Markerów - 2023-08-24, 13:50 Temat postu: Chrześcijaństwo BEZWYZNANIOWE gorliwość dla Jezusa i ewangli, a za razem brak przynależnośći do jakiego kolwiek kościoła . Czy jest to koncepcja poprawna ? Wiesława - 2023-08-24, 15:58 Temat postu: Re: Chrześcijaństwo BEZWYZNANIOWE
Teoretycznie - nie. W praktyce - różnie to bywa. wybrana - 2023-08-24, 16:10 Temat postu: Re: Chrześcijaństwo BEZWYZNANIOWE
Nie ma coś takiego jak chrześcijaństwo bezwyznaniowe. Co najwyżej nierytualne. Wiesława - 2023-08-24, 16:13 Temat postu: Re: Chrześcijaństwo BEZWYZNANIOWE
Jak zwał, tak zwał. Sama widzisz, że rozumiemy o co chodzi 
Markerów - 2023-08-24, 21:44 Temat postu: Re: Chrześcijaństwo BEZWYZNANIOWE
Co to jest chrześcijaństwo nierytualne ? Markerów - 2023-08-24, 21:45 Temat postu: Re: Chrześcijaństwo BEZWYZNANIOWE
Albo inaczej. , Czy to jest koncepcja biblijna? 🤔 Markerów - 2023-08-24, 21:53 Już list do Hebrajczyków przestrzega przed tym, aby chrześcijanie nie praktykowali swej wiary w odosobnieniu: „Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie, że zbliża się dzień” (Hbr 10,25 ) . Markerów - 2023-08-24, 21:54 Św. Paweł poświadcza, że chrześcijanie jego czasu żyją we wspólnocie: „Gdy się zgromadzicie w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, wy i duch mój z mocą Pana naszego, Jezusa”… (1 Kor 5,4 ) „Tak więc, bracia moi, gdy zbieracie się, by spożywać [wieczerzę], poczekajcie jedni na drugich!” (1 Kor 11,33 ) „Tak więc, gdy się zbieracie, nie ma u was spożywania Wieczerzy Pańskiej” (1 Kor 11,20 ) „Słyszę bowiem najpierw, że gdy się jako zbór schodzicie, powstają między wami podziały; i po części temu wierzę” (1 Kor 11,18 ) „A dając to zalecenie, nie pochwalam, że się schodzicie nie ku lepszemu, ale ku gorszemu” (1 Kor 11,17 ) „Przede wszystkim słyszę – i po części wierzę – że zdarzają się między wami spory, gdy schodzicie się razem jako Kościół”(1 Kor 11,18 ) „Niech niewiasty na zgromadzeniach milczą, bo nie pozwala się im mówić; lecz niech będą poddane, jak i zakon mówi” (1 Kor 14,34 ) „Jeśli się tedy cały zbór zgromadza na jednym miejscu i wszyscy językami niezrozumiałymi mówić będą, a wejdą tam zwykli wierni albo niewierzący, czyż nie powiedzą, że szalejecie?” (1 Kor 14,23 ) Cóż więc pozostaje, bracia? Kiedy się razem zbieracie, ma każdy z was już to dar śpiewania hymnów, już to łaskę nauczania albo objawiania rzeczy skrytych, lub dar języków, albo wyjaśniania: wszystko niech służy zbudowaniu” (1 Kor 14,26 ) Pozdrawiają was Kościoły Azji. Pozdrawiają was serdecznie w Panu Akwila i Pryscylla razem ze zbierającym się w ich domu Kościołem” (1 Kor 16,19 ) „Pozdrówcie braci w Laodycei, zarówno Nimfasa, jak i Kościół [gromadzący] się w jego domu” (Kol 4,15 ) „[…] do Apfii, siostry, do naszego towarzysza broni Archipa i do Kościoła [gromadzącego] się w tym domu” (Flm 1,2 ) Markerów - 2023-08-24, 21:56 Jakub również poświadczał, że pierwsi chrześcijanie się zrzeszali: „Bracia moi, nie czyńcie różnicy między osobami przy wyznawaniu wiary w Jezusa Chrystusa, naszego Pana chwały. Bo gdyby na wasze zgromadzenie przyszedł człowiek ze złotymi pierścieniami na palcach i we wspaniałej szacie, a przyszedłby też ubogi w nędznej szacie”… (Jk 2,1-2 ) Markerów - 2023-08-24, 21:58 Dzieje Apostolskie , również wskazują, że