dnia 29 czerwca 2008 r. Ale jeśli już to zawsze podkreślają, że Imię Boże to Jahwe, a nie JEHOWAH. Gdyby samogłoski z tytułu Adonaj były szyfrem do Tetragramu, to wówczas Imię Boże brzmiałoby Jahowah - a taka forma była Żydom nieznana. Chybione jest powoływanie się w tym wypadku na zasadę pisowni, że pod jod nie pisano szwa złożonego i dlatego pisano szwa proste odczytywane błędnie jako e - bo przeczy temu werset z księgi Sędziów 16 : 28, gdzie pod jod występuje szwa złożone odczytywane jako e. _____________________________________________ http://biblia-odchwaszczona.webnode.com Curiel333 - 2016-05-02, 13:01 Temat postu: KWESTIA WYMOWY IMIENIA JHWH - PRACA STR. 180-183 TEMAT DOTYCZĄCY WYMOWY IMIENIA BOGA JHWH OPRACOWANY W PRACY PONIŻEJ: http://www.chrzastowice.o...3w%20Jehowy.pdf STR. 180-183 Curiel333 - 2016-05-02, 19:03 A ja szanuję WAS wszystkich i nie obrażam się! Przecież Słowo Boże jest dla nas drogowskazem - PRAWDA? Nikt nie zna lepiej SŁOWA BOŻEGO, niż sam JEZUS i nigdy nie pozna. My w zasadzie tylko dotykamy Słowa Bożego, ślizgamy sie po powierzchni. Pozdrawiam WAS moi przyjaciele
Curiel
Olus - 2016-05-02, 19:10 Temat został posprzątany.. Curiel333 - 2016-05-03, 00:12 Wkradła się pomyłka - przepraszam. Tetragram występuje 6828 razy w Biblii Hebrajskiej
Lamed - 2016-05-08, 07:36
Co ciekawe, gojowi wolno wymawiać i nawet przysięgać na imię jakiegoś swego Bóstwa, ale w połączeniu z Imieniem Boga Izraela ("przysięgać na Pana Zastępów i bóstwo hinduskie") .Nie wolno mu natomiast czcić tego bóstwa w taki sposób, w jaki jest ono czczone przez wyznawców. Goim nie są również zobowiązani do uświęcania Imienia Boga poprzez odmowę "kłaniania się" idolowi, gdy grozi im za to śmierć. Jednak mają prawo do swobodnego wyboru takiej postawy. The 614-th Commandment Society
Servant - 2016-08-21, 18:25
Mam wrażenie, że @konik polny nawiązywał do pism hebrajskich, nie greckich. Natomiast co do występowania Imienia Bożego w pismach pierwszych chrześcijan, to są pewne przesłanki iż mogło tam się znajdować. Mam na myśli pewne wypowiedzi Talmudu. Ci co głębiej siedzą w temacie, pewnie wiedzą o co chodzi. Może ktoś zacytuje. Ja akurat nie mam pod ręką. Olus - 2016-08-21, 18:29 Polecam temat http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?p=68449#68449 Servant - 2016-08-21, 20:19
Dzięki, ale chyba w Talmudzie było coś więcej na ten temat. Olus - 2016-08-21, 20:21 Spkos.Moze i tak..Nie czytam tego.Ogladalem wyklad Nehemiasza Gordona to zrobilem screena i wkleilem. Servant - 2016-08-27, 15:49 Znalazłem to, o co mi chodziło na forum biblia.webd. Cytuję forumowicza "Olo"
Prawda, że ciekawe? Jan Wiśniewski - 2016-08-28, 13:35
Nie JHWH? ale Jahwe !!! tak się wymawia !! A tak się pisze 
nike - 2016-08-28, 13:58
Ja nie napisałam,że tak się wymawia, ja napisałam,że tak się pisze po hebrajsku, a wymawia się Jehowa, Jahwe i zależy kto z jakiego kraju pochodzi, to różnie samogłoskę wstawia, Servant - 2016-08-28, 14:03
Wszystko wskazuje na to, że jednak nie. Polecam przeczytać ten wpis. http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?p=71994#71994 Jan Wiśniewski - 2016-08-28, 14:25
Skoro piszesz że nie to napisz jak się pisze i wymawia to tylko dwa słowa !! Kwestionować to każdy potrafi nie podając prawdziwego znaczenia !! Listek - 2016-08-28, 15:24 Pobożni Żydzi Mesjaszowi na nabożeństwie wymawiają imię Ojca -[ Jahłe, Jahła]. Anglojęzyczni wyznawcy Boga Izraela wymawiają Imię Jahwe -[ Jahłe]. 
