FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO Strona Główna FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO
TWOJE SŁOWO JEST PRAWDĄ (JANA 17:17)

FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy  StatystykiStatystyki
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  AlbumAlbum  DownloadDownload

Poprzedni temat «» Następny temat
Kanon Pisma Świetego.
Autor Wiadomość
Krystian 
VIP
Chrystianin


Potwierdzenie wizualne: 1473
Pomógł: 795 razy
Wiek: 51
Dołączył: 12 Kwi 2013
Posty: 6626
Poziom: 56
HP: 2167/13546
 16%
MP: 5915/6468
 91%
EXP: 274/344
 79%
Wysłany: 2016-01-16, 11:58   

Henryk,

Nie tylko Tobie coś tu nie gra.
Może Listek nam to wyjaśni.
_________________
Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
Jana 3:16
 
     
Benjamin.Szot
[Usunięty]

Poziom: 97
HP: 82251/88443
 93%
MP: 0/42228
 0%
EXP: 198/1408
 14%
Wysłany: 2016-01-16, 12:36   

Listek

tym razem nie zachwycił mnie wykład, gdyż znalazłem sporo błędów i nieścisłości :

( 14 minuta ) -
Cytat:
i tak nigdzie i nigdy w Biblii żaden anioł nie został nazwany Synem Bożym . Jeżeli znajdziecie taki tekst będę Wam wdzięczny.


Proszę bardzo - Hiob 38 : 7 . Aby to lepiej zrozumieć zacytuję cały kontekst czyli Hioba 38 : 4 - 7
" Gdzie byłeś, gdy zakładałem ziemię? Powiedz, jeśli wiesz i rozumiesz. Kto wyznaczył jej rozmiary? Czy wiesz? Albo kto rozciągnął nad nią sznur mierniczy? Na czym są osadzone jej filary albo kto założył jej kamień węgielny? Gdy gwiazdy poranne chórem radośnie się odezwały i okrzyk wydali wszyscy Synowie Boży ? "

Nie jest prawdą, że po potopie żyli nefilimowie ( hebr. הַנְּפִלִ֞ים ). Księga Jozuego 12 : 4 oraz 13 : 12 nie używa w tych wersetach słowa " nefilim " lecz הָרְפָאִ֑ים hārəp̄ā’îm tłumaczone w popularnych tłumaczeniach jako giganci. Jednak nie wszystkie tłumaczenia tak oddają ów termin : por. B. Tysiaclecia, Biblia Warszawsko-Praska, Biblia Gdańska, Biblia Poznańska.
W błąd wprowadziła Septuaginta, która słowo Refaici ( hebr. Rəp̄ā’îm ) w Genesis. 14 : 5 oddała słowem γιγαντας ( od słowa γιγαντες ) czyli giganci. Podobnie Septuaginta oddała słowo nefilimowie czyli słowem γιγαντας ( od słowa γιγαντες ) czyli giganci przyczyniając się do całego zamieszania.

Refaici nie byli nefilimami, lecz potomkami człowieka o imienia Rafa - por. 2 Samuela 21 : 16
. Musiał być ogromnego wzrostu skoro jego włócznia, ważyła trzysta sykli kruszcu, ale to nie oznacza, że był nefilimem. Z jego też rodu wywodził się Goliat - 1 Kron. 20 : 5, 8.
Z potomstwa Setytów nie wywodził się żaden nefilim ! Ktoś może jednak wskazać werset z 4 Moj. 13 : 33, który o nefilimach synach Anaka. Niestety ten werset jako argument, że nefilimowie żyli po potopie upada, gdy się dokładnie przeczyta kontekst czyli 4 Moj. 13 : 30 - 33 z którego wynika, że to wrogowie Kaleba rozpuszczali plotkę דִּבָּה ( dibbah ), że widzieli synów Anaka z rodu nefilimów. Informacji tej nie można więc traktowac poważnie. Miała ona za cel przestraszyć i zniechęcić Izraelitów, by nie wyruszali przeciw mieszkańcom doliny Eszkol. W przeciwieństwie do nich w sprawozdaniu zwiadowców, którzy przybyli do Mojżesza i Aarona przy opisie potomków Anaka ( 4 Moj. 13 : 27 - 28 ) pojawia się inny opis. Refaitow uważano za Anakitów - 5 Moj. 2 : 11

A teraz jeszcze dodatkowa kwestia : czy w linii Setytów, w kręgu Setytów w uroczysty sposób zaczęto wzywać imienia Bożego 1 Moj. 4 : 26 ( od 28 : 08 minuty ) ? Żydowskie komentarze mówią coś zupełnie innego !
Jak podaje Szlomo Jicchak Raszi "zaczęto wtedy bezcześcić wzywanie Imienia Boga " ( 1 Moj. 4 : 26 ). Było to wynikiem wypaczeń do jakich doszło - jak podaje Mojżesz Majmonides w Miszne Tora ( Awodat Kochawim 1 : 1 - 2 ). Stąd też Tora Pardes Lauder w tłumaczeniu Sacha Pecarica podaje ten werset następująco : " Wtedy zaczęto bezcześcić wzywanie Imienia Boga. "
W Targumie Jerozolimskim napisano : " Było to pokolenie za czasów którego ludzie zaczęli błądzić, robić sobie bożki i nazywać je imieniem Słowa Pana ".

I ostatnia kwestia : czy zbuntowani aniołowie zostali potraktowani ulgowo ? - list apostoła 2 Piotra 2 : 4 - 5 wskazuje na coś zupełnie innego :

http://biblia.oblubienica...apter/2/verse/4

___________________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com
 
     
Benjamin.Szot
[Usunięty]

Poziom: 97
HP: 82251/88443
 93%
MP: 0/42228
 0%
EXP: 198/1408
 14%
Wysłany: 2016-01-16, 12:43   

bartek212701

Cytat:
Bardzo zabawne. To, że jest to apokryf zadecydował Konstantyn.
Tak wszyscy go nienawidzicie, a jesli chodzi o kanon, to mu wierni wszyscy jesteście...ludzie, brak słów.


A kto Ci powiedział, że to Konstantyn o tym zdecydował ? On się w ogóle nie znał na Słowie Bożym co potwierdzają historycy. Miał natomiast swoich doradców : na soborze nicejskim biskupa Hozjusza i archidiakona Damazego reprezentującego stronnictwo nicejskie !

