FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Benjamin.Szot]

Cytat:

Hebr. 1 ,8-10 8. Lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego. 9. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich. 10. Oraz: Tyś, Panie, na początku ugruntował ziemię, I niebiosa są dziełem rąk twoich; (BW)

Kolejne oszustwo !!!

Hebrajczyków 1 : 8 - 10

Werset ósmy jest ewidentnym przykładem fałszerstw jakich dokonano w popularnych tłumaczeniach, aby podtrzymać fałszywą doktrynę trynitarną, że Syn jest Bogiem. Napisano w nich : " lecz do Syna : tron twój o Boże. " Ale z tych samych względów z jakich Ojciec nie zwraca się do Syna tytułując go " Panie ", z takich samych względów nie zwraca się do niego " o Boże " . Wszelkie wątpliwości w tej kwestii usuwa tekst hebrajski Psalmu 45 : 7 gdzie napisano : כִּסְאֲךָ֣ אֱ֭לֹהִים עוֹלָ֣ם וָעֶ֑ד שֵׁ֥בֶט מִ֝ישֹׁ֗ר שֵׁ֣בֶט מַלְכוּתֶֽךָ - " Tronem twoim Bóg na wieki i na zawsze , berłem prawości berło królestwa twego " - Psalm 45 : 7 ( przekład Vocatio ) ; " Tron twój jak Pan wiecznotrwały, berło sprawiedliwe, berło królestwa twego " - Psalm 45 :7 ( przekład Izaaka Cylkowa ) ; " Tron twój : Bóg na wieki wieków, berłem prawości jest berło twego królowania. " - ( przekład Czesława Miłosza ).

Podobny przekręt w tłumaczeniach jak w wersecie ósmym widać w wersecie dziewiątym. I znowu napisano tam : " Dlatego namaścił Cię o Boże, Bóg twój …" Tymczasem tekst hebrajski Psalmu 45 : 8 size=18] עַל־כֵּ֤ן׀ מְשָׁחֲךָ֡ אֱלֹהִ֣ים אֱ֭לֹהֶיךָ שֶׁ֥מֶן שָׂשׂ֗וֹן מֵֽחֲבֵרֶֽיךָ [/size]- powinien być przetłumaczony : " dlatego namaścił ciebie Bóg, twój Bóg olejkiem radości bardziej niż towarzyszy twoich " - ( przekład Vocatio ) ; " Przeto pomazał cię Pan, Bóg twój, olejem wesela, ponad rówieśniki twoje " - ( przekład Izaaka Cylkowa ); " Dlatego Bóg, twój Bóg pomazał ciebie olejem wesela ponad rówieśników twoich " - ( przekład Czesława Miłosza ).
Warto też zwrócić uwagę, że nie stało się to z racji urodzenia Syna, lecz ze względu na to iż umiłował on prawość, a znienawidził nieprawość jak mówią wcześniejsze słowa wersetu tego Psalmu.

Werset dziesiąty może pozornie sprawiać wrażenie, że Syn miał preegzystencję jeśli się ten werset wraz z dwoma kolejnymi wyrwie z całego kontekstu. Do podobnych wniosków można dojść wyrywając inne wersety z kontekstu np. z Ewangelii Jana 10 : 30 gdzie napisano : " Ja i Ojciec jedno jesteśmy. " Wiadomo jednak do jakich wniosków się dojdzie jeśli się nie uwzględni całego kontekstu.
Stąd też warto przeanalizować nie tylko cytowany w liście do Hebrajczyków werset Psalmu 102 : 25, lecz cały ten Psalm w wersji hebrajskiej. W Psalmie tym wielokrotnie występuje Imię Boże i ewidentnie Psalm jest skierowany do Boga Wszechmocnego. JEHOWAH jest więc Tym, do którego Psalmista kieruje swoją modlitwę - Psalm 102 : 1 - 2. Kolejne wersety 23 - gdzie znowu występuje Imię Boże, oraz 24 i 25 cały czas sygnalizują, że Psalmista nie zmienił swojej modlitwy kierując ją do kogoś innego. Stąd też byłoby nieco dziwne, gdyby tak się stało w wersecie 26. Wyłącznie JEHOWAH Bóg jest Stwórcą nieba i ziemi. Mówi o tym wyraźnie proroctwo Izajasza 44 : 24 - " Ja jestem JEHOWAH Stwórca wszystkiego, Ja sam rozciągnąłem niebiosa, sam ugruntowałem ziemię - kto był ze mną ? "

