Pokoja - 2023-10-04, 20:00 Temat postu: I ZMARTWYCHWSTANIE OD ALFA DO OMEGA - Na czym polega? PIERWSZE ZMARTWYCHWSTANIE OD ALFA DO OMEGA – Na czym polega? O zamianie życia cielesnego na duchowe w Zborze Chrystusowym.
To jest zrównoważone stanowisko, dla każdego prawdziwie poszukującego prawdy Słowa Bożego, Ap. 18:4. http://biblos.feen.pl/vie...6a66653c7c884a0 PLAN TEMATU WĄTKU 1. Zmartwychwstanie Pana Jehoszua, (jako Głowy) Chrystusa, trzeciego dnia i po trzech dniach, początkiem pierwszego zmartwychwstania - Obumierające ziarno (J. 12:24) zasila nową roślinę z niego wyrastającą, będącą jego duchowym ciałem (osobowością) - Alfa pierwszego zmartwychwstania, które rozpoczęło się w sabat (indywidualnie), a dopełniło w niedzielę (społecznie). 2. Co się stało z ciałem Pana Jehoszua, skoro powiedział w J. 16:10, że nawet Apostołowie już go więcej nie zobaczą? - J. 6:63 (ciało nic nie pomaga; uśmiercił grzech w ciele i ciało razem z nim. Co się stało z ciałem Mojżesza, czy Eliasza?) 3. Zapowiedź sposobu powrotu Chrystusa - jak odszedł (najpierw był widziany przez wszystkich (w czasie śmierci krzyżowej i wcześniej), a następnie w czasie czterdziestu dni, przejął go obłok świadków wiary w Zborze Chrystusowym, stanowiącym jego duchowe ciało - tak i powraca (najpierw w obłoku, niewidzialnie jak złodziej w nocy), a następnie ujrzy go wszelkie oko, Ap. 1:7. 4. Uśmiercenie ciała, a ożywienie Ducha - Co to znaczy?: 5. Walka człowieka grzechu z dwoma świadkami w Średniowieczu, zabicie ich i zmartwychwstanie - 1Tes. 4:16,17 odnosi się do panowania bestii, wychodzącej z otchłani błędu, czyli tych uczestników powołania niebiańskiego, którzy zgasili w sobie Ducha Świętego Boga Ojca i podjęli samozwańcze panowanie w Średniowieczu. Z powodu tego, zmartwychwstanie dwóch świadków i druga obecność Pana miały położyć kres takiemu panowaniu, według zasady z 3J. 9,10; 2J. 12. 6. Badacze Pisma Świętego na jego podstawie, rozpoznali rok 1874, jako podjęcie przez Chrystusa w sposób niewidzialny (jak złodziej w nocy) dzieła żniwa Wieku Ewangelii i powrót łaski do Izraela w 1878 r. oraz przywrócenie w 1914 r., prawa do suwerennego Państwa Izrael z stolicą w Jeruzalem jako koniec czasów pogan, depczących to prawo od 606 r. p. n. e. https://www.google.com/se...chrome&ie=UTF-8 http://starastrona.epifan.../parusyjny1.pdf https://www.nastrazy.pl/b...tom1/wykres.gif 7. Badacze Pisma Świętego przedstawiając pierwsze zmartwychwstanie, opierają się na chronologii podanej w Piśmie Świętym, wyznaczającej rok 1878 jako początek pierwszego zmartwychwstania. Rok 1878 można uznać jako Omega pierwszego zmartwychwstania, które rozpoczęło się w Tysiącletni Sabat (indywidualnie - Paruzja Chrystusa, jak złodziej w nocy), a ma się dopełnić w Tysiącletni Jubileusz Ziemi/Stworzenia (społecznie - Epifania Paruzji), jako odpowiednik niedzieli. Porządek i zasady dyskusji w temacie. 1. Dyskusję prowadzimy ściśle, według kolejnych punktów planu tematu wątku; 2. Na różne teksty Pisma Świętego można się powoływać, dla potrzeb dyskusji, ale tylko w odniesieniu do dyskutowanego punktu - zdarza się, że teksty poruszają róże kwestie; 3. Podejmujemy wspólny wysiłek, aby w miarę możliwości, kwestię zmartwychwstania zrozumieć w sposób bezstronny na tyle na ile to jest możliwe na podstawie Pisma Świętego - zakaz of topów i trollowania; 4. Każdy dyskutant swoje za lub przeciw w temacie, powinien uzasadniać Pismem Świętym i posiadanym przekonaniem, które jest w stanie bronić z serca, a nie dla wklejania komentarzy w celu reklamowania wyznania - można podawać linki do komentarzy wyznaniowych, ale bez ich cytowania (kto potrzebuje i zechce może się z nimi zapoznać); 5. Zabronione jest czynienie jakichkolwiek poniżeń wyznaniowych; 6. Nie można poniżać dyskutanta za pogląd, który w mniemaniu krytykującego jest uznawany za błędny, ale pomagać w czynieniu wspólnego wysiłku w celu poznania danej prawdy. Nie można akcentować słabości dyskutanta w pojmowaniu zagadnień tematu, ani stosować żadnych pomówień, czy prowokacji w stosunku do dyskutanta, wyrażającego daną myśl. Należy zadawać pytania, aby ją zrozumieć, czyli bez ulegania emocjom, dla odwrócenia uwagi, dla prowadzenia do zamieszania. 7. Każdy dyskutant włączający się do dyskusji, najpierw powinien odnieść się do powyższych punktów, czy je akceptuje, czy nie i ewentualnie, jakie ma zastrzeżenia i co dodatkowo wnosi. To może mieć duży, budujący wpływ na prowadzenie merytorycznej, tak ważnej dyskusji. Zapraszam do dyskusji. Pokoja - 2023-10-04, 20:58 Temat postu: Re: I ZMARTWYCHWSTANIE OD ALFA DO OMEGA - Na czym polega?
Pokoja - 2023-10-04, 22:09 Temat postu: Re: I ZMARTWYCHWSTANIE OD ALFA DO OMEGA - Na czym polega? PORZĄDEK I ZASADY DYSKUSJI W TEMACIE 1. Dyskusję prowadzimy ściśle, według kolejnych punktów planu tematu wątku; 2. Na różne teksty Pisma Świętego można się powoływać, dla potrzeb dyskusji, ale tylko w odniesieniu do dyskutowanego punktu - zdarza się, że teksty poruszają róże kwestie; 3. Podejmujemy wspólny wysiłek, aby w miarę możliwości, kwestię zmartwychwstania zrozumieć w sposób bezstronny na tyle na ile to jest możliwe na podstawie Pisma Świętego - zakaz of topów i trollowania; 4. Każdy dyskutant swoje za lub przeciw w temacie, powinien uzasadniać Pismem Świętym i posiadanym przekonaniem, które jest w stanie bronić z serca, a nie dla wklejania komentarzy w celu reklamowania wyznania - można podawać linki do komentarzy wyznaniowych, ale bez ich cytowania (kto potrzebuje i zechce może się z nimi zapoznać); 5. Zabronione jest czynienie jakichkolwiek poniżeń wyznaniowych; 6. Nie można poniżać dyskutanta za pogląd, który w mniemaniu krytykującego jest uznawany za błędny, ale pomagać w czynieniu wspólnego wysiłku w celu poznania danej prawdy. Nie można akcentować słabości dyskutanta w pojmowaniu zagadnień tematu, ani stosować żadnych pomówień, czy prowokacji w stosunku do dyskutanta, wyrażającego daną myśl. Należy zadawać pytania, aby ją zrozumieć, czyli bez ulegania emocjom, dla odwrócenia uwagi, dla prowadzenia do zamieszania. 7. Każdy dyskutant włączający się do dyskusji, najpierw powinien odnieść się do powyższych punktów, czy je akceptuje, czy nie i ewentualnie, jakie ma zastrzeżenia i co dodatkowo wnosi. To może mieć duży, budujący wpływ na prowadzenie merytorycznej, tak ważnej dyskusji. Pokoja - 2023-10-04, 22:11 Temat postu: PIERWSZE ZMARTWYCHWSTANIE OD ALFA DO OMEGA – Na cz PIERWSZE ZMARTWYCHWSTANIE OD ALFA DO OMEGA – Na czym polega? O zamianie życia cielesnego na duchowe w Zborze Chrystusowym.
To jest zrównoważone stanowisko, dla każdego prawdziwie poszukującego prawdy Słowa Bożego, Ap. 18:4. http://biblos.feen.pl/vie...art=1020#130912 PLAN TEMATU WĄTKU 1. Zmartwychwstanie Pana Jehoszua, (jako Głowy) Chrystusa, trzeciego dnia i po trzech dniach, początkiem pierwszego zmartwychwstania - Obumierające ziarno (J. 12:24) zasila nową roślinę z niego wyrastającą, będącą jego duchowym ciałem (osobowością) - Alfa pierwszego zmartwychwstania, które rozpoczęło się w sabat (indywidualnie), a dopełniło w niedzielę (społecznie). 2. Co się stało z ciałem Pana Jehoszua, skoro powiedział w J. 16:10, że nawet Apostołowie już go więcej nie zobaczą? - J. 6:63 (ciało nic nie pomaga; uśmiercił grzech w ciele i ciało razem z nim. Co się stało z ciałem Mojżesza, czy Eliasza?) 3. Zapowiedź sposobu powrotu Chrystusa - jak odszedł (najpierw był widziany przez wszystkich (w czasie śmierci krzyżowej i wcześniej), a następnie w czasie czterdziestu dni, przejął go obłok świadków wiary w Zborze Chrystusowym, stanowiącym jego duchowe ciało - tak i powraca (najpierw w obłoku, niewidzialnie jak złodziej w nocy), a następnie ujrzy go wszelkie oko, Ap. 1:7. 4. Uśmiercenie ciała, a ożywienie Ducha - Co to znaczy?: 5. Walka człowieka grzechu z dwoma świadkami w Średniowieczu, zabicie ich i zmartwychwstanie - 1Tes. 4:16,17 odnosi się do panowania bestii, wychodzącej z otchłani błędu, czyli tych uczestników powołania niebiańskiego, którzy zgasili w sobie Ducha Świętego Boga Ojca i podjęli samozwańcze panowanie w Średniowieczu. Z powodu tego, zmartwychwstanie dwóch świadków i druga obecność Pana miały położyć kres takiemu panowaniu, według zasady z 3J. 9,10; 2J. 12. 6. Badacze Pisma Świętego na jego podstawie, rozpoznali rok 1874, jako podjęcie przez Chrystusa w sposób niewidzialny (jak złodziej w nocy) dzieła żniwa Wieku Ewangelii i powrót łaski do Izraela w 1878 r. oraz przywrócenie w 1914 r., prawa do suwerennego Państwa Izrael z stolicą w Jeruzalem jako koniec czasów pogan, depczących to prawo od 606 r. p. n. e. https://www.google.com/se...chrome&ie=UTF-8 http://starastrona.epifan.../parusyjny1.pdf https://www.nastrazy.pl/b...tom1/wykres.gif 7. Badacze Pisma Świętego przedstawiając pierwsze zmartwychwstanie, opierają się na chronologii podanej w Piśmie Świętym, wyznaczającej rok 1878 jako początek pierwszego zmartwychwstania. Rok 1878 można uznać jako Omega pierwszego zmartwychwstania, które rozpoczęło się w Tysiącletni Sabat (indywidualnie - Paruzja Chrystusa, jak złodziej w nocy), a ma się dopełnić w Tysiącletni Jubileusz Ziemi/Stworzenia (społecznie - Epifania Paruzji), jako odpowiednik niedzieli. Zapraszam do dyskusji. Pokoja - 2023-10-05, 21:13 Temat postu: Re: I ZMARTWYCHWSTANIE OD ALFA DO OMEGA - Na czym polega?
Ad 7. W związku z tym, że założyłem ten wątek i ustaliłem porządek i zasady dyskusji, więc już z tego powodu oznacza to, ze akceptuję te siedem punktów. Kto następny odważy się zająć stanowisko w sprawie porządku i zasad dyskusji, abyśmy razem zbliżali się do światłości Słowa Bożego w kwestii zmartwychwstania: J. 3:21. … każdy, kto postępuje zgodnie z prawdą, przychodzi do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane zgodnie z wolą Bożą. [BW-P] Pokoja - 2023-10-06, 10:23 Temat postu: Re: I ZMARTWYCHWSTANIE OD ALFA DO OMEGA - Na czym polega?
http://biblos.feen.pl/vie...p=130900#130900 http://biblos.feen.pl/vie...p=131250#130900 Pokoja - 2023-10-07, 09:35 Temat postu: Re: I ZMARTWYCHWSTANIE OD ALFA DO OMEGA - Na czym polega?
PONOWIENIE APELU: Dotychczas obserwowane dyskusje i odczuwane przez bezpośredni mój w nich udział, a zwłaszcza poniższe wyzwanie w kwestii chronologii i zmartwychwstania, rzucone przez Markerowa, pobudziły mnie do założenia tego wątku i ustalenia zasad dyskusji w nim, według podanej dyscypliny.