_____________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com
 
     
Krystian 
VIP
Chrystianin


Potwierdzenie wizualne: 1473
Pomógł: 795 razy
Wiek: 51
Dołączył: 12 Kwi 2013
Posty: 6626
Poziom: 56
HP: 2167/13546
 16%
MP: 5915/6468
 91%
EXP: 274/344
 79%
Wysłany: 2016-01-16, 12:45   

Benjamin.Szot,

Cytat:
I ostatnia kwestia : czy zbuntowani aniołowie zostali potraktowani ulgowo ? - list apostoła 2 Piotra 2 : 4 - 5 wskazuje na coś zupełnie innego :


też na to zwróciłem uwagę
_________________
Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
Jana 3:16
 
     
Benjamin.Szot
[Usunięty]

Poziom: 97
HP: 82251/88443
 93%
MP: 0/42228
 0%
EXP: 198/1408
 14%
Wysłany: 2016-01-17, 20:44   

Kler katolicki dużo namieszał i dopuścił się wielu oszustw. Niestety tego chyba nikt nie wie czy posiadamy aktualnie wszystkie księgi Biblii z jakich mogli korzystać pierwsi chrześcijanie. Badania różnych uczonych potwierdzają, że nawet w tym co posiadamy obecnie dopuszczono się wielu nadużyć i przekrętów. Dokładnie wiadomo dzisiaj, że w celu podtrzymania np. fałszywej doktryny trynitarnej i celibatu dopuszczono się różnych fałszerstw. Przypatrzmy się temu bliżej.

Ewangelia Jana była wymieniona w spisie pochodzącym z ok. 180 r. odkrytym przez bibliotekarza Ludovico Antonio Muratoriego w 1740 r. w Bibliotece Ambrozjańskiej w Mediolanie. Ów fragment znajdował się w kodeksie łacińskim J101, pochodzącym z VIII w., z klasztoru benedyktyńskiego w Bobbo niedaleko miasta Piacenza na północy Włoch, a na początku XVII wieku trafił do Biblioteki Ambrozjańskiej. Bezpośrednie oraz pośrednie wzmianki o Rzymie wskazują, że dzieło to mogło powstać właśnie w tym mieście. Przedmiotem sporów jest natomiast jego autorstwo, które nie zostało ustalone. Spis powstały najprawdopodobniej w Rzymie bądź w pobliżu tego miasta, potwierdza, że ówczesna gmina rzymska ( dziś siedlisko papieży ) nie zaliczała do kanonu :
1. listu do Hebrajczyków,
2. pierwszego i drugiego listu Piotra,
3. listu Jakuba,
4. trzeciego listu Jana.
Dziś teksty te uznawana są za kanoniczne. Zaliczane natomiast były do kanonu apokryfy:
1. Księga Mądrości ze ST (deut.)
2. Apokalipsa Piotra
Innym przykładem zestawu pism kanonicznych, będzie zapewne wyliczenie Ireneusza - biskupa Lyonu broniącego prymatu biskupa Rzymu, który nie uznawał następujących kanonicznych dziś tekstów: listu do Hebrajczyków, listu Jakuba oraz drugiego listu Piotra, a wiec tych, które nie były uznawane w gminie rzymskiej.
Z drugiej jednak strony uznawano za kanoniczne takie księgi, które dziś wyłącza się z kanonu. Klemens Aleksandryjski (ok. 150-ok. 215), filozof i teolog, jeden z tzw. "ojców kościoła", uznawany za pierwszego uczonego chrześcijaństwa, uznawał natchnienie :
◦ ewangelii Hebrajczyków
◦ ewangelii Egipcjan
◦ pierwszego listu Klemensa
◦ listu Barnaby
◦ Didache — Nauka Dwunastu Apostołów, zbiór zaleceń moralnych, modlitw i przepisów kościelnych powstały na przełomie I i II w. n.e. w Syrii
◦ kilku historii apostolskich
◦ Pasterza, autorstwa Hermasa (II w.) — alegoryczny i moralizujący utwór, bardzo popularny we wczesnym chrześcijaństwie; głównymi tematami utworu są angelologia oraz praktyki pokutne i ascetyczne, objawione autorowi w wizjach przez anioła pokuty, który przybrał postać pasterza. Tekst uznawany był za kanoniczny również przez Ireneusza, Tertuliana, Orygenesa i in. Do dziś znajduje się w kanonie kościoła etiopskiego.
Ostatecznie ustalono na soborze trydenckim, że Kanon katolicki składać się będzie z 73 ksiąg w 1546 r., natomiast kanon protestancki składał się z 66 ksiąg, gdyż protestanci uznali za apokryfy tzw. księgi deuterokanoniczne ST:
◦ 3 Księga Ezdrasza,
◦ Księgę Judyty,
◦ Mądrość Syracha,
◦ Mądrość Salomona — napisana pod pseudonimem króla Salomona; powstała w Egipcie w I w. p.n.e.; ułożona w formie poetyckiej wypowiedzi chwalącej mądrość, rozumianą jako atrybut Boga i cecha człowieka, oraz religię żydowską; nawiązuje też do greckich idei filozoficznych
◦ Księgi Machabejskie — opisujące powstanie Żydów pod wodzą rodziny Machabeuszów przeciw władzy Seleucydów z Syrii w II w. p.n.e.; 1. Księga Machabejska obejmuje lata 175-135 p. n. e., napisana w języku hebrajskim między 104 a 63 r. p.n.e. zachowała się w przekładzie greckim (Septuaginta); 2. Księga Machabejska obejmuje lata 175-160 p. n. e., napisana w języku greckim przed końcem II w. p.n.e.; 3. i 4. Księga Machabejska to apokryfy
Księgi te nie uznawane są również za kanoniczne przez judaizm palestyński ( katolicy poszli za judaizmem helleńskim i jego kanonem z Septuaginty ). Ciekawe, że Luter przesunął 4 księgi Nowego Testamentu (List do Hebrajczyków, List św. Jakuba, List św. Judy i Apokalipsa Jana) na koniec Biblii, uznając, że są mniej kanoniczne niż pozostałe. Początkowo niektórzy reformatorzy odrzucali pewne księgi Nowego Testamentu (np. List Jakuba za sformułowanie wiara bez uczynków jest martwa ), ostatecznie jednak odrzucenie owych ksiąg nie przyjęło się i wszystkie Kościoły protestanckie mają identyczny kanon Nowego Testamentu, jak niemal cała reszta tzw. chrześcijaństwa.

Prawosławie ma taki sam Nowy Testament jak katolicyzm, który składa się z 27 ksiąg. Jako obowiązującego tekstu Starego Testamentu używa Septuaginty, obejmującej 49 ksiąg. Dziesięć z nich to tak zwane Księgi deuterokanoniczne. Księgi, o których mowa, to I (lub też III) Ezdrasza, Tobiasza, Judyty, I, II, III Machabejska, Mądrości Salomona, Mądrości Syracha (Eklezjastyk), Barucha, Jeremiasza. Niektóre prawosławne wydania Pisma Świętego zawierają również IV Księgę Machabejską. Na soborach lokalnych w Jassach (1642) i w Jerozolimie (1672) zostały one uznane za „autentyczne części Pisma”, jednakże idąc za opinią Atanazego i Hieronima, większość współczesnych prawosławnych badaczy uważa, że choć są one częścią Biblii, Księgi deuterokanoniczne stoją na nieco niższym szczeblu niż pozostałe księgi Starego Testamentu. Podstawą kanonu prawosławnego jest tłumaczenie Septuaginty dokonane przez Cyryla i Metodego. Na potrzeby tego przekładu stworzono alfabet (oparty na alfabecie greckim) zwany cyrylicą.