pierwsi chrześcijanie nie żyli w odosobnieniu: „A gdy skończyli modlitwę, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i głosili z odwagą Słowo Boże” (Dz 4,31 ) „A przez ręce apostołów działo się wśród ludu wiele znaków i cudów. I zgromadzali się wszyscyjednomyślnie w przysionku Salomonowym”… (Dz 5,12 ) „I podobał się ten wniosek całemu zgromadzeniu, i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, i Filipa, i Prochora, i Nikanora, i Tymona, i Parmena, i Mikołaja, prozelitę z Antiochii”… (Dz 6,5 ) „Gdy sobie to uświadomił, udał się do domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie było wielu zgromadzonych na modlitwie” (Dz 12,12 ) „A gdy wysłańcy przyszli do Antiochii, zgromadzili zbór i oddali list” (Dz 15,30 ) „A pierwszego dnia po sabacie, gdy się zebraliśmy na łamanie chleba, Paweł, który miał odjechać nazajutrz, przemawiał do nich i przeciągnął mowę aż do północy” (Dz 20,7 ). wybrana - 2023-08-24, 22:27 Nikt nikomu nie każe wyjeżdżać na bezludną wyspę. Chrześcijaństwo wyraża indywidualną relację człowieka z Bogiem przez Ducha Świętego. Może wiarę swoją głosić i pouczać się wzajemnie z każdym i wszędzie co aktualnie robimy na forum. Możemy utworzyć wspólnotę wiernych ale nie po to, by tworzyć celebratów, lecz, by wzajemnie się umacniać. Wiara jest czymś żywym, nieustającym procesem decyzji każdego dnia. Markerów - 2023-08-25, 06:48
Zgadzam się z tym co piszesz ,ale samo trwanie chrześcijan we wspólnocie to jeszcze nie wszystko. Trwanie we wspólnocie implikuje pewne konsekwencje. Żaden chrześcijanin od początku istnienia Kościoła nie jest „wolnym strzelcem”, ale istnieje zasada hierarchii i podporządkowania się kierowniczym elementom wspólnoty, do jakiej się przynależy. O tym uczy już Nowy Testament w kilku miejscach. O konieczności posłuszeństwa Kościołowi uczył już Pan Jezus: „Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi! A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik!” (Mt 18,17 ). Pierwotny Kościół był więc posłuszny nakazowi Pana i zobowiązywał innych do przestrzegania jego zaleceń: „Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, i wybranych aniołów, abyś tego przestrzegał bez uprzedzeń, nie powodując się w niczym stronniczością” (1 Tm 5,21 ). Markerów - 2023-08-25, 06:51 Pierwotny Kościół miał od początku swoich kierowników duchowych, którzy innym dawali różne zalecenia: „Uważajcie na samych siebie i na całe stado, nad którym Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią” (Dz 20,28 ) „Bądźcie posłuszni waszym przełożonym i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad duszami waszymi i muszą zdać sprawę z tego. Niech to czynią z radością, a nie ze smutkiem, bo to nie byłoby dla was korzystne” (Hbr 13,17 ) „Prezbiterzy, którzy dobrze przewodniczą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, najbardziej ci, którzy trudzą się głoszeniem słowa i nauczaniem” (1 Tm 5,17 ) „Prosimy was, bracia, abyście uznawali tych, którzy wśród was pracują, którzy przewodzą wam i w Panu was napominają” (1 Tes 5,12 ) „Jeżeli ktoś nie posłucha słów naszego listu, tego sobie zaznaczcie i nie obcujcie z nim, aby się zawstydził” (2 Tes 3,14) „Jeżeli ktoś jest głodny, niech zaspokoi głód u siebie w domu, abyście się nie zbierali ku potępieniu [waszemu]. Co do reszty, zarządzę, gdy do was przybędę” (1 Kor 11,34 ) „Poza tym, niech każdy żyje tak, jak mu wyznaczył Pan, w takim stanie, w jakim powołał go Bóg; tak też zarządzam we wszystkich zborach” (1 Kor 7,17 BW) „W tym celu zostawiłem cię na Krecie, byś zaległe sprawy należycie załatwił i ustanowił w każdym mieście prezbiterów. Jak ci zarządziłem, [może nim zostać]”… (Tt 1,5 BT) „Biskup zaś ma być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, umiarkowany, przyzwoity, gościnny, dobry nauczyciel, […] który by własnym domem dobrze zarządzał, dzieci trzymał w posłuszeństwie i wszelkiej uczciwości”… (1 Tm 3,2.4 ) „Bo jeżeli ktoś nie potrafi własnym domem zarządzać, jakże będzie mógł mieć na pieczy Kościół Boży?” (1 Tm 3,5 ) „Biskup bowiem winien być […] przestrzegającym niezawodnej wykładni nauki, aby przekazując zdrową naukę, mógł udzielać upomnień i przekonywać opornych” (Tt 1,7-9 ). Markerów - 2023-08-25, 06:53 W pierwotnym Kościele podejmowano szereg decyzji, jakie często były wiążące dla wspólnoty: „Kiedy przechodzili przez miasta, nakazywali im przestrzegać postanowień powziętych w Jerozolimie przez Apostołów i starszych” (Dz 16,4 ) „Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam przez Pana Jezusa” (1 Tes 4,2 ) „Zachęcam was jedynie, bracia, abyście coraz bardziej się doskonalili i starali zachować spokój, spełniać własne obowiązki i pracować własnymi rękami, jak to wam nakazaliśmy” (1 Tes 4,11 ) „Co do was, ufamy w Panu, że to, co nakazujemy, czynicie i będziecie czynić” (2 Tes 3,4 ) „Nakazujemy wam, bracia, w imieniu Pana Jezusa Chrystusa, abyście stronili od każdego brata, który żyje nieporządnie, a nie według nauki, którą otrzymaliście od nas” (2 Tes 3,6 ) „Bo gdy byliśmy u was, nakazaliśmy wam: Kto nie chce pracować, niechaj też nie je” (2 Tes 3,10 ) „Tym też nakazujemy i napominamy ich przez Pana Jezusa Chrystusa, aby w cichości pracowali i własny chleb jedli” (2 Tes 3,12 ) „Mówiąc to, miałem na myśli, bracia, mnie samego i Apollosa, ze względu na was, abyście mogli zrozumieć, że nie wolno wykraczać ponad to, co zostało napisane, i niech nikt w swej pysze nie wynosi się nad drugiego” (1 Kor 4,6 ) „A wyście wzbili się w pychę, zamiast się raczej zasmucić i wykluczyć spośród siebie tego, kto takiego uczynku się dopuścił” (1 Kor 5,2 ). Markerów - 2023-08-25, 06:54 Kościół więc od początku miał swych kierowników, przez których wyznaczał swym wiernym różne zadania do wykonania: „Wówczas postanowili apostołowie i starsi razem z całym zborem posłać do Antiochii wraz z Pawłem i Barnabą wybranych spośród siebie mężów: Judę, zwanego Barsabaszem, i Sylasa, zajmujących wśród braci przodujące stanowisko”… (Dz 15,22 ) „Postanowiliśmy jednomyślnie posłać do was wybranych mężów wraz z umiłowanymi naszymi Barnabą i Pawłem”… (Dz 15,25 ) „Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, by nie nakładać na was żadnego innego ciężaru oprócz następujących rzeczy niezbędnych”… (Dz 15,28 ) „Wysłani przez Kościół szli przez Fenicję i Samarię, sprawiając wielką radość braciom opowiadaniem o nawróceniu pogan” (Dz 15,3 ) „Co więcej, przez same Kościoły został on ustanowiony towarzyszem naszej podróży w tym dziele, około którego się trudzimy ku chwale samego Pana i ku zaspokojeniu naszego pragnienia”… (2 Kor 8,19 ) „Jeśli chodzi o zbiórkę, która się odbywa na rzecz świętych, zróbcie tak, jak poleciłem Kościołom Galacji” (1 Kor 16,1 ). Markerów - 2023-08-25, 06:57
