FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

Benjamin.Szot · Wysłany: 2016-02-20, 21:47

Polecam w szczególności wykład Rogera Oaklanda :

https://www.youtube.com/watch?v=48OIg4xPRG0

http://zwiedzenie.blogspo...ick-warren.html

http://biblia-odchwaszczo...cja-i-fałszywa/

______________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

Olus · Wysłany: 2016-02-26, 18:41

Cytat:

http://zwiedzenie.blogspo...ick-warren.html

Zle ci sie skopiowalo...poprawilem..

http://zwiedzenie.blogspo...iecmi-boga.html

==

Ekumeniczny Kalendarz Zielonoświątkowy na rok 2016

Filmy Protestanckie, które koniecznie musisz zobaczyć

Eksodus Zielonoświątkowców do Watykanu

Benjamin.Szot · Wysłany: 2016-02-29, 15:09

Samson

Bardzo pouczający film o eksodusie zielono-świątkowców do Watykanu.

Pomimo, że Macierz Nierządnic próbuje zebrać pod swoje skrzydła swe nierządne córy mamiąc hasłami miłości, pokoju i ekumenii, coś jej ten pokój nie za bardzo wychodzi.
Sami sobie wywróżyli, że pokoju dla nich nie będzie ! : wypuszczone w obecności jezuity, papieża Franciszka I dwa gołąbki pokoju - jeden zaatakowała mewa, a drugiego kruki zjadły.
To mówi samo za siebie !

_____________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com/

Olus · Wysłany: 2016-03-01, 02:14

Tak kiedyś pisali baptyści polscy - nie zależało im na prestiżu

Cytat:

Pomimo, że Macierz Nierządnic próbuje zebrać pod swoje skrzydła swe nierządne córy mamiąc hasłami miłości, pokoju i ekumenii, coś jej ten pokój nie za bardzo wychodzi.

I cory wracaja..Koniec juz blisko...Pokoj bedzie dopiero jak Jezus wroci..
Pawel pisal:3Kiedy bowiem będą mówić: «Pokój i bezpieczeństwo» - tak niespodzianie przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie ujdą2.
Przed "koncem" musi byc jeszcze wielki ucisk.
Co groziło w dawnej Polsce za niechodzenie do kościoła?

Vatican’s ecumenical movement: antichrist pope wants a one world religion (3)

Benjamin.Szot · Wysłany: 2016-03-01, 15:50

Samson

Bardzo dobry film ukazujący jak Wielka Nierządnica zbiera swoje córy pod swoje skrzydła. Nawet się nie zawahała wejść do kościoła waldensów, pomimo że w pewnym okresie mordowali ich bez litości. Ciekawe tylko co to dzisiaj za waldensi skoro się dali nabrać na stare papieskie sztuczki.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Krucjata_przeciwko_waldensom

http://detektywprawdy.pl/...w-pieczec-boza/
___________________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

Olus · Wysłany: 2016-03-01, 22:51

Sa waldensami tylko z nazwy..."Ojcowie reformacji" oddawali swoje
zycie zeby odlaczyc sie od tego zgnilego systemu a ich "nastepcy"
na kleczkach wracaja do babilonu..Tancza jak im zagra "matka".
Nie mozna ich nazwac juz nawet protestantami..

Dekret mowi
W tym ruchu ku jedności, który zwie się ruchem ekumenicznym, uczestniczą ci, którzy wzywają Boga w Trójcy Jedynego, a Jezusa wyznają Panem i Zbawcą, i to nie tylko każdy z osobna, lecz także wspólnie w społecznościach, w których Ewangelię

Trojca musi byc :roll:

https://www.youtube.com/watch?v=t_VjqwCGIRI
https://www.youtube.com/watch?v=0nLc4jNyB4s

Benjamin.Szot · Wysłany: 2016-03-02, 07:20

Samson

Cytat:

Sa waldensami tylko z nazwy..."Ojcowie reformacji" oddawali swoje
zycie zeby odlaczyc sie od tego zgnilego systemu a ich "nastepcy"
na kleczkach wracaja do babilonu..Tancza jak im zagra "matka".
Nie mozna ich nazwac juz nawet protestantami..