Obecny skład Nowego Testamentu podany po raz pierwszy znajduje się na liście Atanazego z 367 r. Taką samą listę ksiąg uznanych za kanoniczne ratyfikowały synody w Hipponie ( 390 r.) i Kartaginie (393 r.). Katolicy uznali za natchnione wszystkie te pisma, które uznał synod w Kartaginie w 397 r. Synod z 28 sierpnia 397 r. wypowiedział się w sprawie kanonu Biblii wymieniając księgi: "Pięcioksiąg, księgę Jozuego, Sędziów, Rut, 4 Księgi Królewskie, 2 Księgi Kronik, Księgę Hioba, Psałterz Dawidowy, 5 Ksiąg Salomona (m.in. Księga Koheleta, Pieśń nad pieśniami, Księga Przysłów), 12 Ksiąg Proroków, Księgę Izajasza, Jeremiasza, Daniela, Ezechiela, Tobiasza, Judyty, Estery, 2 Księgi Ezdrasza; 4 księgi Ewangelii, Dzieje Apostolskie, 13 listów Św. Pawła, List do Hebrajczyków, 2 listy Św. Piotra, 3 Św. Jana, 1 Św. Jakuba, 1 Św. Judy i Apokalipsę". Ze Starego Testamentu nie wymieniono uznawanych obecnie przez katolików za kanoniczne: 1 i 2 Księgi Machabejskiej, Mądrości Syracha, Lamentacji Jeremiasza.


Niektórzy nie uznawali Ewangelii Jana co nie oznacza nie oznacza, że Ewangelia ta nie jest natchniona przez Boga. Ani Ireneusz, ani Klemens Aleksandryjski, ani Tertulian, ani Orygenes, ani Euzebiusz, ani Cyryl Jerozolimski, ani Grzegorz z Nazjanzu, ani Hieronim , ani Augustyn - nie kwestionowali Ewangelii Jana. I to jest powód, aby podejść do tego z pewną ostrożnością, gdyż po soborze nicejskim w 325 r. Konstantyn nakazał sporządzić 50 Biblii, a wszystkie pozostałe wersje nakazano spalić. De Vita Constantini - podaje że wydał takie właśnie rozporządzenie, aby wcześniejsze manuskrypty i zapisy z synodu zostały „spalone” i oświadczył, że każdy, kto będzie ukrywał tamte pisma, będzie pociągnięty do odpowiedzialności.
Natomiast Sokrates Scholastyk podaje w swojej Historii kościoła, że Konstantyn w liście do biskupów napisał " nie miejmy nic wspólnego z wrażym motłochem żydowskim. " Wskazuje to jaką politykę obrał kościół kolaborujący z cezarem.

Przekręcono też niektóre wersety napisane przez apostoła Jana po to, by uzasadnić Bóstwo Jezusa. Świadczy o tym dobitnie np. t.zw. Comma Johanneum - 1 Jana 5 : 7 oraz Ewangelia Jana 1 : 18

Świadczy o tym np. ewidentny przekręt w Ewangelii Jana 1 : 18 spotykany w części manuskryptów pochodzących z rejonu aleksandryjskiego, gdzie czytamy " jednorodzony Bóg " . Natomiast w wielu przed-nicejskich wersjach jest " jednorodzony syn Boży " , albo " jednorodzony Syn".

Przeciwnik Boży mieszał już na samym początku chrześcijaństwa. Np. gmina chrześcijańska w Rzymie posługiwała się Psałterzem Hermesa, Ormianie uznali za natchnione: 3 List do Koryntian oraz dwa Listy Koryntian do św. Pawła. Są to jednak ewidentne apokryfy.

Apokalipsy też długo nie uznawano za natchnioną. Do kanonu włączano za to Apokalipsę Piotra - też apokryf. Ale Apokalipsę wymienia spis odkryty przez Muratoriego. Wymienia ją Ireneusz, Klemens Aleksandryjski, Tertulian, Orygenes, Atanazy, Augustyn. Gnostycy zainfekowali swoimi poglądami zwłaszcza strefę aleksandryjską będąca w sojuszu z Rzymem. Ariański Euzebiusz z Cezarei do kanonu włączał : Pasterza Hermasa, Apokalipsę Piotra, oraz list Barnaby - Historia kościoła - III, 25 4.

W dodatku dwa rzekomo najstarsze kodeksy : Kodeks Synaicki i Kodeks Watykański też budzą wątpliwości wskazując, że miały związek z Rzymem. Kodeks Synaicki włączył do kanonu apokryfy takie jak te wszystkie, które zostały włączone do Septuaginty : Madrość Syracha, księga Tobiasza, księga Judyty, księgi Machabejskie, list Barnaby oraz Pasterz Hermasa. Podobnie Kodeks Watykański włączył do kanonu : apokryfy tzw. Starego Testamentu ( brak ksiąg Machabejskich ), brak również 1 i 2 listu do Tymoteusza, listu do Tytusa, listu do Filemona i Apokalipsy. Niewykluczone, że oryginalny kodeks zawierał pierwotnie również jakieś apokryficzne księgi Nowego Testamentu na końcu, tak jak Kodeks Synajski, Aleksandryjski i inne rękopisy. Miejsce powstania kodeksu jest przedmiotem spekulacji. Hort proponował Rzym, ze względu na pewne podobieństwo do Wulgaty. Skeat opowiadał się za Cezareą, inni zaproponowali południowe Włochy albo Aleksandrię ( np. Kenyon Burkitt ). Tischendorf , Scrivener, Battifol oraz Skeat wierzyli, że obok Kodeksu Synajskiego jest jednym z 50 Biblii przygotowanych przez Euzebiusza na polecenie cezara Konstantyna w roku 332.

Jest też prawdopodobne, że Kodeks powstał w Aleksandrii. Wskazuje na nią ścisłe powiązanie z przekładami koptyjskimi (zwłaszcza w dialekcie bohairskim) zarówno tekstu Starego jak i Nowego Testamentu, a także kolejność ksiąg zgodna z powstałym niewiele później kanonem Atanazego (w 367 roku). Za egipskim pochodzeniem ponadto przemawia – podobnie jak w Kodeksie Aleksandryjskim – koptyjski kształt liter w tytułach, zwłaszcza litera „mu”, która uzyskuje koptyjski kształt nie tylko w nagłówkach, ale również w tekście zasadniczym na końcu linii, gdzie przestrzeń była bardziej oszczędzana. W każdym razie daje do myślenia kolejność ksiąg zgodna z kanonem Atanazego co wskazuje, że wszystko wyszło spod jednej redakcji. Kodeks uwzględniony został w pierwszym katalogu Biblioteki Watykańskiej ( założonej w 1448 roku ) sporządzonym w roku 1475, w którym figuruje pod pozycją 1209, a także w katalogu z 1481 roku. W katalogu z 1481 roku opisany został jako „Biblia in tribus columnis ex memb”. Aż do początku XVIII wieku mało kto o nim słyszał. " Przypomniano " o nim sobie dopiero, gdy Tischendorf " odkrył " Kodeks Synaicki. Całe to odkrycie jest równie podejrzane jak i oba te kodeksy.

