David 77 - 2013-05-22, 21:10 Temat postu: ELOHIM - Bogowie czy Bóg ? Niejednokrotnie w rozmowach dotyczących naszego Stwórcy pada taki argument : Już w pierwszych słowach biblii Bóg zostaje opisany jako wieloosobowy Bóg . Czy jest to prawdą ? dlaczego pisarz w tekście hebrajskim użył rzeczownika Bóg w lm ? 1 Moj 1;1 בראשית ברא אלהים את השמים ואת הארץ (w ) na początku Bogowie stworzył nie bo i ziemię Rzeczownik אלהים występuje tutaj w lm czy wobec tego rzeczywiście jest tak jak niektórzy mówią że Bóg jest Bogiem wieloosobowym ? Po pierwsze Elohim oznacza Bogowie nie zaś osoby . Po drugie gdyby rzeczywiście chodziło tutaj o więcej niż jednego Boga to zgodnie z regułami gramatycznymi czasowniki które występują obok słowa Elohim również były by w lm lecz tak niestety nie jest . בראשית ברא na początku stworzył ברא stworzył jest czasownikiem który występuje tutaj w formie podstawowej(qal) w aspekcie dokonanym w 3 osobie lp . Zatem gdyby chodziło o więcej niż jednego Boga wówczas mieli byśmy taki oto zapis Bereszit bar’u elohim בָּרְאוּ אֱלֹהִים - „Elohim (oni) stworzyli” z czasownikiem w formie mnogiej bar’u. ( בָּרְאוּ) Podsumowując : Gdy czasowniki i przymiotniki są w formie mnogiej, to jesteśmy zmuszeni do wyciągnięcia wniosku, że i Elohim jest także liczbą mnogą. Jednakże, gdy czasowniki i przymiotniki mają formę pojedynczą, to z całą pewnością oznacza to, że Elohim określa pojedynczego Boga. Rzeczownik w j hebrajskim posiada trzy charakteryzujące go cechy: 1. Otrzymuje przyrostek (końcówkę) w liczbie mnogiej, 2. Czasownik występujący koło niego jest w liczbie mnogiej, 3. Także określający go przymiotnik jest w liczbie mnogiej. Aby więc precyzyjnie określić czy słowo Elohim w języku hebrajskim oznacza „Boga” w liczbie pojedynczej, czy „bogów” w liczbie mnogiej, musimy nie tylko patrzeć na końcówkę -im tego wyrazu, lecz także na przymiotniki i czasowniki towarzyszące temu słowu. Jeśli przymiotniki i czasowniki występują w formie liczby mnogiej, to wtedy jesteśmy zmuszeni do wyciągnięcia wniosku, że słowo Elohim jest także liczbą mnogą. Jednakże, jeżeli przymiotniki i czasowniki są w liczbie pojedynczej, to z całą pewnością będziemy wiedzieć, że Elohim oznacza pojedynczego Boga. słowo Elohim z męską końcówką liczby mnogiej -(im )pojawia się w Hebrajskiej Biblii ponad 2000 razy i praktycznie w każdym przypadku sąsiaduje z nim czasownik w liczbie pojedynczej. Dla przykładu, wyrażenie „I Elohim (Bóg) przemówił do Mojżesza” zawsze posiada czasownik vayedaberוַיְדַבֵּר, ‘i on przemówił’ występujący w liczbie pojedynczej i nigdy nie występujący w liczbie mnogiej vayedabruוַיְדַבֵּרוּ, ‘i oni przemówili’. Podobnie przestawia się sprawa z przymiotnikami Przymiotniki określające Elohim są w liczbie pojedynczej, a nie mnogiej. Tak oto w Psalmie 7:10 odnajdujemy Elohim tsadik אֱלֹהִים צַדִּיק, ‘Elohim (Bóg) sprawiedliwy (liczba pojedyncza)’ z przymiotnikiem tsadik צַדִּיק w liczbie pojedynczej. Nie odnajdujemy nigdzie wyrażenia elohim tsadikim אֱלֹהִים צַדִּיקִים, ‘sprawiedliwi (liczba mnoga) Elohim (bogowie)’ z przymiotnikiem w formie mnogiej tsadikim, sprawiedliwi. Fakt, że