A kto z Was używa prawdziwego Imienia Mesjasza? Servant - 2016-08-28, 15:55
Podałem linka do posta z tego forum. Trzeba było kliknąć i po prostu przeczytać. Jan Wiśniewski - 2016-08-28, 18:27
Napisz jak się prawidłowo pisze imię Boga i jak się je wymawia !! Mówię do ciebie a nie do linka !!!Interesuje mnie twoja odpowiedź a nie to co jest w linku !! Nie potrafisz napisać dwóch zdań !! Żydom Bóg zakazał wymawiania jego imienia ale od 2004 roku powiedział że mają wzywać jego imienia !! A dokładnie tak powiedział : "Jeśli mój lud nie upokorzy się i nie wezwie imienia mojego wtedy odwrócę od niego swoje oblicze !!" I było to też kierowane do wszystkich żyjących na ziemi !! Servant - 2016-08-28, 18:53
A po co powielać już istniejący wpis? Nie zależy Ci na zdobywaniu wiedzy? To powiedz wprost, a nie się tutaj pieklisz bez powodu. Jan Wiśniewski - 2016-08-28, 18:57
Ja wkleiłem oryginał pisowni mienia Boga i napisałem że wypowiada się je słowami Jahwe !! Skoro zaprzeczasz to daj swoją odpowiedź według ciebie prawidłową skoro kwestionujesz moją albo zamilcz i nie wypowiadaj się bo ja z linkiem dyskutować nie mam zamiaru !!! nike - 2016-08-29, 13:31
A skąd to wiesz, ze tak się wypowiada? To wcale nie jest tak dokładnie, proszę bardzo piszę do ciebie po hebrajsku tetragram:יהוה Bardzo ciebie proszę przeczytaj i napisz co przeczytałeś, czekam
Jan Wiśniewski - 2016-08-30, 18:23
Bo wiem że w królestwie Izraela za czasów Dawida i Salomona wyznawano jednego Boga Boga jednoosobowego !!Boga Jahwe !! nike - 2016-08-30, 22:41 Prosiłam o przeczytanie tego co ja napisałam, napiszę po polsku tetragram:----- JHWH---- przeczytaj i napisz swoimi słowami, bo to co napisałam to wypowiedzieć nie można b w j. hebrajskim nie ma samogłosek. proszę przeczytaj. Jan Wiśniewski - 2016-08-31, 12:27
Imię Boga powinno się zapisywać tylko i tylko w takiej formie i w takim języku w jakim zostało oryginalnie zapisane i powinno mieć oryginalną wypowiedź !! oryginalne brzmienie !!! Nie uznaję tego i nigdy nie uznam >JHWH !! nike - 2016-08-31, 22:06
Nie uznajesz tetragramu? Przecież tak był pisany nie inaczej. thethinker - 2016-12-06, 19:36 Jehowa nie jest imieniem Boga. Jehowa to po hebrajsku mniej więcej „miotła”+„niszczyciel/ruiny” etc. Wrzucam skany pod tytułem: "01.Znaczenie imienia Jehowa w hebrajskim", "02.Notacje samogłosek pod Tetragramem"; "03.Imię Boże Jahwe w polskich Bibliach" dla zainteresowanych, pod moim postem. Temat był już przeze mnie opisywany na podobnych forach biblijnych. To, na co należy bezwzględnie zwrócić uwagę, to między innymi: 1) fakt, że pod Tetragramem wpisywano przeróżne kombinacje samogłosek „A, E, I, O”. Nie zawsze pod Tetragramem występują trzy samogłoski, czasami dwie, jedna, lub żadna, zatem ilość kombinacji przekracza kilkanaście odmiennych sobie brzmień wokalizowanych; np. wszędzie tam, gdzie nie ma samogłosek „E, O, A”, Świadkowie Jehowy w dalszym ciągu wpisują w przekładzie Nowego Świata formę "JeHoWa(H)", (H w nawiasie jest nieme), choć tekst Masorecki tego w ogóle nie zawiera. W Pierwszej Księdze Królewskiej 2:26 mamy samogłoski „E, O, I” i formę-hybrydę „JeHoWi(H)”, a nie JeHoWa(H), które nie są zamienne, i nie oznaczają wcale tego samego. Bóg ST nie nazywa się też JeHWaH w innej księdze i wersecie ST, bo wyleciała spod Tetragramu samogłoska długa "Cholem", albo krótka "Komac", bądź zapomnieli ją wpisać Masoreci. 