Markerów - 2018-02-25, 13:10 Temat postu: Dlaczego kościół katolicki to babilon? Prosze wszystkich o przytoczone mi dowodów na poparcie tego że Kościół katolicki jest biblijną nieżądnicą i poganskim babilonem. Henryk - 2018-02-25, 14:02 Temat postu: Re: Dlaczego kościół katolicki to babilon?
Idę na "gotowca". http://www.nastrazy.pl/archiwum/2008_2_12.htm http://www.nastrazy.pl/archiwum/1996_3_13.htm Masz chęć- to poczytaj. Może nie dokładnie na temat, ale bardzo blisko. Markerów - 2018-02-25, 14:53 No tematy brata Russella mało do mnie przemawiają gdzie w tych opracowaniach jest wyjaśnione ze babilon to kościół katolicki?. To można podciągnąć pod każdy globalny system czy imperium I dlaczego mamy się modlić by ucieczka z babilonu nie wypadła w zimę czy w szabat? Henryk - 2018-02-25, 17:52
Domyślam się, jednak każdy podany przeze mnie artykuł, na dole ma autora.
Nigdzie. W czasie spisania Apokalipsy nie było jeszcze Kościoła Katolickiego.
Można.
Jr 8:20 bw "Przeminęło żniwo, skończyło się lato, a nie jesteśmy wybawieni!" Żniwo Wieku Ewangelii (wybór świętych- pszenicy) zakończyło się, skończyło się także lato, nadszedł czas palenia „kąkolu”, nastała zima. Szabat jest siódmym dniem, dniem tysiącletniego Królowania Chrystusa. Za późno na ucieczkę. 
Markerów - 2018-02-25, 18:03 Na czym polega ta ucieczka? Henryk - 2018-02-25, 18:50
A wiesz od czego masz uciekać? 
Mt 24:15 pau "Kiedy więc na miejscu świętym ujrzycie bluźnierczą obrzydliwość, o której mówił prorok Daniel - kto czyta, niech rozumie -" Markerów - 2018-02-25, 19:05 Albo DO czego... Markerów - 2018-02-25, 19:06 Chciałbym w tym temacie poznać dlaczego kk to babilon narazie to nic nie przedstawiles Markerów - 2018-02-25, 19:08 "Kiedy więc na miejscu świętym ujrzycie bluźnierczą obrzydliwość, o której mówił prorok Daniel - kto czyta, niech rozumie -" i ten cytat czego tyczy? Watykan zalega na miejscu Świętym? Henryk - 2018-02-25, 19:41
Powoli… 
Powinieneś postawić sobie pytanie: czym, lub gdzie jest miejsce święte? Dobra- pomogę…
W miejscu „świętego świętych” był ołtarz (wieko Skrzyni Świadectwa- Arki Przymierza) na którym kropiono krwią znakiem krzyża. Za „Dom Wiary”- lewitów, oraz za pozostały Lud- ludzkość. To coroczne kropienie zastąpione zostało jedyną i wystarczającą Ofiara samego Jezusa! Teraz uwaga! Kto ma uszy, niechaj słucha! "Bluźniercza obrzydliwość" miała pojawić się w przyszłości, w stosunku do czasu powtórzenia proroctwa przez Jezusa. Nastąpiła po jego śmierci. No i teraz pytanie: czym tą jedyną i wystarczającą ofiarę złożoną na ołtarzu przez Jezusa Bogu, w miejscu świętym, zastąpiono w pewnym Kościele? Kto ponownie krzyżuje Jezusa, ponawiając codziennie w tysiącach kościołów tę jedyną niepowtarzalną Ofiarę? Kapłan ponownie Ofiaruje na Ołtarzu Jezusa?