słowo Elohim ma czasownik w liczbie pojedynczej oraz przymiotnik w liczbie pojedynczej dowodzi, że Elohim oznacza pojedynczego Boga, pomimo że jego końcówka -im jest liczbą mnogą. Jak więc należy rozumieć słowo Elohim ? Aaron Ember napisał: "Za tym, że język S[tarego] T[estamentu] całkowicie odrzuca myśl, jakoby (...) [’Elohím] (w odniesieniu do Boga Izraela) określało więcej niż jedną osobę, przemawia przede wszystkim okoliczność, iż słowo to prawie zawsze łączy się z orzeczeniem czasownikowym w liczbie pojedynczej, a także jest określane przymiotnikiem w liczbie pojedynczej. (...) [’Elohím] należy raczej rozumieć jako wzmocnioną liczbę mnogą wskazującą na wielkość i majestat, odpowiednik określenia Wielki Bóg"[1]. Tytuł ’Elohim w liczbie mnogiej występuje w opisie o stwarzaniu 35 razy, ale czasownik opisujący, co On robił lub mówił, zawsze jest w liczbie pojedynczej (Rdz 1:1 do 2:4). Taką ciekawostką w j hebrajskim jest to ,że język ten posiada słowa które są w lp a mają końcówkę lm Twarz - פָּנִים słowo to posiada końcówkę im tak jak w przypadku słowa Elohim a jednak występuje w lp Południe (środek dnia ) צָהֳרַיִם również w tym przypadku słowo to posiada końcówkę lm a jednak chodzi o lp . Jerozolima -יְרוּשָׁלַיִם słowo Jerozolima w j hebrajskim ma tutaj końcówkę lm a jednak chodzi o lp . Krystian - 2013-05-22, 21:37
Ja nie znam hebrajskiego Davidzie, ale to co napisałeś, zgadza mi się z innymi wersetami w Biblii, że Bóg Prawdziwy jest jeden Axanna - 2013-05-22, 21:48 dla trynitarza nie bedzie problemu z tymi przymiotnikami i czasownikami, gdyz powie - "no wlasnie, jeden przeciez Bog, ale w trzech osobach, dlatego "Bogowie stworzyl" jest calkiem logiczne" -Co- nike - 2013-05-22, 21:52 Wspaniały tekst,David możemy się przy okazji uczyć j.hebrajskiego. W rozmowie z wierzącymi w Trójce, często słyszymy, ze Trójca św. np. stwarzała świat, bo występuje właśnie słowo Bóg w j. hebrajskim w liczbie mnogiej. Na podstawie tego tekstu, każdy user może dokładnie sobie przeanalizować, jak to wygląda w gramatyce hebrajskiej. Zachęcam Davida o dalsze różne ciekawostki z gramatyki przy okazji nauczymy się troszeczkę j. hebrajskiego [mam tutaj siebie w szczególności na myśli  ]
David 77 - 2013-05-22, 22:42 Axanna,
Takie tłumaczenie jest nie logiczne bowiem Elohim nie znaczy osoby ale Bogowie , Trynitarianie nie wierzą w BOGÓW ale rzekomo w jednego BOGA . W książce ,, Na Początku '' O Juliusz St .Synowiec . wydawnictwo Akademia Teologi Katolickiej . odnośnie słowa Elohim na str 16 napisał ,, Chociaż pod względem morfologicznym rzeczownik Elohim jest w liczbie mnogiej , nie ulega wątpliwości ,że oznacza on jednego Boga a nie bogów . Wszystkie formy czasowników orzekających o Elohim są w lp . Kiedy dokonywano tłumaczenia Pism hebrajskich na grekę to słowo Elohim oddano greckim ὁ θεὸς w lp a nie mnogiej ,gdyby rzeczywiście chodziło o lm to oddano by ten rzeczownik w LXX również przez lm οι θεοι jednak tak nie uczyniono ponieważ Tłumacze wiedzieli że chodzi o jednego Boga Jeżeli rzeczownik Elohim miał by wskazywać na mnogość osób to błędem było używanie tego rzeczownika