2) W języku hebrajskim nie istnieje deklinacja - odmiana rzeczownika przez przypadki, taka jak w języku polskim (Mianownik - Jehowa; Dopełniacz - Jehowy; Celownik - Jehowie; narzędnik – Jehową; która wpływa na fleksję odmianę samogłosek Niqqud), co stwarza naturalne stawianie pytań, czemu zatem służą roszady (kombinacje) samogłoskowe Niqqud używane przez Masoretów? Nigdy bowiem nie wpisywano jednej i tej samej, powtarzającej się 7000 razy kombinacji "E, O, A". Zgodnie ze słownikami, i stanowiskiem bardziej zaawansowanych naukowców, forma JeHoWa(H) to hybryda lingwistyczna. Połączono spółgłoski jednego wyrazu, z samogłoskami drugiego. Kto tak robi?? Jest to błędna wymowa. Niewłaściwe zmieszanie K i Q. Jest kilka koniugacji czasowników w języku hebrajskim: Piel, Qal, Hifil, Hofal etc. Podążając więc za Wielkim Słownikiem Hebrajsko-Polskim etymologia uważana jest za kontrowersyjną, bo przecież jak można mówić wokalizując hybrydę hebrajską "Ja/e-HoWaH" (niszczyć, spadać, dmuchać), i przekonywać zarazem do poprawności tego brzmienia. „Na początku niszczyciel/ruiny i miotła, stworzył niebo i ziemię” - a przecież tak brzmi fragment z Księgi Rodzaju 1:1 w przekładzie Nowego Świata... 3) Odwoływanie się do czasownika HaWa(H) również jest przesadzone przez Świadków Jehowy, bowiem wspomniany czasownik zawiera dwie samogłoski „A-A”, cóż obie mają potem wspólnego z wokalizowanym na głos "JeHoWa(H)", skoro mamy w tym miejscu przejście jednej z A do O, której de facto brak w oryginale masoreckim? Gdybyśmy mówili JaHaWaH lub JaHWaH etc., moglibyśmy wskazywać na niezmienność czasownika HaWa(H) pozostającego nietkniętym. 4) Sam rdzeń HWH nie nosi też w sobie żadnych elementów etymologicznych, ani semantycznych. Dla przykładu rdzeń KSŻC nie nosi żadnego znaczenia w języku polskim, bowiem uzupełniony przykładowymi samogłoskami, staje się albo rzeczownikiem KSięŻyC, albo przymiotnikiem KSiąŻęCy. . Świadkowie Jehowy próbują jednak sugerować, iż „po rdzeniu”, lub „po czasowniku HaWa(H), owy „JeHoWa(H) jest imieniem Bożym, choć wcale tak nie jest. 5) Forma „JeHoWa(H)” pojawiła się pierwszy raz w 1500 roku przed naszą erą. W roku 1381 przed naszą erą, weszła do powszechnego użytku i przepadła. Na jakieś dwadzieścia wieków. Wspomina o tym Wielki słownik hebrajsko-polski i aramejsko-polski Starego Testamentu. Świadkowie Jehowy niechętnie o tym mówią. Wolą odwołać się do XV/XVI wieku sugerując, że tu pojawia się pierwszy raz forma „JeHoWa(H)”, która będąca rzekomym imieniem Boga ST, zachowała się trwale. Co ciekawe, ród szlachecki Baudissin --> https://en.wikipedia.org/wiki/Baudissin nie zna formy „JeHoWa(H)”, a podążając za w/w słownikiem znają i świadczą za formą „JaHWe(H)”. Baudissin od 1326r. n.e. Saksonia, Niemcy. PS. To tylko kropla w morzu informacji nt. tetragramu i formy „JaHWe(H)”. Ostatecznie wcale nie wiadomo, czy „JaHWe(H)” jest Imieniem Bożym, albowiem pierwotna wymowa poszła w zapomnienie. Należy jednak wziąć pod uwagę, co wypowiadane na głos, wokalizowane, oznacza w innym języku. tessa - 2017-01-03, 21:23