Mnie takie bluźnierstwo napawa obrzydzeniem! Markerów - 2018-02-25, 19:51 Jesteś pewny ze masz pełną wiedze na ten temat.? Kto ponownie krzyżuje Jezus? Znajdź mi w katechizmie kk czyli nauk kościoła katolickiego że tak właśnie jest Henryk - 2018-02-25, 20:22
Poczytaj sobie uwaznie.
Markerów - 2018-02-26, 07:41 KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO O EUCHARYSTII 1322 Najświętsza Eucharystia dopełnia wtajemniczenie chrześcijańskie. Ci, którzy przez chrzest zostali wyniesieni do godności królewskiego kapłaństwa, a przez bierzmowanie zostali głębiej upodobnieni do Chrystusa, za pośrednictwem Eucharystii uczestniczą razem z całą wspólnotą w ofierze Pana. 1323 "Zbawiciel nasz podczas Ostatniej Wieczerzy, tej nocy, kiedy został wydany, ustanowił eucharystyczną Ofiarę Ciała i Krwi swojej, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić Ofiarę Krzyża i tak umiłowanej Oblubienicy - Kościołowi powierzyć pamiątkę swej Męki i Zmartwychwstania: sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, ucztę paschalną, w której pożywamy Chrystusa, w której dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek przyszłej chwały". I. Eucharystia - źródło i szczyt życia Kościoła 1324 Eucharystia jest "źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego" "Inne zaś sakramenty, tak jak wszystkie kościelne posługi i dzieła apostolstwa, wiążą się ze świętą Eucharystią i do niej zmierzają. W Najświętszej bowiem Eucharystii zawiera się całe duchowe dobro Kościoła, a mianowicie sam Chrystus, nasza Pascha". 1325 "Eucharystia oznacza i urzeczywistnia komunię życia z Bogiem i jedność Ludu Bożego, przez które Kościół jest sobą. Jest ona szczytem działania, przez które Bóg w Chrystusie uświęca świat, a równocześnie szczytem kultu, jaki ludzie w Duchu Świętym oddają Chrystusowi, a przez Niego Ojcu". 1326 W końcu, przez celebrację Eucharystii jednoczymy się już teraz z liturgią niebieską i uprzedzamy życie wieczne, gdy Bóg będzie wszystkim we wszystkich. 1327 Eucharystia jest więc streszczeniem i podsumowaniem całej naszej wiary. "Nasz sposób myślenia zgadza się z Eucharystią, a Eucharystia ze swej strony potwierdza nasz sposób myślenia". II. Jak jest określana Eucharystia? 1328 Wielość nazw, jakimi jest określany ten sakrament, wyraża jego niewyczerpane bogactwo. Każda z nich ukazuje pewien jego aspekt. Nazywa się go: Eucharystią, ponieważ jest dziękczynieniem składanym Bogu. Greckie wyrazy eucharistein (Łk 22,19; 1 Kor 11, 24) i eulogein (Mt 26, 26; Mk 14, 22) przypominają żydowskie błogosławieństwa, które - szczególnie podczas posiłku - wychwalają dzieła Boże: stworzenie, odkupienie i uświęcenie Markerów - 2018-02-26, 07:43 1329 Wieczerzą Pańską, ponieważ chodzi o Ostatnią Wieczerzę, którą Chrystus spożył ze swymi uczniami w przeddzień męki, i zapowiedź uczty godów Baranka w niebieskim Jeruzalem. Łamaniem Chleba, ponieważ ten obrzęd, charakterystyczny dla posiłku żydowskiego, został wykorzystany przez Jezusa, gdy błogosławił i dawał uczniom chleb jako gospodarz stołu, zwłaszcza podczas Ostatniej Wieczerzy. Po tym geście uczniowie rozpoznają Jezusa po Zmartwychwstaniu. Pierwsi chrześcijanie będą w ten sposób nazywać swoje zgromadzenia eucharystyczne. Oznacza to, że wszyscy, którzy spożywają jeden łamany Chleb Chrystusa, wchodzą we wspólnotę z Nim i tworzą w Nim jedno ciało. Zgromadzeniem eucharystycznym (synaxis), ponieważ Eucharystia jest w zgromadzeniu wiernych, które jest widzialnym znakiem Kościoła. 