do pojedynczych istot : Sędz.6:31 – Baal Sędz.11:24 – Kemosz Sędz.16:23 - Dagon 1 Król.11:33 – Milkom 2 Mojż.4:16 - Mojżesz ariel - 2013-05-22, 22:55 Do tego co napisał David, dodałbym jeszcze to, że tłumacze Septuaginty wszędzie tam gdzie słowo elohim (l.mn.) odnosiło się do Boga Izraela, oddawali je w grece w liczbie pojedynczej (theos). Także cytaty w Nowym Testamencie zmieniają hebrajską liczbę mnogą na liczbę pojedynczą. Słynne szema brzmi po hebrajsku: "szema Israel, JHWH Elohejnu JHWH echad, przy czym "Elohejnu" to liczba mnoga. Jednak w NT ten cytat (Marek 12:39) brzmi: Akoue Israel, Kyrios ho theos hemon Kyrios heis estin. Tutaj "theos" jest w liczbie pojedynczej. To jest koronny dowód na to, że apostołowie i pisarze NT nie widzieli w słowie elohim żadnej tajemniczości i przekładali swobodnie z hebrajskiej liczby mnogiej na grecką pojedynczą. Po prostu właściwości języka hebrajskiego i greckiego są inne. Wyciąganie wniosku o wieloosobowości Boga ze słowa "elohim" jest totalną ściemą i zwykłym naciąganiem Pisma. Krystian - 2013-05-22, 23:20 ariel,
też tak uważam pozdrawiam 
David 77 - 2013-05-23, 12:01 J.hebrajski posiada specjalny typ liczby mnogiej z końcówką w liczbie mnogiej, nawet jeśli oznacza on zwykłą liczbę pojedynczą z użyciem czasownika lub przymiotnika także w liczbie pojedynczej. Taka forma nazywa się pluralis majestatis (liczba mnoga majestatu). Przyrostek liczby mnogiej w rzeczowniku pluralis majestatis nie oznacza, że jest więcej niż jeden tych rzeczowników, lecz że rzeczownik ten jest „wielki, dostojny, absolutny, majestatyczny”. Rozważmy to na przykładzie rzeczownika ,,Pan '' W liczbie pojedynczej Pan to אָדוֹן ten sam rzeczownik rodzaju męskiego w liczbie mnogiej brzmi אֲדוֹנִים- Adonim -Panowie Słowo אָדוֹן - (Adon ) znaczy ,, gospodarz właściciel , podczas podczas gdy Adonim אֲדוֹנִים z męską końcówką liczby mnogiej oznacza Panów jak i potężnego właściciela, pana’- w znaczeniu dostoistwa i majestatu Izaj 19:4 a וְסִכַּרְתִּי אֶת-מִצְרַיִם בְּיַד אֲדֹנִים קָשֶׁה I wydam Egipt w rękę Pana srogiego W wersecie tym ten srogi król, który pokona Micraim (Egipt) określony jest następująco, adonim kascheh אֲדֹנִים קָשֶׁה, ‘srogi (liczba pojedyncza) pan (liczba mnoga)’. Użyte w tym wersecie słowo na określenie ‘pana’ to adonim אֲדֹנִים, które ma w swojej końcówce przyrostek liczby mnogiej. Jednakże przymiotnik ‘srogi’ ma formę liczby pojedynczej kascheh קָשֶׁה (a nie formę liczby mnogiej kashim קָשִׁים).W tym przykładzie końcówka liczby mnogiej dodana do słowa adonim אֲדֹנִים nie czyni go liczbą mnogą (‘panowie’), lecz uwypukla jego znaczenie (‘wielki, potężny pan lub władca’). Ponieważ adonim אֲדֹנִים jest liczbą mnogą majestatu, dlatego przyjmuje przymiotnik w liczbie pojedynczej kasheh קָשֶׁה (‘srogi’) a nie przymiotnik w liczbie mnogiej kashim קָשִׁים, który byłby wymagany przez liczbę mnogą. Wszelkie zabiegi prowadzone przez Trynitarian odnośnie słowa Elohim nie mają swego uzasadnienia w języku jakim została spisana pierwsza część Pisma św . nike - 2016-01-30, 11:48 Ciekawy temat zapraszam chętnych do rozwijania i dyskusji. 
|
