FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Makarios]

Czy Waszym zdaniem byli obrońcami wiary chrześcijańskiej czy raczej krzewicielami filozofii?

Czy Waszym zdaniem byli obrońcami wiary chrześcijańskiej czy raczej krzewicielami filozofii?

[narwik]

Najsłynniejszymi apologetami byli żyjący w II i III wieku Tertulian, Justyn Męczennik, Klemens Aleksandryjski. Byli gruntownie wykształceni i uważali się za chrześcijan W swoich publikacjach występowali w obronie wierzeń, które były powszechnie podważane i krytykowane.
Kierowali swe teksty głównie do pogan i władz rzymskich, wyjasniając swoje przekonania przy pomocy Biblii. Ówczesnych chrześcijan, których oskarżano o kazirodztwo, dzieciobójstwo, kanibalizm, szydzono z ich prostactwa, przedstawiali w dobrym świetle.

Jednakże ciągłe ataki na chrześcijan zmusiły apologetów do zmiany taktyki. Odrzucaną dotąd mądrość świata wykorzystali do obrony i pozyskania opinii publicznej
Na przykład Klemens Aleksandryjski uznał jeden z nurtów filozofii za prawdziwą teologię.
Tak więc apologeci przestali sprzeciwiać się filozofii a zaczęli czynić z nauki chrześcijańskiej filozofię wyższego rzędu niż pogańska. Nawet nie wahali się uznać Platona za ucznia Mojżesza!

Nowa taktyka doprowadziła do pomieszania poglądów chrześcijańskich z pogańskimi. Doszukiwano się analogi między postaciami biblijnymi, a greckimi bóstwami.
Jezusa przyrównano do mitologicznego Perseusza, a jego poczęcie w łonie Marii - do poczęcia Perseusza w łonie dziewicy Danae.

Apologeci np Tertulian forsowali też pogląd, że istnieje związek z Jezusem, a boskim bytem znanym w greckiej filozofii jako Logos, co popchnęło chrześcijan w stronę dogmatu o Trójcy.
Wypaczyli też prawdę biblijną dotyczącą duszy.
Połączyli ją z koncepcją platońską, według której dusza jest czymś odrębnym od ciała, niewidzialnym i nieśmiertelnym. Mincjusz Feliks utrzymywał nawet, że wiara w zmartwychwstanie sięga korzeniami teorii Pitagorasa o wędrówce dusz.

Jak z tego widać, fascynacja filozofią grecką odwiodła apologetów bardzo daleko od Biblii.
Większość duchownych i teologów dzisiejszych kościołów wyraźnie podąża tą samą drogą. Choć powinni bronić prawdziwego chrystianizmu za pomocą Słowa Bożego, często pomniejszają znaczenie Biblii, a posiłkują się filozofią tego świata, aby przypodobać się opinii publicznej i elitom. Nie ostrzegają przed zagrożeniami wynikającymi z naśladowania niebiblijnych trendów, lecz koncentrują się na zjednywaniu sobie zwolenników — są nauczycielami, którzy robią wszystko, by ‛łechtać uszy’ słuchaczy

W Kolosan 2/8 Pismo św ostrzega: "Strzeżcie się: może się znaleźć ktoś, kto was uprowadzi jako swój łup przez filozofię i puste zwodzenie według tradycji ludzkiej, według rzeczy elementarnych świata, a nie według Chrystusa".

[Iwona]

Ale filozofia mogła nie być błędna.
Przecież wśród pogan to właśnie filozofowie greccy stawiali pierwsze kroki w dowodzeniu istnienia Absolutu. I co, będziemy za to ich krytykować?

Ale filozofia mogła nie być błędna.
Przecież wśród pogan to właśnie filozofowie greccy stawiali pierwsze kroki w dowodzeniu istnienia Absolutu. I co, będziemy za to ich krytykować?

[narwik]

Iwono, za pewne poczynania można ich nawet pochwalić, jak wykazałem powyżej. Jednakże "filozofii nie da się pogodzić z religią" - powiedział Georg Herwegh, niemiecki poeta z XIX w. i myślę, że o tym wiesz.
Takie kierunki filozoficzne jak Pozytywizm czy Pragmatyzm opierają się na założeniu, że wszelkie poglądy natury religijnej są nonsensem niemożliwym do sprawdzenia. Czyjeś przekonania uznaje się za prawdziwie wartościowe jedynie wtedy, gdy przynoszą one ludziom praktyczne korzyści, takie jak reorganizacja edukacji, zasad moralnych czy polityki.

Zobacz jakie Jezus miał zdanie o ludziach mądrych na sposób świecki: "Publicznie wysławiam cię,Ojcze, Panie nieba i ziemi, ponieważ ukryłeś te rzeczy (prawdy o naukach biblijnych) przed mędrcami i intelektualistami, a objawiłeś je niemowlętom". (Mat. 11/25)
Między innymi z tego powodu, Jezus wybrał prostych ludzi do głoszenia dobrej nowiny o królestwie, a nie wykształconej klasy kapłanów i uczonych w Piśmie.

[Iwona]

To w takim razie co zrobić z fragmentami, gdzie św. Paweł wyraźnie wykazuje podobieństwo poglądów do niektórych obecnych w filozofii greckiej np. Arystotelesa (nieraz to jest prawie cytowanie jego)? Takie fragmenty są.

To w takim razie co zrobić z fragmentami, gdzie św. Paweł wyraźnie wykazuje podobieństwo poglądów do niektórych obecnych w filozofii greckiej np. Arystotelesa (nieraz to jest prawie cytowanie jego)? Takie fragmenty są.

[narwik]

Iwono, wiem że Paweł cytował w swoich listach fragmenty z Pism Hebrajskich, pierwsze słyszę, że także z Arystotelesa. Ja bynajmniej takich fragmentów nie znam. Nie przeczę, że mógł je znać, skoro kształcił się u Gamaliela.

Wiem, że Arystoteles np uczył, że dusza jest nierozłącznie związana z ciałem i jej indywidualna egzystencja kończy się z chwilą śmierci, a jeśli człowiek w ogóle ma w sobie coś wiecznego, to jest to abstrakcyjny, nieosobowy intelekt.
Poza tym nauczał iż serce jest siedzibą zmysłów i królestwem duszy. Paweł w swych listach też powoływał się na 'serce' np: Rzym 10/10; Efez 1/18 czy Heb 3/8
Jednakże w miarę upływu czasu i rozwoju wiedzy poglądy Arystotelesa zostały zarzucone. Czy szkoda? Dla twojego Kościoła zapewne tak - oceń to sama.