1330 Pamiątką Męki i Zmartwychwstania Pana. Najświętszą Ofiarą, ponieważ uobecnia jedyną ofiarę Chrystusa Zbawiciela i włącza w nią ofiarę Kościoła. Używa się także nazwy ofiara Mszy świętej, "ofiara pochwalna" (Hbr 13, 15), ofiara duchowa, ofiara czysta i Święta, ponieważ dopełnia i przewyższa wszystkie ofiary Starego Przymierza. Świętą i Boską liturgią, ponieważ celebrowanie tego sakramentu zajmuje centralne miejsce w całej liturgii Kościoła i jest jej najgłębszym wyrazem. W tym samym znaczeniu nazywa się również ten sakrament celebrowaniem świętych Misteriów. Mówi się także o Najświętszym Sakramencie, ponieważ jest to sakrament sakramentów. Nazwa ta odnosi się szczególnie do postaci eucharystycznych przechowywanych w tabernakulum. 1331 Komunią, ponieważ przez ten sakrament jednoczymy się z Chrystusem, który czyni nas uczestnikami swojego Ciała i swojej Krwi, abyśmy tworzyli z Nim jedno ciało. Nazywa się jeszcze Eucharystię rzeczami świętymi (ta hagia; sancta) i jest to pierwotne znaczenie "komunii świętych" (świętych obcowania), o której mówi Symbol Apostolski. Nazywa się ją również chlebem aniołów, chlebem z nieba, lekarstwem nieśmiertelności, wiatykiem... 1332 Mszą świętą, ponieważ liturgia, w której dokonuje się misterium zbawienia, kończy się posłaniem wiernych (missio), aby pełnili wolę Bożą w codziennym życiu. III. Eucharystia w ekonomii zbawienia Znaki chleba i wina 1333 W centrum celebracji Eucharystii jest chleb i wino, które przez słowa Chrystusa i wezwanie Ducha Świętego stają się Ciałem i Krwią Chrystusa. Kościół wierny poleceniu Pana nie przestaje czynić, aż do dnia Jego chwalebnego przyjścia, pamiątki tego, co uczynił Chrystus w wigilię swojej męki: "Wziął chleb...", "Wziął kielich napełniony winem..." Znaki chleba i wina, stając się w tajemniczy sposób Ciałem i Krwią Chrystusa, nie przestają Markerów - 2018-02-26, 07:43 oznaczać także dobroci stworzenia. Dlatego podczas przygotowania darów dziękujemy Stwórcy za chleb i wino, owoc "pracy rąk ludzkich", najpierw jednak "owoc ziemi" i "winnego krzewu", dary Stwórcy. W geście Melchizedeka, króla i kapłana, który "wyniósł chleb i wino" (Rdz 14, 18), Kościół widzi zapowiedź własnej ofiary. 1334 W Starym Przymierzu na znak wdzięczności wobec Stwórcy składano w ofierze chleb i wino pośród pierwocin owoców ziemi. W kontekście Wyjścia z Egiptu otrzymują one jednak jeszcze nowe znaczenie: niekwaszony chleb, który Izraelici spożywają co roku w święto Paschy, upamiętnia pośpiech wyzwalającego wyjścia z Egiptu. Wspomnienie manny na pustyni zawsze będzie przypominać Izraelowi, że żyje chlebem słowa Bożego. Wreszcie codzienny chleb jest owocem Ziemi Obiecanej, potwierdzeniem, że Bóg jest wierny swoim obietnicom. "Kielich błogosławieństwa" (1 Kor 10, 16) na końcu żydowskiej uczty paschalnej dodaje do świątecznej radości wina wymiar eschatologiczny, wymiar mesjańskiego oczekiwania na przywrócenie Jeruzalem. Jezus ustanowił Eucharystię, nadając nowy i ostateczny sens błogosławieństwu chleba i kielicha. 