Wszystkie zaszczyty, których miał dostąpić od Boga Wszechmocnego wynikają nie z jego statusu ontycznego jak tego chcą zwolennicy trynitaryzmu, lecz jako nagroda od Boga Wszechmocnego za posłuszeństwo i złożoną ofiarę z własnego życia, by wykupić ludzi z niewoli grzechu i śmierci. Stąd liczne odniesienia apostoła Pawła do Boga. Od Jego najwyższej pozycji i autorytetu wyprowadza całą argumentację dotyczącą Syna. Świadczy o tym werset 1, 5, 6, 7, 8 i druga część 9 wersetu rozdziału 1 listu do Hebrajczyków. W związku z tym werset 10 zgodnie z sensem Psalmu 102 w wersji hebrajskiej nie może zaprzeczać całej Biblii.
Ok. 50 tekstów biblijnych mówi, że to Ojciec stworzył niebiosa i ziemię, a Mesjasz nigdy nie twierdził, że jest Stwórcą. Gdyby przyjąć, że Bóg jest Stwórcą i Syn jest Stwórcą i Bogiem Wszechmocnym, to byłoby dwóch Bogów, a to jest oczywisty absurd. Byłoby to też całkowicie sprzeczne z hebrajskim monoteizmem. Nigdzie też w natchnionych Pismach Hebrajskich nie widać, aby syn preegzystował i był pośrednikiem w stwarzaniu fizycznych niebios i ziemi.

W istniejącej kopii greckiej fragmentu listu do Hebrajczyków w cytowanych wersetach pochodzących z greckiej Septuaginty, która nigdy nie była tekstem natchnionym - ( tekst został odrzucony w Judei ze względu na liczne błędy i apokryfy ) - istnieje pewne zamieszanie z powodu wątpliwej interpolacji pewnych słów. Psalm 102 : 23 - 25 LXX ma inny sens niż w wersji hebrajskiej. Tekst Septuaginty wprowadza myśl, która nie występuje w tekście hebrajskim.
Powodem różnicy istniejącej między tekstem greckim LXX a hebrajskim ( Psalm 102 : 24 ) jest inne odczytanie tekstu spółgłoskowego jako że pierwotne pismo hebrajskie było zapisem spółgłoskowym. I tak jeśli w czasowniku hebrajskim ענה - " innah " zmieni się samogłoski ( hireq czyli " i " na qamac - czyli " a " ) - otrzyma się czasownik - " anah ". I wtedy zamiast słów " wyczerpała się w drodze siła moja " można otrzymać słowa : " On [ Bóg ] odpowiedział [ mu ] ." W tym wypadku sens byłby taki, że Bóg odpowiadałby modlącemu się jako Panu i taki też tytuł dodaje Septuaginta ( LXX ) choć w hebrajskiej tekście w ogóle takie słowo nie występuje. W dalszej części fragmentu podobna sytuacja zaistniała w odczycie kolejnego wersetu 25, w którym w tekście hebrajskim istnieje wyrażenie אמר אלי - " omar Eli " co znaczy " powiem - Boże mój ".
Jeśli inaczej się odczyta ten tekst wstawiając w zapis spółgłoskowy inne samogłoski to otrzyma się wyrażenie " emor elai " ( poprzez wstawienie samogłoski hatep segol czyli - " e", holem czyli - " o ", patah - czyli " a ", zamiast holem - czyli " o ", patah - czyli " a ", hireq - czyli " i " ). Otrzymane w ten sposób wyrażenie znaczy " powiedz mi " - co mogłoby oznaczać, by Bóg skrócił dni, które muszą upłynąć zanim Jego Królestwo nadejdzie. W Psalmie jest jednak wyraźnie mowa o przyszłym Królestwie po przeminięciu starych niebios i starej ziemi. Ale nawet przy takim odczytaniu tekstu nic nie wskazuje, że modlący stał się Absolutem którego imię JEHOWAH występuje w tekście Psalmu wiele razy. Nic też nie wskazuje na to ani z kontekstu hebrajskiego, ani z kontekstu greckiego, że Syn stał się pośrednikiem w stwarzaniu fizycznych niebios i ziemi.

Co więcej, gdyby rozumieć dosłownie werset jedenasty i dwunasty omawianego listu do Hebrajczyków to należałoby przyjąć że Syn zniszczy fizyczne niebo i ziemię, gdy się zestarzeją.