Prawdziwi waldensi pomordowani przez papiestwo, pewnie gdyby mogli to "w grobie by się obracali" w odpowiedzi na to co dzisiaj wyprawiają rzekomi ich następcy.

Cytat:

Dekret mowi
W tym ruchu ku jedności, który zwie się ruchem ekumenicznym, uczestniczą ci, którzy wzywają Boga w Trójcy Jedynego, a Jezusa wyznają Panem i Zbawcą, i to nie tylko każdy z osobna, lecz także wspólnie w społecznościach, w których Ewangelię

ten ruch ekumeniczny to zwykły nierząd duchowy z Wielką Nierządnicą pod egidą fałszywego trój-osobowego bożka, którego sobie sami stworzyli. Wszystkich ich czeka ten sam los. Proroctwo Izajasza 66 : 16 - 17 mówi bowiem:

" Gdyż ogniem i swoim mieczem dokona JEHOWAH sądu nad całą ziemią i będzie wielu pobitych przez Jehowę ( hebr. JEHOWAH ).
Ci, którzy się uświęcają i oczyszczają, aby wejść do pogańskich gajów za jednym, który w pośrodku, ci, którzy jedzą mięso wieprzowe i płazy, i myszy, wszyscy razem zginą - mówi JEHOWAH ! "

____________________________________________

Olus · Wysłany: 2016-03-03, 01:51

Trafilem na ciekawy artykul..
Zacytuje kawalek..Strona bardzo "bogata".
Autorem nie wierzy w preegzystencje itd.
Tak wiem...Jahwe ;-)

https://trynitaryzm.wordpress.com/category/trojosobowy-bog/psalm-1101/

Trójosobowy bóg – jest bógiem Antychrysta i bogiem fałszywego proroka

I widziałem trzy duchy nieczyste jakby żaby wychodzące z paszczy smoka i z paszczy zwierzęcia, i z ust fałszywego proroka; Ap. 16:13.

Trzy nieczyste duchy podobne żabom , to jest fałszywy bóg, którego czci rzymskie chrześcijaństwo w postaci Trójcy. Słowa: podobne żabom, są aluzją do egipskiej bogini Heqet, posidającą postać kobiety z głową żaby. Egipcjanie wierzyli, że żaby posiadają boską moc, która wychodzi z nosowego otworu bogini Heqet i ożywia świat. Trzy nieczyste duchy podobne żabom wymienione w proroctwie są wskazaniem, że tak jak Egipcjanie czcili demona z żabią głową, tak też rzymskie chrześcijaństwo czci demona trójgłowego zwanego Trójcą. I tak jak na starożytny Egipt za czczenie demonów spadły plagi, tak samo na rzymskie chrześcijaństwo spadną plagi; Ap. 16:1.

Chrześcijaństwo zostało zwiedzione i czci fałszywego boga, który jest bogiem Antychrysta i pod flagą tego demona zostały zgromadzone do ostatniej konfrontacji z prawdziwym i jedynym Bogiem Jahwe:

Są to duchy demonów, które czynią różne znaki i obchodzą wszystkich królów całej zamieszkanej ziemi, by zwołać ich na wojnę w owym dniu wielkim Boga Wszechmogącego. Ap. 16:14, Biblia Warszawsko-Praska.

Bóg Izraela Jahwe brzydzi się pogańskimi bożkami do których należy Trójca. Bóg trójosobowy nie jest ojcem Chrystusa, ani bogiem Pisma Świętego, lecz jest bogiem „Człowieka grzechu”, który sprzeciwił się przykazaniom Bożym, i zwiódł świat do czczenia boga mieszkającego w murowanych kościołach; Dan 11: 37-39, którego nie znają ani prorocy, ani Chrystus, ani apostołowie:

„Będzie się on sprzeciwiał i wynosił ponad wszystko, co człowiek nazywa Bogiem i co adoruje jako Boga. …” (2Tes. 2:4).