Problem polega więc na tym, że w pierwszym i prawdopodobnie drugim wieku chrześcijanie nie mieli czegoś takiego jak kodeks. Sama nazwa łacińska codex dosł. 'pień drzewa', 'kloc drzewny' oznacza książkę pisaną tzw. uncjałą czyli pismem, gdzie wszystkie litery były duże na jednakowej wysokości i gdzie nie stawiano odstępów między wyrazami, ani znaków interpunkcyjnych. Pierwsi chrześcijanie nie mieli takich książeczek, w których byłyby wszystkie kanoniczne Pisma, a w każdym razie nic o tym nie jest wiadome. Najprawdopodobniej posiadany obecnie kanon nie jest kompletny na co wskazuje już sama liczba ksiąg 66, która zawsze dla Hebrajczyków oznaczała niekompletność i niedoskonałość. Wszystko wskazuje na to, że kodeksy Biblijne powstały dopiero po soborze w 325 r. z rozkazu cezara Konstantyna, aby ujednolicić chrześcijaństwo. To spowodowało pewna wybiórczość w posiadanych manuskryptach. Wiadomo, że Konstantyn nakazał spalić wszystkie niewygodne pisma i że był antysemitą - podobnie jak wszyscy cezarowie Rzymu. Do dzisiaj wielu uczonych zastanawia totalny brak hebrajskich Pism Chrześcijańskich, choć wiadomo, że pierwsi uczniowie Jezusa byli Żydami i pierwsze ich pisma musiały być napisane po hebrajsku. Gdzie zniknęły ?

Co się stało np. z Ewangelią Mateusza ? która na pewno była napisana po hebrajsku. Wspomina o tym Papiasz, Ireneusz, Orygenes,Euzebiusz z Cezarei. Kopię tej Ewangelii miał zawieźć do diaspory żydowskiej w Indiach apostoł Bartłomiej, gdzie głosił Ewangelię Chrystusową. Wiele lat później Pantajnos z Aleksandrii, który ponad ok.120 lat później dotarł do Indii widział ją u tamtejszych chrześcijan. - Euzebiusz z Cezarei : Historia Kościoła V, 10 : 1 - 4. ( W Indiach był też podobno apostoł Tomasz ).
Co więc się stało z oryginalnymi tekstami hebrajskimi pisanymi przez apostołów ? Co się stało z Ewangelia Mateusza napisaną po hebrajsku ? Hieronim w rozdziale III swego dzieła pt. O znakomitych mężach napisał : " Mateusz, zwany także Lewi, z celnika apostoł, pierwszy w Judei dla Żydów, którzy uwierzyli, napisał ewngelię Chrystusa hebrajskimi literami i słowami " - ( tłum. Szołdrski 1970, str.30 ). Hieronim dodaje, że ów hebrajski tekst zachował się do jego czasów w bibliotece, którą prowadził Pamfilos prezbiter a być może i biskup Cezarei ( palestyńskiej ) - uczeń Orygenesa, wykształcony w Aleksandrii. W czasie studiów w Aleksandrii poznał pisma Orygenesa, które następnie chronił, przepisywał i rozpowszechniał. Rozbudował pozostawioną w Cezarei przez Orygenesa bibliotekę i przyczynił się do rozkwitu tego miasta jako centrum nauk. Opracował tekst Septuaginty Orygenesa. Jego uczniem był Euzebiusz, który jako wyraz oddania dla niego przyjął przydomek syn Pamfila.

Co wiec się stało z hebrajskimi tekstami t.zw. Nowego Testamentu ? gdzie są i czy kiedyś będą odkryte ? Pytanie te stawia sobie każdy, który wnikliwie bada te sprawy. Jaki więc był kanon, który uznawali pierwsi chrześcijanie ?

________________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com
 
     
Benjamin.Szot
[Usunięty]

Poziom: 97
HP: 82251/88443
 93%
MP: 0/42228
 0%
EXP: 198/1408
 14%
Wysłany: 2016-01-20, 09:26   

Oczywiście istniejące niedoskonałości posiadanych kopii Biblii i ewentualny brak niektórych pism wchodzących w skład kanonu nie oznacza, że są podstawy do jego dyskredytowania. Taką postawę widać w taktyce jezuitów, którzy posługując się nią chcą uzasadnić włączenie apokryfów do kanonu Pisma Świętego, a to w tym celu, by usprawiedliwić doktryny kościoła katolickiego, których wykład wymaga istnienia tzw. Magisterium Ecclesiae czyli Urzędu Nauczycielskiego Kościoła.

Poprzez taki wybieg nauczanie papieża ex cathedra staje się decydujące i niepodważalne, przez co zasada Sola Scriptura prawie całkowicie pominięta.
Rzym papieski kiedyś palił Biblie, palił również na stosie tych, którzy je czytali. Ale to nie powstrzymało rosnącego zainteresowania Słowem Bożym. Stąd też postanowiono coś z tym zrobić, by nie podważać autorytetu papieskiego kościoła. W 1825 r. odbyło się tajne spotkanie jezuitów w Chieri we Włoszech. Celem było przejęcie kontroli nad Biblią co wyszło na światło dzienne dzięki notatkom nowicjusza jezuitów Abbate Leone ( The Jesuit Conspiracy : The Secret Plan of the Order, 1848, str. 98 ). Było to na krótko przed zainicjowaniem t.zw. Ruchu Oxfordzkiego, który miał na celu skatolicyzowanie anglikanizmu.
Wdrożono więc plan, aby umieścić jezuitów tam gdzie szkolą się protestanccy kaznodzieje i tak na niemieckich uniwersytetach papiestwo uruchomiło całą strukturę niewierzących zwolenników t.zw. wyższej krytyki Biblii i na tych uczelniach miało swoich ludzi usiłujących podważyć zaufanie do Biblii. W ten sposób niszczono wiarę młodych ludzi na uniwersytetach i w seminariach. Takie było nastawienie wyższej krytyki prowadzącej do niewiary w natchnienie Słowa Bożego i traktowania Biblii na równi z innymi książkami. Bibliści niestety zaczęli iść w tym kierunku, ale kierunek wytyczył Rzym. Sama krytyka tekstu była oceną względnej wartości greckich manuskryptów, które były gromadzone i porównywane ze sobą w celu ustalenia, które są bardziej wiarygodne. Chodziło o to, by stworzyć wrażenie, że ustalić co jest prawdą może jedynie papież. Tak więc jeśli ktokolwiek poważnie zajmuje się sprawą kanonu Pisma Świętego nie może pominąć tych faktów.