Dotychczasowy brak jakiejkolwiek reakcji ze strony dyskutantów, pokazuje stan skłóconego Chrześcijaństwa w jego świecie i na forum i to na każdym forum. Wolna Amerykanka, w której można poruszać dowolny temat (of topy i trollowania), poniżać dyskutanta/ów, czynić różne przytyki anty-wyznaniowe, stosować prowokacje, pomówienia przyciąga dyskutantów, ale dyskusja według ustalonego porządku i zasad, czyli godny rygor, powoduje milczenie ich. Jak to się ma do systemu wartości Słowa Bożego, którego nauczał Pan Jehoszua. Czy w takim przypadku brak jest już takiej postawy dyskutantów, którzy by mieli odwagę honorowo bronić swojego przekonania w kwestii zmartwychwstania Chrystusa? W związku z powyższym, wyznaczam okres od dzisiaj do 04.11.2023 roku, czyli 21 dni (Dan. 10:1,2) na godne zajęcie stanowiska w tym wątku, ale zgodnie z porządkiem i zasadami, według pkt 7. Wiesława - 2023-10-07, 09:58 A jak nie to co nam zrobisz? Może po prostu nikt nie chce z TOBĄ gadać? Takie rozkazy możesz wydawać swoim poplecznikom. Pokoja - 2023-10-07, 10:53 Temat postu: Re: I ZMARTWYCHWSTANIE OD ALFA DO OMEGA - Na czym polega? 
Kto nie jest w stanie godnie się zachować ten może zniszczyć samego siebie od wewnątrz, jeżeli nie odróżni apelu od rozkazu. Wiesława - 2023-10-07, 10:56 Temat postu: Re: I ZMARTWYCHWSTANIE OD ALFA DO OMEGA - Na czym polega?
No widzisz, już grozisz. I wydajesz wyrok. Jako nie umiejąca rozróżnić... cóż pisz dalej sam z sobą. Odgradzam się od ciebie i twoich złorzeczeń. Pokoja - 2023-10-07, 12:26 Temat postu: Re: I ZMARTWYCHWSTANIE OD ALFA DO OMEGA - Na czym polega?
Ja nikomu i niczego złego nie życzę, ani nie rozkazuję, ale rozumiem, że jeżeli ktoś mając wolny wybór, wynikający z pkt 7 nie odniesie się do niego ten na samym już początku, ujawnia niestosowne swoje dążenia, w związku z którymi nie jest w stanie odnieść się do ustalonych zasad. Przecież może wskazać: Co w nich jest złego. Nikt nie musi się włączać do dyskusji, ale ten który pragnie dobrze zrozumieć prawdę w kwestii zmartwychwstania (1Kor. 15:23,24) ten sam będzie pragnął włączyć się do niej. Rozumiem, że w związku z nakreśleniem w siedmiu punktach, porządku dyskusji w temacie wątku to może wymagać czasu na dokładne zbadanie kwestii zmartwychwstania, dlatego jest dwadzieścia jeden dni na to. Na podstawie zgłębiania tego tematu, dla zdobycia wewnętrznego przekonania, którego będę w stanie godnie bronić, odczuwam, że i dla kogoś innego może się to wiązać z swego rodzaju uciskiem wewnętrznym (Dz. 14:22), dlatego powołałem się na Dan. 10:1,2. Wiesława - 2023-10-07, 12:48 O czym ty chcesz rozmawiać. Te wersety są dziwne i nic nie wydumamy, co najwyżej kolejna kłótnia będzie. 20 Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwociny spośród tych, co pomarli. 21 Ponieważ bowiem przez człowieka [przyszła] śmierć, przez Człowieka też [dokona się] zmartwychwstanie. 22 I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, 23 lecz każdy według własnej kolejności: Chrystus jako pierwociny, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. 24 Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. 25 Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. 26 Jako ostatni wróg zostanie pokonana śmierć. 27 Wszystko bowiem rzucił pod stopy Jego. Ja już tu bym się przyczepiła, ale po co? Pokoja - 2023-10-07, 15:23 http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=6394#131324 http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?t=6394#131302 Pokoja - 2023-10-08, 20:00 Temat postu: Re: I ZMARTWYCHWSTANIE OD ALFA DO OMEGA - Na czym polega? UWAGA - Ta którą podaję poniżej cytatów w tym poście nie ma na celu przyspieszanie czegokolwiek, chociaż zgodnie z ustalonym porządkiem i zasadami dyskusji w nim, dyskusja może rozpocząć się w dowolnym czasie przed 04.11.2023 rokiem. Uwaga ma na celu przekonanie ewentualnego dyskutanta do zrozumienia potrzeby zachowania porządku tematów i zasad w dyskusji:
Tego ostatniego zdania nie można traktować ani jako grożenie komukolwiek, ani wydawanie wyroku na kogokolwiek. Jest to raczej ostrzeżenie przed nierozważnym odczytywaniem wyrażonej myśli (apel nie jest rozkazem, chociaż czymś więcej niż prośba). Zdanie to jest też zachętą do tego, aby dążyć do dobrego zrozumienia, wyrażanej myśli, a przez to zarazem szanować siebie i dyskutanta. Temat nie jest, ani prosty, ani łatwy, skoro na siedemdziesięciu trzech stronach w wątku: Pierwsze zmartwychwstanie według chronologii Biblijnej bardzo mało jest merytorycznej dyskusji. W istocie rzeczy jest ona tam swego rodzaju przepychanką miedzy zarzutami, stawianymi w taki sposób, aby dopiec obrońcom chronologii zmartwychwstania, a próbą odparcia przez nich, tego rodzaju zarzutów i argumentacji. Treść uwagi: Badanie tego tematu ma na celu czynienie progresywnego postępu w zrozumieniu ważnej kwestii zmartwychwstania. Rozpoczęcie dyskusji od pkt 1 ma duże znaczenie, gdyż pozwoli zharmonizować i zrozumieć, w jaki sposób należy rozumieć to, że zmartwychwstanie Chrystusa nastąpiło trzeciego dnia, ale także po trzech dniach, czyli czwartego dnia. Pomoże także zrozumieć stwierdzenie z Mat. 12:42, że Syn człowieczy będzie w sercu (łonie) świata (ziemi) przez trzy dni i trzy noce, czyli kończące się czwartego dnia. Rozważenie tego punktu, pomoże także na podstawie J. 12:24, wstępnie pojąć na czym będzie polegało wypełnienie Ap. 1:7. Dla zachowania porządku dyskusji ma znaczenie określenie swojej postawy według pkt 7. Ważny temat i dotychczas obserwowany przebieg dyskusji w różnych wątkach, uzasadnia to. Poza tym, powołując się na 1Kor. 15:23,24, czy Dz. 14:22 oraz Dan. 10:1,2 nie zamierzałem wciągać do dyskusji według innego porządku dyskusji. Mam wielkie przekonanie, że ustalony porządek w sposób progresywny pomoże pojąć kwestię zmartwychwstania i będzie służył wszystkim, szczerze zainteresowanym w zgłębieniu go. Zgodnie z pkt 7 każdy dyskutant może wyrazić swoje uwagi, lub coś zaproponować i to uzasadnić, jeżeli uważa, że to będzie miało znaczenie, dla całościowego przedstawienia kwestii zmartwychwstania. Pokoja - 2023-10-15, 09:36 http://biblos.feen.pl/vie...art=1110#131628 Zapraszam w tym wątku do dyskusji w każdym czasie, ale jeżeli nikt jej nie podejmie, zgodnie z podanymi zasadami, to i tak temat ten będzie kontynuowany po 04.11.2023 r. nike - 2023-10-15, 18:27 Fedorowicz post usunęłam, proszę nie wygłupiać się. Pokoja - 2023-10-15, 18:58
Dzięki Nike za usunięcie postu, chociaż przyznaję, ze druga jego część zasługuje na uwagę. Gdy temat zostanie podjęty w sposób ustalony, lub wzbogacony uwagami dyskutantów to kwestia: Co to jest zmartwychwstanie (jak podał Fedorowicz) może być poruszona już w pierwszym punkcie PLAN TEMATU WĄTKU. Dlatego jeszcze raz pragnę mocno zaakcentować swoje przekonanie, już wcześniej przedstawione i niżej zacytowane, że pominięcie porządku i zasad dyskusji w temacie wątku może prowadzić do poniżania dyskutantów i lekceważenia tematu przez poruszanie dowolnych myśli. Bardzo tego chcę uniknąć, dlatego jest tak ważne zajęcie stanowiska w odniesieniu do poniższego pkt 7.
Ad 7. W związku z tym, że założyłem ten wątek i ustaliłem porządek i zasady dyskusji, więc już z tego powodu oznacza to, ze akceptuję te siedem punktów. Kto następny odważy się zająć stanowisko w sprawie porządku i zasad dyskusji, abyśmy razem zbliżali się do światłości Słowa Bożego w kwestii zmartwychwstania: J. 3:21. … każdy, kto postępuje zgodnie z prawdą, przychodzi do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane zgodnie z wolą Bożą. [BW-P] http://biblos.feen.pl/vie...&start=0#131241 PLAN TEMATU WĄTKU http://biblos.feen.pl/vie...&start=0#131178 […] jeżeli ktoś mając wolny wybór, wynikający z pkt 7 nie odniesie się do niego ten na samym już początku, ujawnia niestosowne swoje dążenia, w związku z którymi nie jest w stanie odnieść się do ustalonych zasad. Przecież może wskazać: Co w nich jest złego. Nikt nie musi się włączać do dyskusji, ale ten który pragnie dobrze zrozumieć prawdę w kwestii zmartwychwstania (…) ten sam będzie pragnął włączyć się do niej. http://biblos.feen.pl/vie...&start=0#131324 UWAGA - Ta którą podaję poniżej […] ma na celu przekonanie ewentualnego dyskutanta do zrozumienia potrzeby zachowania porządku tematów i zasad w dyskusji: […] rozumiem, że jeżeli ktoś mając wolny wybór, wynikający z pkt 7 (PORZĄDEK I ZASADY DYSKUSJI W TEMACIE) nie odniesie się do niego ten na samym już początku, ujawnia niestosowne swoje dążenia, w związku z którymi nie jest w stanie odnieść się do ustalonych zasad. Przecież może wskazać: Co w nich jest złego. Zgodnie z pkt 7 każdy dyskutant może wyrazić swoje uwagi, lub coś zaproponować i to uzasadnić, jeżeli uważa, że to będzie miało znaczenie, dla całościowego przedstawienia kwestii zmartwychwstania. Treść uwagi: Badanie tego tematu ma na celu czynienie progresywnego postępu w zrozumieniu ważnej kwestii zmartwychwstania. Rozpoczęcie dyskusji od pkt 1 ma duże znaczenie, gdyż pozwoli zharmonizować i zrozumieć, w jaki sposób należy rozumieć to, że zmartwychwstanie Chrystusa nastąpiło trzeciego dnia, ale także po trzech dniach, czyli czwartego dnia. Pomoże także zrozumieć stwierdzenie z Mat. 12:40, że Syn człowieczy będzie w sercu (łonie) świata (ziemi) przez trzy dni i trzy noce, czyli kończące się czwartego dnia. Rozważenie tego punktu, pomoże także na podstawie J. 12:24, wstępnie pojąć na czym będzie polegało wypełnienie Ap. 1:7. Dla zachowania porządku dyskusji ma znaczenie określenie swojej postawy według pkt 7. Ważny temat i dotychczas obserwowany przebieg dyskusji w różnych wątkach, uzasadnia to. Temat nie jest, ani prosty, ani łatwy, skoro na siedemdziesięciu trzech stronach w wątku: Pierwsze zmartwychwstanie według chronologii Biblijnej bardzo mało jest merytorycznej dyskusji. W istocie rzeczy jest ona tam swego rodzaju przepychanką miedzy zarzutami, stawianymi w taki sposób, aby dopiec obrońcom chronologii zmartwychwstania, a próbą odparcia przez nich, tego rodzaju zarzutów i argumentacji. [/quote] Bardzo proszę o przeanalizowanie swojego stanowiska przez każdego, kto będzie zamierzał włączyć się do dyskusji. Także bardzo proszę nie traktować tego jako moje jakieś widzimisię, dla dyktowania czegokolwiek, lecz dla wspólnego dobra w zbadaniu prawdy, dotyczącej zmartwychwstania. Pokoja - 2023-11-05, 00:00 JEST PÓŁNOC i nastaje NIEDZIELA, podobny porządek tygodnia, jak przy zmartwychwstaniu Chrystusa. Akurat skończyły się trzy tygodnie na oczekiwanie godnego dyskutanta, który postąpi godnie, wedlug Chrystusowego systemu wartości, Rz. 14:17. Mat. 25: 6. A (1161) środkiem (3319) nocy (3571) stało się (1096) wołanie (2906): Oto (2400) oblubieniec (3566), wyszedł (1831) sam (846) na (1519) spotkanie (529)! stało się wołanie - Kto wołał? Przy zmartwychwstaniu, wołali czterej Posłańcy, a w przypadku Mat. 25:6, wołają cztery Ewangelie, jako Posłańcy. Ap. 3:20. Oto (2400) stanąłem (2476) przy (1909) bramie (2374) i (2532) uderzam (2925), na wypadek gdyby (1437) ktoś (5100) usłyszał (191) głos (5456) mój (3450) i (2532) otworzył (455) bramę (2374); wejdę (1526) dalej (4314) sam (846), a (2532) on (846) zaraz po (3326) mnie (1700) i (2532) z zgodnie z (3326) nim (846) zjem