Antychryst już w IV wieku na Soborze w Nicei (325) zmusił zmusił ówczesnych chrześcijan do czczenia Przenajświętszej Trójcy. Nominalne chrześcijaństwo odpadło od prawdy i podąża za „Człowiekiem grzechu”, który skłonił świat do zachowywania jego własnych dogmatów. „Człowiek grzechu” zwiódł świat również do wiary w boga eucharystycznego, którego z krwią i ciałem ofiaruje bezustannie na swoich ołtarzach. Światowa religia (EU) jednocząca się w imieniu Przenajświętszej Trójcy nie jest religią Chrystusa, lecz jest religią tego świata, którego czcił pogański cesarz Konstantyn. Apokalipsa demaskuje Trójcę jako piętno odstępstwa od Boga Izraela Jahwe, i ukazuje, że temu odstępstwu ulegnie cały świat:

A czyni, aby wszyscy, mali i wielcy, bogaci i ubodzy, i wolni, i niewolnicy, wzięli piętna na prawą rękę swoję albo na czoła swe, A żeby żaden nie mógł kupować ani sprzedawać, tylko ten, który ma piętno albo imię bestyi albo liczbę imienia jej. Ap 13:16-17 Bg.

”Święć się imię twoje” Mt 6:9 Odpadłe od prawdy chrześcijaństwo nie czci boga, którego czcił zbór apostolski. Chrystus Pan uczył swoich współbraci, aby czcili imię Boga Ojca:

Będę głosił imię Twoje swym braciom i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia: Chwalcie Jahwe wy, co się Go boicie, sławcie Go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się Go, całe potomstwo Izraela! Ps. 22:23-24 BT wydanie drugie 1971.

Ogłoszę [o Boże] Twoje imię moim braciom będę Cię wychwalał wobec całego zgromadzenia. Hebr. 1:12 BT.

Imię „Przenajświętsza Trójca” jest tytułem na wskroś pogańskim, nie występującym w Biblii, natomiast w umysłach ludu Bożego jest wypisane imię Boga Izraela Jahwe:

Niechaj poznają Ciebie i wiedzą, że tylko Ty, który sam jeden masz Jahwe na imię, jesteś Najwyższy nad całą ziemią. Ps. 83:18 BT.

Zbawienie i ratunek w imieniu Jahwe: Joel 3:5 Tetragram JHWH został przez tłumaczy z księgi Joela usunięty, aby uniknąć w występującej paralelnie frazie w liście do Rzymian jego cytowania:

Denn „wer den Namen des HERRN wird anrufen, soll selig werden.” List do Rzym. 10:13 Luter 1912.

Trynitarne chrześcijaństwo zaparło się imienia Bożego, ponieważ znajomość tego imienia chroni przed bałwochwalstwem. Chrystus Pan oświadczył i obiecał, swoim naśladowcom, którzy odniosą zwycięstwo nad fałszywą religią, że będą stać nad morzem szklanym; Ap 15:2 Bg, i że Chrystus Pan osobiście napisze na ich czołach chwalebne imię Boga Ojca – Jahwe:

„Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego i już nie wyjdzie na zewnątrz. I na nim imię Boga mojego napiszę i imię miasta Boga mojego, Nowego Jeruzalem, co z nieba zstępuje od mego Boga, i moje nowe imię.” Ap. 3:12 BT.

Listek · Wysłany: 2016-03-03, 08:46

Iwona · Wysłany: 2016-03-03, 08:58

Tak sobie myślę teraz.... Celem ekumenizmu jest nie tyle jedność widzialna (bo niewidzialna już może być) lecz "aby świat uwierzył". Problem ekumenizmu narodził się na misjach,gdy przychodzili jedni, głosili Chrystusa i chrzcili, później przychodzili drudzy też głosili Chrystusa ale po swojemu i też chrzcili i tak dalej. Chrześcijanie byli wtedy i często są nadal niewiarygodni w oczach niechrześcijan.

Listek · Wysłany: 2016-03-03, 09:01

Benjamin.Szot · Wysłany: 2016-03-03, 09:02

Samson

Ciekawe, że proroctwo Izajasza 66 : 16 - 17 mówi m.in. : o wejściu do pogańskich gajów za jednym, który w środku - hebr. : אַחַר אַחַת בַּתָּוֶךְ ( ’aḥar eִhad battāweḵ ). Nie ma więc tuta słowa " kroczy " dodanego w niektórych tłumaczeniach !