Więcej: http://biblia-odchwaszczo...rium-ecclesiae/
_______________________________________

http://vaticannewworldorder.blogspot.com
 
     
Benjamin.Szot
[Usunięty]

Poziom: 97
HP: 82251/88443
 93%
MP: 0/42228
 0%
EXP: 198/1408
 14%
Wysłany: 2016-01-22, 07:50   

Interesujący wykład - Jak kościół katolicki zmienił Biblię :

https://www.youtube.com/watch?v=2y_sIPnAzo4

_____________________________________

http://vaticannewworldorder.blogspot.com
 
     
Olus
[Usunięty]

Poziom: 97
HP: 82251/88443
 93%
MP: 0/42228
 0%
EXP: 198/1408
 14%
Wysłany: 2016-01-22, 21:04   

"czesc 2"
Jak Kościół katolicki zmienił Biblię Nowego Testamentu
https://www.youtube.com/watch?v=U3w2j-Io3vA
 
     
Benjamin.Szot
[Usunięty]

Poziom: 97
HP: 82251/88443
 93%
MP: 0/42228
 0%
EXP: 198/1408
 14%
Wysłany: 2016-01-23, 10:26   

Olus

jak więc widać nie katolikom zabierać głos w sprawie kanonu Biblii skoro ich zwierzchnicy kościelni mają za nic Słowo Boże i posunęli się nawet do jego fałszerstwa
.

Więcej o tym :

http://biblia-odchwaszczo...ria-ujawniona-/

http://biblia-odchwaszczo...zywych-wersji-/

http://biblia-odchwaszczo...wdziwe-oblicze/

http://biblia-odchwaszczo...ny-trynitarnej/

http://biblia-odchwaszczo...sadnić-celibat/

http://biblia-odchwaszczo...pisma-świętego/

____________________________________

http://vaticannewworldorder.blogspot.com
 
     
Benjamin.Szot
[Usunięty]

Poziom: 97
HP: 82251/88443
 93%
MP: 0/42228
 0%
EXP: 198/1408
 14%
Wysłany: 2016-02-05, 22:33   

W Encyklopedii PWN z 2000 r. możemy przeczytać taką oto informację: "Kanon 27 ksiąg Nowego Testamentu ustalił się w zasadniczym zarysie w II w., chociaż wątpliwości co do kilku ksiąg przetrwały do IV wieku."
Jest to informacja mylna, gdyż w II w. występowało jeszcze wiele rozbieżności dotyczących tego, które księgi uznawać za natchnione. Około roku 350 wschodni kościół katolicki po raz pierwszy określił swój kanon biblijny, czyli zaakceptowany zestaw pism chrześcijańskich, które zaczęto uważać za jedyne prawdziwe i święte. Zachód doczekał się swego kanonu na przełomie IV i V w. ( synody w: Rzymie — 382, Hippo Regius — 393, Kartaginie — 397 ( Augustyn) i 419 ).W zasadzie synod Laodycei w 360 r. w kanonie 59 oraz 60 wymienił księgi kanoniczne t.zw. Starego i Nowego Testamentu -
" Kanon 59 : Nie należy odmawiać w Kościele psalmów prywatnych i ludowych, ani też ksiąg niekanonicznych, lecz jedynie księgi kanoniczne Starego i Nowego Testamentu.

Kanon 60 : Spośród KSIĄG Starego Testamentu, które należy czytać, są następujące : 1. Rodzaju, 2. Wyjścia, to jest wyjścia z Egiptu, 3. Kapłańska, 4. Liczb, 5. Powtórzone Prawo, 6. Jozue. 7. Sędziów, Rut. 8. Estery. 9. I i II Królestw. 11. I i II Kronik. 12. I i II Ezdrasza. 13. Księga 150 Psalmów.14. Przysłowia Salomona. 15. Eklezjastes. 16. Pieśni nad pieśniami. 17. Hiob. 18. Dwunastu proroków. 19. Izajasz. 20. Jeremiasz i Baruch, lamentacje i listy. 21. Ezechiel. 22. Daniel. 
Z Nowego zaś Testamentu; cztery Ewangelie: według Mateusza, według Marka, według Łukasza i według Jana. Dzieje Apostolskie. Siedem listów katolickich, a mianowicie jeden Jakuba, dwa Piora, trzy Jana i jeden Judy. Czternaście listów Pawła: jeden do Rzymian, dwa do Koryntian, jeden do Galatów, jeden do Efezjan, jeden do Filipian, jeden do Kolosan, dwa do Tesaloniczan, jeden do Hebrajczyków, dwa do Tymoteusza, jeden do Tytusa i jeden do Filemona
. "

Najstarszym dostępnym spisem ksiąg Biblijnych jest Kanon Muratoriego. Jest prywatny spis ksiąg Nowego Testamentu, napisany po łacinie i powstały w Rzymie ok. 180 r. To najstarszy katalog Nowego Testamentu. Pominięto w nim niektóre księgi, takie jak: List do Hebrajczyków, List Jakuba, dwa Listy Piotra i Trzeci List Jana; uwzględniono natomiast niekanoniczny apokryf Księgę mądrości, Apokalipsę św. Piotra i Pasterz Hermasa.

Ten pergaminowy dokument – liczący zaledwie 85 wierszy, uszkodzony (brak początku i końca), stanowiący część kodeksu składającego się z 76 kart pergaminowych o wymiarach 27 x 17 cm, napisany marną łaciną, pełen błędów ortograficznych – odkrył przypadkowo bibliotekarz Biblioteki Ambrozjańskiej w Mediolanie, Lodovico Antonio Muratori, w 1740 r. Ów fragment znajdował się w kodeksie łacińskim J 101, pochodzącym z VIII w., ze słynnego klasztoru w Bobbio, niedaleko miasta Piacenza na północy Włoch, a na początku XVII wieku trafił do Biblioteki Ambrozjańskiej.

Oprócz tego mamy synod z 28 sierpnia 397 r. w Kartaginie, który podał kanon Biblii wymieniając księgi: "Pięcioksiąg, księgę Jozuego, Sędziów, Rut, 4 Księgi Królewskie, 2 Księgi Kronik, Księgę Hioba, Psałterz Dawidowy, 5 Ksiąg Salomona (m.in. Księga Koheleta, Pieśń nad pieśniami, Księga Przysłów), 12 Ksiąg Proroków, Księgę Izajasza, Jeremiasza, Daniela, Ezechiela, Tobiasza, Judyty, Estery, 2 Księgi Ezdrasza; 4 księgi Ewangelii, Dzieje Apostolskie, 13 listów Św. Pawła, List do Hebrajczyków, 2 listy Św. Piotra, 3 Św. Jana, 1 Św. Jakuba, 1 Św. Judy i Apokalipsę". Ze Starego Testamentu nie wymieniono uznawanych obecnie przez katolików za kanoniczne: 1 i 2 Księgi Machabejskiej, Mądrości Syracha, Lamentacji Jeremiasza.

Kanon katolicki nie został ustalony ani w konkretnym czasie ani przez konkretną osobę. na ukształtowanie się obecnego kanonu wpływ mieli : Klemens z Aleksandrii i Ireneusz z Lyonu, Atanazy z Aleksandrii.

