FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Benjamin.Szot]

Prolog Ewangelii Jana ma bardzo długą historię różnych interpretacji. Niestety przeciętnemu człowiekowi jest bardzo trudno zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi, zwłaszcza gdy nie zna hebrajskiego i greckiego oraz historii będąc skazanym na odczytanie Prologu w popularnych tłumaczeniach Biblii. Przeważa w nich niestety trynitarne naświetlenie, przez co zrozumienie sensu wypowiedzi apostoła Jana staje się niemożliwe.

Warto więc przeanalizować wszystkie możliwości interpretacyjne i konsekwencje jakie z tego wynikają. Zacznijmy od pierwszej fałszywej interpretacji, która przywędrowała do Rzymu. Polegała na identyczności Boga i Słowa. Wynikało to z dosłownego rozumienia słów : " ja i Ojciec jedno jesteśmy " ( Jana 10 : 30 ). Konsekwencją tego był patrypasjanizm wyrażający się w stwierdzeniu, że Bóg cierpiał pod postacią Syna.
Takiemu rozumieniu Prologu sprzeciwia się jednak składnia grecka.

Gdyby słowo ( logos ) było całym Bogiem wówczas tekst brzmiałby : καὶ ὁ λόγος ἦν ὁ θεός = καὶ ὁ λόγος ὁ θεὸς ἦν - co znaczyłoby, że Słowo było tym Bogiem, inaczej mówiąc - słowo i Bóg byłoby ze sobą tożsame - co jest absurdem.
Gdyby orzecznik był bliżej określony, to na pewno Jan użyłby rodzajnika przy rzeczowniku Theos. Tymczasem tekst grecki jest tu pozbawiony rodzajnika. Wynika z tego, że podobnie jak moc nie jest Bogiem, albo mądrość nie jest Bogiem czy miłość Bogiem, tak i słowo nie może być identyczne z Bogiem. Takie wadliwe rozumienie Prologu miało już swoje miejsce w historii. Broniąc jedności Boga niektórzy popadli w herezję twierdząc, że Bóg przejawił się w słowie, po czym narodził się z dziewicy Marii, poniósł śmierć męczeńską i zmartwychwstał. Ten błędny pogląd nazywano później modalizmem. Ale takiemu rozumieniu przeczy Pismo Święte z którego wynika, że Bóg jako źródło słowa, utożsamionego z Jezusem nim się jednak nie stał.

Gdyby jednak przyjąć, że " Słowo było boskie " - to czyż Jan nie użyłby w tym wypadku przymiotnika θεῖος ? Czy ostatnia część pierwszego wersetu nie brzmiałaby wtedy : θεῖος ἦν ὁ λόγος ?
Niektórzy unitarianie w ten właśnie sposób usiłują oddać Prolog, ale powstaje pytanie dlaczego słowo theos w tekście jest w tym wypadku rzeczownikiem ?
Gdyby z kolei przyjąć, że " Słowo było Boże " to czy wówczas nie powinien być użyty rzeczownik " Boga " w dopełniaczu ( Genetivus ) ? Czyż nie mielibyśmy wtedy sytuacji podobnej do określenia Słowo Boże ( t.zn. Słowo Boga ) - ὁ λόγος τοῦ θεοῦ - jak w Apokalipsie 19 : 13 ? Czy całość wyrażenia nie brzmiałaby wtedy ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ἦν ?

Inny jeszcze sposób odczytania upatruje różnicy istniejącej między słowem Theos z rodzajnikiem oraz tym samym słowem bez rodzajnika. Ma to swoją tradycję od czasów Orygenesa ( ok. 185 - 254 ), który w swym komentarzu do Ewangelii Jana ( księga II, 13 ) zwrócił uwagę jako osoba wychowana w kulturze helleńskiej i obeznana z językiem greckim koine, że Theos z rodzajnikiem wyraźnie różni się od tego samego słowa bez rodzajnika. Theos z rodzajnikiem odnosi się do Niezrodzonej Przyczyny Wszechrzeczy, do Boga samego w sobie ( autotheos ). Wszystko inne natomiast co jest poza Bogiem samym w sobie może mieć jedynie uczestnictwo w jego Boskości. W przeciwnym razie mielibyśmy w Prologu mowę o dwóch Bogach co jest niemożliwe.
Theos bez rodzajnika z punktu widzenia gramatyki greckiej nabiera więc znaczenia rzeczownika pospolitego przez co różni się zdecydowanie od Theos z rodzajnikiem. Posługując się obecnym sposobem zapisu można to zaakcentować poprzez napisanie theos bez rodzajnika małą literą ( ale w tłumaczeniu na inne języki europejskie, bo w grece koine nie było dużej czy małej litery ) w odróżnieniu od Theos pisanego dużą literą oznaczającego Absolut.
To rozróżnienie nie było obce Justynowi zwanemu Męczennikiem ( ok.100 -167 ), który w Dialogu z Żydem Tryfonem 56 : 4 napisał, że “ istnieje inny bóg i pan, niższy od Stworzyciela wszechświata, nazwany także aniołem, bo oznajmia ludziom wszystko, co im chce oznajmić Stwórca wszechrzeczy, ponad którego innego Boga nie ma.”
W swej Apologii 1 : 32, 10 Justyn wyraźnie utożsamia jednak logos z Synem Bożym. “ Otóż Pierwszą Mocą po Bogu, Ojcu i Panu wszechrzeczy, oraz Synem Jego jest właśnie Słowo Logos " . Przyznaje jednak w swoim Dialogu, że nie byłby zdolny dowieść preegzystencji Syna.

Po linii rozumowania przyjmującego istnienie Syna jako logosu określonego jako theos poszedł Ariusz ( 256 - 336 ), Teonas z Marmaryki, Maris z Chalcedonu, Teognis z Nikai, Sekundus z Ptolemaidy, a także Euzebiusz z Cezarei ( 264 - 340 ), Euzebiusz z Nikomedii ( ? - 341 ), oraz Wulfila ( 310 - 383 ). Współcześnie ariański punkt widzenia reprezentował Taze Charles Russell ( 1852 - 1916 ), Paul Samuel Leon Johnson ( 1873 - 1950 ), Joseph Franklin Rutherford ( 1869 - 1942 ) i ich kontynuatorzy.
Jednak przeciw takiemu rozumowaniu zostały wysunięte zastrzeżenia unitarian. Od czasów najdawniejszych należeli do grupy chrześcijan zaciekle atakowanych i prześladowanych z powodu ich ściśle monoteistycznego poglądu. Należeli do nich m.in. Teodot Garbarz ( ok.190 ), Paweł z Samosaty ( 200 - 275 ), Fotyn ( 310 - 375 ), Miguel Servet ( 1511 - 1553 ), Adam Pastor ( 1500 - 1570 ), Grzegorz Paweł z Brzezin ( 1525 - 1591 ), Lellio Sozzini (1525 - 1562 ), Szymon Budny ( 1530 - 1593 ), Faust Sozzini /Socyn/ ( 1539 - 1604 ), Marcin Czechowic ( 1532 - 1613 ), Joachim Stegmann ( 1595 - 1633 ), Jonasz Szlichtyng ( 1592 - 1661 ), John Biddle ( 1615 - 1662 ), John Milton ( 1608 - 1674 ), Izaak Newton ( 1642 - 1727 ), John Locke ( 1632 - 1704), a współcześnie zaś Benjamin Wilson ( 1817 -1900 ), Anthony Buzzard ur. w 1935 r. i wielu innych.

Unitarianie w przeciwieństwie do arian i ich kontynuatorów zaprzeczają, by logos jako Syn preegzystował, a więc odrzucają pogląd, by Syn istniał realnie przed swoimi narodzinami na ziemi. Nigdzie bowiem nie napisano w Prologu, że logos = Chrystus Jezus w swoim istnieniu przedludzkim. Dopiero werset 14 mówi, że " słowo ciałem się stało. " Ponadto w tekście greckim powiedziano o słowie, że " przez nie wszystko się stało ", a nie zaś że przez niego. Wskazuje to na przedmiotową, a nie podmiotową funkcję wyrazu " słowo " w tym zdaniu. Tłumaczenie więc tego typu upatrujące w theos bez rodzajnika drugiego boga w otoczeniu Boga Wszechmocnego jest bezzasadne. Zdaniem unitarian wyraz theos pozbawiony rodzajnika w Prologu 1 : 1 nie uprawnia do oddania go słowem " bóg " pisanym z małej litery, gdyż wtedy każdy inny rzeczownik pozbawiony rodzajnika musielibyśmy potraktować tak samo, a więc jako rzeczownik pospolity. Np. ἀρχῇ - powinno być oddane poprzez " jakiś początek " lub " mniejszy początek " ( Ewangelia Jana 1 : 1,2 ), ζωὴ - powinno być oddane przez " jakieś życie " lub " mniejsze życie " ( Ewangelia Jana 1 : 4 ), Ἰωάννης - powinien być oddany przez " jakiś bliżej nieokreślony Jan " ( Ewangelia Jana 1 : 6 ), a wyrażenia  θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ( " Boga nikt nigdy nie widział " - Ewangelia Jana 1 : 18 ) powinno być wtedy przetłumaczone " jakiegoś bliżej nieokreślonego boga nikt nigdy nie widział " albo " mniejszego boga nikt nigdy nie widział " - co pozostawałoby w sprzeczności z całym kontekstem, który mówi nie o bogu, lecz o Bogu ( Stwórcy ). Nie można więc potraktować wszystkich tu wymienionych rzeczowników bez rodzajnika jako rzeczowniki pospolite. Żywy język to nie matematyka.
Ponadto jak słusznie zauważył znawca greki prof. Jason David BeDuhn w swojej książce pt. Truth in Translation, str. 126, że aby być konsekwentnym w sprawie rodzajników, to trzeba by również Łukasza 20 : 38 przetłumaczyć : " On nie jest bogiem martwych tylko żywych …" ponieważ theos przed czasownikiem estin występuje bez rodzajnika, powinno być napisane z małej litery ( w naszym sposobie zapisywania ). Jest tu dokładnie taka sama konstrukcja jak w Prologu Jana 1 : 1.
Z kolei ktoś może zarzucić, że werset 38 jest kontynuacją wersetu 37, w którym słowo Bóg poprzedzone jest rodzajnikiem ( gr. τὸν θεὸν ) i w tym wypadku nie trzeba tego rodzajnika powtarzać w wersecie 38, stąd słowo Bóg w wersecie 38 powinno być oddane z dużej litery ( w naszym sposobie zapisywania ). Ale przy takim podejściu używając tego samego argumentu, można śmiało powiedzieć, że w Prologu Jana 1 : 1 nie trzeba pisać słowa theos z małej litery ( w ostatniej części wersetu - θεὸς ἦν ὁ λόγος ), bo chodzi o tego samego Boga.