Część translatorów jest zdania, że ten jeden pośród dwóch po boku ( t.zn. w środku ) - to trójca. Chodzi więc o tych, którzy czczą swoje trój-osobowe bogi wchodząc do pogańskich gajów im poświęconych i w dodatku spożywają tak duchowo jak i fizycznie to co jest obrzydlistwem dla prawdziwego Boga jakim jest JEHOWAH. Jeden wyrok ich czeka !

___________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

Listek · Wysłany: 2016-03-03, 09:12

Cytat:

Jeden wyrok ich czeka

Jeszcze jest czas by uwolnić się od zwodniczej trójcy.

Cytat:

Trójca Bolesław Parma

Jak wiadomo, dogmaty zajmują pierwszorzędne miejsce w Kościele katolickim. W teologii tego Kościoła dogmatami nazywa się te zasady wiary, które mają znaczenie fundamentalne i jako takie nie podlegają krytyce. Bezwzględnie obowiązują wszystkich wiernych Kościoła katolickiego. O powstaniu zaś i sformułowaniu określonych dogmatów zazwyczaj decydują sobory z papieżem na czele.

Mimo że dogmaty nie podlegają w zasadzie żadnej dyskusji, a w szczególności krytyce wiernych, to jednak po II soborze watykańskim uwzględnia się prawo do dalszych dociekań teologicznych. Ale w dociekaniach tych nie można podważać przyjętych już dogmatów, a jedynie pogłębiać zrozumienie ich znaczenia. Wniosek jest oczywisty: dogmaty tak naprawdę są niezmienne i stanowią o nieomylności postanowień soborowych i papieskich.

Biorąc pod uwagę długotrwały proces powstawania dogmatów, ich ciągłą ewolucję oraz spory z nimi związane, warto na nowo spojrzeć na te z pośród nich, które wciąż budzą wiele emocji i kontrowersji.
Dogmat Trójcy Świętej

Na rozwój podstaw dogmatu o Trójcy Świętej miały wpływ dwa pierwsze sobory w IV stuleciu po Chrystusie. Sobór w Nicei w 325 r. zwołał sam cesarz Konstantyn, który za wszelką cenę dążył do ocalenia jedności imperium, a do tego niezbędna była jedność doktrynalna samego Kościoła. W tym też celu, w odpowiedzi na tzw. Spór Ariański, mając na celu interes polityczny, stara się spór ten zlikwidować.

Jeśli chodzi o stanowisko Ariusza, znane ono jest nam jedynie z pism jego przeciwnika, Atanazego, oraz Euzebiusza z Cezarei, historyka Kościoła i jego kontynuatorów. Wyraża się ono następująco: Jedynie Bóg jest niezrodzony, wieczny i bez początku. Dlatego Syn Boży nie jest „jednej z nim istoty” (homousios). Od Ojca otrzymał życie i jest mu podporządkowany (subordynacjonizm).

Mimo że Ariusz miał ogromne poparcie, większość przeciwstawiła się jego poglądom i ustanowiła pierwszy dogmat o jedności Syna z Ojcem. Sobór w Nicei zdecydował, że Logos jest naprawdę Bogiem, we wszystkim równym Ojcu. Jest nie tylko odwieczny, ale i współistotny Ojcu.

W 381 r. odbył się z kolei pierwszy sobór konstantynopolitański, który dotyczył boskości Ducha Świętego. Biskup Konstantynopola, Macedoniusz, zdecydowanie sprzeciwiał się takiemu pojmowaniu istoty i roli Ducha Świętego. Miał poparcie cesarza Walensa, który był zagorzałym arianinem i przeciwnikiem nicejskiego wyznania wiary. Kiedy ten ginie w walce z Gotami w 378 r., jego następcą zostaje Teodozjusz, zwolennik nicejskiego wyznania wiary. Cesarz usuwa ariańskiego biskupa Konstantynopola, a na jego miejsce wyznacza Grzegorza z Nazjanzu, który — obok Bazylego i jego brata Grzegorza z Nyssy — jest zagorzałym przeciwnikiem arian. Następnie Teodozjusz zwołuje sobór powszechny w Konstantynopolu.

Jak zakończył się spór o istotę Ducha Świętego, nietrudno się domyślić. Sobór potępił arian oraz potwierdził i na nowo sformułował nicejskie wyznanie wiary. Oto część tego wyznania, dotycząca Ducha Świętego: „Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez Proroków”.

