Markerów - 2023-06-08, 13:08 Temat postu: Jaka jest wartość uczynków WARTOŚĆ UCZYNKÓW Część protestantów – zwolenników zasady „sama wiara” w jej pierwotnym, reformacyjnym znaczeniu - twierdzi, iż uczynki człowieka przed nawróceniem nie mają żadnej wartości. Wspierają się przy tym Fragmentem z Księgi Izajasza: „My wszyscy byliśmy skalani, a wszystkie nasze dobre czyny jak skrwawiona szmata. My wszyscy opadliśmy zwiędli jak liście, a nasze winy poniosły nas jak wicher.”/ Iż 64,5/ Na pierwszy rzut oka wydaje się że rzeczywiście. Ale… spróbujmy zobaczyć ten werset w szerszym kontekście: „Wychodzisz naprzeciw tych, co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Twych drogach. Oto Tyś zawrzał gniewem, bośmy grzeszyli przeciw Tobie od dawna i byliśmy zbuntowani. My wszyscy byliśmy skalani, a wszystkie nasze dobre czyny jak skrwawiona szmata. My wszyscy opadliśmy zwiędli jak liście, a nasze winy poniosły nas jak wicher. Nikt nie wzywał Twojego imienia, nikt się nie zbudził, by się chwycić Ciebie. Bo skryłeś Twoje oblicze przed nami i oddałeś nas w moc naszej winy. A jednak, Panie, Tyś naszym Ojcem. Myśmy gliną, a Ty naszym twórcą. Dziełem rąk Twoich jesteśmy my wszyscy. Panie, nie gniewaj się tak bezgranicznie i nie chowaj w pamięci ciągle naszej winy!”/Iz 64,4-8a/ Okazuje się że „dowód” na rzekomą bezwartościowość uczynków przemienia się w skierowane do Boga błaganie o zmiłowanie z powodu zaciągniętych win które całkowicie dominują nad dobrymi czynami. Co więcej, dowiadujemy się że Bóg wychodzi „naprzeciw tych, co radośnie pełnią sprawiedliwość”. Św.Teresa z Lisieux ujmowała to tak: „Kiedy okazuję dobroczynność, to jest to tylko nasz Pan, działający we mnie”. Sami z siebie nie jesteśmy zdolni do najmniejszego uniesienia miłości, chyba że zostanie dane nam z łaski Chrystusa, przebywającego w nas przez Ducha Świętego. […] Sami w sobie nie posiadamy i nie możemy posiadać jakiejś zasługi, cnoty czy świętości. Jezus, który żyje w nas i zastępuje nasze przyrodzone, grzeszne życie swoim życiem łaski, jest nasza zasługą i świętością.. Tylko wtedy, jesteśmy zdolni do świętego, bezgrzesznego życia, kiedy odrzuciliśmy odziedziczone po Adamie grzeszne przyrodzone życie, nasze czysto zmysłowe pożądania i popędy a także nasze własne mniemanie po to, aby żyć odtąd „życiem Chrystusa”, które musi przeniknąć wszystko to, co jest w nas...” Markerów - 2023-06-08, 13:21 Dobre uczynki są ZAWSZE z Boga: „Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić”/J 15,5/ Sobór Trydencki wyraził to stwierdzeniem, brzmiącym mniej-więcej tak: „Bóg chce, aby naszą zasługą było to co jest Jego darem”. Uczynki stoją za każdym na sądzie, nawet gdy człowiek je czyniący o Bogu nie słyszał - napisano bowiem „odda każdemu według uczynków jego”(Rz 2,6). Uczynki byłyby bezowocne gdyby były czynione w pysze typu „wyczynię sobie zbawienie” - upatrywanie zbawienia w swoich uczynkach jest naiwne, gdyż nie mogą one wysłużyć nam Łaski zbawienia. Zbawienie wysłużył nam Jezus, i to jest jedyną możliwą droga: „I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni.”/Dz 4,12/ Jednak nawet czyny pogan są ważne na sądzie: „Bo gdy poganie, którzy Prawa nie mają, idąc za naturą, czynią to, co Prawo nakazuje, chociaż Prawa nie mają, sami dla siebie są Prawem. Wykazują oni, że treść Prawa wypisana jest w ich sercach, gdy jednocześnie ich sumienie staje jako świadek, a mianowicie ich myśli na przemian ich oskarżające lub uniewinniające.”/Rz 2,14-15/ |