wieczerzę (1172). stanąłem przy bramie - Jest to raczej wejście do miasta (Nowego Jeruzalem), niż do prywatnego domu, do którego idą razem Pan i ten, który mu otwiera bramę. Wczoraj w indywidualnych rozmyślaniach, wróciłem do tego założonego wątku w odniesieniu do pierwszych wizji czterech Posłańców (aniołów). Była sobota (sabat), dzień tygodnia, podobnie jak wtedy, gdy nastąpiła pierwsza, indywidualna faza zmartwychwstania, czyli trzeciego dnia. O tym fakcie zostały najpierw, powiadomione przez Posłańców niewiasty, gdy przyszły do grobu. Powiadomili je oni o tym, że Chrystus zmartwychwstał i ukazał się im w widzeniu. Posłańcami tymi byli potajemni uczniowie Pana Jehoszua, należący do Sanhedrynu (J. 12:42) i chodzący w białych, lśniących szatach. Pokoja - 2023-11-05, 00:37 Temat postu: Co według NToznacza zmartwychwstanie Chrystusa w jegoZborze? Co według NT oznacza zmartwychwstanie Chrystusa w jego Zborze? Drogi Internauto może wczoraj indywidualnie zastanawiałeś się, co do zapowiedzi kontynuowania tego wątku po upływie trzech tygodni. Dziś w niedzielę dnia 05.11.2023 r. może rozpocząć się zbiorowe rozważanie w kwestii radości, wynikającej z zmartwychwstania Chrystusa, J. 16:21,22. W tym tekście Pan Jehoszua, przyrównał zmartwychwstanie swoje i Zboru do narodzin dziecka niewiasty, czyli Nowego Przymierza Uwierz w to, gdyż taka radość w tym wątku i na tym forum jest możliwa, jeżeli przyjmiesz zaproszenie, zgodnie z niżej podanym pkt 7 Porządek i zasady dyskusji w temacie.. Dyskusja powinna być kontynuowana, zgodnie z PLAN TEMATU WĄTKU, aby nie rozpraszać uwagi na rozpatrywanie zbędnych kwestii w temacie, chociaż mogą być ważne w innym wątku. PLAN TEMATU WĄTKU 1. Zmartwychwstanie Pana Jehoszua, (jako Głowy) Chrystusa, trzeciego dnia i po trzech dniach, początkiem pierwszego zmartwychwstania – Obumierające ziarno (J. 12:24) zasila nową roślinę z niego wyrastającą, będącą jego duchowym ciałem (osobowością) – Alfa pierwszego zmartwychwstania, które rozpoczęło się w sabat (indywidualnie), a dopełniło w niedzielę (społecznie). 2. Co się stało z ciałem Pana Jehoszua, skoro powiedział w J. 16:10, że nawet Apostołowie już go więcej nie zobaczą? – J. 6:63 (ciało nic nie pomaga; uśmiercił grzech w ciele i ciało razem z nim. Co się stało z ciałem Mojżesza, czy Eliasza?) 3. Zapowiedź sposobu powrotu Chrystusa – jak odszedł (najpierw był widziany przez wszystkich (w czasie śmierci krzyżowej i wcześniej), a następnie w czasie czterdziestu dni, przejął go obłok świadków wiary w Zborze Chrystusowym, stanowiącym jego duchowe ciało - tak i powraca (najpierw w obłoku, niewidzialnie jak złodziej w nocy), a następnie ujrzy go wszelkie oko, Ap. 1:7. 4. Uśmiercenie ciała, a ożywienie Ducha – Co to znaczy?: 5. Walka człowieka grzechu z dwoma świadkami w Średniowieczu, zabicie ich i zmartwychwstanie – 1Tes. 4:16,17 odnosi się do panowania bestii, wychodzącej z otchłani błędu, czyli tych uczestników powołania niebiańskiego, którzy zgasili w sobie Ducha Świętego Boga Ojca i podjęli samozwańcze panowanie w Średniowieczu. Z powodu tego, zmartwychwstanie dwóch świadków i druga obecność Pana miały położyć kres takiemu panowaniu, według zasady z 3J. 9,10; 2J. 12. 6. Badacze Pisma Świętego na jego podstawie, rozpoznali rok 1874, jako podjęcie przez Chrystusa w sposób niewidzialny (jak złodziej w nocy) dzieła żniwa Wieku Ewangelii i powrót łaski do Izraela w 1878 r. oraz przywrócenie w 1914 r., prawa do suwerennego Państwa Izrael z stolicą w Jeruzalem jako koniec czasów pogan, depczących to prawo od 606 r. p. n. e. https://www.google.com/se...chrome&ie=UTF-8 http://starastrona.epifan.../parusyjny1.pdf https://www.nastrazy.pl/b...tom1/wykres.gif 7. Badacze Pisma Świętego przedstawiając pierwsze zmartwychwstanie, opierają się na chronologii podanej w Piśmie Świętym, wyznaczającej rok 1878 jako początek pierwszego zmartwychwstania. Rok 1878 można uznać jako Omega pierwszego zmartwychwstania, które rozpoczęło się w Tysiącletni Sabat (indywidualnie – Paruzja Chrystusa, jak złodziej w nocy), a ma się dopełnić w Tysiącletni Jubileusz Ziemi/Stworzenia (społecznie – Epifania Paruzji), jako odpowiednik niedzieli. Porządek i zasady dyskusji w temacie. 1. Dyskusję prowadzimy ściśle, według kolejnych punktów planu tematu wątku; 2. Na różne teksty Pisma Świętego można się powoływać, dla potrzeb dyskusji, ale tylko w odniesieniu do dyskutowanego punktu – zdarza się, że teksty poruszają róże kwestie; 3. Podejmujemy wspólny wysiłek, aby w miarę możliwości, kwestię zmartwychwstania zrozumieć w sposób bezstronny na tyle na ile to jest możliwe na podstawie Pisma Świętego – zakaz of topów i trollowania; 4. Każdy dyskutant swoje za lub przeciw w temacie, powinien uzasadniać Pismem Świętym i posiadanym przekonaniem, które jest w stanie bronić z serca, a nie dla wklejania komentarzy w celu reklamowania wyznania – można podawać linki do komentarzy wyznaniowych, ale bez ich cytowania (kto potrzebuje i zechce może się z nimi zapoznać); 5. Zabronione jest czynienie jakichkolwiek poniżeń wyznaniowych; 6. Nie można poniżać dyskutanta za pogląd, który w mniemaniu krytykującego jest uznawany za błędny, ale pomagać w czynieniu wspólnego wysiłku w celu poznania danej prawdy. Nie można akcentować słabości dyskutanta w pojmowaniu zagadnień tematu, ani stosować żadnych pomówień, czy prowokacji w stosunku do dyskutanta, wyrażającego daną myśl. Należy zadawać pytania, aby ją zrozumieć, czyli bez ulegania emocjom, dla odwrócenia uwagi, dla prowadzenia do zamieszania. 7. Każdy dyskutant włączający się do dyskusji, najpierw powinien odnieść się do powyższych punktów, czy je akceptuje, czy nie i ewentualnie, jakie ma zastrzeżenia i co dodatkowo wnosi. To może mieć duży, budujący wpływ na prowadzenie merytorycznej, tak ważnej dyskusji. Ad 1. Zmartwychwstanie Pana Jehoszua, (jako Głowy) Chrystusa, trzeciego dnia i po trzech dniach, początkiem pierwszego zmartwychwstania – Obumierające ziarno (J. 12:24) zasila nową roślinę z niego wyrastającą, będącą jego duchowym ciałem (osobowością) – Alfa pierwszego zmartwychwstania, które rozpoczęło się w sabat (indywidualnie), a dopełniło w niedzielę (społecznie). J. 12:24. Zaprawdę (281), zaprawdę (281) powiadam (3004) wam (5213): Jeśliby (1437) ziarno (2848) zboża (4621) chybiło (4098) względem (1519) ziemi (1093), samo (3441) pozostanie (3306); jeśliby (1437) obumarło (599), ono (846) ginąc (599), wielki (4183) pożytek (2590) przyniesie (5342). ginąc, wielki pożytek przyniesie – Już w tych słowach kryje się istota zmartwychwstania Chrystusa. Żył według ciała, jako doskonała jednostka. Oddał życie, aby powstać, jako CHRYSTUS DUCHOWY w Zborze swoim, który jest jego duchowym ciałem, 2Kor. 5:16-21; 1Pio. 3:18. W tym znaczeniu, śmierć Pana Jehoszua, dzięki immanentnej mocy Ducha Świętego Boga Ojca, powoduje powstanie Zboru, czyli nowej rośliny tego samego rodzaju, aby rozmnożyć nasienie/ziarno. Powstanie w tym Zborze, potwierdza treść z Mat. 26:32: Mat. 26:32. A (1161) wśród (3326) was (5209) powstanę (1453), poprowadzę (4254) do (1519) Galilei (1056). Opierając się na wypowiedzi Pana Jehoszua z J. 12:24 i Mat. 26:32 można zauważyć, że zmartwychwstanie Chrystusa to powstanie w uczniach jego, polegające na wznowieniu i kontynuowaniu (2Kor. 5:18-20) przez nich dzieła jego osoby, jako POWIERZAJĄCEGO Ducha Bogu, którego od niego otrzymał, Mat. 3:16; Łuk. 23:46 (Ojcze w ręce twoje powierzam Ducha mego); J. 19:30 (oddał Ducha). Zmartwychwstanie Chrystusa polega na jego powstaniu w uczniach swoich, stanowiących Zbór jego. Jest ono jakby resetem tego, co za jego życia, postrzegali w nim według ciała (np. sposób posługiwania się rękoma, nogami, czy spożywanie ryby), ale z powodu jego śmierci i oni w tym zamarli. Dzięki budzeniu w nich uśpionego Ducha, ponownie podejmują dzieło, ale już według Ducha, a nie według cielesnego sposobu postrzegania Pana Jehoszua. W ten sposób on, uśmiercając ciało, ożywił Ducha – Zbór, jako roślinę wyrastającą z Chrystusa, jako ziarna, J. 12:24. Zbór to byt zbiorowy, kształtowany według osobowości Chrystusowej, według jego Ducha. 1Pio. 3:18. Bo (3754) Chrystus (5547) jeden raz (530) za (4012) grzechy (266) cierpiał (3958), sprawiedliwy (1342) z powodu (5228) niesprawiedliwych (94), aby (2443) nas (2248) przyprowadzić do (4317) Boga (2316); uśmiercił (2289) ciało (4561), ożywiając (2227) ducha (4151); 19. W (1722) którym (3739) wyprawiamy się (4198) głosić (2784), duchom (4151) w (1722) więzieniu (5438). Ten tekst wskazuje, podobnie jak ten z J. 12:24, że z Chrystusa według ciała (jako ziarna), wyrasta nowa roślina, czyli Zbór Chrystusowy w Duchu jego Ojca, a zarazem i jego, którego od niego otrzymał, a następnie uczestnicy powołania niebiańskiego, tworzący ten Zbór. 2Kor. 5:18. A (1161) Bóg (2316) wszystkich (3956) nas (2248) z powodu (1537) siebie samego (1438) pojednał (2643) dla (1223) Chrystusa (5547), dał (1325) nam (2254) usługiwanie (1248) pojednania (2643), 19. Dlatego że (3754), jakby (5613) Bóg (2316) był (2258) między (1722) nami (2254), słowo (3056) pojednania (2643), ustalił (5087), świat (2889) w (1722) Chrystusie (5547) samemu sobie (1438) pojednał (2644) nie (3361) licząc (3049) mu (846) występków (3900); 20. Przeto (3767) z powodu (5228) Chrystusa (5547) mamy pierwszeństwo (4243); jakby (5613) Bóg (2316) przez (1223) nas (2257) pobudza (3870): Prosimy (1189) dla (5228) Chrystusa (5547), pojednajcie się (2644) Bogiem (2316); Ten tekst wyraźnie pokazuje kontynuację dzieła Chrystusa i na czym ona polega. Łuk. 24:23. A (2532) nie (3361) znalazłszy (2147) ciała (4983) jego (848), przybyły (2064) powiedzieć (3004), widzenie (3701) Posłańców (32), którzy (3739) powiedzieli (3004): On (846) żyje (2198), nawet (2532) zjawił się w widzeniu (3708). On żyje, nawet zjawił się w widzeniu [color] – tak jak immanentną ożywiającą moc ziarna, poznajemy po ukazaniu się źdźbła nowej rośliny z niego wyrastającej, tak w odniesieniu do zmartwychwstania CHRYSTUSA w duchowym ciele, poznajemy to źdźbło przez zjawienie się w widzeniu Pana Jehoszua z czasu jego nauczania, gdy według Mat. 26:32 mówił im, że w nich powstanie. Zmartwychwstanie to w nich, polegało więc na przypomnieniu sobie jego nauczania i poleceń, według których mieli działać. Łuk. 24:50. [color=blue]A (1161) wywiódł (1806) ich (846) aż do (2193) Betanii (963); ponadto (4314) podniósłszy (1869) ręce (5495) swoje (848), błogosławił (2127) ich (846). 51. Więc (2532) w czasie (1722), pojawił się (1096) błogosławić (2127); rozeszli się (1339) z (575) nim (846), więc (2532) ich (846) względem (1519) nieba (3772), zabrał do góry (399). 52. A (2532) oni (846), zawrócili (5290) do (1519) Jeruzalem (2419), mu (846) złożyć hołd (4352) wśród (3326) radości (5479) wielkiej (3173). W powyższym tekście jest opisane, jak Pan Jehoszua, wysłał swoich Apostołów z Betanii (Łuk. 24:50,51), aby poszli z misją do uczniów Jana Chrzciciela po jego uwięzieniu i ścięciu. To oznacza, że we właściwym czasie, wysłał Apostołów z Betanii i ich wtedy błogosławił. Nastąpiło to w czasie, poprzedzającym przedostatnią Paschę, a nie w dniu kończącym okres czterdziestu dni po zmartwychwstaniu, co zostało tak zmanipulowane, aby nadać temu inne znaczenie. To w czasie tej odrębnej misji, sami czynili różne rzeczy, a w tym i sami jedli rybę. To wszystko w drodze do Emaus tym dwom uczniom, przypominał Gamaliel, ewentualnie Nikodem, a nie Pan Jehoszua w zmaterializowanym ciele, które miał przed zmartwychwstaniem. Jednak to przypominanie było zarazem duchowym przypominaniem przez Pana Jehoszua, tego czego nauczał i jak ich oceniał, czy przeżywał podobne posiłki, itp., ale za życia, a nie po zmartwychwstaniu, J. 16:12-15; 2:22. Pokoja - 2023-11-06, 11:20 Temat postu: Re: Co według NToznacza zmartwychwstanie Chrystusa w jegoZbo