Ranga oświadczenia Kościoła i jego przywódców od początku miała wyższość nad osobistym mniemaniem poszczególnego chrześcijanina: „Może ktoś uważa za właściwe spierać się nadal, my jednak nie jesteśmy takiego zdania; ani my, ani Kościoły Boże. Udzielając tych pouczeń, nie pochwalam was i za to, że schodzicie się razem nie na lepsze, ale ku gorszemu” (1 Kor 11,16-17 ). - ( FORUM) „To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia” (2 P 1,20 ) „Biskup bowiem winien być […] przestrzegającym niezawodnej wykładni nauki, aby przekazując zdrową naukę, mógł udzielać upomnień i przekonywać opornych” (Tt 1,7-9 ). Jak widać z tego tekstu, biskup był tym, który przestrzegał wykładni i miał pilnować, aby nie było dowolności interpretacji. Widać więc, że NT od początku nie uznaje zasady dowolnej interpretacji nauki apostolskiej, jak to się tylko komu spodoba. Markerów - 2023-08-25, 08:52 Biblia nie potwierdza więc od początku idei ani możliwości trwania chrześcijanina w oderwaniu od chrześcijańskiej wspólnoty. Nie sprzyja też w żadnym wypadku idei nieposłuszeństwa kierowniczym składnikom Kościoła. Markerów - 2023-08-25, 08:54 Nawet starożytne teksty pozostawione nam przez chrześcijan, którzy osobiście znali żyjących uczniów samych apostołów, mówią o wspólnocie chrześcijan... teksty jakie nam pozostawili, są zapisem najczystszej apostolskiej nauki, jakiej sami byli świadkami. Chrześcijanie gromadzili się wspólnie: „W zgromadzeniu będziesz wyznawał swoje błędy” (Didache, IV, 14). „W dniu Pana w niedzielę, gromadźcie się razem, by łamać chleb i składać dziękczynienie, a wyznawajcie ponadto wasze grzechy, aby ofiara wasza była czysta” (tamże, XIV, 1) „Gromadźcie się często razem, by szukać tego co służy duszom”… (tamże, XVI, 2). Markerów - 2023-08-25, 08:55 Didache w wielu miejscach nakazuje zlecanie podporządkowywania się pewnym regułom wspólnotowym. : „Temu zaś, kto ma być chrzczony, przykaż, by pościł przez dzień lub dwa dni przedtem” (VII, 4; por. XV, 3) „Jeśliby ktoś przyszedł i nauczał was wszystkiego tego, co zostało wyżej powiedziane, przyjmijcie go” (XI, 1). „Przyjmijcie go” – znów aluzje do istnienia wspólnoty, która żyje wedle konkretnych wspólnotowych reguł. 
Markerów - 2023-08-25, 08:56 O tym, że chrześcijanie mieli się podporządkowywać kapłanom, świadczył już około roku 90 Klemens Rzymski, który pisał: „Czcijmy Pana Jezusa Chrystusa, którego krew została za nas wylana, szanujmy naszych zwierzchników, poważajmy starszych”… (List do Kościoła w Koryncie, XXI, 6). „Wy zatem, którzy daliście początek buntowi, podporządkujcie się waszym prezbiterom, przyjmijcie karę jako drogę do nawrócenia”… (tamże, LVII, 1). Markerów - 2023-08-25, 09:03 Takie samo myślenie reprezentował Ignacy Antiocheński, żyjący bardzo wcześnie, bo przed rokiem 107 (zginął w tym roku jako męczennik). Jego świadectwa na temat życia pierwszych chrześcijan są więc bardzo ważne. Listy, jakie napisał, zachowały się do dziś. Wspominali o nich inni pisarze wczesnochrześcijańscy, żyjący w II wieku. Na przykład św. Polikarp ze Smyrny, na którego niektórzy badacze się powołują. 