Na postanowienia nicejsko-konstantynopolitańskie oraz późniejszych soborów i synodów Kościół powołuje się do dziś. W najnowszym Katechizmie czytamy: „Trójca jest jednością. Nie wyznajemy trzech bogów, ale jednego Boga w trzech Osobach: Trójcę współistotną (…). Ojciec jest tym samym, co Syn, Syn tym samym, co Ojciec, Duch Święty tym samym, co Ojciec i Syn, to znaczy jednym Bogiem co do natury” (str. 69).
Co mówi Biblia?

W Biblii nie znajdziemy Boga w Trójcy Świętej. Zarówno Stary, jak i Nowy Testament nie daje podstaw dla dogmatu o „Bogu w Trójcy Jedynym”, który powstał dopiero w IV stuleciu po Chrystusie.

Wystarczy spojrzeć na historię dogmatów, aby zauważyć jak ogromny wpływ na ich powstanie miała filozofia platońska, politeizm starożytnych religii oraz względy polityczne. Już w Starym Testamencie czytamy: „Słuchaj, Izraelu! Jahwe jest naszym Bogiem — Jahwe jedyny” (5 Mojżeszowa 6:4, Biblia Tysiąclecia, wyd. II). Stanowisko to potwierdził Chrystus: „Słuchaj Izraelu, Jehowa, nasz Bóg, to jeden Jehowa” (Marka 12:29, Przekład Nowego Świata). Prawowierni Izraelici wyznawali więc monoteizm w absolutnym tego słowa znaczeniu i z całą mocą sprzeciwiali się wszelkim formom politeizmu.

Gdy Chrystus wypowiada słowa: „zbawienie pochodzi od Żydów” (Jana 4:22), podkreśla tym samym, że cały niezmienny depozyt wiary został przekazany Izraelowi. To do tego narodu „wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi czasy przez proroków” (Hebrajczyków 1:1).

W innym miejscu — nawet o tych stojących w opozycji do Chrystusa — Jezus powiedział: „Na mównicy Mojżeszowej zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Wszystko więc, cokolwiek by wam powiedzieli, czyńcie i zachowujcie…” (Mateusza 23:2-3). Wypowiedź Chrystusa świadczy o tym, że zarówno faryzeusze jak i uczeni w Piśmie reprezentowali biblijną teologię. Wyznawane przez nich „Szma Izrael, Jehowa Elohejnu, Jehowa achad” [Słuchaj Izraelu…] całkowicie wykluczało pojęcie Trójcy.

Powracając do dogmatu Trójcy świętej należy odpowiedzieć na pytania: W kogo powinniśmy wierzyć? Kogo powinniśmy poznać? Komu oddawać cześć? Czy Ojciec jest tym samym, co Syn, a Duch Święty tym samym, co Ojciec i Syn — jednym Bogiem?

Po pierwsze, mimo katolickiego wyznania wiary — „Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywicieia” — w Nowym Testamencie nie znajdujemy dlań uzasadnienia. Pan Jezus powiedział: „Wierzycie w Boga i we mnie wierzcie!” (Jana 14:1). Chrystus zachęca do wiary w Boga i w Niego, ale nie w Ducha Świętego. Określenia zaś Bóg i Pan dotyczą wyłącznie Boga Jahwe i Jego Syna, Pana Jezusa. Dobitnie podkreśla to apostoł Paweł: „Wierzymy, że nie ma żadnego innego boga, oprócz Jednego. Bo chociaż nawet są tak zwani bogowie, czy to na niebie, czy na ziemi (…) wszakże dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy” (1 Koryntian 8:4-6).

Po drugie, według słów Zbawiciela, życie wieczne zależne jest od „poznania jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa” (Jana 17:3). Chrystus pomija Ducha Świętego. Czy jest do pomyślenia, aby to uczynił, gdyby Duch Święty był tym samym, co Ojciec i Syn — jedynym Bogiem w Trójcy Świętej?

Po trzecie, również kiedy Zbawiciel wypowiada się o osobach, które należy czcić, mówi, „aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał” (Jana 5:23). Cześć, uwielbienie i chwałę winniśmy Bogu i Jego Synowi. „Temu, który siedzi na tronie, i Barankowi, błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc na wieki wieków” (Objawienie 5:13).