1335 Cudowne rozmnożenia chleba, w czasie których Pan odmawia błogosławieństwo, łamie i daje uczniom chleb, aby nakarmić nim tłumy, są zapowiedzią obfitości jedynego Chleba?. Znak wody przemienionej w wino w Kanie zapowiada już Godzinę uwielbienia Jezusa. Ukazuje wypełnienie uczty weselnej w Królestwie Ojca, gdzie wierni będą pili nowe wino, będące Krwią Chrystusa. 1336 Pierwsza zapowiedź Eucharystii podzieliła uczniów, podobnie jak zgorszyła ich zapowiedź męki: "Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?" (J 6, 60). Eucharystia i Krzyż są kamieniem obrazy. Chodzi o to samo misterium, które nie przestaje być przyczyną podziału. "Czyż i wy chcecie odejść?" (J 6, 67). To pytanie Pana rozbrzmiewa przez wieki jako zaproszenie Jego miłości, by odkryć, że tylko On ma "słowa życia wiecznego" (J 6, 68) i że przyjęcie w wierze daru Eucharystii jest przyjęciem Jego samego. Ustanowienie Eucharystii 1337 Chrystus umiłowawszy swoich, do końca ich umiłował. Wiedząc, że nadeszła godzina przejścia z tego świata do Ojca, podczas wieczerzy umył uczniom nogi i dał im przykazanie miłości. Zostawiając im dowód tej miłości, nie chcąc oddalić się nigdy od swoich oraz czyniąc ich uczestnikami swojej Paschy, Jezus ustanowił Eucharystię jako pamiątkę swej Męki i Zmartwychwstania, którą polecił Apostołom celebrować aż do swego powtórnego przyjścia. "Ustanowił ich wówczas kapłanami Nowego Przymierza". 1338 Ewangelie synoptyczne i św. Paweł przekazali nam opis ustanowienia Eucharystii. Św. Jan ze swej strony przytacza słowa Jezusa wypowiedziane w synagodze w Kafarnaum, przygotowujące do ustanowienia Eucharystii. Chrystus nazywa wówczas siebie chlebem życia, który zstąpił z nieba Markerów - 2018-02-26, 07:44 1339 Jezus wybrał czas Paschy, aby wypełnić to, co zapowiedział w Kafarnaum: dać swoim uczniom swoje Ciało i swoją Krew. Nadszedł dzień Przaśników, w którym należało ofiarować Paschę. Jezus posłał Piotra i Jana z poleceniem: "Idźcie i przygotujcie nam Paschę, byśmy mogli ją spożyć"... Oni poszli... i przygotowali Paschę. A gdy nadeszła pora, zajął miejsce u stołu i Apostołowie z Nim. Wtedy rzekł do nich: "Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał. Albowiem powiadam wam: Już jej spożywać nie będę, aż się spełni w Królestwie Bożym"... Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał, mówiąc: "To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!" Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: "Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana" (Łk 22, 7-20). 