Ale czy proponowane z kolei przez unitarian tłumaczenie Prologu, że słowo ( logos ) jest w pełni wyrażające Boga i dlatego może być nazwane Bogiem - jest satysfakcjonujące i czy jest to tłumaczenie czy raczej interpretacja ?
Czy np. mądrość Boża jest identyczna z Bogiem albo moc Boża - z Bogiem albo miłość Boża - z Bogiem ? Czy w Biblii są takie określenia ? Wprawdzie Bóg jest nazwany miłością, ale czy ktokolwiek znalazł w Biblii werset, że miłość jest Bogiem ?

Gdyby przyjąć, że logos ( słowo ) ucieleśnione w Jezusie był przyczyną ( celową a nie sprawczą ) powstania świata, ponieważ był przewidziany przed stworzeniem świata i ze względu na niego świat powstał, to mielibyśmy pewną sprzeczność natury biblijnej. Oznaczałoby to bowiem, że Bóg sam zaplanował to wszystko co się dzieje na świecie razem ze złem - co jest absolutnie niemożliwe, gdyż Bóg nie ma nic wspólnego z jakimkolwiek złem. Wyraz καταβολῆς w 1 liście Piotra 1 : 20 nie oznacza stworzenia świata, lecz jego założenie. Mesjasz został przewidziany dopiero w Edenie, po grzechu pierwszej pary ludzkiej, która straciła prawo do życia wiecznego. Prawo to jednak nie zostało odebrane przyszłemu potomstwu, które z powodu grzechu Adama musiało narodzić się skażone i podlegające śmierci, a to ze względu na dziedziczenie przypadłości po rodzicach. Stąd też Bóg zapowiedział w Księdze Rodzaju 3 : 15 nadejście Mesjasza, który uwolni ludzkość od zła - ( list do Galacjan 4 : 4 - 5; list do Hebrajczyków 2 : 14 - 15 ).
Stało się to jednak nie przed stworzeniem świata, a przed założeniem świata przez pierwszą parę ludzką. Oni to po buncie i grzechu założyli upadły ludzki świat.

Gdyby z kolei przyjąć, że mądrość ( sofia ) jako logos ucieleśniona w Jezusie została stworzona ( Księga Przypowieści 8 : 22 ) jak podają niektóre tłumaczenia np. Septuaginta LXX - ( ἔκτισέ ) - to wchodzimy w ariański sposób myślenia, gdyż według tej interpretacji mądrość będąca logosem została stworzona przed powstaniem ziemi i niebios - ( Księga Przypowieści 8 : 23 - 27 ). Od tego tylko drobny krok do przyjęcia preegzystencji Jezusa, czemu zdecydowanie zaprzeczają unitarianie powołujący się na Ewangelię Łukasza 2 : 11 oraz rodowód Jezusa Chrystusa napisany przez Mateusza i Łukasza, który w obu przypadkach nigdzie nie stwierdza, by Jezus poza ludzkim początkiem ( genesis ) miał jakikolwiek inny. Tymczasem według hebrajskiego sposobu myślenia czasownik קָ֭נָנִי ( qanani - od rdzenia ' qnh / qal - pf. qanah /) - użyty w Księdze Przypowieści 8 : 22 znaczy przede wszystkim " nabyć " , " kupić " , " posiadać " . Bóg więc posiadał mądrość co jest oczywiste. Gdyby stworzył mądrość pomijając już, że byłoby to trochę nielogiczne - bo mądrości nie można przecież stworzyć, użyto by innego czasownika, a mianowicie בָּרָא ( bara ' ) które oznacza powołanie czegoś do istnienia, lub עָשָׂה ( asa' ), które znaczy tyle co - " uczynić ", " zrobić ". I chociaż czasownik " bara' " nie występuje w biblijnej Księdze Przypowieści, to z kolei czasownik " asa' " występuje w niej wiele razy. Jednak w odniesieniu do mądrości nie użyto określenia, że Bóg uczynił mądrość. Byłoby to bowiem również nielogiczne.
Werset więc 8 : 22 wskazuje, że Bóg posiadał mądrość od początku drogi swojej, przed dziełami swoimi od dawna. Werset 23 mówi, że mądrość była ustanowiona przed wiekami, od początku, od początków ziemi. Natomiast werset 24 - 25 wprowadza opis mądrości zrodzonej ( חוֹלָ֑לְתִּי - holalti od czasownika יָלַד - yalad znaczącego - " rodzić " ), gdy nie było otchłani, gdy nie było źródeł obfitujących w wody, zanim góry zostały osadzone i przed ( powstaniem ) wzgórz.
Ci, którzy nie chcą w tym opisie widzieć poetyckiej personifikacji obstają przy wersji powołania do istnienia mądrości jako realnej mistrzyni אָ֫מ֥וֹן - amon ( dosł. budowniczy ) widząc w tym preegzystencję Jezusa. Stąd też hebrajski czasownik qanah tłumaczą jako synonim yalad dopatrując się potwierdzenia swego poglądu w Psalmie 139 : 13, gdzie czasownik qanah może być oddany poprzez czasownik " stworzyć ", " utworzyć ".
Ale czy taka interpretacja jest słuszna skoro z kolei w Księdze Przypowieści 9 : 13 w odniesieniu do przeciwieństwa mądrości, którą jest głupota, użyto również personifikacji nazywając ją " Panią " lub " Kobietą " - אֵ֣שֶׁת - eszet od אִשָּׁה – iszsza' ? Opis podany w kolejnych wersetach 13 - 15 nie wskazuje na to, by była to realna postać. Gdyby przyjąć, że mądrość jest realną istotą to kim w takim razie była roztropność ? Księga Przypowieści 8 : 12 mówi bowiem wyraźnie : " ja mądrość mieszkam z roztropnością ( עָרְמָה - hebr. orma' ). "

Wracając do Prologu Jana 1 : 1 i przekładając θεὸς ἦν ὁ λόγος na " bogiem był logos " - czy w tym wypadku nie narusza się reguły gramatycznej Colwella ? Wprawdzie w języku greckim nie ma obowiązku umieszczania rodzajnika w zdaniu jeżeli rzeczownik pełni funkcję orzecznika i poprzedza czasownik, ale czy to tym samym oznacza, że mamy na pewno do czynienia z t.zw. rzeczownikiem pospolitym ? Z kolei jeśli potraktować wyrażenie θεὸς ἦν ὁ λόγος tłumacząc je " Bogiem było Słowo " - to popada się w błąd modalizmu czy sabelianizmu o czym była już mowa wcześniej. Dualizm byłby z kolei sprzecznością i nieporozumieniem podobnie jak tryteizm, natomiast trynitaryzm nie pasuje do tekstu, gdyż w Prologu jest mowa co najwyżej o dwóch, a nie trzech i nigdzie nie widać by była jakakolwiek sugestia świadcząca za słusznością takiej interpretacji.

Niektórzy mogą jednak twierdzić, że nie jest zupełnie jasne czy można oddać zdanie z Prologu poprzez " Bogiem było słowo " . Można wprawdzie ich zdaniem powiedzieć np. że Bóg jest dobry co jest równoznaczne, że jest Dobrem, ale czy taka interpretacja nie budzi jednak pewnych zastrzeżeń w odniesieniu do Prologu ? Dlaczego według nich tłumacz Ewangelii Jana nie użył po prostu przymiotnika θεῖος - boski ? Czyżby Bóg nie przewidział, że wynikną spory na ten temat, skoro przewidział odstępstwo od nauk Jezusa ?
Niektórzy pragną obronić zasadę Colwella twierdząc, że " w liczeniu Colwella, które jest nieco arbitralne, tylko 15 rzeczowników z przedimkami, stanowiących dopełnienie orzeczenia, poprzedza czasownik, natomiast 239 następuje po nim i tylko 40 rzeczowników bez przedimków, stanowiących dopełnienie orzeczenia, występuje po czasowniku, natomiast 99 poprzedza go. Rozsądna selekcja spośród różnych manuskryptów pozwala na wyeliminowanie niektórych wyjątków z kanonu Colwella, lecz nie wszystkich. Tak więc w żadnym razie nie jest to kanon absolutny, chociaż może odzwierciedlać ogólną tendencję. Ponadto pomija zdania względne czy rzeczowniki własne i znaczną grupę rzeczowników " jakościowych " jak w zdaniu ho theos agape estin ( " Bóg jest miłość "; 1 Jan 4:8 ). Ponadto, Colwell pierwszy przyznaje, iż w jego metodzie liczenia brak obiektywności, ponieważ, jak sam wyznaje, włącza do swych orzeczników bez przedimków jedynie rzeczowniki określone, których stopień określenia jest niezmiernie trudno ocenić ". W notatce u dołu N. Turner dodaje: " Paweł jest najbardziej znamiennym gwałcicielem reguły Colwella " ( A Grammar of New Testament Greek, tom 3, str. 184 ).
Gdyby tak było to powstaje pytanie w czym narusza ? Otóż, nie ma obowiązku stawiania zawsze rodzajnika jeśli został wcześniej powtórzony. Należy patrzeć na to jak w grece koine pisano w całej literaturze starożytnej, a nie tylko ograniczając się do Nowego Testamentu. Czy Colwell bierze pod uwagę cała starożytną literaturę grecką pisaną w koine czy przede wszystkim Nowy Testament ? Faktem jest, że w Ewangelii Jana 4:19; 6:70; 8:44; 8:48; 9:17; 10:1, 13, 33; 12:6; 18:37 spotykamy orzecznik rzeczownikowy przed czasownikiem bez rodzajnika, a jak to się tłumaczy ? warto się temu przyjrzeć.

A może istnieje zupełnie inne i daleko prostsze wytłumaczenie całego tekstu. Przecież Jan był Hebrajczykiem, więc myślał po hebrajsku a nie po grecku, stąd też i pisał przede wszystkim po hebrajsku. Czy nie warto by spojrzeć choć raz na tekst grecki jako na tłumaczenie dokonane z języka hebrajskiego ?

W języku hebrajskim wyraz dabar będący odpowiednikiem greckiego logos ma zupełnie inny zakres znaczeniowy. Logos dla Greków kojarzył się z rozumem, prazasadą rządzącą wszechświatem, natomiast dabar dla Żydów to przede wszystkim słowo jako nośnik informacji pochodzącej od kogoś. Z tego też względu dabar nie był nigdy kojarzony z osobą.
Pozostaje kwestią otwartą do zbadania jak Prolog 1 : 1 brzmiał pierwotnie w języku hebrajskim i czy ostatnia jego część w języku greckim oddaje faktycznie przekaz w języku hebrajskim, czy też jest próbą tłumaczenia wyrażenia nie mającego dokładnego odpowiednika w tym języku co jest dosyć częstym zjawiskiem w różnych translacjach.