Powyższe teksty nie dają podstaw dla boskiej czci dla Ducha Świętego, jako odrębnej istoty. Czcząc zaś Syna Bożego, dajemy wyraz czci dla Boga, którego Pan Jezus w pełni reprezentował. W ten sposób rozumiał to również Chrystus, gdyż powiedział: „Kto wierzy we mnie, nie we mnie wierzy, ale w tego, który mnie posłał. Kto mnie widzi, widzi tego, który mnie posłał” (Jana 12:44-45).

Interesujący obraz przedstawiono w Księdze Daniela. Prorok widzi Boga zasiadającego na tronie oraz Syna Człowieczego (Daniela 7:9, 13-14). Ale ani jednym słowem nie wspomina o Duchu Świętym, jako odrębnej istocie.

Jeśli Duch Święty byłby współistotny Bogu Ojcu i Synowi Bożemu, to dlaczego Biblia na ten temat milczy?

Podobnie rzecz przedstawia się w końcowym fragmencie księgi Objawienia, która ukazuje nam nowe niebo i nową ziemię oraz nowe Jeruzalem (Objawienie 21:1-2). Autor pisze: „I pokazał mi rzekę wody żywota, czystą jak kryształ, wypływają z tronu Boga i Baranka (…) I nie będzie już nic przeklętego. Będzie w nim tron Boga i Baranka, a słudzy jego służyć mu będą” (Objawienie 22:3).

Czyż to nie zastanawiające, że pomimo ukazania apostołowi zbawionych, aniołów, Boga i Baranka, nie widzi Ducha Świętego, jako odrębnej istoty? Co więcej — Duch Św. nie posiada też tronu! Skąd ta dyskryminacja?

Ramy tego opracowania nie pozwalają na rozwinięcie tego zagadnienia. Jedno jest pewne.
@Biblia ukazuje jedynego prawdziwego Boga. Ten „Jedyny, który ma nieśmiertelność, mieszka w światłości niedostępnej, którego nikt z ludzi nie widział i widzieć nie może” (1Tymoteusza 6:16). Ta prawda została jasno przedstawiona przez proroków i apostołów, a przede wszystkim przez Mesjasza.

Właśnie w związku z narodzeniem się Jeszui, wymowne są słowa anioła Gabriela skierowane do Marii: „Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego (…) Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to, co się narodzi, będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym” (Łukasza 1:32, 35).

Powyższy tekst nie pozostawia wątpliwości, że Pan Jeszua jest Synem Bożym. Bogiem, zaś w absolutnym tego słowa znaczeniu jest Jego Ojciec. Tekst wyjaśnia również, że Duch Święty jest mocą Najwyższego, co też potwierdza wiele innych tekstów (Łukasza 24:49; Dzieje apostolskie 1:8).
Według słów Mesjasza, przyszedł On na ten świat m.in. po to, „aby dać świadectwo prawdzie” (Jana 18:37). W pełni dał temu wyraz objawiając Boga, jako Jego Syn. Jezus uczył, że jest całkowicie zależny od Ojca (Jana 5:19), że otrzymał żywot od Niego (Jana 5:26) i jako posłaniec, pełni wolę Boga (Jana 5:30), Jednocześnie dodaje, że „poseł nie jest większy od tego, który go posłał” (Jana 13:16). „Ojciec mój (…) jest większy nad wszystkich” (Jana 10:29). I wreszcie — „Ojciec większy jest niż Ja” (Jana 14:28).
Pan Jeszua nazywa swojego Ojca „jedynym prawdziwym Bogiem” (Jana 17:3). Daje temu wyraz, gdy woła: „Boże mój. Boże mój, czemuś mnie opuścił?” (Mateusza 27:46). Również po Zmartwychwstaniu podkreśla swą zależność od Boga: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego” (Jana 20:17 por. Objawienie 3:12; 5:9-10).
Często słyszy się, że Mesjasz był poddany Bogu tylko podczas swojej ziemskiej egzystencji, ale po wniebowstąpieniu został wywyższony i już nie podlega Ojcu. Czy tak jest w istocie? Bynajmniej! Apostoł Paweł stwierdza, że „głową Mesjasza jest Bóg” (1 Koryntian 11:3). To „Jeden Bóg i Ojciec wszystkich [a więc i Jeszui], który jest ponad wszystkimi…” (Efezjan 4:6). A gdy „nastanie koniec [z chwilą drugiego przyjścia Jeszui], odda [On] władzę królewską Bogu Ojcu, gdy zniszczy wszelką zwierzchność oraz wszelką władzę i moc. Bo On musi królować, dopóki nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod stopy swoje (…) Wszystko bowiem [Bóg] poddał pod stopy jego [czyli Jeszui]. Gdy zaś mówi, że wszystko zostało poddane, rozumie się, że oprócz tego, który mu wszystko poddał. A gdy mu wszystko zostanie poddane, wtedy też i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkim” (1 Koryntian 15:24-28)