1340 Celebrując Ostatnią Wieczerzę z Apostołami podczas uczty paschalnej, Jezus wypełnił w sposób ostateczny Paschę żydowską. Istotnie, przejście Jezusa do Ojca przez śmierć i zmartwychwstanie jest uprzedzane podczas Ostatniej Wieczerzy i celebrowane w Eucharystii, która wypełnia Paschę żydowską i uprzedza ostateczną Paschę Kościoła w chwale Królestwa. "To czyńcie na moją pamiątkę" 1341 Polecenie Jezusa, by powtarzać Jego gesty i słowa, "aż przyjdzie" (1 Kor 11, 26), nie polega tylko na wspominaniu Jezusa i tego, co On uczynił. Odnosi się ono do liturgicznej celebracji, przez Apostołów i ich następców, pamiątki Chrystusa, Jego życia, śmierci, zmartwychwstania i Jego wstawiania się za nami u Ojca. 1342 Od początku Kościół był wierny poleceniu Pana. O Kościele jerozolimskim powiedziano: Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach... Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca (Dz 2, 42. 46). 1343 Chrześcijanie zbierali się "na łamanie chleba" (Dz 20, 7) szczególnie "w pierwszym dniu tygodnia", to znaczy w niedzielę, w dniu zmartwychwstania Chrystusa. Od tamtych czasów aż do naszych dni celebruje się Eucharystię, tak że dzisiaj spotykamy ją wszędzie w Kościele, w takiej samej podstawowej strukturze. Stanowi ona centrum życia Kościoła. 1344 Pielgrzymujący Lud Boży, nieustannie celebrując Eucharystię, głosząc Misterium Paschalne Jezusa, "aż przyjdzie" (1 Kor 11, 26), zmierza "wąską drogą krzyża" do niebieskiej uczty, gdzie wszyscy wybrani zasiądą przy stole Królestwa Markerów - 2018-02-27, 17:29 Jakie jeszcze są przesłanki ze kościół katolicki to wielka nieżądnica i poganski babilon ? nike - 2018-03-01, 23:55
Księga Apokalipsy była pisaną przez Apostola Jana około 100 roku, czyli w pierwszym wieku naszej ery, wiec jest proroctwem na czas przyszły od ap.Jana, ponieważ w tym czasie już po państwie i mieście BABILONIA I BABILON nie było śladu, była tylko pamięć. Tutaj Bóg natchnął Jana do opisania, pewnych wydarzeń, które mają nadejść i Apokalipsa 1: 1-20 opisuje te przyszłe wydarzenia. Apokalipsa 1:11 mówi o siedmiu Zborach [Kościołach] do których po śmierci Apostołów zaczął wkradać się błąd i tak : Okres do Pergamu Ap.1:11 który trwał od 318 [325 Sobór w Nicei] do 799 roku, okres największych błędnych doktryn, jakie hierarchia w rzymskim kościele wprowadziła mając za PONTIFEX MAXIMUS---- Cesarza Konstantyna. (12) Aniołowi Kościoła w Pergamie napisz: To mówi Ten, który ma miecz obosieczny, ostry. (13) Wiem, gdzie mieszkasz: tam, gdzie jest tron szatana, a trzymasz się mego imienia i wiary mojej się nie zaparłeś, nawet we dni Antypasa, wiernego świadka mojego, który został zabity u was, tam gdzie mieszka szatan. (14) Ale mam nieco przeciw tobie, bo masz tam takich, co się trzymają nauki Balaama, który pouczył Balaka, jak podsunąć synom Izraela sposobność do grzechu przez spożycie ofiar składanych bożkom i uprawianie rozpusty. (15) Tak i ty także masz takich, co się trzymają podobnie nauki nikolaitów. (16) Nawróć się zatem! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie niebawem i będę z nimi walczył mieczem moich ust. (17) Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy dam manny ukrytej i dam mu biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe, którego nikt nie zna oprócz tego, kto [je] otrzymuje. Narazie tyle.