Decydującą rolę odegrał chyba jednak Ireneusz z Lyonu. Argument Ireneusza, który można przyjąć za decydujący, polegał na następujących kryteriach: po pierwsze, opierał się na tzw. „ciągłości apostolskiej", która miała polegać na tym, że biskupi Rzymu i innych kościołów są duchowymi spadkobiercami i kontynuatorami misji pierwszych apostołów. Nie wnikając czy tak rzeczywiście było, trzeba zaznaczyć że gnostycy nie uznający hierarchii kościelnej nie mogli tak czy owak zostać biskupami. W związku z tym nie dziwi fakt ich nieobecności w hierarchii. Ponadto nawet w ewangeliach włączonych w kanon nie ma nic co by sugerowało, że Jezus z Nazaretu w trakcie swej działalności zamierzał tworzyć jakąkolwiek instytucję. Jest więc to oczywiście dość wątpliwy argument. Warto tu jeszcze zwrócić uwagę na jeden fakt. Poza Listami Pawła, żadna z kanonicznych Ewangelii nie jest „podpisana".

Wracając do Ewangelii Tomasza: z racjonalnego punktu widzenia nie ma powodów żeby ją odrzucać. Zdolności oceny źródeł Ireneusza z Lyonu, Atanazego z Aleksandrii i innych im współczesnych były żadne. Ponadto ich stronniczość i pozareligijne motywy w selekcji są oczywiste. A więc decyzja co jest „Słowem Bożym" a co nie, była dokonana arbitralnie przez osoby jak najmniej do tego predysponowane. Przyjmując jako hipotezę roboczą, że uznane ewangelie cytują rzeczywiste słowa Jezusa z Nazaretu, zauważamy że istnieją jego wypowiedzi zarejestrowane tylko w jednym z uznawanych źródeł. Wynika więc z tego, że te wypowiedzi Jezusa z Nazaretu zawarte w Ewangelii Tomasza, a nie powtarzające się w uznanych ewangeliach, wydają się mieć takie samo prawdopodobieństwo bycia jego autentycznymi słowami, jak te z obowiązującego kanonu. Ale są też inne czynniki, które temu mogą przeczyć. Nie mniej obowiązujący kanon podawany za „Słowo Boże" może się okazać nie dość że niekompletny, ale ponadto może być produktem arbitralnej decyzji ludzi, których zdolność oceny źródeł oraz rzetelność była nader wątpliwa.

Odrzucenie innych źródeł pisanych spowodowało wielowiekową akcję niszczenia „nieoficjalnych" Ewangelii, tak więc chyba nigdy nie dowiemy się ile ich naprawdę było. Niewykluczone też, że cenne rękopisy i źródła mogą znajdować się w niedostępnych archiwach Watykanu. Na ich udostępnienie z oczywistych powodów nie możemy jednak liczyć. Cała nadzieja w archeologii, która co i rusz czyni odkrycia nowych rękopisów.

Biblia – jak wiemy – powstawała w wielu etapach. Najpierw był Pięcioksiąg, który był podstawą religii Żydów, potem dodawano do nich następne księgi: spis dziejów Izraela, księgi proroków, psalmy itd.

Kiedy powstawały kolejne księgi – nie wie nikt. Przede wszystkim dlatego, że zanim zostały spisane, wszystkie dłużej lub krócej funkcjonowały w przekazie ustnym. To samo dotyczy też części ksiąg Nowego Testamentu, a konkretnie: Ewangelii.
Najpierw opowieści o czynach i mowach Jezusa były przekazywane wiernym ustnie, dopiero potrzeby rosnącego Kościoła, a także śmierć naocznych świadków życia Jezusa i ich uczniów wymogły zachowanie ich w formie pisanej.
Wiemy jednak, że zarówno dzisiejszy papier, jak i starożytny papirus nie są materiałami zbyt trwałymi. Wiemy też, że przez pierwsze trzy wieki chrześcijanie byli prześladowani, a ich nauka i wiara niszczone. Niszczone też były wszystkie przedmioty kultu, a między nimi święte księgi.
Mało prawdopodobne jest więc, żeby zachowały się do naszych czasów.
Istnieje jeszcze jedna przyczyna, dla której księgi te nie dochowały się. Otóż przed wynalezieniem druku księgi były przepisywane – w niewielu egzemplarzach, ponieważ przepisywanie księgi jest żmudną i czasochłonną pracą. Nie było więc wielu egzemplarzy pierwotnego tekstu Biblii.

Istnieje do dziś kilka bardzo starożytnych papirusów, które zawierają w większości część Ewangelii, jako że w początkach chrześcijaństwa Nowy Testament nie stanowił całości – raczej były rozpowszechniane pojedyncze pisma. Nie umiemy jednak ustalić, czy są to pierwsze zapisy, czy też kopie.
Sądząc z faktu, że poszczególne egzemplarze różnią się czasem trochę między sobą, co przypisywane jest błędom kopistów, nie są to "oryginały". Są jednak dostatecznie stare, żeby można było próbować z ich pomocą ustalać pierwotny tekst.

Nie jest to jednak praca łatwa. Greckie książki nie miały stron tytułowych, a kopiści nie podpisywali się, nie oznaczali też nigdy daty sporządzania kopii.
Dlatego dziś trudno ustalić dokładny wiek poszczególnych pism. Jedną z metod jest porównywanie pisma ("charakteru" pisma) z pismem z innych dokumentów, których data powstania jest znana. Daje to dokładność kilkudziesięciu lat, bo skryba nauczony pisać w dany sposób z reguły stosował go przez całe życie, a więc kilkadziesiąt lat.

Jednym z najstarszych znanych rękopisów biblijnych jest tzw. Kodeks Aleksandryjski ( Codex Alexandrinus ). Kodeks – to znaczy pisany w formie książki, a nie zwoju. Jego historia wygląda tak:
Na początku XVII wieku w Konstantynopolu doszło do zatargu między kościołem prawosławnym i kościołem rzymskokatolickim, komu należy się wyższa pozycja: katolickiemu prymasowi, czy prawosławnemu patriarsze

Ambasador angielskiego króla Jakuba I (1603–1625) popierał prawosławnych, ambasador francuski – katolików. Wdzięczny za poparcie patriarcha pomagał ambasadorowi gromadzić stare rękopisy i rzeźby. Między innymi postanowił ofiarować królowi Jakubowi specjalny dar, który opisał w liście jako kopię Biblii przepisaną przez męczennicę Teklę, "która żyła w czasach św. Pawła". Król Jakub zmarł, zanim podarunek dotarł do Anglii, ale dostał go jego syn – Karol I w 1627 r.

W 1757 r. król Jerzy II utworzył Bibliotekę Królewską, a rękopis wszedł do jej zbiorów. Dziś egzemplarz ten nosi nazwę Kodeksu Aleksandryjskiego, ponieważ uważa się, że patriarcha przywiózł go do Konstantynopola z Aleksandrii.

Nie wiemy jednak, gdzie go napisano. Sądząc z faktu, że zawiera wprowadzenie do Psalmów pióra Atanazego Wielkiego, który zmarł w 373 roku, uważa się, że pochodzi nie wcześniej niż z połowy IV wieku. Dziś jednak, ze względu na styl pisma uważa się, że pochodzi raczej z lat 400–450.
Innym z najstarszych pism jest Kodeks Watykański ( Codex Vaticanus ). Kodeks ten, napisany w języku greckim, odkryto w Bibliotece Watykańskiej w XV wieku. Nie wiadomo skąd pochodzi, badanie jednak ustaliło jego wiek na połowę IV wieku, jest więc około 100 lat starszy od Kodeksu Aleksandryjskiego.