Wszystko wskazuje na to, że pierwsi uczniowie Jezusa pisali przede wszystkim w języku hebrajskim, a potem tłumaczono to na grecki i pozostałe języki. Niestety oryginały się nie zachowały co jest faktem bezspornym, a kto pisał kopie greckie - tego niestety nie stwierdzono, pewne jest jednak że ulegały różnym przeróbkom na użytek tych w których ręce wpadły i którzy zdobyli władzę.
Wiadomo natomiast, że Konstantyn na soborze nicejskim w 325 r. kazał sporządzić 50 obowiązujących wersji Pisma Świętego, a pozostałe wersje kazał spalić. Kto więc nie chciał się narazić władzy i nie chciał popaść w kolizję z prawem wolał nie posiadać innych wersji, a tym bardziej wolał ich nie rozpowszechniać. Od czasów wydania edyktu cunctos populos w 380 r. przez Teodozjusza za rozpowszechnianie innych wersji groziły bardzo poważne represje z karą śmierci włącznie czego najlepszym dowodem jest cała późniejsza historia.

Trudno powiedzieć czy gdzieś obecnie i u kogo znajdują się pierwotne hebrajskie, zachowane wersje Pism Chrześcijańskich NT. Może nadszedł czas, aby je w końcu odszukać. Gdy odkryto zwoje w Qumran nikt nie sądził wcześniej, że takie zdarzenie będzie miało kiedykolwiek miejsce.
Papiasz (ok. 100 - 120 ) cytowany przez Euzebiusza z Cezarei w jego Historii Kościoła 3.39.16 twierdził, że Mateusz spisał słowa Pańskie po hebrajsku. Gdy Pantajnos ( ok. 180 ) dotarł do Indii znalazł wśród tamtejszych chrześcijan Ewangelię Mateusza w języku hebrajskim, którą zostawił tam apostoł Bartłomiej - o czym również wspomina Euzebiusz w wymienionej Historii Kościoła 5.10.3-4. Z kolei Euzebiusz powołując się na I księgę komentarzy do Ewangelii Mateusza przytacza w swej Historii VI, 25.3-6 słowa Orygenesa ( ok.185 -254 ), że pierwszą Ewangelię napisał Mateusz dla wiernych pochodzenia żydowskiego, a pisał ją w języku hebrajskim. Podobnie Epifaniusz z Salaminy ( ok. 315 - 403 ) w swoim dziele pt. Panarion 51.5.3 wspomina, że Mateusz sam napisał i wydał Ewangelię w alfabecie hebrajskim. Potwierdził to również Hieronim ( ok. 330 - 420 ) w De viris illustribus w rozdz.3 : " Mateusz zwany także Lewi, z celnika apostoł, pierwszy w Judei dla Żydów, którzy uwierzyli, napisał Ewangelię Chrystusa hebrajskimi literami i słowami. " Hieronim nadmienił m.in, że hebrajski tekst Ewangelii zachował się do jego czasów w bibliotece Pamfilosa z Cezarei (ok. 250 - 310 ), który był uczniem Orygenesa.

A jak było z pozostałymi Ewangeliami, Dziejami Apostolskimi, listami oraz Apokalipsą Jana ?
Biorąc pod uwagę fakt, że pierwsi uczniowie Jezusa byli Żydami, a ich pierwsi uczniowie byli też Żydami lub mieli żydowskie pochodzenie nic nie wskazuje na to by ich językiem, którym się posługiwali na co dzień był język grecki. Ponadto list Pawła do Rzymian 3 : 1 - 2 stwierdza wyraźnie, że im zostały powierzone wyrocznie Boże. Pierwszeństwo Izraela jako narodu sprzymierzonego z Bogiem było wyraźnie zarezerwowane - Ewangelia Mateusza 15 : 24, Ewangelia Jana 4 : 22, list do Rzymian 1 : 16; 11 : 13 - 24. Apostołowie i ich pierwsi uczniowie w pierwszym rzędzie głosili Ewangelię własnemu narodowi, a później udali się do diaspory żydowskiej.
Wszystko więc wskazuje na to, że co najmniej część t.zw. Nowego Testamentu była spisana najpierw po hebrajsku, a dopiero później była tłumaczona na język grecki i pozostałe języki. Stąd też w hebrajskiej wersji Ewangelii Jana należałoby odnaleźć rozwiązania trudności translatorskiej jaką sprawia Prolog Jana 1 : 1 w wersji greckiej. Ale pozostańmy na razie przy tym co mamy, a więc przy wersji greckiej.

Gdyby przyjąć, że poprawnym odczytaniem Prologu jest wersja ariańska t.zn. " i bogiem było słowo ", ale w rozumieniu unitariańskim, że chodzi tu o Jezusa w zamyśle Bożym rozumianego jako " bóg " - tak jak to rozumieli Hebrajczycy, a więc nie jako Absolut, to trzeba by było Wszechmocnego obarczyć winą za całe istniejące zło, co się kłóci z logiką. Ponadto byłoby to sprzeczne z miłością Bożą i Jego miłosierdziem. Taki Bóg nie mógłby być Absolutem. Opaczne rozumienie księgi Izajasza 45 : 7 oraz Amosa 3 : 6 może prowadzić do wniosku, że Najwyższy jest autorem zarówno dobra jak i zła lub też, że jest ponad dobrem i złem. Zarówno pierwsza jak i druga interpretacja jest całkowicie błędna, gdyż nie uwzględnia całego biblijnego kontekstu z którego wynika, że Bóg nienawidzi wszelkiego zła ( Psalm 97 : 10; Amosa 5 : 14 - 15; Ewangelia Mateusza 19 : 17 ). On z nienagannym postępuje nienagannie - ( Psalm 18 : 26 ), ale złem odpłaca za zło ( Księga Izajasza 45 : 24, Księga Jeremiasza 17 : 10, Apokalipsa 22 : 11 - 12, list do Rzymian 16 : 20 ) co wynika z Jego sprawiedliwości. Jednak nawet nad Jego sprawiedliwością góruje miłość i miłosierdzie wobec tych, którzy odwracają się od zła i żałują za popełnione grzechy ( Księga Ezechiela 18 : 27, 32; Psalm 86 : 15; 1 list do Koryntian 13 : 13; list Jakuba 2 : 13; 1 list Jana 4 : 7 - 8 ).

Stąd też, gdyby przyjąć, że logos jako Jezus istniejący w zamyśle Bożym był przed stworzeniem świata, trzeba by było zaprzeczyć miłości Bożej. Pozostaje więc przyjąć, że Jezus był w zamyśle Bożym przed założeniem ludzkiego i już wtedy grzesznego świata ( Księga Rodzaju 3 : 15 ) zgodnie ze znaczeniem słowa καταβολῆς w 1 liście Piotra 1 : 20.
Najwyraźniej tego właśnie byli świadomi unitarianie - t.zw. Bracia Polscy, którzy doszli do przekonania, że wszystko co powstało dzięki Słowu ( Logosowi ) w Ewangelii Jana 1 : 3 nie dotyczy stworzenia świata, lecz początku życiodajnej i pełnej światła działalności Jezusa. Wydaje się to być bardziej logiczne, przy unitariańskim rozumieniu logosu jako niespersonifikowanego w Prologu 1 : 1. Świat ( gr. kosmos ) oznaczałby wówczas rodzaj ludzki, potomstwo Adamowe istniejące dzięki Bożemu miłosierdziu ze względu na przyszłego Mesjasza, który miał je wykupić z niewoli grzechu i śmierci, a początek ( gr. arche ) można by było potraktować jako początek działalności Mesjasza ( tak jak i apostołów - Ewangelia Jana 15 : 27 Biblia Grecka ).
Ale czy można tak przyjąć nie popadając w inne sprzeczności ?

Niektórzy widzą trudności jakie wyłaniają się przy takiej interpretacji przy uwzględnieniu wersetów 9 - 12.
Unitarianie widzą w światłości jeszcze niespersonifikowany logos. Ułatwia to fakt, że w wersecie 3 mamy zaimek, który ma dwie takie same końcówki w dopełniaczu ( Genetivus ) zarówno w rodzaju męskim jak i nijakim ( δι’ αὐτοῦ ). W wersecie 10 świat powstał dzięki niemu ( gr. δι’ αὐτοῦ ). Ale w drugiej części tego samego wersetu καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω ( a świat go nie poznał ) użyto gr. auton - /rodzaj męski/  a nie auto - /rodzaj nijaki/ ), stąd wniosek, że auton odnosi się do logosu, a nie do fos - światłości, gdyż logos jest rodzaju męskiego, a o nim jest mowa we wcześniejszych wersetach. W związku z tym cały werset 10 mówi o logosie i powinien brzmieć " na świecie był i świat przez niego się stał, a świat go nie poznał. " Nie musi to jednak oznaczać, że logos był wtedy osobą.
Jednak zdaniem oponentów werset 10 w powiązaniu z wersetem 11 wskazywałby, że logos już wtedy był spersonifikowany i przyszedł do swojej własności jaką był naród sprzymierzony z Bogiem, lecz swoi go nie przyjęli. Stąd też werset 10 wskazywałby na spersonifikowane istnienie logosu jako kogoś, a nie czegoś.

Ponadto na przeszkodzie jednak w dalszym ciągu stoi tekst grecki, który w Prologu 1 : 1 odróżnia ho Theos od theos, i gdyby przyjąć, że theos to Jezus istniejący w planie Bożym przed stworzeniem wszechświata, to po pierwsze trzeba by przyjąć w tym miejscu taką samą nadinterpretację w jaką popadli trynitarze, a po drugie - zaprzeczyć miłości i miłosierdziu Bożemu. Trudno się zgodzić z tezą, że Bóg o wszystkim wiedział, a więc o całym złu jakie z czasem wyniknie, a pomimo to stworzył taki świat, nawet gdyby przyjąć, że miłość i miłosierdzie jest zawężone wyłącznie do Jego wybranych.
Wprawdzie Bóg jako Absolut przewyższa wszystko co o Nim ludzie wiedzą i nie jest człowiek w stanie swoim ograniczonym myśleniem pojąć Nieograniczoną Istotę, nie mniej kierując się logiką i zdolnością rozumienia ( 1 Jana 5 : 20 ) nie można Bogu przypisywać czegoś co jest sprzeczne samo w sobie, bo wtedy dochodzi się do paradoksów, a w rezultacie do ateizmu.