Jednak w języku polskim znana jest forma Jehowa.Używali ją polscy poeci jak Słowacki,Mickiewicz ,papież Jan Paweł II,...i wiele innych. Tutaj przykłady :http://www.jehowa.info/ Zaza - 2017-01-03, 21:43
No dobra..ale to nie oznacza,że ta forma jest na pewno poprawna. tessa - 2017-01-04, 10:49
Nie wiemy jak brzmiało imię Jezusa po hebrajsku ,prawdopodobnie Jehoszua.W języku polskim mówimy Jezus .Tak samo nie wiemy jak brzmiało po hebrajsku imię Boga ,natomiast po polsku od dawna znana jest forma Jehowa. Słowacki w dramacie Kordian pisze: Archanioł Onego czasu, jedna z gwiazd wiecznego gmachu Obłąkała się w drodze, jam ją zgonił lotem, Czułem w dłoni jej serce bijące z przestrachu, Jak serce ptaka ludzkim dotkniętego grotem; I drzącą położyłem przed tronem Jehowy. nike - 2017-01-04, 12:18
Skoro tak co niektórym zależy,żeby po hebrajsku nazywać Boga, więc musi być JHWH i to jest poprawnie, ale jeżeli chcemy wymówić tetragram JHWH nie da się, wiec musimy sobie pomoc samogłoskami logiczne to chyba jest. Żydzi mówią różnie, zależy skąd przybyli do Izraela. W Polsce przyjęły się chyba dwie nazwy Jehowa i Jahwe i obie są dobre, podobnie ja imię JEZUS, przecież Jezus był Żydem i miał żydowskie imię dokładnie JESZUA, dlaczego nie wypowiadamy po hebrajski tylko po polsku? Skoro tak bardzo chcemy Boga nazywać po hebrajsku, nazywajmy tez Jezusa po hebrajsku. bartek212701 - 2017-01-04, 20:26 Ja wolę formę Jehowa, ale nie widzę sensu w walce o słuszność odczytu, bo jest po prostu niemożliwa dziś do rekonstruckji Pokoja - 2017-01-17, 00:46
Pismo Święte w różny sposób przedstawia przymioty Bożego charakteru. Uzyskiwano to przez dodanie odpowiednich samogłosek do tetragramu JHWH. W ten sposób, ten sam tetragram dawał więcej możliwości, dla określenia Boga. Myślę więc, że nie ma powodu do toczenia sporu. Bóg jest Stworzycielem, więc staje się jakim chce (Jahwe). Bóg jest też mścicielem, gdyż ma prawo gniew wywierać (Jehowa). Bóg jest też miłością, która wszystko jedna. Istotne jest, kiedy jakiej wymowy tetragramu używać. Żadna nie musi być zła. Pokoja - 2017-01-17, 00:55
Masz rację. Gdy czytamy w różnych przekładach, nawet w BT, to imiona zaczynają się od Jeh., a nie od Jah. Dlaczego więc taka gonitwa za wiatrem iluzji i bigoterii? Takie ściganie się w tym, kto lepiej wymawia imię Boże może być uznane przez niego za próżność. cotojestprawda - 2017-01-17, 11:02 Trzeba Boga zapytać,która forma poprawna.Może komu powie...Powinien skoro to takie ważne.Nie? Zaza - 2017-01-17, 12:00 Gdyby to było potrzebne,niezbędne..to Bóg nie dopuściłby do zapomnienia... cotojestprawda - 2017-01-18, 06:39
Amen.Amen.Amen. A tak nawet sami żydzi nie wiedzą jak ma na imię ich Bóg. 