Jest to z godne z treścią, podaną w 1Kor. 15:36-40 1Kor. 15:35. Ale (235) powiedział (2046) ktoś (5100): Jak (4459) obudzą się (1453) umarli (3498), czyja (4169) osobowość (4983) przychodzi (2064)? 36. Ty (4771) nierozważny (878), który (3739) rozsiewasz (4687)! Nie (3756) ożyje (2227), jeśli nie (3362) zginie (599). (37) Siejesz (4687) i to (2532) gołe (1131), ale (235) nie (3756) siejesz (4687) ciała (4983), które (3739) się pojawi (1096), aby (2443) uzyskać (5177) ziarno (2848) zboża (4621), czy (1487) jakieś (5100) pozostałe (3062). (38) Ale (235) Bóg (2316) sam (846), daje (1325) ciało (4983) tak jak (2531) chce (2309), każdemu (3956) nasieniu (4690) odrębne (2398) ciało (4983). 39. Nie (3756) każda (3956) cielesność (4561) tą samą (846) cielesnością (4561); ale (235) inna (243) cielesność (4561) człowieka (444), inna (243) cielesność (4561) sztuki bydła (2934), inna (243) ryby (2486), inna (243) ptaka (4421). 40. Osoba (4983) istoty niebieskiej (2032), osobą (4983) żyjących na ziemi (1919); lecz (235) inna (2087) chwała (1391) istoty niebieskiej (2032), inna (2087) żyjących na ziemi (1919); czyja osobowość przychodzi? […] Nie ożyje, jeśli nie zginie [ziarno …] Bóg sam, daje ciało […] nasieniu […] Nie każda cielesność tą samą cielesnością […] Osoba istoty niebieskiej, osobą żyjących na ziemi – Tak jak nowa roślina rozwija się według rodzaju wsianego ziarna, tak Zbór CHRYSTUSOWY otrzymuje osobowość Pana Jehoszua Chrystusa. Wtedy osoba CHRYSTUSA (Zbór/ Eklezja), czyli już osoba istoty niebieskiej, składa się z osób wierzących, żyjących na ziemi. Jedna osobowość (osoba/ciało), ale składa się z wielu członków, 1Kor. 12:12,27. Tak więc Zbór jest duchowym ciałem CHRYSTUSA. Proces przemiany jest opisany w Mar. 4:26-32 Mar. 4:26. Także (2532) mówił (3004) w jaki sposób (5613) jest (2076) Królestwo (932) Boże (2316), na wypadek gdyby (1437) człowiek (444) tak tylko (3779) wrzucił (906) nasienie (4703) w (1909) ziemię (1093); 27. Śpi (2518) nocami (3571), a (2532) także (2532) wstaje (1453) dniami (2250); nasienie (4703) weszło (985), a (2532) także (2532) urosło (3373), a (2532) on (846) jak gdyby (5613) nie (3756) wiedział (1492). 28. Ponieważ (1063) ziemia (1093) samoczynnie (844) wydaje owoc (2592), naprzód (4412) trawę (5528), potem (1534) kłos (4719), potem (1534) zupełne (4134) ziarno (4621) w (1722) kłosie (4719). 29. A (2532) skoro tylko (3752) wyda (3860) plon (2590), zaraz (212) wysyłają (649) sierp (1407), ponieważ (3754) czas żniwa (2326) przyszedł (3936). 30. Także (2532) rzekł (3004): co (5101) upodobnia (3666) królestwo (932) Boże (2316), albo (2228) w (1722) którym (4169) podobieństwie (3850) je (846) zestawimy (3846)? 31. Podobnie jak (5613) ziarno (2848) gorczyczne (4615); które (3739), kiedy to (3752) wsiane (4687) do (1909) ziemi (1093), całe (3956) jest (2076) mało znaczącym (3398) nasieniem (4690) na (1909) ziemi (1093). 32. Więc (2532) skoro (3752) rozsiano (4687), wzrasta (305) i (2532) całe (3956), staje się (1096) potężniejszą (3187) jarzyną (3001), także (2532) rozpuszcza (4160) wielkie (3173) gałęzie (2798), tak iż (5620) pod (5259) cieniem (4639) jego (848) mogą (1410) zagnieździć się (2681) ptaki (4071) niebieskie (3772). To jest też zgodne z treścią z 1Kor. 1:26-31, gdzie jest napisane, że Bóg wybrał to, co jest małoznaczące dla świata i takim powierzył misję pojednania ludzi z sobą. Tak rozwija się Królestwo Boze, Mat. 11:25,26. Mat. 26:32. A (1161) wśród (3326) was (5209) powstanę (1453), poprowadzę (4254) do (1519) Galilei (1056). Opierając się na wypowiedzi Pana Jehoszua z J. 12:24 i Mat. 26:32 można zauważyć, że zmartwychwstanie Chrystusa to powstanie w uczniach jego, polegające na wznowieniu i kontynuowaniu (2Kor. 5:18-20) przez nich dzieła jego osoby, jako POWIERZAJĄCEGO Ducha Bogu, którego od niego otrzymał, Mat. 3:16; Łuk. 23:46 (Ojcze w ręce twoje powierzam Ducha mego); J. 19:30 (oddał Ducha). Pokoja - 2023-11-06, 21:45 Temat postu: Re: Co według NToznacza zmartwychwstanie Chrystusa w jegoZbo
Będąc przy pierwszym punkcie tematu wątku, prowadząc rozważania na temat zmartwychwstania, nazwanego w Przekładach Biblii pierwszym (4413), wskazane jest, aby zwrócić uwagę na szersze znaczenie tego określenia i bliski jego związek z innym bliskoznacznym określeniem, tzn. 3623. Określenia te oznaczają: 3623 – zarządzający domem, gospodarz, pan domu; szafarz, zarządca 4413 - przedni, pierwszy; początkowy, pierwotny, prosty; (o stopniu) najwyższy (rzeczownikowo) zarządca W związku z tym można to zmartwychwstanie uznać jako zmartwychwstanie zarządcy (szafarza/sługi), czyli kogoś pierwszego, przedniego. Sługą/zarządcą tym w znaczeniu Mat. 12:18-21; Łuk. 12:42-44 i 16:1-10 jest Pan Jehoszua Chrystus, jako Głowa/ pierwocina zmartwychwstania (536) i jego Zbór, kontynuujący jego dzieło, 2Kor. 5:16-20. Przy tm punkcie należy jeszce zwrócić uwagę na dwa dni, czy dwie fazy zmartwychwstania (indywidualną 17 Nisana i zbiorową 18 NIsana), czyli trzeciego dnia w sabat i po trzech dniach, czyli w niedzielę 18 NIsana. Pokoja - 2023-11-17, 11:17
PORZĄDEK DNI OD 14 DO 18 NISANA. I. Stały wieczorny i porankowy porządek, dla miejscowych Żydów (WNM/DZIEŃ/Z). 14 NISAN ....... 15 NISAN 16 NISAN ............17 NISAN ..........18 NISAN Pascha ....... Sabat .......zwykły dzień ............Sabat ..........Niedziela ....... uroczysty ogłaszany podnoszenie snopa zwykły/zwoływany 14 Nisan DZIEŃ WNM D † Zmierzch 15 Nisan DZIEŃ WNM D Zmierzch 16 Nisan DZIEŃ WNM D Zmierzch 17 Nisan DZIEŃ WNM D Zmierzch 18 Nisan Wieczór (żyd) NOC DZIEŃ „Płn.” W – wieczór; N – noc; M - mrok Zmierzch II. Porządek słoneczny dni i nocy, dla Żydów z diaspory i prozelitów z narodów. „D”DDD DDDD DDDD DDDD DDDD NNNN NNNN NNNN NN*NN NN*NN Niedziela CYKL ŚWIĘTA TYGODNI DO PIĘĆDZIESIĄTNICY PO ŚMIERCI PANA JEHOSZUA Od spotkania zmartwychwstałego Chrystusa z uczniami, rozpoczyna się nowy porządek liczenia czasu (porządek Wieku Ewangelii). W stosunku do cyklu Święta Tygodni jest on przesunięty o trzy dni. Uroczysty sabat z J. 19:31 to 15 Nisan, pierwszy dzień cyklu ŚWIĘTA TYGODNI. 15 Nisan 16 Nisan 17 Nisan 18 Nisan uroczysty sabat dzień zwykły sabat zwyczajny Niedziela Święte Zgromadzenie 15 Nisan uroczysty sabat Święte Zgromadzenie 16 Nisan - dzień zwykły Niewiasty nakupiły maści i przygotowywały wonności, gdy kapłan podnosił snop jęczmienia w świątyni. Potrząsanie snopa może oznaczać wyodrębnienie (ujawnienie) się jednostek z starej zbiorowości układu Rady Sanhedrynu (i nie tylko) z Wieku Żydowskiego do indywidualistycznej misji w Wieku Ewangelii. 17 Nisan - sabat zwyczajny Jest kilka tekstów, które wskazują na indywidualistyczne w odniesieniu do Posłańców (aniołów) i w nich, zmartwychwstanie Chrystusa w sabat 17 Nisana, Mat. 17:23; Łk 9:22 – 1453; Mat 20:19; Łuk. 18;33 – 450. Oni to byli potajemnymi uczniami, J. 12:43,43; Kol. 2:18. 18 Nisan - Niedziela Kwestia indywidualistyczna, zmartwychwstania Chrystusa trzeciego dnia w sabat 17 Nisana. Jest niepodważalne, że Pan Jehoszua, mówił o dwóch fazach zmartwychwstania, czyli trzeciego dnia i po trzech dniach. W związku z tym nasuwa się pytanie: Co w kwestii zmartwychwstania, stało się w sabat 17 Nisana? Należy tu wziąć pod uwagę pierwsze informacje, jakie niewiasty otrzymały po przyjściu do grobu, rankiem w dniu 18 Nisana. Otóż przez Posłańców (aniołów), zostały one powiadomione o tym, że Chrystus zmartwychwstał, gdyż ukazał się on im w widzeniu. Kim byli ci Posłańcy? Byli to członkowie, którzy chodzili w białych, lśniących szatach. Oni rozumieli, dlaczego według Rady Sanhedrynu była konieczność oddania życia za naród przez Chrystusa, J. 11:47-53. Byli oni potajemnymi uczniami Pana Jehoszua, Mat. 27:57. J. 3:1; 12:42. Oni nie zgadzali się, aby sąd nad Panem Jehoszua był wykonywany nocą. Należeli więc ci Posłańcy do pierwszych ziaren, które zostały wytrząśnięte z snopa jęczmienia. Dzięki temu wyodrębnieniu się, ujawnieniu swojego, wcześniej potajemnego uczniostwa przy Panu Jehoszua, jako pierwszym już w dniu 17 Nisana, ukazał się on w widzeniu, J. 12:43,43; Łuk. 24:1-8. Pomimo tego, że ci Posłańcy byli arystokratami, członkami Rady Sanhedrynu to jednak uczestnicy powołania niebiańskiego nie mieli się przed nimi poniżać, Kol. 2:18. Ujawnili się dopiero wtedy, gdy zostali rozpoznani (wytrząśnięci z snopa jęczmienia, a nie z snopa pszenicy). Do tych Posłańców należeli: 1. Gamaliel - nauczyciel zakonu, Dz. 5:34; 22:12; 2. Nikodem - nauczyciel zakonu, J. 3:1,10; To z dwoma uczniami, idącymi do Emaus, jeden z nich rozmawiał o Panu Jehoszua, przypominając im jego nauczanie. 3. Józef z Arymatei – członek Rady, Mar. 15:43; Łuk. 23:50,51; 4. Marek – Ewangelista, czyli bogaty młodzieniec (Mar. 16:5), szukający życia wiecznego, Mar. 10:17-22. Oni to pierwsi w widzeniu, ujrzeli zmartwychwstałego Chrystusa, i tą informację przekazali niewiastom, które raniutko w niedzielę 18 Nisana, przyszły do grobu. Uczniowie z obawy Żydów w zamknięciu przez ŚWIĘTO PRZAŚNIKÓW (pierwszy tydzień Święta Tygodni), J. 20:26 …15 Nisan 16 Nisan 17 Nisan 18 Nisan ..... 1 dzień 2 dzień 3 dzień 4 dzień 5 dzień 6 dzień 7 dzień - Sabat Budzenie przez Boga Ojca Drugie Święte Zgromadzenie . Początek mierzenia _____________Drugie Święte Zgromadzenie_____spotkanie Pana Jehoszua z Ap. Tomaszem cyklu Święta Tygodni w siódmym dniu, J. 20:26 --------------------------...................................------------------------------ 4 dnia- Spotkanie zmartwychwstałego Chrystusa z uczniami. Powyżej odniosłem się do kwestii społecznego, zmartwychwstania po trzech dniach, na którą zwrócił uwagę ewangelista Marek, Mr. 8:31; 9:31; Mr 10:34 - /450. Wskazuje to na niedzielę 18 Nisana, podobnie jak w Mat. 12:40 i 27:63. Jednak jest także kilka tekstów, które wskazują na zmartwychwstanie w sabat 17 Nisana. O wprowadzeniu nowego porządku mierzenia czasu, świadczy treść J. 20:1 i 19, dotycząca północy Niedzieli 18 Nisana. Najpierw jest rano, a potem jest wieczór tego samego dnia. Według porządku żydowskiego jest odwrotnie - wieczór i poranek. Dlaczego Uczniowie z obawy Żydów byli zamknięci przez ŚWIĘTO PRZAŚNIKÓW, czyli (pierwszy tydzień Święta Tygodni), J. 20:26. Stało się to z tego samego powodu, co zabezpieczenie grobu do zakończenia się trzeciego dnia. Mat. 27:64. Rozkaż (2753) więc (3767) obwarować (805) grób (5028), dopóki (2193) trzeci (5154) dzień (2250), żeby kiedy nie (3379) przyszli (2064) uczniowie (3101) jego (848) nocą (3571), wykraść (2813) sami (846), a (2532) przemówią (2036) ludowi (2992), powstał (1453) od (575) umarłych (3498) i (2532) będzie (2071) ostateczne (2078) szaleństwo (4106) groźniejsze (5501) pierwszemu (4413). J. 20:19. Następnie (3767) wieczorem (3798) tamtego (1565), pierwszego (3391) dnia (2250) tygodnia (4521), drzwi (2374) były (5607) zamknięte (2808) z powodu (1223) trwogi (5401) Żydów (2453); gdzie (3699) byli (2258) uczniowie (3101), powiedziano (2064): Jezus (2424) trwa (2476) dla (1519) znajdujących się w środku (3319); sami (846) mówmy (3004): Pokój (1515) wam (5213)! 24. A (1161) Tomasz (2381), jeden (1520) z (1537) dwunastu (1427), zwany (3004) Didymus (1324) nie (3756) był (2258) zgodnie z (3326) nimi (846), gdy (3753) wygłaszali (2064) Jezusa (2424). 26. Więc (2532) uczniowie (3101) zamknęli (2808) drzwi (2374); do (3326) ósmego (3638) dnia (2250) byli (2258) wewnątrz (2080) sami sobie (848); Ten sam (846) Tomasz (2381) przyszedł (2064) do (3326) znajdujących się w środku (3319); jeszcze raz (3825) zjawił się (2476) dla (1519) Jezusa (2424), przemówił (2036): Pokój (1515) wam (5213)! Pierwsze trzy dni, Apostołowie byli zamknięci z powodu trwogi Żydów, aby nie wykradli ciała Pana Jehoszua. Ap. Tomasz należał do wątpiących w zmartwychwstanie Chrystusa (Mat. 28:17), dlatego po skończeniu zakazu opuszczania domu, odszedł od pozostałych w nim Apostołów. Ci jednak być może ze względu na Tydzień Święta Przaśników z własnej woli, nadal pozostawali w tym domu, dla tradycji religijnej Żydów. Ap. Tomasz powrócił dopiero na ostatni dzień Święta Przaśników, gdy nastał siódmy dzień, dzień świętego zgromadzenia. CDN do Ad 1. Pokoja - 2023-12-02, 18:34