Istnieje jednak zdumiewająco proste wyjaśnienie Prologu Jana, gdy uwzględni się hebrajski sposób opisywania. Mesjasz demaskując faryzeuszy i uczonych w Piśmie powiedział m.in. " Mądrość Boża powiedziała : wyślę do nich proroków i apostołów, a z nich niektórych zabiją i prześladować będą " ( Łuk. 11 : 49 ).
Mądrość Boża to inaczej Bóg w swojej mądrości. Nie oznacza to, że mądrość się od Boga oddzieliła, stanowiąc Jego hipostazę lub eon jak to rozumieli gnostycy. Mądrość Boża to typowo hebrajskie opisanie samego Boga w Jego mądrości. Nie oznacza to też identyczności, że mądrość to Bóg.
Podobnie jest z jego Słowem. Może być ono opisane jako Słowo Boga również nie jako coś oddzielnego od Niego samego, ale jako sam Bóg działający w swoim słowie. Tak jak Mądrość Boża to inaczej Bóg w swej mądrości, tak Słowo Boga to Bóg działający w swoim słowie. I wtedy nie ma żadnej sprzeczności. Bóg SAM stworzył niebo i ziemię ( Izaj. 44 : 24; Hiob 9 : 8 ) wykorzystując do tego całą swoją wiedzę i mądrość.
Stąd księga Jeremiasza 51 : 15 powiada, że " utwierdził okrąg świata swoją mądrością, a rozumem swoim rozpostarł niebiosa " . Rozum się nie oddzielił od Boga i nie uległ shipostazowaniu. Podobnie i mądrość.
Identyczną sytuację mamy ze Słowem Jego. Psalm 33 : 6 mówi : " Słowem Jehowy uczynione zostały niebiosa ". Inaczej mówiąc Bóg w swoim słowie działał i tworzył. Tą aktywność widać w Iz. 55 : 11 gdzie sam Bóg mówi o sobie : " tak jest z ze słowem moim, które wychodzi z ust moich : nie wraca do mnie puste bezowocnie, lecz dokonuje to w czym mam upodobanie i pomyślnie spełnia to z czym je wysłałem. "
Podobna myśl wyrażona jest w Psalmie 147 : 15, 18 . Czytamy tam : " Szybko mknie Jego słowo " oraz " posyła słowo swoje " . Nie oznacza to jednak, że słowo oddzieliło się od Boga i stało się kimś. Kontekst wskazuje, że jest to plastyczny opis pozwalający uzmysłowić sobie żywość i skuteczność Bożego działania.

Podobnie jest z miłością Bożą ( Rzym.5 : 5 ). Nie jest to zrodzona przez Boga kolejna istota, lecz sam Bóg w swojej miłości. I podobnie jest też z innymi przymiotami Bożymi jak cierpliwość Boża ( 1 Piotra 3 : 20 ), łaskawość Boża ( Psalm 103 : 17 ), miłosierdzie Boże ( Neh. 9 : 19 ).

Tak więc dzięki dogłębnemu studiowaniu Słowa Bożego wszystko staje się jasne. Prawda Boża jest prosta i nie ma w niej żadnej skomplikowanej łamigłówki filozoficznej. Mówił o tym dobitnie sam Mesjasz wychwalając za to Ojca Niebiańskiego - Mt. 11 : 25 - 26.
__________________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

Prolog Ewangelii Jana ma bardzo długą historię różnych interpretacji. Niestety przeciętnemu człowiekowi jest bardzo trudno zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi, zwłaszcza gdy nie zna hebrajskiego i greckiego oraz historii będąc skazanym na odczytanie Prologu w popularnych tłumaczeniach Biblii. Przeważa w nich niestety trynitarne naświetlenie, przez co zrozumienie sensu wypowiedzi apostoła Jana staje się niemożliwe.

Warto więc przeanalizować wszystkie możliwości interpretacyjne i konsekwencje jakie z tego wynikają. Zacznijmy od pierwszej fałszywej interpretacji, która przywędrowała do Rzymu. Polegała na identyczności Boga i Słowa. Wynikało to z dosłownego rozumienia słów : " ja i Ojciec jedno jesteśmy " ( Jana 10 : 30 ). Konsekwencją tego był patrypasjanizm wyrażający się w stwierdzeniu, że Bóg cierpiał pod postacią Syna.
Takiemu rozumieniu Prologu sprzeciwia się jednak składnia grecka.

Gdyby słowo ( logos ) było całym Bogiem wówczas tekst brzmiałby : καὶ ὁ λόγος ἦν ὁ θεός = καὶ ὁ λόγος ὁ θεὸς ἦν - co znaczyłoby, że Słowo było tym Bogiem, inaczej mówiąc - słowo i Bóg byłoby ze sobą tożsame - co jest absurdem.
Gdyby orzecznik był bliżej określony, to na pewno Jan użyłby rodzajnika przy rzeczowniku Theos. Tymczasem tekst grecki jest tu pozbawiony rodzajnika. Wynika z tego, że podobnie jak moc nie jest Bogiem, albo mądrość nie jest Bogiem czy miłość Bogiem, tak i słowo nie może być identyczne z Bogiem. Takie wadliwe rozumienie Prologu miało już swoje miejsce w historii. Broniąc jedności Boga niektórzy popadli w herezję twierdząc, że Bóg przejawił się w słowie, po czym narodził się z dziewicy Marii, poniósł śmierć męczeńską i zmartwychwstał. Ten błędny pogląd nazywano później modalizmem. Ale takiemu rozumieniu przeczy Pismo Święte z którego wynika, że Bóg jako źródło słowa, utożsamionego z Jezusem nim się jednak nie stał.

Gdyby jednak przyjąć, że " Słowo było boskie " - to czyż Jan nie użyłby w tym wypadku przymiotnika θεῖος ? Czy ostatnia część pierwszego wersetu nie brzmiałaby wtedy : θεῖος ἦν ὁ λόγος ?
Niektórzy unitarianie w ten właśnie sposób usiłują oddać Prolog, ale powstaje pytanie dlaczego słowo theos w tekście jest w tym wypadku rzeczownikiem ?
Gdyby z kolei przyjąć, że " Słowo było Boże " to czy wówczas nie powinien być użyty rzeczownik " Boga " w dopełniaczu ( Genetivus ) ? Czyż nie mielibyśmy wtedy sytuacji podobnej do określenia Słowo Boże ( t.zn. Słowo Boga ) - ὁ λόγος τοῦ θεοῦ - jak w Apokalipsie 19 : 13 ? Czy całość wyrażenia nie brzmiałaby wtedy ὁ λόγος τοῦ θεοῦ ἦν ?

Inny jeszcze sposób odczytania upatruje różnicy istniejącej między słowem Theos z rodzajnikiem oraz tym samym słowem bez rodzajnika. Ma to swoją tradycję od czasów Orygenesa ( ok. 185 - 254 ), który w swym komentarzu do Ewangelii Jana ( księga II, 13 ) zwrócił uwagę jako osoba wychowana w kulturze helleńskiej i obeznana z językiem greckim koine, że Theos z rodzajnikiem wyraźnie różni się od tego samego słowa bez rodzajnika. Theos z rodzajnikiem odnosi się do Niezrodzonej Przyczyny Wszechrzeczy, do Boga samego w sobie ( autotheos ). Wszystko inne natomiast co jest poza Bogiem samym w sobie może mieć jedynie uczestnictwo w jego Boskości. W przeciwnym razie mielibyśmy w Prologu mowę o dwóch Bogach co jest niemożliwe.
Theos bez rodzajnika z punktu widzenia gramatyki greckiej nabiera więc znaczenia rzeczownika pospolitego przez co różni się zdecydowanie od Theos z rodzajnikiem. Posługując się obecnym sposobem zapisu można to zaakcentować poprzez napisanie theos bez rodzajnika małą literą ( ale w tłumaczeniu na inne języki europejskie, bo w grece koine nie było dużej czy małej litery ) w odróżnieniu od Theos pisanego dużą literą oznaczającego Absolut.
To rozróżnienie nie było obce Justynowi zwanemu Męczennikiem ( ok.100 -167 ), który w Dialogu z Żydem Tryfonem 56 : 4 napisał, że “ istnieje inny bóg i pan, niższy od Stworzyciela wszechświata, nazwany także aniołem, bo oznajmia ludziom wszystko, co im chce oznajmić Stwórca wszechrzeczy, ponad którego innego Boga nie ma.”
W swej Apologii 1 : 32, 10 Justyn wyraźnie utożsamia jednak logos z Synem Bożym. “ Otóż Pierwszą Mocą po Bogu, Ojcu i Panu wszechrzeczy, oraz Synem Jego jest właśnie Słowo Logos " . Przyznaje jednak w swoim Dialogu, że nie byłby zdolny dowieść preegzystencji Syna.

Po linii rozumowania przyjmującego istnienie Syna jako logosu określonego jako theos poszedł Ariusz ( 256 - 336 ), Teonas z Marmaryki, Maris z Chalcedonu, Teognis z Nikai, Sekundus z Ptolemaidy, a także Euzebiusz z Cezarei ( 264 - 340 ), Euzebiusz z Nikomedii ( ? - 341 ), oraz Wulfila ( 310 - 383 ). Współcześnie ariański punkt widzenia reprezentował Taze Charles Russell ( 1852 - 1916 ), Paul Samuel Leon Johnson ( 1873 - 1950 ), Joseph Franklin Rutherford ( 1869 - 1942 ) i ich kontynuatorzy.
Jednak przeciw takiemu rozumowaniu zostały wysunięte zastrzeżenia unitarian. Od czasów najdawniejszych należeli do grupy chrześcijan zaciekle atakowanych i prześladowanych z powodu ich ściśle monoteistycznego poglądu. Należeli do nich m.in. Teodot Garbarz ( ok.190 ), Paweł z Samosaty ( 200 - 275 ), Fotyn ( 310 - 375 ), Miguel Servet ( 1511 - 1553 ), Adam Pastor ( 1500 - 1570 ), Grzegorz Paweł z Brzezin ( 1525 - 1591 ), Lellio Sozzini (1525 - 1562 ), Szymon Budny ( 1530 - 1593 ), Faust Sozzini /Socyn/ ( 1539 - 1604 ), Marcin Czechowic ( 1532 - 1613 ), Joachim Stegmann ( 1595 - 1633 ), Jonasz Szlichtyng ( 1592 - 1661 ), John Biddle ( 1615 - 1662 ), John Milton ( 1608 - 1674 ), Izaak Newton ( 1642 - 1727 ), John Locke ( 1632 - 1704), a współcześnie zaś Benjamin Wilson ( 1817 -1900 ), Anthony Buzzard ur. w 1935 r. i wielu innych.