Reasumując : podany fragment listu apostoła Pawła do Hebrajczyków nie jest żadnym dowodem na istnienie jakiejkolwiek Trójcy, ani dowodem, że Mesjasz jest Bogiem

Cytat:

Hebr. 1 ,8-10 8. Lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego. 9. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich. 10. Oraz: Tyś, Panie, na początku ugruntował ziemię, I niebiosa są dziełem rąk twoich; (BW)

Kolejne oszustwo !!!

Hebrajczyków 1 : 8 - 10

Werset ósmy jest ewidentnym przykładem fałszerstw jakich dokonano w popularnych tłumaczeniach, aby podtrzymać fałszywą doktrynę trynitarną, że Syn jest Bogiem. Napisano w nich : " lecz do Syna : tron twój o Boże. " Ale z tych samych względów z jakich Ojciec nie zwraca się do Syna tytułując go " Panie ", z takich samych względów nie zwraca się do niego " o Boże " . Wszelkie wątpliwości w tej kwestii usuwa tekst hebrajski Psalmu 45 : 7 gdzie napisano : כִּסְאֲךָ֣ אֱ֭לֹהִים עוֹלָ֣ם וָעֶ֑ד שֵׁ֥בֶט מִ֝ישֹׁ֗ר שֵׁ֣בֶט מַלְכוּתֶֽךָ - " Tronem twoim Bóg na wieki i na zawsze , berłem prawości berło królestwa twego " - Psalm 45 : 7 ( przekład Vocatio ) ; " Tron twój jak Pan wiecznotrwały, berło sprawiedliwe, berło królestwa twego " - Psalm 45 :7 ( przekład Izaaka Cylkowa ) ; " Tron twój : Bóg na wieki wieków, berłem prawości jest berło twego królowania. " - ( przekład Czesława Miłosza ).

Podobny przekręt w tłumaczeniach jak w wersecie ósmym widać w wersecie dziewiątym. I znowu napisano tam : " Dlatego namaścił Cię o Boże, Bóg twój …" Tymczasem tekst hebrajski Psalmu 45 : 8 size=18] עַל־כֵּ֤ן׀ מְשָׁחֲךָ֡ אֱלֹהִ֣ים אֱ֭לֹהֶיךָ שֶׁ֥מֶן שָׂשׂ֗וֹן מֵֽחֲבֵרֶֽיךָ [/size]- powinien być przetłumaczony : " dlatego namaścił ciebie Bóg, twój Bóg olejkiem radości bardziej niż towarzyszy twoich " - ( przekład Vocatio ) ; " Przeto pomazał cię Pan, Bóg twój, olejem wesela, ponad rówieśniki twoje " - ( przekład Izaaka Cylkowa ); " Dlatego Bóg, twój Bóg pomazał ciebie olejem wesela ponad rówieśników twoich " - ( przekład Czesława Miłosza ).
Warto też zwrócić uwagę, że nie stało się to z racji urodzenia Syna, lecz ze względu na to iż umiłował on prawość, a znienawidził nieprawość jak mówią wcześniejsze słowa wersetu tego Psalmu.

Werset dziesiąty może pozornie sprawiać wrażenie, że Syn miał preegzystencję jeśli się ten werset wraz z dwoma kolejnymi wyrwie z całego kontekstu. Do podobnych wniosków można dojść wyrywając inne wersety z kontekstu np. z Ewangelii Jana 10 : 30 gdzie napisano : " Ja i Ojciec jedno jesteśmy. " Wiadomo jednak do jakich wniosków się dojdzie jeśli się nie uwzględni całego kontekstu.
Stąd też warto przeanalizować nie tylko cytowany w liście do Hebrajczyków werset Psalmu 102 : 25, lecz cały ten Psalm w wersji hebrajskiej. W Psalmie tym wielokrotnie występuje Imię Boże i ewidentnie Psalm jest skierowany do Boga Wszechmocnego. JEHOWAH jest więc Tym, do którego Psalmista kieruje swoją modlitwę - Psalm 102 : 1 - 2. Kolejne wersety 23 - gdzie znowu występuje Imię Boże, oraz 24 i 25 cały czas sygnalizują, że Psalmista nie zmienił swojej modlitwy kierując ją do kogoś innego. Stąd też byłoby nieco dziwne, gdyby tak się stało w wersecie 26. Wyłącznie JEHOWAH Bóg jest Stwórcą nieba i ziemi. Mówi o tym wyraźnie proroctwo Izajasza 44 : 24 - " Ja jestem JEHOWAH Stwórca wszystkiego, Ja sam rozciągnąłem niebiosa, sam ugruntowałem ziemię - kto był ze mną ? "