CD do Ad 1. W sabat zwyczajny, czyli 17 Nisana nastąpiła faza indywidualistycznego zmartwychwstania Chrystusa w odniesieniu do Posłańców (aniołów), czyli potajemnych uczniów Pana Jehoszua, którymi byli: Gamaliel, Nikodem, Józef z Arymatei i bogaty młodzieniec Marek. Im to wtedy Chrystus zjawił się w widzeniu. Następnie rankiem 18 Nisana w niedzielę, nastąpiła faza społecznego zmartwychwstania Chrystusa w tych jawnie i odpowiedzialnie postępujących za nim uczniach jego. Od tego dnia także i im, zaczął zjawiać się w widzeniu, jako przejaw drugiej obecności. W Kol.2:18 jest napisane, aby ci którzy od niedzieli doświadczyli tego zmartwychwstania nie poniżali się przed tymi Posłańcami, którzy chociaż byli z arystokracji żydowskiej to jednak byli potajemnymi uczniami., gdyż bardziej umiłowali chwałę ludzką niż Bożą. Cały cykl Święta Tygodni, kończący się tygodniem sabatowym [Kpł. 23:5-16; Dz. 1:15 (12-15; 2:1)], a ten także sabatem, po którym następowało Święto Pięćdziesiątnicy jest ukrytym cieniem zakonu za pośrednictwem którego w odpowiednim czasie, niedziela 18 Nisana, została ogłoszona sabatem nadzwyczajnym, została ona ogłoszona przez zmartwychwstanie Chrystusa. Od tego czasu ten dzień, aż do cesarza Rzymu, Konstantyna, łączył wierzących z Żydów i z innych narodów, podobnie jak sabat łączył Żydów i prozelitów. Za czasu Konstantyna duchowe znaczenie niedzieli, zostało zinstytucjonalizowane i zrównane z sabatem żydowskim, aby go wyrugować. Stało się to w stanie ludzkiego i rzymskiego gniewu przeciwko Żydom. W cyklu Święta Tygodni trwającym do Pięćdziesiątnicy, zgodnie z Kpł. 23:7,8 pierwszy (Przaśnikowy) i ostatni (Adwentowy) tydzień jest sabatowy. Niedziela zmartwychwstania Chrystusa następując po sabacie żydowskim, przypadała w środku każdego Tygodnia Święta Przaśników. Pięćdziesiątnica w układzie tego Święta także nastąpiła po sabacie, ale tym z ostatniego, sabatowego tygodnia tego cyklu. Pięćdziesiątnica jest dopełnieniem społecznego zmartwychwstania Chrystusa w uczniach jego, zarówno tych z Żydów (miejscowych i z diaspory), jak i z innych narodów, którzy w tym dniu zgromadzili się w Jeruzalem. Innym cyklem jest cykl roku jubileuszowego, trwający pięćdziesiąt lat, Kpł. 25:8-10. Cykl ten biegł według porządku siedmiu dni tygodnia zwykłego, kończącego się sabatem. Oznacza to, że siódmy tydzień lat, cały był sabatowy, a także kończył się rokiem sabatowym. W cyklu tym tylko ostatni tydzień lat jest tygodniem lat sabatowych, który także kończy się rokiem sabatowym, po którym następuje Rok Jubileuszowy (odrębny sabat nadzwyczajny, 2Kro. 36:21). Z tego powodu, zostało wprowadzone odrębne liczenie lat wielkiego cyklu jubileuszowego. Sześć tygodni lat, włącznie z siódmym jest liczone od 1 do 49 roku, ale liczenie jego ostatniego, siódmego cyklu jest odrębne. Według cyklu tygodni lat, ostatni tydzień, przypada na 43-49 rok, a według odrębnego liczenia, ostatni cykl, sabatowego tygodnia lat jest liczony od 1-7, po którym następuje rok ósmy, czyli jubileuszowy, Kpł. 25:8, 20-22 (CDN w 7 części wątku). Sabat tygodniowy z 17 Nisana jest odpowiednikiem SABATU BOŻEGO z tygodnia stwarzania, który jak wierzą Badacze Pisma Świętego trwa 7 x 7 000 lat = 49 000 lat. Uwzględniając 4 rozdz. Listu do Hebrajczyków, SABAT BOŻY nadal trwa. Wierzę, że od 1874 roku, kończy się on Tysiącletnim Sabatem Ziemi, po którym według pięćdziesięcioletniego cyklu Jubileuszowego ma nastać pięćdziesiąte Tysiąclecie, czyli Wielki Jubileusz Ziemi/ Stworzenia. Obrazem tego Jubileuszu też jest niedziela. Tak więc zarówno sabat tygodniowy oraz porządek cyklu Święta Pięćdziesiątnicy jak i porządek Cyklu Roku Jubileuszowego są zapowiedzią, szczególnego sposobu ogłoszenia niedzieli (zmartwychwstania Chrystusa) po ustaniu obowiązywania starego Przymierza, zawartego z Izraelem przy górze Synaj, Hbr. 8:13. Zmartwychwstanie Chrystusa, nastąpiło w niedzielę, czyli po sabacie zwykłym, będącym obrazem na sabat tygodnia Bożego stwarzania (7x7 000 lat), który kończy się Tysiącleciem. Pięćdziesiątnica była dniem następującym po siódmym tygodniu w cyklu Święta Tygodni. Rok Jubileuszowy, następował po czterdziestym dziewiątym roku jego cyklu, a zarazem po siódmym sabatowym roku, siódmego małego cyklu lat sabatowych, wielkiego cyklu Jubileuszowego. Wszystkie te trzy, czy pięć przypadków są sposobem na ogłoszenie niedzieli, jako sabatu nadzwyczajnego pod zakonem ducha, a nie pod zakonem litery. Do duchowego sabatu, należy przyłożyć duchową miarę, co też uczyniłem. Niedziela nie może jednak, unieważnić cotygodniowego sabatu, zwoływanego według zakonu Synaju. Tym można tłumaczyć obecnie istnienie sabatu i niedzieli, jako dwóch następujących po sobie, co służy zarówno Żydom i innym oraz Chrześcijanom, uznającym i sabat (ADS) i niedzielę. Gniew ludzki z IV w. n. e obecnie służy ku chwaleniu Boga. Zakon figuralny, Mojżeszowy, będący ucieleśnieniem wiedzy i prawdy (Rz. 2:20), dotyczących zakonu natury (Rz. 2:14-16), został wprowadzony w taki sposób, aby ukazać jego odrębność od tego drugiego, a zarazem nie można się ustrzec od takich przesłanek, z których wynika, że figuralny nie może istnieć niezależnie od zakonu natury. Ofiary złożył już Abel, poświęcenie okazał Henoch, a nieskazitelność i przestrzeganie sabatu Noe. Obrzezka została wprowadzona za czasu Abrahama, a Pascha w Egipcie. Są to wszystko elementy, czy etapy zakonu natury, który w figuralnym kształcie, został przekazany Izraelowi przez Mojżesza. Tak więc, jak od niedzieli 18 Nisana, Chrystus zaczął zjawiać się w widzeniu, jako przejaw drugiej duchowej obecności, Hbr. 9:28. To w odległej przyszłości miało doprowadzić do tego rodzaju, przejawu drugiej obecności dla narodów, które szukają mądrości, dla uporządkowania spraw ludzkich. Mogą ją posiąść dzięki zjawianiu się im Chrystusa w widzeniach, czyli przez poznanie i zastosowanie jego systemu wartości, a nie tego według Babilonu Wielkiego, Hbr. 9:28. To wiąże się z zapowiedzianym faktem proroczym, dotyczącym I zmartwychwstania do królowania z Chrystusem, Ap. 20:4-6. To według chronologii Pisma Świętego można zaobserwować od 1874 r., ale do tego zamierzam powrócić dopiero w ostatniej siódmej części tego wątku - kwestia siódma. Koniec treści w odniesieniu do Ad 1. Pokoja - 2023-12-10, 22:32 Temat postu: o się stało z ciałem (osobowościa) Pana Jehoszua? Ad 2. CO SIĘ STAŁO Z CIAŁEM PANA JEHOSZUA, skoro powiedział w J. 16:10, że nawet Apostołowie już go więcej nie zobaczą? - J. 6:63 (ciało nic nie pomaga; uśmiercił grzech w ciele i ciało razem z nim. Co się stało z ciałem Mojżesza, czy Eliasza?) http://biblos.feen.pl/vie...&start=0#131178 Aby odpowiedzieć na pytanie: Co się stało z ciałem/osobowością (4983/ Łuk. 24:3) Pana Jehoszua, której nie odkryły (nie przekonały się nią wcześniej) niewiasty bez pomocy Posłańców (Gamaliela, Nikodema, Józefa z Arymatei i Marka) zaraz po jego zmartwychwstaniu, należy zwrócić uwagę na wymowę tych określeń, użytych w NT, czyli cielesna natura (4561) i osobowość (4983) oraz na fakt, że Pan Jehoszua powiedział, iż cielesna natura, czy ciało (4561) nic nie pomaga (J. 6:63). Skoro nic nie pomaga to, co nakazał spożywać? J. 6: 35. Jezus (2424) sam (846), rzekł (2036): Ja (1473) żyję (1510) chlebem (740) życia (2222); on (3588) ze względu na (4314) mnie (3165) przychodzi (2064), nie (3756) odczuwam głodu (3983), więc (2532) miejcie zaufanie (4100) względem (1519) mnie (1691) to (3588) nigdy (4455) nie (3364) będziecie spragnionymi (1372). 51. Ja (1473) pędząc życie (2198), żyję (1510) chlebem (740) z (1537) nieba (3772); jeśliby (1437) ktoś (5100) jadł (5315) ten (5127) chleb (740) zstępujący z góry na dół (2597), pędzi życie (2198) na (1519) wieki (165); chleb (740) żywota (2222), który (3739) ja (1473) wydaję (1325) jest (2076) CIELESNEJ NATURZE (4561) , dla (5228) świata (2889) mojego (3450), tej (3739) ja (1473) wydaję (1325). Natomiast w różnych Ewangeliach w czasie Ostatniej Wieczerzy, zostało użyte określenie 4983: Łuk. 22:19. Pojmijcie zmysłami (2983) chleb (740), bądźcie wdzięcznymi (2168), więc (2532) on (846), łamał (2806) i (2532) dawał (1325), mówiąc (3004): Ten (5124) jest (2076) pamiątką (364), dla (1519) OSOBOWOŚCI (4983) mnie (3450); tą (5124) uczyniono (4160) mnie (1699); tą (3588) wydaje (1325) poprzez (5228) was (5216). tą uczyniono - Można to odczytać w ten sposób, że chleb wybrano jako pamiątkę dla jego osobowości, ale także to, że tak ustaloną osobowością także on został ukształtowany o czy jeszcze napisałem dalej w związku z dwoma Posłańcami, których niewiasty ujrzały, przychodząc do grobu. tą wydaje poprzez was - Apostołowie i cały Zbór Chrystusowy są w jednej społeczności, więc są i uczestnikami tego samego chleba i kielicha, 1Kor. 10:16,17. W Łuk. 24:3,23 jest napisane, że niewiasty nie przekonały się jego osobowością (4983), jeszcze w czasie, gdy przyszły do grobu. Nie jest napisane, że nie przekonały się jego cielesną naturą (4561)? Treść ta została przetłumaczona w taki sposób, aby czytelnik rozumiał, że niewiasty nie znalazły fizycznego ciała. Wiersz 2 wskazuje, że niewiasty przyszły do grobu, a w wierszu drugim dodano słowa „w grób”. Gdy jednak pominiemy je to ten tekst można rozumieć w ten sposób, że nadal po przybyciu nie rozumiały osobowości Chrystusa. Postrzegały go według jego cielesnej natury i chlubiły się nim (Kol. 2:18), a nie według duchowej osobowości. Cielesna natura Pana Jehoszua była podziwiana, ale osobowość jego nie była wystarczająco poznana za jego życia. Dlatego on za swego życia, powiedział poszukującym go Apostołom, gdy przybywał do nich w czasie ich zagrożenia, np. na morzu: Łuk. 24:39. Nie (3756) dostrzegacie (1492), po co (3754) ja (1473) sam (846) istnieje (1510)? Doświadczacie (1492) mnie (3165), szukacie po omacku (5584), ponieważ (3754) macie za coś (2192) ciało (4561) kości (3747), moje (3450) ręce (5495), moje (3450) nogi (4228); pojmiecie (2334) mnie (1691), w miarę tego jak (2531) macie za coś (2192) ducha (4151). Apostołowie też mieli za coś cielesną naturę (4561) Pana Jehoszua, a nie jego duchowość, dlatego nie mogli znaleźć (poznać) jego osobowości (4983) duchowej, którą miał się cechować jego Zbór. Gdy wyrośli z tego rodzaju postrzegania go, to Ap. Paweł napisał w 2Kor. 5:16, że nie należy postrzegać go już dłużej według ciała, ale każdy kto jest w Chrystusie, powinien patrzeć ku tej duchowej osobowości Nowego Stworzenia, czyli tego, które pojedna się z Bogiem przez krzyż Chrystusowy, 2Kor. 5:17; 1Kor. 15:28. OSOBA FIZYCZNA, CZY ANTROPOMORFICZNA? Tekst, pozornie wskazujący na złożenie fizycznego ciała w grobie, znajdujemy w J. 20:12: J. 20:12. I (2532) ujrzała (2334) dwóch (1417) Aniołów (32) w (1722) bieli (3022) siedzących (2516), jednego u (4314) głowy (2776), a drugiego (1520_1520) u (4314) nóg (4228), tam (+) gdzie (3699) było położone (2749) ciało (4983) Jezusowe (2424). Dodane słowo "tam (+)", wyraźnie wskazuje na to, że tam leżało ciało, jednak nie koniecznie tak musi być: J. 20:12. Więc (2532) ujrzała (2334) dwóch (1417) Zwiastunów (32 aniołów) w (1722) bieli (3022); kiedy (3699) była ustanawiana (2749) osobowość (4983) Jehoszua (2424), zajmowali miejsce (2516): Jeden (1520) wobec (4314) głowy (2776), jeden (1520) wobec (4314) nóg (4228). Zwiastunowie byli w białych szatach tak, jak członkowie Rady Najwyższej (Sanhedrynu), którzy chodzili w białych, lśniących szatach, co wskazuje na to, że pierwsi byli z tych drugich. Oni to ustalali, jaka powinna być osobowość Chrystusa, co do głowy (ośrodka przewodniego dla nowej społeczności - Zboru) i co do nóg, czyli w odniesieniu do postępowania tego Zboru, który miał być świątynią, J. 2:19-22; 1Kor. 3:16,17. Oni szukali takiej którą mogliby uznać Rzymianie za odpowiednią dla złożenia ofiary, godnej przyjęcia i pokoju, na co wskazał Arcykapłan Kajfasz, J. 11:49-52. Użycie określenia osobowość (4983) w związku z ofiarą i grobem, wskazuje bardziej na dążenie do uśmiercenia osobowości niż cielesnej natury. To by oznaczało, że mamy do czynienie z osobą antropomorficzną, a nie fizyczną. Na biografię tej osoby/osobowości antropomorficznej może się składać to, co najlepsze reprezentowali sobą ci, którzy chcieli być Chrystusami w siedemdziesiątym tygodniu lat z Dan. 9:24-27. Z Ewangelii dowiadujemy się, że wtedy oczekiwano na pojawienie się Chrystusa (Mesjasza), Łuk. 2:11; 2:26; J. 1:41,45-49. Znany jest też fakt, że w tamtym czasie wielu nosiło imię Jehoszua (Jezus), którzy chcieli być Chrystusami, Dz. 5:36,37. Wszyscy którzy chcieli być tymi Mesjaszami, zostali wrzuceni do jednego tygla, aby dzięki temu wyłonić wartości, godne do naśladowania wtedy i na przyszłość, Zac. 13:9. Gdy rozwinięta osobowość Chrystusowa okazała się niepożądaną, a nawet niebezpieczną dla tych, którzy wcześniej ją kreowali, więc postanowili, aby ją wyeliminować z oddziaływania na społeczeństwo, co na krótko, jakby się udało. Jednak część z nich zreflektowała się (Posłańcy), aby kontynuować jej oddziaływanie na społeczeństwo, dla doprowadzenia do pokoju i jedności między ludem, a szerzej także i między narodami. Dlaczego cielesna natura nie może odziedziczyć Królestwa Bożego? W 1Kor. 15:50 jest napisane, że cielesna natura krwi nie jest w stanie odziedziczyć Królestwa Bożego/Chrystusowego (Efz. 5:5), a jednak uczestnicy powołania niebiańskiego, posiadający tą cielesna naturę zostali do niego przeniesieni i w nim żyli, działając, Kol 1:13; Rz. 14:17. O co chodzi w kwestii niemożliwości odziedziczenia Królestwa Bożego/Chrystusowego przez cielesną naturę krwi? Chodzi o to, że człowiek żyjący w sposób egoistyczny, grzeszny nie jest w stanie żyć w strukturach zbiorowych tego duchowego Królestwa, czyli w Zborze, kierującym się wzniosłym, Chrystusowym systemem wartości, w którym panuje miłość bezinteresowna (agape). Jeżeli wcześniej Chrystus był postrzegany, według tej nawet doskonałej cielesnej natury krwi, to jednak po zmartwychwstaniu jego, już rozpoczęło się odchodzenie od takiego, jego postrzegania. Takim może przybliżeniem tej różnicy między cielesnym i duchowym postrzeganiem może być fakt, że bezdomni, którzy według swojego sposobu postępowania, żyją pod rampami itp., nie są w stanie żyć według określonych zasad postępowania w domach będących jadłodajniami i zapewniającymi nocleg, odzienie itp. Wymowa tekstów odnoszących się jednocześnie do takich określeń, jak: Cielesna natura (4561) i osobowość (4983) Łuk. 24:39 - Apostołowie mieli za coś cielesną naturę (4561) Pana Jehoszua, a nie duchowość, dlatego nie mogli znaleźć (poznać) jego osobowości (4983) duchowej. Wcześniej Apostołowie Piotr i Jan byli poróżnieni w odniesieniu do postrzegania znaczenia zbawczej misji Chrystusa. Można to dostrzec w szczególności w sposobie ich obecności na dziedzińcu przed ukrzyżowaniem Pana Jehoszua. Ewangelista Jan wytrwał do końca, ale Ap. Piotr zaparł się trzy razy: J. 20:10. [color=blue]Wstecz (3825) istotnie (3767), uczniowie (3101) odeszli (565) wobec (4314) siebie (1438). Po zmartwychwstaniu jednak zbliżyli się do siebie w tym zakresie i współdziałali, Gal. 2:9. Rz. 25,24 - Człowiek kierując się chwałą (2Kor. 3:10,11) cielesnej natury (4561) służy zakonowi śmierci, gdyż żyje w osobowości (4983) śmierci, osobowości Izraela i upadłego człowieka (o. I i up.czł). Rz. 8:9-13 - Bogu nie podobają się ci, którzy żyją w chwale cielesnej natury (4561) Osobowość (4983) według Izraela i upadłego człowieka (wg I i up. czł) jest martwa dla grzechu, gdy Chrystus żyje w wierzącym i w ten sposób ożywiana jest osobowość (4983) według Ducha Świętego Boga Ojca (wg DŚw.BO) Wyznawcy żyjąc według cielesnej natury (4561) nie są dłużnikami cielesnej natury (4561), ale Duchowej, którą powinni umartwiać sprawy osobowości (4983) wg I i up. czł, aby żyć według Chrystusowego systemu wartości. 1 Kor. 6:16 Mąż z żoną tworzą jedną cielesna naturę (ciało/4561), ale ten który łączy się z wszetecznicą jest z nią jedną osobowością dla grzechu (4983) 1 Kor. 10:18,17 Izrael według cielesnej natury (4561), korzystał z ofiar ołtarza, a w NT wielu tworzy jedną osobowość (osobę 4983), 1Kor. 12:12,27) 1 Kor. 15:39,38 - cielesna natura (4561) istot ziemskich (żyjących na ziemi/1919), wchodzi w skład osobowości (osoby 4983) istoty niebieskiej (2032) 2Kor. 4:10. Zawsze (3842) obumarcie (3500) Jehoszua (2424) przez (1722) osobowość (4983) obnosimy dookoła (4064), aby (2443) żywot (2222) Jehoszua (2424) przez (1722) osobowość (4983) naszą (2257) dało się poznać (5319). 11. Jako że (1063) my (2249) żyjąc (2198), stale (104) wydani (3860) na (1519) śmierć (2288) dla (1223) Jehoszua (2424), aby (2443) żywot (2222) Jehoszua (2424) dało się poznać (5319) w (1722) śmiertelnej (2349) naszej (2257) cielesnej naturze (4561). Chybione ustalenie daty narodzin, i to dopiero w VI w. Dionizjusz Mały, pochodzący ze Scytii Mniejszej na polecenie papieża Jana I w roku 525 n.e., ustalił datę narodzin Chrystusa, określając, że było to 25 grudnia 753 roku od założenia Rzymu, więc pierwszy rok, niby po jego narodzinach (754 od założenia Rzymu) przyjął jako 1 rok ery chrześcijańskiej. Nie podał jednak na jakiej podstawie ustalił tą datę. Nic nie wskazuje bowiem na to, aby on kiedykolwiek zajmował się chronologią życia Jezusa (Jehoszua) czy też ścisłymi badaniami historycznymi. Autorzy chrześcijańscy (Ireneusz z Lyonu, Orygenes, Hipolit Rzymski, Tertulian, Hieronim) przed nim się zajmowali tą problematyką jeszcze w III i IV wieku, więc mógł przejąć ją na podstawie ich ustaleń. Sama data narodzin Jezusa (a nie Pana Jehoszua), ustalona błędnie w VI wieku, oparta na tekście z Łuk. 2:1-3 (błędnie przetłumaczonym) może świadczyć przeciwko istnieniu historycznego dowodu na jego istnienie, jako jednej fizycznej osoby, ale też może świadczyć o tym, że ustalający ją nie należeli do prawdziwych jego wyznawców, czyli nie są spadkobiercami prawdy, powszechnego Zboru Apostolskiego za który uzurpatorsko się podają, lecz sukcesorami jego prześladowców. Z drugiej strony brak daty jego narodzin, czy bezsprzecznej podstawy w Piśmie Świętym, pozwalającej na jej ustalenie, świadczyć może o tym, że jest to bardziej kwestia naszej wiary niż historyczności jego narodzin, istnienia i działalności. Taki brak wyraźnej podstawy jest raczej sposobem na kształtowanie wzorca postępowania dla ludzi, stosownie do tego jak tego wymagały wyzwania czasu w danym pokoleniu i na przyszłość, pożądane przez czynniki religijno - polityczne. Czynniki te jednak działają według zasady, że wiążą ciężkie brzemiona dla ludzi, ale sami palcem nie kiwną, aby je razem z nimi dźwigać, Mat. 23:1-4. Gdy ktoś natomiast osiągnie taki określony poziom osobowości, że ich kompromituje, to dążą do uśmiercenia tego, do czego sami prowadzili, Mat. 23:13-15. Rozważane wersety i okoliczności czy dociekania chronologiczne, opisujące życie i działalność Jezusa (niby Pana Jehoszua), wskazują nie tyle na istnienie osoby fizycznej, co raczej na istnienie osoby antropomorficznej , która może być dostrzeżona oczami wiary, ale nie istnieje, jako jedna w sposób dostrzegalny miedzy ludźmi i przez nich. Podobnie można dostrzec z lotu ptaka, albo w planach architektonicznych kształt miasta przypominający człowieka. Podam taki przykład: Zaplanowano zbudowanie miasta w kształcie człowieka i o nazwie Człowmiast. W planach zagospodarowania przestrzennego przewidziano, że Człowmiast swym zasięgiem obejmie przylegające: Lasy, jezioro i pastwisko oraz dosięgnie góry. W wyniku jego rozbudowy, wchłonęło ono las, jezioro i pastwisko oraz dosięgło góry. Opisano to odpowiednio w taki sposób: Człowmiast rozrósł się bardzo, a w wyniku tego uchwycił ręką jezioro (na którym odbywają się zawody żeglarskie i rybołówstwo), nogami objął las (w którego części urządzono park), ustami pożarł pastwisko (na części którego urządzono kwietniki i trawniki oraz zbudowano lotnisko itp.), a głową dotknął góry, w której bogacze wykuli sobie grobowce. Jeżeli czytelnik opis ten postrzega w związku z fizycznym człowiekiem, wtedy jest skłonny uznać, że ma do czynienie z Bogiem Wszechmogącym, a więc z cudotwórcą. Retusz teologiczny, a dodatkowo manipulacje tekstem, zapewniły ukształtowanie takiej abstrakcyjnej mentalności w społeczeństwie (np. było pięciu zaopatrzeniowców w chleby i dwóch w ryby, a w wyniku retuszu czytamy tylko o pięciu chlebach i dwóch rybach - cuda, cuda ogłaszają!). Podobnie jest z Posłańcem (aniołem) Gabrielem (mąż Boży), czyli z Posłańcem, mężem Bożym, w skład którego wchodzili bohaterowie wiary ST. Do Marii więc przybył ich przedstawiciel z przesłaniem docelowym, dla którego oni wszyscy żyli, działali i cierpieli. Gdyby wszystko było opisane w detalach w Księdze, która zawiera wypadkową, duchową mądrość ludzkości S i NT, to nasze ciała by temu nie podołały, aby podążać za duchem. Natomiast sposób w jaki to nam przedstawiono, czyni Słowo Boże Żywym, pobudzającym nas do duchowego rozwoju, abyśmy mogli poznać, co się za jego przekazem kryje, J. 17:3,17. Tak więc drogi czytelniku! Do Ciebie teraz należy ustalenie w sercu i w umyśle, czyli w czystym sumieniu, jak należy postrzegać zagadnienia dotyczące mądrości, płynącej z wiary. wybrana - 2023-12-10, 23:40 Pokoja Jezus nie kazał spożywać swojego fizycznego ciało. Porównanie ciała do chleba miało znaczenie symbolicznie porównawcze. Przecież żaden z apostołów nie spożywał ciała fizycznego Jezusa. A dlaczego porównanie ciała do chleba? Chleb jest podstawowym pokarmem spożywanym na ziemi. Jezus pragnął powiedzieć, że to on staje się podstawowym pokarmem na życie wieczne. A czym jest karmienie się ciałem Jezusa? Jest to wiara i prawda jaką dał nam Bóg. Jezus złożył swoje ciało w ofierze dla nas, byśmy my zostali pojednani z Bogiem przez wiarę i prawdę. Byśmy mogli przyjąć prawdę, która daje nam uwolnienie od mocy ciemności. Jezus jest chlebem z Nieba, który dał nam Bóg Ojciec. Markerów - 2023-12-11, 09:57