Unitarianie w przeciwieństwie do arian i ich kontynuatorów zaprzeczają, by logos jako Syn preegzystował, a więc odrzucają pogląd, by Syn istniał realnie przed swoimi narodzinami na ziemi. Nigdzie bowiem nie napisano w Prologu, że logos = Chrystus Jezus w swoim istnieniu przedludzkim. Dopiero werset 14 mówi, że " słowo ciałem się stało. " Ponadto w tekście greckim powiedziano o słowie, że " przez nie wszystko się stało ", a nie zaś że przez niego. Wskazuje to na przedmiotową, a nie podmiotową funkcję wyrazu " słowo " w tym zdaniu. Tłumaczenie więc tego typu upatrujące w theos bez rodzajnika drugiego boga w otoczeniu Boga Wszechmocnego jest bezzasadne. Zdaniem unitarian wyraz theos pozbawiony rodzajnika w Prologu 1 : 1 nie uprawnia do oddania go słowem " bóg " pisanym z małej litery, gdyż wtedy każdy inny rzeczownik pozbawiony rodzajnika musielibyśmy potraktować tak samo, a więc jako rzeczownik pospolity. Np. ἀρχῇ - powinno być oddane poprzez " jakiś początek " lub " mniejszy początek " ( Ewangelia Jana 1 : 1,2 ), ζωὴ - powinno być oddane przez " jakieś życie " lub " mniejsze życie " ( Ewangelia Jana 1 : 4 ), Ἰωάννης - powinien być oddany przez " jakiś bliżej nieokreślony Jan " ( Ewangelia Jana 1 : 6 ), a wyrażenia  θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ( " Boga nikt nigdy nie widział " - Ewangelia Jana 1 : 18 ) powinno być wtedy przetłumaczone " jakiegoś bliżej nieokreślonego boga nikt nigdy nie widział " albo " mniejszego boga nikt nigdy nie widział " - co pozostawałoby w sprzeczności z całym kontekstem, który mówi nie o bogu, lecz o Bogu ( Stwórcy ). Nie można więc potraktować wszystkich tu wymienionych rzeczowników bez rodzajnika jako rzeczowniki pospolite. Żywy język to nie matematyka.
Ponadto jak słusznie zauważył znawca greki prof. Jason David BeDuhn w swojej książce pt. Truth in Translation, str. 126, że aby być konsekwentnym w sprawie rodzajników, to trzeba by również Łukasza 20 : 38 przetłumaczyć : " On nie jest bogiem martwych tylko żywych …" ponieważ theos przed czasownikiem estin występuje bez rodzajnika, powinno być napisane z małej litery ( w naszym sposobie zapisywania ). Jest tu dokładnie taka sama konstrukcja jak w Prologu Jana 1 : 1.
Z kolei ktoś może zarzucić, że werset 38 jest kontynuacją wersetu 37, w którym słowo Bóg poprzedzone jest rodzajnikiem ( gr. τὸν θεὸν ) i w tym wypadku nie trzeba tego rodzajnika powtarzać w wersecie 38, stąd słowo Bóg w wersecie 38 powinno być oddane z dużej litery ( w naszym sposobie zapisywania ). Ale przy takim podejściu używając tego samego argumentu, można śmiało powiedzieć, że w Prologu Jana 1 : 1 nie trzeba pisać słowa theos z małej litery ( w ostatniej części wersetu - θεὸς ἦν ὁ λόγος ), bo chodzi o tego samego Boga.

Ale czy proponowane z kolei przez unitarian tłumaczenie Prologu, że słowo ( logos ) jest w pełni wyrażające Boga i dlatego może być nazwane Bogiem - jest satysfakcjonujące i czy jest to tłumaczenie czy raczej interpretacja ?
Czy np. mądrość Boża jest identyczna z Bogiem albo moc Boża - z Bogiem albo miłość Boża - z Bogiem ? Czy w Biblii są takie określenia ? Wprawdzie Bóg jest nazwany miłością, ale czy ktokolwiek znalazł w Biblii werset, że miłość jest Bogiem ?

Gdyby przyjąć, że logos ( słowo ) ucieleśnione w Jezusie był przyczyną ( celową a nie sprawczą ) powstania świata, ponieważ był przewidziany przed stworzeniem świata i ze względu na niego świat powstał, to mielibyśmy pewną sprzeczność natury biblijnej. Oznaczałoby to bowiem, że Bóg sam zaplanował to wszystko co się dzieje na świecie razem ze złem - co jest absolutnie niemożliwe, gdyż Bóg nie ma nic wspólnego z jakimkolwiek złem. Wyraz καταβολῆς w 1 liście Piotra 1 : 20 nie oznacza stworzenia świata, lecz jego założenie. Mesjasz został przewidziany dopiero w Edenie, po grzechu pierwszej pary ludzkiej, która straciła prawo do życia wiecznego. Prawo to jednak nie zostało odebrane przyszłemu potomstwu, które z powodu grzechu Adama musiało narodzić się skażone i podlegające śmierci, a to ze względu na dziedziczenie przypadłości po rodzicach. Stąd też Bóg zapowiedział w Księdze Rodzaju 3 : 15 nadejście Mesjasza, który uwolni ludzkość od zła - ( list do Galacjan 4 : 4 - 5; list do Hebrajczyków 2 : 14 - 15 ).
Stało się to jednak nie przed stworzeniem świata, a przed założeniem świata przez pierwszą parę ludzką. Oni to po buncie i grzechu założyli upadły ludzki świat.

Gdyby z kolei przyjąć, że mądrość ( sofia ) jako logos ucieleśniona w Jezusie została stworzona ( Księga Przypowieści 8 : 22 ) jak podają niektóre tłumaczenia np. Septuaginta LXX - ( ἔκτισέ ) - to wchodzimy w ariański sposób myślenia, gdyż według tej interpretacji mądrość będąca logosem została stworzona przed powstaniem ziemi i niebios - ( Księga Przypowieści 8 : 23 - 27 ). Od tego tylko drobny krok do przyjęcia preegzystencji Jezusa, czemu zdecydowanie zaprzeczają unitarianie powołujący się na Ewangelię Łukasza 2 : 11 oraz rodowód Jezusa Chrystusa napisany przez Mateusza i Łukasza, który w obu przypadkach nigdzie nie stwierdza, by Jezus poza ludzkim początkiem ( genesis ) miał jakikolwiek inny. Tymczasem według hebrajskiego sposobu myślenia czasownik קָ֭נָנִי ( qanani - od rdzenia ' qnh / qal - pf. qanah /) - użyty w Księdze Przypowieści 8 : 22 znaczy przede wszystkim " nabyć " , " kupić " , " posiadać " . Bóg więc posiadał mądrość co jest oczywiste. Gdyby stworzył mądrość pomijając już, że byłoby to trochę nielogiczne - bo mądrości nie można przecież stworzyć, użyto by innego czasownika, a mianowicie בָּרָא ( bara ' ) które oznacza powołanie czegoś do istnienia, lub עָשָׂה ( asa' ), które znaczy tyle co - " uczynić ", " zrobić ". I chociaż czasownik " bara' " nie występuje w biblijnej Księdze Przypowieści, to z kolei czasownik " asa' " występuje w niej wiele razy. Jednak w odniesieniu do mądrości nie użyto określenia, że Bóg uczynił mądrość. Byłoby to bowiem również nielogiczne.
Werset więc 8 : 22 wskazuje, że Bóg posiadał mądrość od początku drogi swojej, przed dziełami swoimi od dawna. Werset 23 mówi, że mądrość była ustanowiona przed wiekami, od początku, od początków ziemi. Natomiast werset 24 - 25 wprowadza opis mądrości zrodzonej ( חוֹלָ֑לְתִּי - holalti od czasownika יָלַד - yalad znaczącego - " rodzić " ), gdy nie było otchłani, gdy nie było źródeł obfitujących w wody, zanim góry zostały osadzone i przed ( powstaniem ) wzgórz.
Ci, którzy nie chcą w tym opisie widzieć poetyckiej personifikacji obstają przy wersji powołania do istnienia mądrości jako realnej mistrzyni אָ֫מ֥וֹן - amon ( dosł. budowniczy ) widząc w tym preegzystencję Jezusa. Stąd też hebrajski czasownik qanah tłumaczą jako synonim yalad dopatrując się potwierdzenia swego poglądu w Psalmie 139 : 13, gdzie czasownik qanah może być oddany poprzez czasownik " stworzyć ", " utworzyć ".
Ale czy taka interpretacja jest słuszna skoro z kolei w Księdze Przypowieści 9 : 13 w odniesieniu do przeciwieństwa mądrości, którą jest głupota, użyto również personifikacji nazywając ją " Panią " lub " Kobietą " - אֵ֣שֶׁת - eszet od אִשָּׁה – iszsza' ? Opis podany w kolejnych wersetach 13 - 15 nie wskazuje na to, by była to realna postać. Gdyby przyjąć, że mądrość jest realną istotą to kim w takim razie była roztropność ? Księga Przypowieści 8 : 12 mówi bowiem wyraźnie : " ja mądrość mieszkam z roztropnością ( עָרְמָה - hebr. orma' ). "

Wracając do Prologu Jana 1 : 1 i przekładając θεὸς ἦν ὁ λόγος na " bogiem był logos " - czy w tym wypadku nie narusza się reguły gramatycznej Colwella ? Wprawdzie w języku greckim nie ma obowiązku umieszczania rodzajnika w zdaniu jeżeli rzeczownik pełni funkcję orzecznika i poprzedza czasownik, ale czy to tym samym oznacza, że mamy na pewno do czynienia z t.zw. rzeczownikiem pospolitym ? Z kolei jeśli potraktować wyrażenie θεὸς ἦν ὁ λόγος tłumacząc je " Bogiem było Słowo " - to popada się w błąd modalizmu czy sabelianizmu o czym była już mowa wcześniej. Dualizm byłby z kolei sprzecznością i nieporozumieniem podobnie jak tryteizm, natomiast trynitaryzm nie pasuje do tekstu, gdyż w Prologu jest mowa co najwyżej o dwóch, a nie trzech i nigdzie nie widać by była jakakolwiek sugestia świadcząca za słusznością takiej interpretacji.

Niektórzy mogą jednak twierdzić, że nie jest zupełnie jasne czy można oddać zdanie z Prologu poprzez " Bogiem było słowo " . Można wprawdzie ich zdaniem powiedzieć np. że Bóg jest dobry co jest równoznaczne, że jest Dobrem, ale czy taka interpretacja nie budzi jednak pewnych zastrzeżeń w odniesieniu do Prologu ? Dlaczego według nich tłumacz Ewangelii Jana nie użył po prostu przymiotnika θεῖος - boski ? Czyżby Bóg nie przewidział, że wynikną spory na ten temat, skoro przewidział odstępstwo od nauk Jezusa ?
Niektórzy pragną obronić zasadę Colwella twierdząc, że " w liczeniu Colwella, które jest nieco arbitralne, tylko 15 rzeczowników z przedimkami, stanowiących dopełnienie orzeczenia, poprzedza czasownik, natomiast 239 następuje po nim i tylko 40 rzeczowników bez przedimków, stanowiących dopełnienie orzeczenia, występuje po czasowniku, natomiast 99 poprzedza go. Rozsądna selekcja spośród różnych manuskryptów pozwala na wyeliminowanie niektórych wyjątków z kanonu Colwella, lecz nie wszystkich. Tak więc w żadnym razie nie jest to kanon absolutny, chociaż może odzwierciedlać ogólną tendencję. Ponadto pomija zdania względne czy rzeczowniki własne i znaczną grupę rzeczowników " jakościowych " jak w zdaniu ho theos agape estin ( " Bóg jest miłość "; 1 Jan 4:8 ). Ponadto, Colwell pierwszy przyznaje, iż w jego metodzie liczenia brak obiektywności, ponieważ, jak sam wyznaje, włącza do swych orzeczników bez przedimków jedynie rzeczowniki określone, których stopień określenia jest niezmiernie trudno ocenić ". W notatce u dołu N. Turner dodaje: " Paweł jest najbardziej znamiennym gwałcicielem reguły Colwella " ( A Grammar of New Testament Greek, tom 3, str. 184 ).
Gdyby tak było to powstaje pytanie w czym narusza ? Otóż, nie ma obowiązku stawiania zawsze rodzajnika jeśli został wcześniej powtórzony. Należy patrzeć na to jak w grece koine pisano w całej literaturze starożytnej, a nie tylko ograniczając się do Nowego Testamentu. Czy Colwell bierze pod uwagę cała starożytną literaturę grecką pisaną w koine czy przede wszystkim Nowy Testament ? Faktem jest, że w Ewangelii Jana 4:19; 6:70; 8:44; 8:48; 9:17; 10:1, 13, 33; 12:6; 18:37 spotykamy orzecznik rzeczownikowy przed czasownikiem bez rodzajnika, a jak to się tłumaczy ? warto się temu przyjrzeć.