Następnym bardzo starym egzemplarzem Biblii jest Kodeks Synajski ( Codex Sinaiticus ). W 1844r. niemiecki uczony Constantine Tischendorf przebywając w Klasztorze św. Katarzyny u stóp góry Synaj wśród starych papierów przeznaczonych na podpałkę odkrył znaczną liczbę (129) stron greckiej kopii Starego Testamentu.

Chciał je kupić, ale mnisi odstąpili mu tylko 43 z nich. Uczony podarował je królowi Saksonii, który umieścił je w bibliotece uniwersytetu w Lipsku, gdzie przebywają do dziś.
W 1859r. uczony ponownie odwiedził klasztor. Wówczas jeden z mnichów pokazał mu kodeks, w którym była większość Starego Testamentu i cały Nowy Testament. wielkim trudem Tischendorf nakłonił mnichów, żeby podarowali kodeks carowi Rosji. 19 listopada 1859r. car otrzymał 347 pergaminowych kart. W 1933r. rząd ZSRR zdecydował się sprzedać kodeks.

Za sumę 100 000 funtów (przeszło pół miliona dolarów) kupiło go Muzeum Brytyjskie. Prawdopodobnie Kodeks Synajski też pochodzi z połowy IV wieku. Z kopii pism Biblii wcześniejszych od wyżej opisanych (tzn. sprzed IV wieku) znamy około 30 papirusowych rękopisów ksiąg Nowego Testamentu. Między innymi kopia z III wieku, zawierająca cztery Ewangelie i Dzieje Apostolskie, przechowywana w Chester Beatty Library w Dublinie; inną z Listami św. Pawła i Listem do Hebrajczyków, przechowywaną w tej samej bibliotece, pochodzącą z początków III wieku.

Istnieją też pochodzące z III wieku cztery egzemplarze Ewangelii wg św. Jana i jeden egzemplarz, który stanowi część książki z tekstami wszystkich czterech Ewangelii. Egzemplarze Listów św. Piotra i Listu Judy powstały prawdopodobnie pod koniec III lub na początku IV wieku. Z końca II wieku pochodzą: kopia Ewangelii wg św. Mateusza, kopia Ewangelii wg św. Jana i urywek Listu św. Pawła do Tytusa. (Nie wiem, gdzie te wszystkie kopie są przechowywane.)

Również z II wieku pochodzą małe skrawki papirusu z kilkoma zaledwie zdaniami. Trzy z nich, zawierające słowa z Ewangelii wg św. Mateusza z rozdziału 26 wersetów 7, 10, 14 i 15 oraz po drugiej stronie z rozdziału 22 wersetów 23, 31–33, zostały kupione w 1901 r. przez pewnego turystę w Luksorze i podarowane Magdalen College w Oxfordzie. Inne fragmenty tej samej książki z kawałkami rozdziałów 3 i 5 znajdują się w Barcelonie.
Uważany za najstarszy jest skrawek wielkości 9 × 6,2 cm z fragmentem Ewangelii wg św. Jana 18, 31–33 po jednej i 37–38 po drugiej stronie.

Skrawek ten z wieloma innymi trafił w 1920 r. do Johny Rylands Library w Manchesterze. 15 lat później porządkujący je specjalista z Oxfordu C. H. Roberts badając styl pisma i kształt liter doszedł do wniosku, że prawdopodobnie pochodzi z lat 125–150. Bojąc się jednak, że jego wniosek jest zbyt śmiały, zwrócił się do innych uczonych z prośbą o opinię. Wszyscy jednak byli zgodni i mimo upływu ponad sześćdziesięciu lat datowanie tego fragmentu nie zmieniło się.


_____________________________

http://biblos.feen.pl/index.php
 
     
Benjamin.Szot
[Usunięty]

Poziom: 97
HP: 82251/88443
 93%
MP: 0/42228
 0%
EXP: 198/1408
 14%
Wysłany: 2016-03-24, 09:01   

Nie wiadomo dlaczego niektórzy myślą, że Grecy byli strażnikami Słowa Bożego. To nie Grecy, lecz Hebrajczycy byli strażnikami Słowa Bożego - p czym mówi wyraźnie apostoł Paweł - list do Rzymian 3 : 1 - 2.

Wszystkie kopie greckich Nowego Testamentu nie mają już dziś Imienia Bożego, ale greckie tłumaczenie Starego Testamentu: Aquili, Symmachusa i Theodotiona pomimo tekstu greckiego mają Imię Boga napisane starymi paleo-hebrajskimi literami.
Argument więc, że Imię JEHOWAH nie jest potrzebne, bo obecne brakuje Imienia w każdej kopii greckiego NT jest pochopny i w gruncie rzeczy szkodliwy
.
Należy również wiedzieć, że ogromną większość greckich kopii sporządzono po trzecim i czwartym wieku, kiedy zaprzestano wymawiać Imię Boga.
Sytuację ułatwiał fakt, że mało kto znał hebrajski więc nie wiedziano czym jest Tetragram, a z kolei nie można było przepisać Tetragramu greckimi literami, gdyż alfabet grecki koine nie zawierał odpowiednika hebrajskiej litery he oraz waw.
Z pierwszego i drugiego wieku mamy tylko kilka małych fragmentów Nowego Testamentu, z których nie wiele wynika. Ci, którzy się na tym jedynie opierają uzasadniając brak potrzeby wymawiania Imienia Boga popełniają oczywisty błąd, ponieważ cały Nowy Testament wywodzi się ze Starego, w którym Święte Imię Boże występuje 6 825 razy. Trudno sobie nawet wyobrazić, aby pierwsi chrześcijanie będący rodowitymi Żydami znającymi Pisma Hebrajskie i często je cytujący mogli pomijać Święte Imię Boże, tym bardziej, że znali szacunek Mesjasza do Tory - Mt. 5 : 18.

To fakt, że do dnia dzisiejszego nie odnaleziono hebrajskich manuskryptów t.zw. Nowego Testamentu. Ale też wiadomo, że przynajmniej część była spisana po hebrajsku o czym wspomina Papiasz, Ireneusz, Orygenes. Pisał też o tym w swej Historii Kościoła Euzebiusz z Cezarei : III 39.16; V 8.2; VI 25.4. Jeśli była spisana po hebrajsku to z całą pewnością hebrajski Tetragram będący zapisem świętego Imienia Bożego musiał się tam znajdować.