Pokoja - 2017-02-05, 00:53
To ludzie stosownie do stopnia poznania Boga, rozpoznają i odczytują jego imię. Pokoja - 2017-02-05, 01:04
Bóg nie dopuścił do zapomnienia swego imienia, gdyż Pan Jezus je objawił. Bóg jest Stworzycielem, jest władcą i mścicielem, ale jest też Ojcem i właśnie w tym kierunku to objawienia nastąpiło. Przecież wymowę Żydzi znali, a Pan Jezus powiedział, że Objawił imię Ojciec ludziom. W ST nie znano go jako Ojca. Tak jak król w rządzeniu królestwem swoim jest władcą, ale w związku małżeńskim jest mężem, a w rodzinie jest także ojcem. Gdy po pracy poświecą czas dzieciom, to akcentuje swoją rolę jako ojciec, a nie król. Jednak przed innymi poddanymi, traktuje jako poddanych.
Bóg w Chrystusie przyszedł, aby się objawić jako Ojciec, dlatego w modlitwie "Ojcze nasz" Pan Jezus nauczył, aby się modlić "Ojcze Nasz", a nie Jehowo, czy Jahwe tak jak w wstępie do Dekalogu - Jam Jest Jahwe = Jehowa Bóg twój. tessa - 2017-02-05, 18:36 Czy uczniowie Jezusa modlili się do Boga używając jego imienia? Dzieje Apostolskie 1:24 24 A modląc się, rzekli: „Ty, Jehowo, znający serca wszystkich, wskaż, którego z tych dwóch mężczyzn wybrałeś, 25 żeby w tym usługiwaniu i apostolstwie zajął miejsce, z którego zszedł Judasz, aby pójść na swoje miejsce”. 26 Rzucili zatem losy, a los padł na Macieja; i doliczono go do jedenastu apostołów. Dzieje Apostolskie 4:29 A teraz, Jehowo, zwróć uwagę na ich groźby i daj twym niewolnikom oznajmiać twoje słowo z całą śmiałością, 30 gdy ty wyciągniesz rękę, aby uzdrawiać, i gdy nastąpią znaki oraz prorocze cuda przez imię twego świętego sługi, Jezusa”. Dzieje Apostolskie 7:60 Potem, upadłszy na kolana, zawołał silnym głosem: „Jehowo, nie policz im tego grzechu”. Kiedy to powiedział, zapadł w sen śmierci. Rzymian 10:16-18 16 Jednakże nie wszyscy okazali posłuszeństwo dobrej nowinie. Albowiem Izajasz mówi: „Jehowo, kto uwierzył temu, co od nas usłyszał?” 17 Toteż wiara idzie w ślad za tym, co się słyszy. To zaś, co się słyszy, jest przez słowo o Chrystusie. 18 Niemniej pytam: Czyż nie usłyszeli? Przecież w gruncie rzeczy „do całej ziemi wyszedł ich głos, a ich wypowiedzi — po krańce zamieszkanej ziemi”. Objawienie 4:11 : 11 „Godzien jesteś, Jehowo, Boże nasz, przyjąć chwałę i szacunek, i moc, ponieważ tyś stworzył wszystko i z twojej woli wszystko zaistniało i zostało stworzone”. Objawienie 11:16-18 A dwudziestu czterech starszych, którzy zasiadali przed Bogiem na swych tronach, upadło na twarze swoje i oddało cześć Bogu, 17 mówiąc: „Dziękujemy tobie, Jehowo Boże, Wszechmocny, któryś jest i któryś był, ponieważ wziąłeś swą wielką moc i zacząłeś królować. 18 Ale narody srodze się rozgniewały i nadszedł twój srogi gniew i wyznaczony czas na sądzenie umarłych i danie nagrody twym niewolnikom, prorokom, i świętym, i bojącym się twego imienia, małym i wielkim, oraz na doprowadzenie do ruiny tych, którzy rujnują ziemię”. nike - 2017-02-05, 20:32