Ignacy pisał tak oto o zasadzie podporządkowania się chrześcijan pierwszych wspólnot: „Należy zatem, abyście postępowali zgodnie z myślą biskupa, co też czynicie” (Ignacy Antiocheński, Do Kościoła w Efezie, IV, 1) „[…] abyście zjednoczeni w jednym posłuszeństwie, poddani biskupowi i kapłanom, we wszystkim byli uświęceni” (tamże, II, 2) „Kto nie przychodzi na zgromadzenie, ten już popadł w pychę i sam siebie osądził. Starajmy się zatem nie przeciwstawiać się biskupowi, abyśmy byli poddani Bogu” (tamże, V, 3) „Każdego bowiem, kogo Gospodarz przysyła jako włodarza swego domu, tak winniśmy przyjąć, jak Tego, który go przysłał. Jest więc rzeczą jasną, że na biskupa musimy patrzeć jak na samego Pana” (tamże, VI, 1) „[…] starajcie się wszystko czynić w zgodzie Bożej pod kierunkiem biskupa, który zastępuje wam Boga, kapłanów zastępujących radę Apostołów i moich najdroższych diakonów […] nie róbcie niczego bez biskupa i bez kapłanów. I nie próbujcie przedstawiać jako rozsądne tego, co robicie na własną rękę, lecz wszystko róbcie wspólnie” (Ignacy, Do Kościoła w Magnezji, VI, 1-2) „Bądźcie poddani biskupowi”… (tamże, XIII, 2) „Jest zatem rzeczą konieczną, abyście – tak, jak to czynicie – nie robili nic bez waszego biskupa, lecz abyście byli posłuszni także i kapłanom niby apostołom Jezusa Chrystusa, […] Znaczy to, że kto czyni coś bez biskupa, kapłanów i diakonów, ten nie ma czystego sumienia” (Ignacy, Do Kościoła w Tralleis, II, 2 i VII, 2;) „Jesteście radością moją wieczną i trwałą, zwłaszcza jeśli wszyscy pozostajecie w jedności z biskupem, jego kapłanami i diakonami”… (Ignacy, Do Kościoła w Filadelfii, wstęp;1) „Trwajcie przy biskupie, kapłanach i diakonach!” (tamże, VII, 1) „Nie czyńcie nic bez biskupa” (tamże, VII, 2) „Wszyscy idźcie za biskupem, jak Jezus Chrystus za Ojcem, i za waszymi kapłanami, jak za Apostołami. […] Niechaj nikt w sprawach dotyczących Kościoła nie robi niczego bez biskupa. Uważajcie za ważną tylko taką Eucharystię, która sprawowana jest pod przewodnictwem biskupa, lub tego, komu on zleci […] Nie wolno bez biskupa ani chrzcić ani sprawować agapy, lecz co on zatwierdzi, to i dla Boga będzie miłe ” (Ignacy, Do Kościoła w Smyrnie, VIII, 1-2) „Godzi się zaś, aby mężczyźni, którzy się żenią i kobiety, które wychodzą za mąż, łączyli się z wiedzą biskupa”… (Ignacy, Do Polikarpa, V, 2) „Trwajcie przy waszym biskupie, aby i Bóg był z wami. Ofiaruję moje życie za tych, którzy poddani sąbiskupowi, kapłanom i diakonom – i obym mógł dostąpić z nimi uczestnictwa w Bogu” (tamże, VI, 1). Markerów - 2023-08-25, 09:04 Z tych tekstów jasno i wystarczająco przekonująco również więc wynika to, o czym świadczy Nowy Testament. Wedle świadków najstarszej apostolskiej tradycji chrześcijanin nie może więc przeżywać swej wiary poza wspólnotą, której przewodzą kapłani. 
Wiesława - 2023-08-25, 11:58
No to pozamiatane i ulga, dla mnie oczywiście. Markerów - 2023-08-25, 12:12
Dlaczego? Henryk - 2023-08-25, 12:30
No tak- Markerów nawet "w najstarszej tradycji apostolskiej" znalazł księży! Pewnie byli ubrani w purpurę i dawali wiernym z ręki na język Jezusa do przekąski. Bardzo prosimy o jeszcze więcej dowcipów! Markerów - 2023-08-25, 12:55