No cóż, trochę byłoby to dziwne gdyby Jezus mówił używając tych samych słów! w tym miejscu o wierze, a w czasie Ostatniej Wieczerzy o (przemienionym) Chlebie i Winie. 
Jeśli jednak uważnie przeczytasz kontekst wypowiedzi, łatwo zauważysz że konieczność wiary jest przywoływana właśnie w kontekście uwierzenia w to, że to Jezus jest owym dającym życie pokarmem.. Markerów - 2023-12-11, 09:59
Poza tym Dla Hebrajczyka, wierzącego Żyda z czasów Jezusa, dla człowieka o ≡umysłowości semickiej - a takimi byli zarówno apostołowie, jak i pierwsi uczniowie - „ciało i krew” znaczyło tyle, co cielesna realność obecności ludzkiej osoby, właśnie z podkreśleniem jej ziemskiego aspektu, a nawet z pewnym przeciwstawieniem wobec aspektu czysto duchowego. Można śmiało powiedzieć że w Mowie Eucharystycznej w J 6 chodzi Jezusowi o karmienie się ludzką (ale przebóstwioną) naturą Jezusa. Henryk - 2023-12-11, 10:03
J 6:63 UBG "Duch jest tym, który ożywia, ciało nic nie pomaga. Słowa, które ja wam mówię, są duchem i są życiem." Zjadanie "Jezusa" podawanego ręką kapłana na język nic nie da. Markerów - 2023-12-11, 10:09
I co chcesz tym cytatem udowodnić? Że słowa Ewangelii są tym ciałem? 🤔 Nijak z tą hipotezą nie da się uzgodnić choćby następujących fragmentów: „Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę! Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana.”/Łk 22,19-20/ Fragment ten – założywszy że chodzi o Słowo Boże – musiałby brzmieć: „Następnie wziął Biblię, odmówiwszy dziękczynienie otworzył i podał mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: czytajcie na moją pamiątkę! Tak samo i Biblię po wieczerzy, mówiąc: Ta księga to Nowe Przymierze w Słowie moim, która za was będzie wygłoszona.” 🤣🤣🤣🤣🤣😂 Pozostaje Ci jeszcze wyjaśnić znaczenie zwrotu „Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda”.
Nie jest to oczywiście nawiązanie do Ciała Jezusa (o którym parę wierszy wyżej sam mówi: „Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.” lecz częste w Nowym Testamencie przeciwstawienie postawy człowieka „cielesnego” (zmysłowego), który nie rozumie Prawd Bożych z postawą człowieka „duchowego” który jest w stanie je pojąć. Tej samej konstrukcji użyje potem Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian: „A ja nie mogłem, bracia, przemawiać do was jako do ludzi duchowych, lecz jako do cielesnych, jako do niemowląt w Chrystusie. (…)Ciągle przecież jeszcze jesteście cieleśni. Jeżeli bowiem jest między wami zawiść i niezgoda, to czyż nie jesteście cieleśni i nie postępujecie tylko po ludzku?”/1 Kor 3,1.2/ „Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie może tego poznać, bo tylko duchem można to rozsądzić. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony.” 1 Kor 2,14-15/ 
Markerów - 2023-12-11, 11:47 [/ Pokoja - 2023-12-11, 14:54 http://biblos.feen.pl/vie...&start=0#131178 http://biblos.feen.pl/vie...&start=0#131177 Pan Jehoszua nie kazał spożywać swojego fizycznego ciała, lecz kierować się nauczanymi zasadami postępowania , czyli Słowem Ducha w sprawie rozwoju osobowości duchowej (J. 6:63), powinno być przyswajane, podobnie jak chleb dla ciała, dlatego porównał je z chlebem. Chlebem tym jest więc prawda Boża, prawda wiary, która na podstawie ST w nowej rzeczywistości, została wydana przez Pana Jehoszua, a spisana w Ewangeliach i całym NT. Pan Jehoszua użył innego słowa w szóstym rozdziale Ew. Jana, a innego w czasie Ostatniej Wieczerzy. Najpierw Pan Jehoszua powiedział, że chleb żywota, który on wydaję, wydaję CIELESNEJ NATURZE (4561) dla swojego świata, który rozwija się poczynając od jego Zboru. On go wydaje jako sługa wierny i rozumny, o którym jest napisane w Mat. 12:17-21; Łuk. 12:43-45; 16:1-10. Jego dzieło kontynuuje jego Zbór, 1Kor. 10:16,17; 2Kor. 5:16-20. J. 6: 35. Jezus (2424) sam (846), rzekł (2036): Ja (1473) żyję (1510) chlebem (740) życia (2222); on (3588) ze względu na (4314) mnie (3165) przychodzi (2064), nie (3756) odczuwam głodu (3983), więc (2532) miejcie zaufanie (4100) względem (1519) mnie (1691), to (3588) nigdy (4455) nie (3364) będziecie spragnionymi (1372). 51. Ja (1473) pędząc życie (2198), żyję (1510) chlebem (740) z (1537) nieba (3772); jeśliby (1437) ktoś (5100) jadł (5315) ten (5127) chleb (740) zstępujący z góry na dół (2597), pędzi życie (2198) na (1519) wieki (165); chleb (740) żywota (2222), który (3739) ja (1473) wydaję (1325) jest (2076) CIELESNEJ NATURZE (4561) , dla (5228) świata (2889) mojego (3450), tej (3739) ja (1473) wydaję (1325). 60. Następnie (3767) wielu (4183) z dala (1537) uczniowie (3101) jego (848) słysząc (191), mówili (2036): Surowa (4642) jest (2076) zasada postępowania (3056), któż (5101) ją (848) pojąć (191) może (1410)? 61. A (1161) Jezus (2424) dostrzegając (1492), że (3754) uczniowie (3101) jego (848) między (1722) samymi sobą (1438) o (4012) tym (5127) szemrali (1111), przemówił (2036) im (846): To (5124) was (5209) gorszy (4624)? (62) Otóż (3767), na wypadek gdybyście (1437), gdziekolwiek (3699) byli (2258), pojmujcie (2334) Syna (5207) człowieczego (444), wstępującego (305) po raz pierwszy (4386)? (63) Słowo (4487), które (3739) ja (1473) wam (5213) opowiadam (2980), jest (2076) duchem (4151), jest (2076) życiem (2222); Duchem (4151) jest (2076), ożywia (2227), CIELESNA NATURA (4561) nic (3762) nie (3756) pomaga (5623). Natomiast w Ewangeliach w czasie Ostatniej Wieczerzy, zostało użyte określenie nr 4983 - osobowość: Łuk. 22:19. Pojmijcie zmysłami (2983) chleb (740), bądźcie wdzięcznymi (2168), więc (2532) on (846), łamał (2806) i (2532) dawał (1325), mówiąc (3004): Ten (5124) jest (2076) pamiątką (364), dla (1519) OSOBOWOŚCI (4983) mnie (3450); tą (5124) uczyniono (4160) mnie (1699); tą (3588) wydaje (1325) poprzez (5228) was (5216). tą uczyniono - Można to odczytać w ten sposób, że chleb wybrano jako pamiątkę dla jego osobowości, ale także to, że tak ustaloną osobowością także on został ukształtowany; tą wydaje poprzez was - Apostołowie i cały Zbór Chrystusowy są w jednej społeczności, więc są i uczestnikami tego samego chleba i kielicha, 1Kor. 10:16,17. Tekst ten nie jest podstawą do błędnego twierdzenia krk, że Pan Jehoszua zrównał chleb z swoim ciałem i nakazał je spożywać. Nie o to w tym chodzi. Najpierw powiedział, że chleb żywota, którym sam żyje, wydaje (jako sługa wierny i rozumny) dla tych, którzy są w cielesnej naturze, jako należący do jego świata. Natomiast w czasie Ostatniej Wieczerzy, powiedział Apostołom, aby pod symbolem chleba, właściwie pojęli jego osobowość, służąc jego Zborowi w kształtowaniu osobowości tego samego rodzaju. Tak więc istotna różnica, jaka zachodzi między tymi dwiema różnymi wypowiedziami, polega na tym, że najpierw jest mowa o chlebie żywota, dla cielesnej natury (4561) świata pod Nowym Przymierzem, a w czasie Ostatniej Wieczerzy, poznajemy, że tym chlebem żywota jest prawda, dotycząca osobowości (4983) Chrystusa. To są dwa różne określenia, a nie takie same. Najpierw jest wskazane, dla kogo jest chleb żywota, a później co on oznacza. W żadnym przypadku nie można równać chleba z fizycznym ciałem Pana Jehoszua. Takie równanie stanowi opium dla ludu, które ogłupia i wytwarza chocholi taniec. Markerów - 2023-12-11, 15:00
Oczywiście że nie. I ja nic takiego nie twierdzę 😉 Henryk - 2023-12-11, 17:25
A czym jest według Twego Kościoła transsubstancjacja? Nie twierdzisz, że opłatek po połknięciu "zamienia się" w rzeczywiste ciało i krew Jezusa? Markerów - 2023-12-11, 17:33
Tłumaczone Ci to już było. Masz jakieś problemy z pamięcią, czy jesteś na tyle zatwardziałym ignorantem że nie potrafisz inaczej Henryk - 2023-12-11, 20:26
Dziękuję. Brak odpowiedzi też jest odpowiedzią. Markerów - 2023-12-11, 20:32
Ile razy chcesz mieć odpowiedziane i wytłumaczone byś nie musiał więcej pytać o to samo za każdym razem gdy ten temat jest poruszany?? 🤔 Markerów - 2023-12-11, 20:32
Proszę nike - 2023-12-12, 11:14 Ja bym chciała od ciebie otrzymać odpowiedź na pytanie Henryka, ja nie znam twojej odpowiedzi. A wiec czekam. Markerów - 2023-12-12, 14:36
Do mnie piszesz? nike - 2023-12-12, 15:34 A do kogo, przecież nie do gwiazdora po prezent. Markerów - 2023-12-12, 16:40
A co? Jak co roku przynosi Ci rózgę? 😅 Pokoja - 2023-12-12, 16:47
Drodzy dyskutanci, pozwolę sobie zauważyć, że Wasze wzajene kąsanie się jest niegodne tematu wątku i sprzeczne z jego pkt 5 i 6. Brak zajęcia przez Was stanowiska, zgodnie z pkt 7, obnaża Was wystarczająco. Nie potraficie się godnie zachować w tak ważnej kwestii 
Proszę o zaniechanie tego wzajemnego kąsania. Markerów - 2023-12-12, 17:40
Wybaczcie proszę moje " kąsanie" Pokoja - 2024-03-22, 22:42 http://biblos.feen.pl/vie...&start=0#131178 Ad 3. Zapowiedź sposobu powrotu Chrystusa – jak odszedł (najpierw był widziany przez wszystkich (w czasie śmierci krzyżowej i wcześniej), a następnie w czasie czterdziestu dni, przejął go obłok świadków wiary w Zborze Chrystusowym, stanowiącym jego duchowe ciało - tak i powraca (najpierw w obłoku, niewidzialnie jak złodziej w nocy), a następnie ujrzy go wszelkie oko, Ap. 1:7. W pkt 1. Zmartwychwstanie Pana Jehoszua, (jako Głowy) Chrystusa, trzeciego dnia i po trzech dniach, początkiem pierwszego zmartwychwstania, wskazałem na fakt, że Obumierające ziarno (J. 12:24) zasila nową roślinę z niego wyrastającą, będącą jego duchowym ciałem (osobowością). Zbór jest tym jego duchowym ciałem, a jego członkowie mieli się stać tacy jak on: Wystarczy uczniowi, że będzie jak jego mistrz, a sługa jak jego pan, Mat. 10:25,26. Wtedy będzie obfite dojrzałe ziarno plonu, zgodnie z J. 12:24. Powołując się na pkt 1, powrót Chrystusa w fazie obłoku można porównać odpowiednio do miękkiego ziarna, znajdującego się w roślinie, która wyrosła z obumierającego ziarna (J. 12:24). Na tym etapie wszystko jest jeszcze nie wyraźne. Natomiast dojrzałe ziarno żniwa jest odpowiednikiem tych, którzy osiągną jego doskonałość. W ten sposób każda taka osoba będzie widziała go w sobie i w innych doskonałych osobach, a wtedy dzięki wylaniu Ducha Świętego Boga Ojca na wszelkie ciało (Dz. 2:17,18), spełni się zapowiedź z Ap. 1:7, że ujrzy go wszelkie oko. Markerów wskazał na istotne kwestie, niżej zacytowane, które dotyczą Ad 3., i zasługują na wniknięcie w nie, dla rozważenia.