Markerów - 2018-03-02, 06:52 Czyli kościół w pergamie jest tożsamy z Kościołem katolickim? nike - 2018-03-02, 09:47
Pergamon w anty--typie jest OKRESEM, w którym zaczynają się dziać rzeczy z widzenia Jana, Dlaczego akurat Jan wymienia te siedem kościołów, bo one rozwijają się w okresie, kiedy rozwijało się PAPIESTWO a okres pergamoński wprowadził najwięcej błędnych doktryn. Papiestwo tym samym stało się ANTYCHRYSTEM. Antychryst to jest coś w MIEJSCE, lub PRZECIW. Markerów - 2018-03-02, 11:02 A pozostałych sześć kościołów czego tyczy? nike - 2018-03-02, 12:10
Rozmawiamy dlaczego rzymski kościół to Babilon, wiec staram się ci wyjaśnić jak doszło do tego ZAMIESZANIA [babilonu] w rzymskim kościele. Musisz zwrócić uwagę,że w każdym okresie ap.Jan o czym innym pisze i co innego widzi w swojej wizji. Markerów - 2018-03-02, 15:25 Francis Frangipane, wybitny protestancki nauczyciel życia duchowego, w książce „Trzy pola walki”, dał umiarkowaną, niesprzeczną z katolicyzmem, wykładnię problemu. Zdefiniował, że „duch Babilonu, to duch kompromisu ze światem”. Opisał go wprawdzie także jako wpływ ludzkiej płytkiej religijności na wiarę, co jednakże dotyczy „każdego kościoła”, a walkę z nim na poziomie kościołów lokalnych i pojedynczego wierzącego, czyli „wychodzenie z Babilonu”, jako „odrzucanie duchowej pychy na rzecz upodobniania do Chrystusa poprzez pokorę, wstrzemięźliwość i czystość serca”. Markerów - 2018-03-02, 15:27 Część protestantów twierdzi, że Babilon to światowy system religijny, a do tego najbardziej „pasuje” Kościół katolicki. Pogląd taki zaczęli głosić w 1307 roku dolcyści we Włoszech wywodzący się z tzw. braci apostolskich, jednakże jego rozpropagowanie jest dziełem Marcina Lutra, który rozwinął go, z nienawiści do papieża, w pamflecie „O niewoli babilońskiej Kościoła” z 1520 roku. Zapytany wtedy, jaki autorytet pozwala mu tak czynić odpowiedział, że „jego własny autorytet jest ku temu wystarczający”. Markerów - 2018-03-02, 15:29 Jedną z podstawowych linii podziału w protestantyzmie, jest stosunek do Kościoła katolickiego. Część denominacji i poszczególne zbory uważają go za jeden z kościołów chrześcijańskich, aczkolwiek „dodający tradycję”, inne za apokaliptyczną Wielką Nierządnicę, największe zło w dziejach świata, Babilon z którego trzeba wyjść. Ana Mendez wspominała na konferencji zorganizowanej przez protestantów w Warszawie w 2009 roku: „Kiedy nawróciłam się [na protestantyzm] powiedziano mi, że Kościół katolicki to Babilon i każdy chrześcijanin musi się od niego oddzielić. Kiedy jednak zaczęłam czytać Biblię, zrozumiałam, że to nieprawda. Babilon to nie system religijny, ale światowy system polityczny”. Markerów - 2018-03-02, 17:13 Tak że nie koniecznie babilonem musi być kościół katolicki. Podciągnąć można to np. Pod globalne polityczne imperium Markerów - 2018-03-02, 17:15 Kościół katolicki przez wieki zmagał się z presją ze strony systemu światowego, chcącego sobie podporządkować sprawy wiary. W pierwszym tysiącleciu ingerencje cesarzy bizantyjskich doprowadziły w końcu do oderwania się kościołów wschodnich, które odtąd były jawną podporą władzy świeckiej. Kościół na Zachodzie w IX i X wieku podlegał presji świeckich rodów rzymskich, a w XI i XII stuleciu musiał walczyć z cesarzami niemieckimi, którzy uzurpowali sobie prawo inwestytury, czyli ustanawiania biskupów. W XIV wieku królowie francuscy wywierali nacisk na papieży powodując smutny okres „niewoli awiniońskiej”. Markerów - 2023-12-12, 21:34 Bo powiem że wasze wyjaśnienia powalają 
nike - 2024-01-18, 15:47
Ale jeszcze nie leżysz, czy biedaku leżysz? Markerów - 2024-01-18, 16:30
Leżę |