Trollowi Henrykowi dajemy Wona Markerów - 2023-08-25, 13:13 Chrześcijanie bezwyznaniowi twierdzą, że jedyną normą ich wiary jest Biblia. Jednocześnie krytykują oni wszelkie formy zorganizowanego chrześcijaństwa za sam fakt ich instytucjonalizmu. Uważają oni, że Biblia nie upoważnia ich do przyłączania się do jakichkolwiek wyznań chrześcijańskich, bowiem historyczny wizerunek pierwotnych wspólnot chrześcijańskich, jaki został w niej przedstawiony, daleki jest od czegoś, co ma cokolwiek wspólnego z formą zorganizowanego hierarchicznie wyznania, zwłaszcza zorganizowanego tak, jak dziś to się obserwuje na bazie wyznań ortodoksyjnego chrześcijaństwa Markerów - 2023-08-25, 13:14 Wyraźnie widać, iż wymóg trwania każdego poszczególnego chrześcijanina we wspólnocie i posłuszeństwie Kościołowi był bardzo silnie obecny w powszechnej świadomości wczesnochrześcijańskiej już u zarania owego zjawiska dziejowego. Zauważmy, że jeśli Ignacy na przykład tak silnie podkreśla, aby być posłusznym biskupowi i nic nie robić bez niego w Kościele (Do Kościoła w Magnezji VI, 1-2), to już choćby w świetle tego okazuje się, że nietrafny jest wniosek bezwyznaniowych chrześcijan, którzy sądzą, iż życie poza jurysdykcją kościelną jest nieskażoną ideą pierwotnego chrześcijaństwa
Wiesława - 2023-08-25, 13:54
Kilka jest powodów. Główne są dwa. Ja jestem z natury samotnikiem. Denerwują mnie wszelkie "spędy", wszelkie wykonywanie czegokolwiek pod sznurek, na rozkaz; nie lubię być wśród ludzi (nie było tak zawsze, ale jest, jak jest). Drugi powód, ściśle religijny to to, że nie odnajduję się poglądami w żadnej wspólnocie. Może nie trafiłam na taką, może jestem niepokorna, może nie umiem oczu przymykać na to, że głosi się coś innego, a wykonuje inaczej. Jeśli chodziłoby np. o KrK to absolutnie odrzucam mój powrót. Zbyt wiele nauk jest zupełnie sprzecznych z Biblią, moimi poglądami, logiką. Dogmaty są tym co mnie odrzuca w pierwszej kolejności. Inne sprawy też. Pewnie gdybym się nie przeprowadziła to nadal byłabym u Baptystów, bo mi najbliżsi pod wieloma względami. To tyle w wielkim uogólnieniu. Markerów - 2023-08-25, 14:03
To tak samo jak ja 🤗 Markerów - 2023-08-25, 14:04
Też mi się tak kiedyś wydawało 
Wiesława - 2023-08-25, 14:23
Co skłoniło cię do zmiany zdania (jeśli można zapytać)? Markerów - 2023-08-25, 14:29
To że wszystko co na temat kościoła myślałem i co ktoś mówił było poprostu nie prawdą... Dużo czytałem i czytam źródeł historyczne i patrystyczne.. Zawsze sprawdzam i weryfikuje co do mnie ktoś mówi Wiesława - 2023-08-25, 14:34
Miałam podobnie, ale jednak źródła pisane, które czytałam, nie przekonały mnie. Główny problem to dogmaty, a szczególnie maryjne i cały kult ten oraz kult świętych-nieświętych. Mnóstwo innych spraw także, papieże (sam urząd papieski), do tego historia papiestwa, watykańska - mówiąc dziacznie i wiele innych. Już pomijam tu moralność biskupów i władz. To całkiem osobny temat-rzeka. Markerów - 2023-08-25, 14:38
Rozumiem Cię doskonale. 
Markerów - 2023-08-25, 15:00 Złóżmy w całość choćby takie dwa elementarne fakty. Paweł w Tt 1,5 zalecał przekazywanie uzyskanego kapłaństwa dalej, a jak już wiemy, samo to kapłaństwo wiązało się z kierowniczą rolą względem innych chrześcijan (jak świadczy NT i Ignacy), którzy mieli się kapłanom podporządkować. Już z tego więc wystarczająco jasno wynika, że idea pierwotnej wspólnoty wraz z silnie zakorzenionym w niej przywództwem kapłanów była nie tylko zjawiskiem pierwotnym, ale i nie jednorazowym, bowiem obliczonym na trwanie i przekazywanie w przyszłość przez sukcesję (nakładanie rąk). Miało się to odradzać wciąż i wciąż, a nie wygasnąć w pierwszym pokoleniu chrześcijan. Fakt, że Paweł w Tt 1,5 tak to widział, potwierdza Klemens Rzymski, który już około roku 90 pisał: „Także i nasi Apostołowie wiedzieli przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, że będą spory o godność biskupią. Z tego też powodu, w pełni świadomi, co przyniesie przyszłość, wyznaczyli biskupów i diakonów, a później dodali jeszcze zasadę, że kiedy oni umrą, inni wypróbowani mężowie mają przejąć ich posługę” (List do Kościoła w Koryncie, XLIV, 1-2). |