Biblia gr--Strong ---2962----Kyrios---Pan Biblia hebr,---JHWH
BGR.--Strong--- Kyrios---Pan BHebr.---JHWH Nie we wszystkich tekstach które zacytowałaś jest JHWH, ale ja się zgadzam,że w większości tam gdzie w Nowym Testamencie jest PAN w Nowym Testamencie hebrajskim jest JHWH. bartek212701 - 2017-02-06, 14:20
Ja tam nigdzie nie widzę imienia Boga MIMO WSZYSTKO. A gdyby tak gdybać, to w ST może zamieniono imię Jezusa na JHWH? Jak gdybac, to na całego 
Olus - 2017-02-06, 15:43 No trochę za dużo "Jehowy" w tym przekładzie
Olus - 2017-02-06, 15:47
Zwracali się do Boga per Ojcze i tak też nauczali innych. Tak samo Jezus
Olus - 2017-02-06, 15:50
Rozumiem,spotkałem się już z taką imienną interpretacją Ojcowską.. Poniekąd się z tym zgadza,ale nie zgadzam się z tym że nie znano Boga jak Ojca.. Już Ci gdzieś cytowałem.. Pokoja - 2017-02-19, 00:44
Odnoszę się do tego postu, abym nie był źle zrozumiany. Nie przeczę temu, że w cytatach z ST, czy w wypowiedziach Pana Jezusa i Apostołów nie używano imienia Bożego JHWH (Jehowa czy Jahwe). Jest faktem, że w Septuagincie to pominięto. Wyraziłem swoje przekonanie tylko co do faktu, że objawienie imienia Ojca przez Pana Jezusa nie polegało na objawieniu, jak je należy wymawiać. To było znane w szczególności kapłanom, królom, prorokom. Jaki jest Ojciec, Pan Jezus objawił szerszej, niższej warstwie społeczeństwa. tessa - 2017-02-20, 13:18 W Jaskini Zgrozy na pustyni Judzkiej znaleziono kilka kawałków skóry z fragmentami zwoju Dwunastu Proroków Mniejszych, powstałego mniej więcej w dobie narodzin Jezusa. Spisano go po grecku, a jego szata językowa świadczy o tym, że chodzi o przekład Septuaginta. Czy występowało w nim imię Boże? Fragmenty zwoju z pustyni Judzkiej zawierają imię Boże, napisane literami starohebrajskimi! Chociaż tekst główny jest w języku greckim, zachowano imię Boże w postaci spółgłosek hebrajskich. Nie zastąpiono tetragramu greckim tytułem Kyrios, jak w manuskryptach Septuaginty z późniejszych wieków. Zatem Jezus posługiwał się Septuagintą z tetragramem.To tylko jedno znalezisko a są też znaleziska z Egiptu tam też występuje tetragram JHWH> Pokoja - 2017-05-21, 19:13
Mamy zapiski, które wskazują, że w IV w.n.e., dokonano wielu manipulacji w tekście Pisama Świętego. Z tego powodu wszelkie wcześniejsze zapisy niszczono. To znalezisko, na które się powołałaś, wskazuje, że nie wszyscy się zastosowali do rozkazu Konstantyna Wielkiego. Ono też wyjaśnia, dlaczego na epigonów popierających treść oddaną przez manipulatorów, spadają obecnie plagi zapisane w Ap. 22:18,19 |