Pan Jehoszua powiedział, że w tamtym czasie o dniu jego paruzji (obecności) nie wiedział on, ani Posłańcy niebiescy. Mt 24: 36. A (1161) odnośnie (4012) owego (1565) dnia (2250) i (2532) godziny (5610) nikt (3762) wie (1492), ani (3761) Posłańcy (32) niebiescy (3772), ani (3761) jedyny (3441) Syn (5207) Ojca (3962). Jednak, gdy po zmartwychwstaniu, zapewnił ich w nich, gdy się zgromadzali, że jest jemu dana wszelka moc na niebie i na ziemi (Mat. 28:18), a nie im: Dz. 1:6. Doprawdy (3033) następnie (3767) oni (3588), zgromadzili się (4905), radzić się (1905); mieli na myśli (3004): Czy (1487) Pan (2962) przez (1722) nich (846) przywróci (600) czas (5550) królestwa (932), temu (5129) Izraelowi (2474)? 7) A (1161) na skutek (4314) tego samego (846), przemawiał (2036) w czasie (1722): Nie (3756) was (5216) Ojciec (3962) ustanowił (5087), zdecydować (1097): Czy (2228) jest (2076) odpowiedni (2398) czas (5550), jaka (3739) stosowna pora (2540) mocy (1849). 8) Wszakże (235) moc (1411) Ducha (4151) Świętego (40), mi (3427) pojęliście zmysłami (2983), zbliżyłem się (1904) według (1909) was (5209); będę (2071 będziecie) męczennikiem/ami (3144) w (1722) Jeruzalem (2419) i (2532) całej (3956) Judei (2449), jak i (5037) Samarii (4540), aż do (2193) najdalszych (2078) krajów (1093). Ze względu na zbliżające się odstępstwo pod przewodnictwem złego gospodarza/sługi z Łuk. 12:39,40, 45,46 (Mat. 12:25,26, 29) nie było wtedy właściwe, aby ujawniać Apostołom czas, kiedy nastąpi jego powrót w wyznawcach jego, jako dojrzałym, rozmnożonym ziarnie na podobieństwa swego Pana. Jednak fakt, że Noe dokładnie wiedział kiedy nastanie potop (Rdz. 7:4, 10,11) i zapowiedź z Am. 3:7,8, zapewniająca, że Bóg objawia sługom swoim czas wypełnienia swojego zamysłu jest podstawą do tego, że dał poznać rok 1874, jako inaugurację znaków potwierdzających niewidzialną obecność Chrystusa, czyli paruzję w fazie "jak złodziej w nocy", Mat. 24:42-44; 1Tes. 5:2; Ap. 3:3; 16:15. Paruzja w fazie "jak złodziej w nocy" jest odpowiednikiem obecności Chrystusa w niewyraźnym obłoku i miękkim ziarnie. Obecny czas dyskusji wszystkich z wszystkimi z różnych wyznań, związanej z poznaniem Słowa Chrystusowego (J. 12:46-48) jest dowodem na trwanie sądu dnia ostatecznego. Natomiast jego paruzja w fazie objawienia jej jest Epifanią Paruzji, czyli odpowiednikiem obecności, gdy "ujrzy go wszelkie oko" i obfitego plonu, dojrzałego ziarna, J. 12:24. Wtedy wszyscy doskonali jak Pan Jehoszua będą go odczuwać w sobie i widzieć w innych. Nikt ich nie zwiedzie hologramem UFO na niebie. Jak w związku z powyższym należy rozumieć tekst z Dz. 1:11, że jak odszedł, tak i powróci? Otóż Pan Jehoszua najpierw był widziany w swojej działalności, a następnie jego osobowość przejął, zgromadzony obłok wielu (120) świadków wiary NT, Dz. 1:15. Każdy przejął jakąś tylko cząstkę z jego osobowości, ale dzięki temu, Zbór Chrystusowy jako całość, posiadał pełnię jego osobowości, którą inni mogli widzieć jak twarz w ówczesnym zwierciadle, czy jako w obłoku, albo w źdźble nowej rośliny, wyrastającej z ziarna, wrzuconego do ziemi, J. 12:24. Powrót jest w odwrotnym porządku niż odejście, więc odpowiednio do tekstu z J. 12:24, polega na tym, że ziarno najpierw ma jakiś kształt doskonałości Mistrza, ale jest miękkie. Czas żniwa nastaje, dopiero wtedy, gdy ziarno jest już twarde, dojrzałe do wysypania się z kłosa. W takim stanie, każdy który go osiągnie będzie doskonały jak Mistrz i w ten sposób, ujrzy go wszelkie oko. Tak jak ziarno, wrzucone do ziemi po obumarciu, już nie powróci do swojego pierwotnego stanu, tak i Pan Jehoszua już nie powróci jako fizyczna osoba. Jest to zgodne z tym faktem, że ziarno przekazuje swoją immanentną moc (plany budowy), dla rośliny z niego wyrastającej. Ziarno zostaje odtworzone w jej plonie. Jest ono takie same, jak to wrzucone do ziemi, ale to nie jest ziarno wrzucone do ziemi. Na tym polega powrót tak jak odejście, według Dz. 1:11. Dz. 1:9. A te rzeczy przemówiły im; spostrzegli podniesiony obłok, przyjmujący jego samego z powodu oczu ich. (10) Oto dwaj mężowie w białych szatach, zatrzymali się, zbliżyli się; także przemawiali: Mężowie Galilejscy! Dlaczego patrzycie uporczywie, patrząc w ten sposób względem nieba? (11) Jezus, którego względem nieba, podniesiono z powodu was, on ten sposób życia dotrze; Jasno poznacie, wybierając się w drogę, która względem nieba. te rzeczy przemówiły im - Przemówiło im to, że mają być męczennikami. Pan Jehoszua za swej działalności dla Królestwa Bożego, wiele mówił o tym, że będą prześladowani, podobnie jak on, a nawet zabijani, niby dla wypełnienia woli Bożej, J. 16:1-4; spostrzegli podniesiony obłok - Obłok ten, stanowili zgromadzeni jego uczniowie (120), z których każdy przejął jakąś cząstkę osobowości doskonałego Pana Jehoszua. Tak jak Pan Jehoszua widział tych swoich uczniów z czasów swej działalności, których wysłał po Apostołach (Łuk. 10:1-20), tak gdy Apostołowie po rozproszeniu się, zaczęli się gromadzić po jego zmartwychwstaniu, ujrzeli ten sam obłok świadków wiary NT, z których każdy razem z nimi, przejął po Panu Jehoszua jakąś cząstkę (po części znali i po części mówili językami/1100); przyjmujący jego samego - Obłok świadków wiary (podobny temu z ST, Żyd. 12:1) w Pana Jehoszua, jako kształtujący się byt zbiorowy, przyjął to, co on sam sobą reprezentował, i czego nauczał. Każdy przyjął jakąś cząstkę. Z tego powodu, widziano go, jakby we mgle tego obłoku świadków wiary NT. z powodu oczu ich - Z powodu tego, co zrozumieli za życia, i co im zostało przypomniane, dzięki zjawianiu się Pana Jehoszua Apostołom w ich wizjach, to zostało w nich ukryte, tego od razu nie rozumieli, aż przyszedł stosowny czas; dwaj mężowie - Mężami tymi byli Mojżesz (Prawodawca) i Eliasz (reformator) zapowiadający cierpienie Chrystusa i jego Eklezja w wizji przemienienia na górze i chwałę, która miała nastać w wyniku tego. Mogli to być nawet Nikodem (nauczający zakonu Mojżeszowego) i Gamaliel (reformator), późniejszy Ananiasz, który uczył zakonu Saula z Tarsu, a po jego olśnieniu przed Damaszkiem, włożył na niego ręce, aby przejrzał. zatrzymali się, zbliżyli się – Uczynili to, dla dobra tych, którzy mieli chodzić w białych szatach (Oblubienica), i tych (Wielkie Grono – mądre Panny), którzy szaty splamione we krwi Arnion, wyprali przez cierpienie w wielkim ucisku; Dlaczego patrzycie uporczywie …? - W okresie 40 dni po zmartwychwstaniu Chrystusa bardzo wielkie znaczenie odgrywało cielesne postrzeganie sposobu życia Pana Jehoszua, 2Kor. 5:16. Sposób w jaki mówił, w jaki się spotykał, w jaki łamał chleb, czy jadł posiłki (np. rybę) za swojego życia. Z tego powodu widzimy w Ewangeliach, że ukazywał się on pod postaciami różnych osób, które ukształtowały w sobie jakąś cząstkę jego sposobu bycia i w ten sposób to przypominało im to, czego nauczał Pan Jehoszua, jak postępował i co czynił dla ludzi. Później po teologicznym ujednoliceniu tego, co dotyczyło Pana Jehoszua, znaczenia nabrała znajomość jego osobowości, według Ducha Świętego Boga Ojca; ten sam sposób życia dotrze - Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie, J. 12:46-50; Efz. 3:16-19; Efz. 4:10-24; 1J. 3:1,2. Jaki sposób życia miał być dotarty? Pan Jehoszua przekazywał im, że w swej działalności, zbliżył się według nich i miał się stać męczennikiem. Taki sam sposób życia miał dotrzeć w nich, żyjąc w nich przez Ducha Świętego Boga Ojca, przez którego przypominał im to, czego nauczał za swego życia, będąc obok nich;, czy razem z nimi. wybierając się w drogę, która względem nieba - Oznacza to, dążenie do czynienie woli Bożej, dla złożenia, ofiary Nowego Przymierza w Wieku Ewangelii za grzechy świata. Droga ta została określona przez czynniki religijne (niebo), dla naprawienia wszystkich rzeczy. Postępowanie drogą Mistrza miało doprowadzić ich dzięki Duchowi Świętego Boga Ojca do rozwinięcia takiego stanu osobowości, jaki on posiadał, co oznacza odtworzenie z jednego ziarna, wielu ziaren w plonie nowej rośliny, J. 12:24. |