A może istnieje zupełnie inne i daleko prostsze wytłumaczenie całego tekstu. Przecież Jan był Hebrajczykiem, więc myślał po hebrajsku a nie po grecku, stąd też i pisał przede wszystkim po hebrajsku. Czy nie warto by spojrzeć choć raz na tekst grecki jako na tłumaczenie dokonane z języka hebrajskiego ?

W języku hebrajskim wyraz dabar będący odpowiednikiem greckiego logos ma zupełnie inny zakres znaczeniowy. Logos dla Greków kojarzył się z rozumem, prazasadą rządzącą wszechświatem, natomiast dabar dla Żydów to przede wszystkim słowo jako nośnik informacji pochodzącej od kogoś. Z tego też względu dabar nie był nigdy kojarzony z osobą.
Pozostaje kwestią otwartą do zbadania jak Prolog 1 : 1 brzmiał pierwotnie w języku hebrajskim i czy ostatnia jego część w języku greckim oddaje faktycznie przekaz w języku hebrajskim, czy też jest próbą tłumaczenia wyrażenia nie mającego dokładnego odpowiednika w tym języku co jest dosyć częstym zjawiskiem w różnych translacjach.

Wszystko wskazuje na to, że pierwsi uczniowie Jezusa pisali przede wszystkim w języku hebrajskim, a potem tłumaczono to na grecki i pozostałe języki. Niestety oryginały się nie zachowały co jest faktem bezspornym, a kto pisał kopie greckie - tego niestety nie stwierdzono, pewne jest jednak że ulegały różnym przeróbkom na użytek tych w których ręce wpadły i którzy zdobyli władzę.
Wiadomo natomiast, że Konstantyn na soborze nicejskim w 325 r. kazał sporządzić 50 obowiązujących wersji Pisma Świętego, a pozostałe wersje kazał spalić. Kto więc nie chciał się narazić władzy i nie chciał popaść w kolizję z prawem wolał nie posiadać innych wersji, a tym bardziej wolał ich nie rozpowszechniać. Od czasów wydania edyktu cunctos populos w 380 r. przez Teodozjusza za rozpowszechnianie innych wersji groziły bardzo poważne represje z karą śmierci włącznie czego najlepszym dowodem jest cała późniejsza historia.

Trudno powiedzieć czy gdzieś obecnie i u kogo znajdują się pierwotne hebrajskie, zachowane wersje Pism Chrześcijańskich NT. Może nadszedł czas, aby je w końcu odszukać. Gdy odkryto zwoje w Qumran nikt nie sądził wcześniej, że takie zdarzenie będzie miało kiedykolwiek miejsce.
Papiasz (ok. 100 - 120 ) cytowany przez Euzebiusza z Cezarei w jego Historii Kościoła 3.39.16 twierdził, że Mateusz spisał słowa Pańskie po hebrajsku. Gdy Pantajnos ( ok. 180 ) dotarł do Indii znalazł wśród tamtejszych chrześcijan Ewangelię Mateusza w języku hebrajskim, którą zostawił tam apostoł Bartłomiej - o czym również wspomina Euzebiusz w wymienionej Historii Kościoła 5.10.3-4. Z kolei Euzebiusz powołując się na I księgę komentarzy do Ewangelii Mateusza przytacza w swej Historii VI, 25.3-6 słowa Orygenesa ( ok.185 -254 ), że pierwszą Ewangelię napisał Mateusz dla wiernych pochodzenia żydowskiego, a pisał ją w języku hebrajskim. Podobnie Epifaniusz z Salaminy ( ok. 315 - 403 ) w swoim dziele pt. Panarion 51.5.3 wspomina, że Mateusz sam napisał i wydał Ewangelię w alfabecie hebrajskim. Potwierdził to również Hieronim ( ok. 330 - 420 ) w De viris illustribus w rozdz.3 : " Mateusz zwany także Lewi, z celnika apostoł, pierwszy w Judei dla Żydów, którzy uwierzyli, napisał Ewangelię Chrystusa hebrajskimi literami i słowami. " Hieronim nadmienił m.in, że hebrajski tekst Ewangelii zachował się do jego czasów w bibliotece Pamfilosa z Cezarei (ok. 250 - 310 ), który był uczniem Orygenesa.

A jak było z pozostałymi Ewangeliami, Dziejami Apostolskimi, listami oraz Apokalipsą Jana ?
Biorąc pod uwagę fakt, że pierwsi uczniowie Jezusa byli Żydami, a ich pierwsi uczniowie byli też Żydami lub mieli żydowskie pochodzenie nic nie wskazuje na to by ich językiem, którym się posługiwali na co dzień był język grecki. Ponadto list Pawła do Rzymian 3 : 1 - 2 stwierdza wyraźnie, że im zostały powierzone wyrocznie Boże. Pierwszeństwo Izraela jako narodu sprzymierzonego z Bogiem było wyraźnie zarezerwowane - Ewangelia Mateusza 15 : 24, Ewangelia Jana 4 : 22, list do Rzymian 1 : 16; 11 : 13 - 24. Apostołowie i ich pierwsi uczniowie w pierwszym rzędzie głosili Ewangelię własnemu narodowi, a później udali się do diaspory żydowskiej.
Wszystko więc wskazuje na to, że co najmniej część t.zw. Nowego Testamentu była spisana najpierw po hebrajsku, a dopiero później była tłumaczona na język grecki i pozostałe języki. Stąd też w hebrajskiej wersji Ewangelii Jana należałoby odnaleźć rozwiązania trudności translatorskiej jaką sprawia Prolog Jana 1 : 1 w wersji greckiej. Ale pozostańmy na razie przy tym co mamy, a więc przy wersji greckiej.

Gdyby przyjąć, że poprawnym odczytaniem Prologu jest wersja ariańska t.zn. " i bogiem było słowo ", ale w rozumieniu unitariańskim, że chodzi tu o Jezusa w zamyśle Bożym rozumianego jako " bóg " - tak jak to rozumieli Hebrajczycy, a więc nie jako Absolut, to trzeba by było Wszechmocnego obarczyć winą za całe istniejące zło, co się kłóci z logiką. Ponadto byłoby to sprzeczne z miłością Bożą i Jego miłosierdziem. Taki Bóg nie mógłby być Absolutem. Opaczne rozumienie księgi Izajasza 45 : 7 oraz Amosa 3 : 6 może prowadzić do wniosku, że Najwyższy jest autorem zarówno dobra jak i zła lub też, że jest ponad dobrem i złem. Zarówno pierwsza jak i druga interpretacja jest całkowicie błędna, gdyż nie uwzględnia całego biblijnego kontekstu z którego wynika, że Bóg nienawidzi wszelkiego zła ( Psalm 97 : 10; Amosa 5 : 14 - 15; Ewangelia Mateusza 19 : 17 ). On z nienagannym postępuje nienagannie - ( Psalm 18 : 26 ), ale złem odpłaca za zło ( Księga Izajasza 45 : 24, Księga Jeremiasza 17 : 10, Apokalipsa 22 : 11 - 12, list do Rzymian 16 : 20 ) co wynika z Jego sprawiedliwości. Jednak nawet nad Jego sprawiedliwością góruje miłość i miłosierdzie wobec tych, którzy odwracają się od zła i żałują za popełnione grzechy ( Księga Ezechiela 18 : 27, 32; Psalm 86 : 15; 1 list do Koryntian 13 : 13; list Jakuba 2 : 13; 1 list Jana 4 : 7 - 8 ).

Stąd też, gdyby przyjąć, że logos jako Jezus istniejący w zamyśle Bożym był przed stworzeniem świata, trzeba by było zaprzeczyć miłości Bożej. Pozostaje więc przyjąć, że Jezus był w zamyśle Bożym przed założeniem ludzkiego i już wtedy grzesznego świata ( Księga Rodzaju 3 : 15 ) zgodnie ze znaczeniem słowa καταβολῆς w 1 liście Piotra 1 : 20.
Najwyraźniej tego właśnie byli świadomi unitarianie - t.zw. Bracia Polscy, którzy doszli do przekonania, że wszystko co powstało dzięki Słowu ( Logosowi ) w Ewangelii Jana 1 : 3 nie dotyczy stworzenia świata, lecz początku życiodajnej i pełnej światła działalności Jezusa. Wydaje się to być bardziej logiczne, przy unitariańskim rozumieniu logosu jako niespersonifikowanego w Prologu 1 : 1. Świat ( gr. kosmos ) oznaczałby wówczas rodzaj ludzki, potomstwo Adamowe istniejące dzięki Bożemu miłosierdziu ze względu na przyszłego Mesjasza, który miał je wykupić z niewoli grzechu i śmierci, a początek ( gr. arche ) można by było potraktować jako początek działalności Mesjasza ( tak jak i apostołów - Ewangelia Jana 15 : 27 Biblia Grecka ).
Ale czy można tak przyjąć nie popadając w inne sprzeczności ?

Niektórzy widzą trudności jakie wyłaniają się przy takiej interpretacji przy uwzględnieniu wersetów 9 - 12.
Unitarianie widzą w światłości jeszcze niespersonifikowany logos. Ułatwia to fakt, że w wersecie 3 mamy zaimek, który ma dwie takie same końcówki w dopełniaczu ( Genetivus ) zarówno w rodzaju męskim jak i nijakim ( δι’ αὐτοῦ ). W wersecie 10 świat powstał dzięki niemu ( gr. δι’ αὐτοῦ ). Ale w drugiej części tego samego wersetu καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω ( a świat go nie poznał ) użyto gr. auton - /rodzaj męski/  a nie auto - /rodzaj nijaki/ ), stąd wniosek, że auton odnosi się do logosu, a nie do fos - światłości, gdyż logos jest rodzaju męskiego, a o nim jest mowa we wcześniejszych wersetach. W związku z tym cały werset 10 mówi o logosie i powinien brzmieć " na świecie był i świat przez niego się stał, a świat go nie poznał. " Nie musi to jednak oznaczać, że logos był wtedy osobą.
Jednak zdaniem oponentów werset 10 w powiązaniu z wersetem 11 wskazywałby, że logos już wtedy był spersonifikowany i przyszedł do swojej własności jaką był naród sprzymierzony z Bogiem, lecz swoi go nie przyjęli. Stąd też werset 10 wskazywałby na spersonifikowane istnienie logosu jako kogoś, a nie czegoś.