Wszystkie zaszczyty, których miał dostąpić od Boga Wszechmocnego wynikają nie z jego statusu ontycznego jak tego chcą zwolennicy trynitaryzmu, lecz jako nagroda od Boga Wszechmocnego za posłuszeństwo i złożoną ofiarę z własnego życia, by wykupić ludzi z niewoli grzechu i śmierci. Stąd liczne odniesienia apostoła Pawła do Boga. Od Jego najwyższej pozycji i autorytetu wyprowadza całą argumentację dotyczącą Syna. Świadczy o tym werset 1, 5, 6, 7, 8 i druga część 9 wersetu rozdziału 1 listu do Hebrajczyków. W związku z tym werset 10 zgodnie z sensem Psalmu 102 w wersji hebrajskiej nie może zaprzeczać całej Biblii.
Ok. 50 tekstów biblijnych mówi, że to Ojciec stworzył niebiosa i ziemię, a Mesjasz nigdy nie twierdził, że jest Stwórcą. Gdyby przyjąć, że Bóg jest Stwórcą i Syn jest Stwórcą i Bogiem Wszechmocnym, to byłoby dwóch Bogów, a to jest oczywisty absurd. Byłoby to też całkowicie sprzeczne z hebrajskim monoteizmem. Nigdzie też w natchnionych Pismach Hebrajskich nie widać, aby syn preegzystował i był pośrednikiem w stwarzaniu fizycznych niebios i ziemi.

W istniejącej kopii greckiej fragmentu listu do Hebrajczyków w cytowanych wersetach pochodzących z greckiej Septuaginty, która nigdy nie była tekstem natchnionym - ( tekst został odrzucony w Judei ze względu na liczne błędy i apokryfy ) - istnieje pewne zamieszanie z powodu wątpliwej interpolacji pewnych słów. Psalm 102 : 23 - 25 LXX ma inny sens niż w wersji hebrajskiej. Tekst Septuaginty wprowadza myśl, która nie występuje w tekście hebrajskim.
Powodem różnicy istniejącej między tekstem greckim LXX a hebrajskim ( Psalm 102 : 24 ) jest inne odczytanie tekstu spółgłoskowego jako że pierwotne pismo hebrajskie było zapisem spółgłoskowym. I tak jeśli w czasowniku hebrajskim ענה - " innah " zmieni się samogłoski ( hireq czyli " i " na qamac - czyli " a " ) - otrzyma się czasownik - " anah ". I wtedy zamiast słów " wyczerpała się w drodze siła moja " można otrzymać słowa : " On [ Bóg ] odpowiedział [ mu ] ." W tym wypadku sens byłby taki, że Bóg odpowiadałby modlącemu się jako Panu i taki też tytuł dodaje Septuaginta ( LXX ) choć w hebrajskiej tekście w ogóle takie słowo nie występuje. W dalszej części fragmentu podobna sytuacja zaistniała w odczycie kolejnego wersetu 25, w którym w tekście hebrajskim istnieje wyrażenie אמר אלי - " omar Eli " co znaczy " powiem - Boże mój ".
Jeśli inaczej się odczyta ten tekst wstawiając w zapis spółgłoskowy inne samogłoski to otrzyma się wyrażenie " emor elai " ( poprzez wstawienie samogłoski hatep segol czyli - " e", holem czyli - " o ", patah - czyli " a ", zamiast holem - czyli " o ", patah - czyli " a ", hireq - czyli " i " ). Otrzymane w ten sposób wyrażenie znaczy " powiedz mi " - co mogłoby oznaczać, by Bóg skrócił dni, które muszą upłynąć zanim Jego Królestwo nadejdzie. W Psalmie jest jednak wyraźnie mowa o przyszłym Królestwie po przeminięciu starych niebios i starej ziemi. Ale nawet przy takim odczytaniu tekstu nic nie wskazuje, że modlący stał się Absolutem którego imię JEHOWAH występuje w tekście Psalmu wiele razy. Nic też nie wskazuje na to ani z kontekstu hebrajskiego, ani z kontekstu greckiego, że Syn stał się pośrednikiem w stwarzaniu fizycznych niebios i ziemi.

Co więcej, gdyby rozumieć dosłownie werset jedenasty i dwunasty omawianego listu do Hebrajczyków to należałoby przyjąć że Syn zniszczy fizyczne niebo i ziemię, gdy się zestarzeją.

Reasumując : podany fragment listu apostoła Pawła do Hebrajczyków nie jest żadnym dowodem na istnienie jakiejkolwiek Trójcy, ani dowodem, że Mesjasz jest Bogiem