Warto też wiedzieć, że polemiczny traktat żydowski Eben Bohan ( Kamień Probierczy ) napisany przez Szem-Tob ben Izaaka Shapruta z Tudela ok. 1380 r. skierowany przeciw chrzczącym się Żydom zawiera fragmenty tekstu Ewangelii pochodzące z bardzo starych kopii hebrajskich, a może nawet z oryginału. Widać, że w miejsce Tetragramu wpisany jest skrót ( akronim ) הי od słowa השם יתברך HaSzem t.zn Imię błogosławione. Tekst jest najwcześniejszym śladem antychrześcijańskiej, żydowskiej polemiki, ale dotyczy wydarzeń, które rozgrywały się w IV w. Wygląda na to, że cytowane fragmenty Ewangelii Mateusza są bardzo stare na co wskazuje sam język. Treść sugeruje, że w kopiach cytowanych fragmentów Ewangelii Mateusza istniał pierwotnie hebrajski Tetragram, który z czasem Żydzi zaczęli zastępować słowem HaSzem lub skrótem od tego słowa הי w pismach polemicznych i to można właśnie zauważyć w Eben Bohan. Zachowany sparafrazowany tekst Ewangelii Mateusza w języku hebrajskim, w którym choć wpisano jedynie skrót zastępujący Tetragram świadczy, że w Pismach Chrześcijańskich, żydowskich uczniów Jezusa widniał Tetragram.

Nie wiadomo co przyszłość pokaże. Jeszcze sto lat temu nikt nie sądził, że odnalezione zwoje z Qumran zmienią tak dalece spojrzenie na teksty biblijne i sposób ich odczytania. Bez względu jednak co pokaże przyszłość jest pewne, że Święte Imię Boże JEHOWAH jest podpisem samego Boga pod autorstwem Jego księgi. Musi więc widnieć w Słowie Bożym i z całą pewnością Imię było w oryginałach
.

Pogląd, że Ewangelie były napisane najpierw po hebrajsku głosił francuski teolog i filozof oraz hellenista, wykładowca Sorbony - prof. Claude Tresmontant ( 1925 - 1997 ), ponadto :

Matthew Black : An Aramaic Approach to the Gospels and Acts , third edition, całość NT
D. Bivin and RB Blizzard : Understanding the Difficult Words of Jesus, całość NT
EW Bullinger : The Companion Bible , Appendix 95
Dr. FC Burkitt : The Earliest Sources for the Life of Jesus, str.. 25, 29
Prof. CF Burney : The Aramaic Origin of the Fourth Gospel, całość NT
Epiphanius : Panarion 29:9:4 Ewangelia Mateusza
Eusebiusz : Ecclesiastical History , III 24:6 and 39:18; V8:2; VI 25:4
Edward Gibbon : History of Christianity, dwie uwagi marginesowe str. 185
Dr. Frederick C. Grant : Roman Hellenism and the New Testament, str. 14
Prof. George Howard : The Tetragram and the New Testament in Journal of Biblical Literature , vol. 96/1 (1977), 63-83. Also, Hebrew Gospel of Matthew
Dr. George Lamsa : The Holy Bible from Ancient Eastern Manuscripts, Introduction, str. IX-XII
Dr. Alfred F. Loisy : The Birth of the Christian Religion and the Origin of the New Testament, str. 66, 68
Dr. Isaac Rabinowitz : Ephphata ...in Journal of Semitic Studies vol. XVI (1971), str. 151-156.
Ernest Renan : The Life of Jesus, str. 90, 92
Dr. Albert Schweitzer : The Quest of the Historical Jesus, str. 275
RBY Scott : The Original Language of the Apocalypse, całość NT
Prof. Charles C. Torrey : Documents of the Primitive Church, całość, także : Our Translated Gospels
Dr. James Scott Trimm : The Semitic Origin of the New Testament, całość NT
Max Woolcox : The Semitism of Acts (1965), całość NT
F. Zimmerman: The Aramaic Origin of the Four Gospels

____________________________________________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com
 
     
Krystian 
VIP
Chrystianin


Potwierdzenie wizualne: 1473
Pomógł: 795 razy
Wiek: 51
Dołączył: 12 Kwi 2013
Posty: 6626
Poziom: 56
HP: 2167/13546
 16%
MP: 5915/6468
 91%
EXP: 274/344
 79%
Wysłany: 2016-03-24, 13:21   

Benjamin.Szot napisał/a:
Nie wiadomo dlaczego niektórzy myślą, że Grecy byli strażnikami Słowa Bożego. To nie Grecy, lecz Hebrajczycy byli strażnikami Słowa Bożego - p czym mówi wyraźnie apostoł Paweł - list do Rzymian 3 : 1 - 2.


Amen.
Ci greccy strażnicy słowa wymyślali np. duszę nieśmiertelną, która jest sobie w piekle, czyścu lub w niebie.
Nasz Pan Jezus widać zrobił krzywdę Łazarzowi, że go wzbudził z martwych.
On tam sobie w niebie jako duszyczka był szczęśliwy a Syn Boży z powrotem go na ziemski padoł sprowadził :lol:
_________________
Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
Jana 3:16
 
     
Olus
[Usunięty]

Poziom: 97
HP: 82251/88443
 93%
MP: 0/42228
 0%
EXP: 198/1408
 14%
Wysłany: 2016-03-29, 13:16   

Temat posprzatany.
Mysle ze wystarczy juz tego...
Piszcie na temat
 
     
nike 
Administrator


Potwierdzenie wizualne: 125
Pomogła: 1321 razy
Dołączyła: 13 Sty 2013
Posty: 13548

Poziom: 71
HP: 9650/29245
 33%
MP: 0/13963
 0%
EXP: 327/608
 53%
Wysłany: 2016-09-17, 10:22   

Ponieważ ZION na ShoutBox, udowadnia,ze HIERARCHOWIE rzymskiego kościola byli ustanowieni do decydowania o KANONIE BIBLIJNYM, zapraszam wszystkich do dyskusji, jak wy to widzicie, czy możliwym jest,żeby KANON BIBLIJNY był zatwierdzany przez KLER RZYMSKI.

zapraszam :-D
_________________
שים לב במי אתה בוטח
patrz komu ufasz !
mile pozdrowionka nike.
 
     
zion599
[Usunięty]

Poziom: 97
HP: 82251/88443
 93%
MP: 0/42228
 0%
EXP: 198/1408
 14%
Wysłany: 2016-09-17, 10:35   

to, że pare osób równie zbuntowanych potwierdzi Twoją wersję i poczujesz się lepiej, nie ma przed Bogiem więskszego znaczenia.
Nie ludziom ustanawiać kto niesie Ducha Bożego, a kto sądzi Ducha Bożego tego osądzi Bóg.
Wiadomo w jaki sposób


Ps. Niektórzy uważają, że Ci ktorzy SAMI SIEBIE uznają za świętych/świeccy badacze i historycy
mają większe prawo do decydowania co jest kanoniczne, a co nie
niż sukcesorzy, którym apostołowie przekazali Ducha przez nałożenie rąk i ci ktorym
nastepni nałożyli
i tak dalej i tak dalej

Tylko współczuć takim ludziom i modlić się, żeby nie pociągneli za sobą. Ślepota tak łatwo
z oczu nie schodzi :roll:
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
BannerFans.com
BannerFans.com
BannerFans.com
Strona wygenerowana w 0,07 sekundy. Zapytań do SQL: 13