Ponadto na przeszkodzie jednak w dalszym ciągu stoi tekst grecki, który w Prologu 1 : 1 odróżnia ho Theos od theos, i gdyby przyjąć, że theos to Jezus istniejący w planie Bożym przed stworzeniem wszechświata, to po pierwsze trzeba by przyjąć w tym miejscu taką samą nadinterpretację w jaką popadli trynitarze, a po drugie - zaprzeczyć miłości i miłosierdziu Bożemu. Trudno się zgodzić z tezą, że Bóg o wszystkim wiedział, a więc o całym złu jakie z czasem wyniknie, a pomimo to stworzył taki świat, nawet gdyby przyjąć, że miłość i miłosierdzie jest zawężone wyłącznie do Jego wybranych.
Wprawdzie Bóg jako Absolut przewyższa wszystko co o Nim ludzie wiedzą i nie jest człowiek w stanie swoim ograniczonym myśleniem pojąć Nieograniczoną Istotę, nie mniej kierując się logiką i zdolnością rozumienia ( 1 Jana 5 : 20 ) nie można Bogu przypisywać czegoś co jest sprzeczne samo w sobie, bo wtedy dochodzi się do paradoksów, a w rezultacie do ateizmu.

Istnieje jednak zdumiewająco proste wyjaśnienie Prologu Jana, gdy uwzględni się hebrajski sposób opisywania. Mesjasz demaskując faryzeuszy i uczonych w Piśmie powiedział m.in. " Mądrość Boża powiedziała : wyślę do nich proroków i apostołów, a z nich niektórych zabiją i prześladować będą " ( Łuk. 11 : 49 ).
Mądrość Boża to inaczej Bóg w swojej mądrości. Nie oznacza to, że mądrość się od Boga oddzieliła, stanowiąc Jego hipostazę lub eon jak to rozumieli gnostycy. Mądrość Boża to typowo hebrajskie opisanie samego Boga w Jego mądrości. Nie oznacza to też identyczności, że mądrość to Bóg.
Podobnie jest z jego Słowem. Może być ono opisane jako Słowo Boga również nie jako coś oddzielnego od Niego samego, ale jako sam Bóg działający w swoim słowie. Tak jak Mądrość Boża to inaczej Bóg w swej mądrości, tak Słowo Boga to Bóg działający w swoim słowie. I wtedy nie ma żadnej sprzeczności. Bóg SAM stworzył niebo i ziemię ( Izaj. 44 : 24; Hiob 9 : 8 ) wykorzystując do tego całą swoją wiedzę i mądrość.
Stąd księga Jeremiasza 51 : 15 powiada, że " utwierdził okrąg świata swoją mądrością, a rozumem swoim rozpostarł niebiosa " . Rozum się nie oddzielił od Boga i nie uległ shipostazowaniu. Podobnie i mądrość.
Identyczną sytuację mamy ze Słowem Jego. Psalm 33 : 6 mówi : " Słowem Jehowy uczynione zostały niebiosa ". Inaczej mówiąc Bóg w swoim słowie działał i tworzył. Tą aktywność widać w Iz. 55 : 11 gdzie sam Bóg mówi o sobie : " tak jest z ze słowem moim, które wychodzi z ust moich : nie wraca do mnie puste bezowocnie, lecz dokonuje to w czym mam upodobanie i pomyślnie spełnia to z czym je wysłałem. "
Podobna myśl wyrażona jest w Psalmie 147 : 15, 18 . Czytamy tam : " Szybko mknie Jego słowo " oraz " posyła słowo swoje " . Nie oznacza to jednak, że słowo oddzieliło się od Boga i stało się kimś. Kontekst wskazuje, że jest to plastyczny opis pozwalający uzmysłowić sobie żywość i skuteczność Bożego działania.

Podobnie jest z miłością Bożą ( Rzym.5 : 5 ). Nie jest to zrodzona przez Boga kolejna istota, lecz sam Bóg w swojej miłości. I podobnie jest też z innymi przymiotami Bożymi jak cierpliwość Boża ( 1 Piotra 3 : 20 ), łaskawość Boża ( Psalm 103 : 17 ), miłosierdzie Boże ( Neh. 9 : 19 ).

Tak więc dzięki dogłębnemu studiowaniu Słowa Bożego wszystko staje się jasne. Prawda Boża jest prosta i nie ma w niej żadnej skomplikowanej łamigłówki filozoficznej. Mówił o tym dobitnie sam Mesjasz wychwalając za to Ojca Niebiańskiego - Mt. 11 : 25 - 26.
__________________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

[David 77]

Benjamin.Szot,

Cytat:

Gdyby z kolei przyjąć, że " Słowo było boskie " - to czyż Jan nie użyłby w tym wypadku przymiotnika θεῖος ? Czy ostatnia część pierwszego wersetu nie brzmiałaby wtedy : θεῖος ἦν ὁ λόγος ? Niektórzy unitarianie w ten właśnie sposób usiłują oddać Prolog, ale powstaje pytanie dlaczego słowo theos w tekście jest w tym wypadku rzeczownikiem ?

Normalnie rzeczowniki greckie zawsze poprzedzone bywają rodzajnikiem, chyba że jego brak uzasadniają szczególne powody. (...) Kiedy przed rzeczownikiem greckim nie ma rodzajnika, nabiera on charakteru bardziej opisowego niż konkretyzującego, staje się raczej przymiotnikiem, a nie rzeczownikiem. Podobnie zresztą dzieje się w innych językach. Jeżeli powiemy: Jakub jest tym człowiekiem — to utożsamiamy Jakuba z określoną osobą, którą właśnie mamy na myśli; kiedy jednak mówimy: Jakub jest człowiekiem — wówczas po prostu zaliczamy go do kategorii ludzi, a słowo człowiek nabiera charakteru opisowego, zamiast stwierdzać jego tożsamość. Gdyby Jan napisał: ho theos en ho logos, stosując rodzajnik przed obydwoma rzeczownikami, wtedy wyraźnie postawiłby znak równości między logos [Słowem] a Bogiem.Ponieważ jednak przed tym theos rodzajnik nie występuje, wyraz ów nabiera charakteru opisowego, staje się bardziej przymiotnikiem niż rzeczownikiem. Właściwy sens, choć może trochę niezgrabnie, trzeba by oddać w następujący sposób: ‛Słowo należało do tej samej kategorii, co Bóg; do tego rzędu bytów, co Bóg’. (...) Jan nie utożsamia tutaj Słowa z Bogiem. Krótko mówiąc: nie twierdzi, jakoby Jezus był Bogiem”.- „Many Witnesses, One Lord” (Wielu świadków, jeden Pan), 1963, strony 23, 24). [/color]

"καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος" oznacza zasadniczo καὶ τις θεὸς ἦν ὁ λόγος

lub καὶ ὁ λόγος ἦν θεῖος.= καὶ θεῖος ἦν ὁ λόγος

Cytat:

( genesis ) miał jakikolwiek inny. Tymczasem według hebrajskiego sposobu myślenia czasownik קָ֭נָנִי ( qanani - od rdzenia ' qnh / qal - pf. qanah /) - użyty w Księdze Przypowieści 8 : 22 znaczy przede wszystkim " nabyć " , " kupić " , " posiadać. " Bóg więc posiadał mądrość co jest oczywiste. Gdyby stworzył mądrość pomijając już, że byłoby to trochę nielogiczne - bo mądrości nie można przecież stworzyć, - użyto by innego czasownika, a mianowicie בָּרָא ( bara ' ) które oznacza powołanie czegoś do istnienia, lub עָשָׂה ( asa' ), które znaczy tyle co - " uczynić ", " zrobić ". I chociaż czasownik " bara' " nie występuje w biblijnej Księdze Przypowieści, to z kolei czasownik " asa' " występuje w niej wiele razy. Jednak w odniesieniu do mądrości nie użyto określenia, że Bóg uczynił mądrość. Byłoby to bowiem również nielogiczne.

Benjaminie [u]staraj się pisać obiektywnie więcej samodzielnej pracy

Psal 139:13 כִּי-אַתָּה קָנִיתָ כִלְיֹתָי תְּסֻכֵּנִי בְּבֶטֶן אִמִּי׃ Ponieważ ty utworzyłeś nerki moje

słowo utworzyłeś ( קָנִיתָ) pochodzi w tym przypadku również od rdzennego קנה

1 Moj 14:19 וַיְבָרְכֵהוּ וַיֹּאמַר בָּרוּךְ אַבְרָם לְאֵל עֶלְיוֹן קֹנֵה שָׁמַיִם וָאָרֶץ׃

błogosławił Abrama, mówiąc: Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi!

קֹנֵה- Stwórcę .

"Czasownik ten ['kanani'] pojawia sie 88 razy w Biblii Hebrajskiej i ma rozne odcienie znaczeniowe: 'kupic'... 'nabyc'... 'stwarzać'... 'rodzic'... Czasownik aramejski 'kana' zachowuje sens poliwalentny czasownika hebrajskiego i tlumaczy za pomoca tego terminu teksty starotestamentalne, gdzie wystepuje hebrajskie 'kana', z wyjatkiem wlasnie Prz 8,22, gdzie Targum Przyslow uzywa czasownika 'bara' – 'stworzyc'"


Abraham Even Shoshan w swojej 'Konkordancji do BH' w kategorii wartościującej pojęcie < qana(h) > umieścił tekst z Przysłów 8:22 /< qanani >/ kojarząc z terminami < bara >, < j c r > - czyli mające ścisły związek ze 'stwarzaniem', 'tworzeniem', 'formowaniem', 'kształtowaniem'.
Patrz: strona 1021, pierwsza kolumna od prawej - pozycja wartościująca "gimel" i kolumna środkowa - pozycja 34 w kolejności.

[Benjamin.Szot]

David 77

Cytat:

Normalnie rzeczowniki greckie zawsze poprzedzone bywają rodzajnikiem, chyba że jego brak uzasadniają szczególne powody. (...) Kiedy przed rzeczownikiem greckim nie ma rodzajnika, nabiera on charakteru bardziej opisowego niż konkretyzującego, staje się raczej przymiotnikiem, a nie rzeczownikiem. Podobnie zresztą dzieje się w innych językach. Jeżeli powiemy: Jakub jest tym człowiekiem — to utożsamiamy Jakuba z określoną osobą, którą właśnie mamy na myśli; kiedy jednak mówimy: Jakub jest człowiekiem — wówczas po prostu zaliczamy go do kategorii ludzi, a słowo człowiek nabiera charakteru opisowego, zamiast stwierdzać jego tożsamość. Gdyby Jan napisał: ho theos en ho logos, stosując rodzajnik przed obydwoma rzeczownikami, wtedy wyraźnie postawiłby znak równości między logos [Słowem] a Bogiem.Ponieważ jednak przed tym theos rodzajnik nie występuje, wyraz ów nabiera charakteru opisowego, staje się bardziej przymiotnikiem niż rzeczownikiem. Właściwy sens, choć może trochę niezgrabnie, trzeba by oddać w następujący sposób: ‛Słowo należało do tej samej kategorii, co Bóg; do tego rzędu bytów, co Bóg’. (...) Jan nie utożsamia tutaj Słowa z Bogiem. Krótko mówiąc: nie twierdzi, jakoby Jezus był Bogiem”.- „Many Witnesses, One Lord” (Wielu świadków, jeden Pan), 1963, strony 23, 24). [/color]

Niektórzy jednak wysuwają zastrzeżenie, że gdyby Jan chciał powiedzieć, że logos jest boski - to użyłby określenia θεῖος. Nigdy nie powiedziałem, że Jan utożsamia Jezusa z Bogiem chociażby z tej racji, że jako Hebrajczyk jest w pełnym tego znaczeniu Słowa - monoteistą. Kompletnie chyba nie zrozumiałeś tego co piszę tym artykule. Przeczytaj uważnie jeszcze raz.
Jan jako Hebrajczyk użył tutaj typowego status constructus. To tłumaczone dosłownie na język grecki dało wyrażenie, z którym dlatego translatorzy mają tyle problemów, gdyż wielu biblistów zupełnie nie uwzględnia iż Jan był Hebrajczykiem i myślał po hebrajsku, a nie po grecku.