.
Wnioski

Uważny czytelnik Pisma Świętego wie, że Biblia nie mówi ani o „Trójcy”, ani „dwójcy”. Konsekwentnie uczy o Jedynym Bogu. Podkreślał to sam Chrystus. Gdyby było inaczej, byłby nam powiedział: „Jestem Bogiem, we wszystkim równy Ojcu”. Nigdy tego nie uczynił. Przeciwnie! Nazywał siebie Synem Bożym i podkreślał swoją zależność od Ojca: „nie może Syn sam od siebie nic czynić” (Jana 5:19). Wszystko cokolwiek też posiadał, otrzymał od Ojca — Jedynego Najwyższego Boga. On był dla Niego źródłem światłości, mocy, władzy a nawet nieśmiertelności.

Takie stanowisko zajmował również apostoł Paweł, który konsekwentnie odróżniał Jezusa — Syna Bożego od Boga. Ojca nazywa Bogiem Pana Jezusa, a Chrystusa uznaje za Pana, ustanowionego przez Boga (Efezjan 1:17). To rozróżnienie wyraźnie widoczne jest w pozdrowieniach apostoła Pawła na początku jego listów (Rzymian 1:7; 1 Koryntian 1:3; 2 Koryntian 1:3; Galatów 1:3; Efezjan 1:2-3; Filipian 1:2; Kolosan 1:2-3; 1 Tesaloniczan 1:1; 2 Tesaloniczan 1:1-2; 1 Tymoteusza 1:1-2; 2 Tymoteusza 1:1-2; Tytusa 1:4; Filemona. 1:3).

Dla apostoła Pawła było jasne, że istnieje jedyny „Król wieków, nieśmiertelny, niewidzialny, jedyny Bóg” (1 Tymoteusza 1:17). A cokolwiek w jego listach jest niezrozumiałe, stało się takie za przyczyną błędnych tłumaczeń, a nawet sfałszowania tekstu greckiego. Jeśli do tego dodamy wpływy filiozofii greckiej, starożytnych religii Egiptu i Babilonu oraz naciski polityczne cesarzy rzymskich, otrzymamy wyjaśnienie powstania „Trójcy”.

Nauka o „Trójcy Świętej” nie ma biblijnego uzasadnienia. Dogmat ten ma rodowód pogański. Opiera się na ludzkim wyobrażeniu boskości. I na tym właśnie polega niebezpieczeństwo wiary w „Trójcę”, że stoi ona w sprzeczności z wolą Bożą, zaciemnia Istotę Boga i prowadzi do bałwochwalczego kultu błędnego wyobrażenia Boga. Nauka o „Trójcy” jest przykładem sprzeczności dogmatyki Kościoła katolickiego ze świadectwem Pisma Św. Dotyczy to również innych dogmatów, które sprzeciwiają się nie tylko zdrowemu rozsądkowi, ale również Biblii.

Katolicka doktryna oparta jest w większości na tzw. „Tradycji”, w której niemało jest mitów, zabobonów i przesądów. A jak powiedział Albert Einstein — „Łatwiej rozbić atom niż przesąd!” Wiara w „Trójcę” jest najlepszym tego potwierdzeniem!

Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Chrystusa Jezusa!

2Kor 1:3 bg "Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia a Bóg wszelkiej pociechy,"

Ef 1:3 bg "Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił wszelkiem błogosławieństwem duchownem w niebieskich rzeczach w Chrystusie;"