A propos ! Co to za zjawisko τις θεὸς ? chodzi mi o : τις ?

Cytat:

Benjaminie [u]staraj się pisać obiektywnie więcej samodzielnej pracy

Nie mam powodu pisać czegoś niesamodzielnie. To nie mój zwyczaj. Gdybyś znał język hebrajski to byś wiedział, że według hebrajskiego sposobu myślenia czasownik קָ֭נָנִי ( qanani - od rdzenia qnh / qal - pf. qanah / ) - użyty w Księdze Przypowieści 8 : 22 znaczy przede wszystkim " nabyć " , " kupić " , " posiadać. " Niektórzy jednak widzą też w tym czasowniku czynność stwarzania i powołują się zwłaszcza na Psalm 139 : 13. Takie sugestie są jednak nieścisłe, gdyż ten czasownik nie jest synonimem hebrajskiego בָּרָא ( bara ).
Stąd też Izaak Cylkow tłumaczy ten czasownik w Psalmie 139 : 13 jako " ukształtował " . Słowo קֹנֵה w 1 Moj.14 : 19 Raszi tłumaczy jako synonim עֹ֝שֵׂ֗ה od czasownika עָשָׂה ( asa' ), a więc nie jako synonim בָּרָא ( bara ). NW revised 2013 oddaje ten rzeczownik słowem " Maker " ( Twórca - Ps. 121 : 2 ). Twórca - to nie zupełnie to samo co Stwórca. Dokładniej oddaje 1 Moj. 14 : 19 Izaak Cylkow słowem " dzierżący " .
Biorąc pod uwagę, że język polski to nie język hebrajski, nie zawsze da się przetłumaczyć wszystko dosłownie z matematyczną konsekwencją. Każdy translator dobrze o tym wie. Nie ma czegoś takiego - jak doskonały przekład. Stąd też translatorzy w różny sposób oddają czasami ten sam czasownik w różnych miejscach w Biblii w zależności od kontekstu co nie przekreśla wcale jego podstawowego znaczenia.

Osobiście wątpię by Abraham Eben Szoszan nie odróżniał czasownika קָנָה od czasownika בָּרָא Bara nie jest synonimem qana' . Jeśli posiadasz jego słownik lub leksykon, to zeskanuj jeśli możesz wszystko co pisze na ten temat - z chęcią się zapoznam.

________________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

David 77

Cytat:

Normalnie rzeczowniki greckie zawsze poprzedzone bywają rodzajnikiem, chyba że jego brak uzasadniają szczególne powody. (...) Kiedy przed rzeczownikiem greckim nie ma rodzajnika, nabiera on charakteru bardziej opisowego niż konkretyzującego, staje się raczej przymiotnikiem, a nie rzeczownikiem. Podobnie zresztą dzieje się w innych językach. Jeżeli powiemy: Jakub jest tym człowiekiem — to utożsamiamy Jakuba z określoną osobą, którą właśnie mamy na myśli; kiedy jednak mówimy: Jakub jest człowiekiem — wówczas po prostu zaliczamy go do kategorii ludzi, a słowo człowiek nabiera charakteru opisowego, zamiast stwierdzać jego tożsamość. Gdyby Jan napisał: ho theos en ho logos, stosując rodzajnik przed obydwoma rzeczownikami, wtedy wyraźnie postawiłby znak równości między logos [Słowem] a Bogiem.Ponieważ jednak przed tym theos rodzajnik nie występuje, wyraz ów nabiera charakteru opisowego, staje się bardziej przymiotnikiem niż rzeczownikiem. Właściwy sens, choć może trochę niezgrabnie, trzeba by oddać w następujący sposób: ‛Słowo należało do tej samej kategorii, co Bóg; do tego rzędu bytów, co Bóg’. (...) Jan nie utożsamia tutaj Słowa z Bogiem. Krótko mówiąc: nie twierdzi, jakoby Jezus był Bogiem”.- „Many Witnesses, One Lord” (Wielu świadków, jeden Pan), 1963, strony 23, 24). [/color]

Niektórzy jednak wysuwają zastrzeżenie, że gdyby Jan chciał powiedzieć, że logos jest boski - to użyłby określenia θεῖος. Nigdy nie powiedziałem, że Jan utożsamia Jezusa z Bogiem chociażby z tej racji, że jako Hebrajczyk jest w pełnym tego znaczeniu Słowa - monoteistą. Kompletnie chyba nie zrozumiałeś tego co piszę tym artykule. Przeczytaj uważnie jeszcze raz.
Jan jako Hebrajczyk użył tutaj typowego status constructus. To tłumaczone dosłownie na język grecki dało wyrażenie, z którym dlatego translatorzy mają tyle problemów, gdyż wielu biblistów zupełnie nie uwzględnia iż Jan był Hebrajczykiem i myślał po hebrajsku, a nie po grecku.

A propos ! Co to za zjawisko τις θεὸς ? chodzi mi o : τις ?

Cytat:

Benjaminie [u]staraj się pisać obiektywnie więcej samodzielnej pracy

Nie mam powodu pisać czegoś niesamodzielnie. To nie mój zwyczaj. Gdybyś znał język hebrajski to byś wiedział, że według hebrajskiego sposobu myślenia czasownik קָ֭נָנִי ( qanani - od rdzenia qnh / qal - pf. qanah / ) - użyty w Księdze Przypowieści 8 : 22 znaczy przede wszystkim " nabyć " , " kupić " , " posiadać. " Niektórzy jednak widzą też w tym czasowniku czynność stwarzania i powołują się zwłaszcza na Psalm 139 : 13. Takie sugestie są jednak nieścisłe, gdyż ten czasownik nie jest synonimem hebrajskiego בָּרָא ( bara ).
Stąd też Izaak Cylkow tłumaczy ten czasownik w Psalmie 139 : 13 jako " ukształtował " . Słowo קֹנֵה w 1 Moj.14 : 19 Raszi tłumaczy jako synonim עֹ֝שֵׂ֗ה od czasownika עָשָׂה ( asa' ), a więc nie jako synonim בָּרָא ( bara ). NW revised 2013 oddaje ten rzeczownik słowem " Maker " ( Twórca - Ps. 121 : 2 ). Twórca - to nie zupełnie to samo co Stwórca. Dokładniej oddaje 1 Moj. 14 : 19 Izaak Cylkow słowem " dzierżący " .
Biorąc pod uwagę, że język polski to nie język hebrajski, nie zawsze da się przetłumaczyć wszystko dosłownie z matematyczną konsekwencją. Każdy translator dobrze o tym wie. Nie ma czegoś takiego - jak doskonały przekład. Stąd też translatorzy w różny sposób oddają czasami ten sam czasownik w różnych miejscach w Biblii w zależności od kontekstu co nie przekreśla wcale jego podstawowego znaczenia.

Osobiście wątpię by Abraham Eben Szoszan nie odróżniał czasownika קָנָה od czasownika בָּרָא Bara nie jest synonimem qana' . Jeśli posiadasz jego słownik lub leksykon, to zeskanuj jeśli możesz wszystko co pisze na ten temat - z chęcią się zapoznam.

________________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

[David 77]

Benjamin.Szot,

Cytat:

Nigdy nie powiedziałem, że Jan utożsamia Jezusa z Bogiem chociażby z tej racji, że jako Hebrajczyk jest w pełnym tego znaczeniu Słowa - monoteistą. Kompletnie chyba nie zrozumiałeś tego co piszę tym artykule.

Czy ja ci coś takiego sugerowałem ? coś ci się pomieszało

Twoje słowa : Benjamin.Szot,

Cytat:

Cytat:

dyby z kolei przyjąć, że " Słowo było boskie " - to czyż Jan nie użyłby w tym wypadku przymiotnika θεῖος ? Czy ostatnia część pierwszego wersetu nie brzmiałaby wtedy : θεῖος ἦν ὁ λόγος ? Niektórzy unitarianie w ten właśnie sposób usiłują oddać Prolog, ale powstaje pytanie dlaczego słowo theos w tekście jest w tym wypadku rzeczownikiem ?

I na to pytanie ci odpowiedziałem . Więc czytaj na drugi raz dokładnie to co ktoś pisze .

Cytat:

Osobiście wątpię by Abraham Eben Szoszan nie odróżniał czasownika קָנָה od czasownika בָּרָא Bara nie jest synonimem qana' . Jeśli posiadasz jego słownik lub leksykon, to zeskanuj jeśli możesz wszystko co pisze na ten temat - z chęcią się zapoznam.

Abraham Even Shoshan w swojej 'Konkordancji do BH' w kategorii wartościującej pojęcie < qana(h) > umieścił tekst z Przysłów 8:22 /< qanani >/ kojarząc z terminami < bara >, < j c r > - czyli mające ścisły związek ze 'stwarzaniem', 'tworzeniem', 'formowaniem', 'kształtowaniem'.
Patrz: strona 1021, pierwsza kolumna od prawej - pozycja wartościująca "gimel" i kolumna środkowa - pozycja 34 w kolejności.
Edycja 1990.

I jeszcze coś ciekawego dorzucam : nawet w targumach aramejskich występuje QANA w Rodz.1:1. Zatem wniosek jaki z tego wypływa jest tylko jeden

Słowo Bara jest synonimem słowa QANA

Spójrz prawdzie w oczy , gdyby Logos tratować jako (myśl , plan) to jak by nie było zawsze myśl będzie ściśle tożsama z jej posiadaczem . Tym czasem zarówno tekst hebrajski jak i grecki nie pozostawia nam ciebie wątpliwości ,, Logos jest odrębnym od Boga u którego był .

Po drugie zarówno myśl jak i jakiś plan zawsze będzie znajdował się wewnątrz czegoś a nie poza czymś . Gdyby Logos był tylko myślą lub planem to Jan oddał by ten fakt słowami :

Jan 1:1 Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν ἐν τῷ θεῷ , καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος.

καὶ ὁ λόγος ἦν ἐν τῷ θεῷ a słowo był w Bogu . . Fakt że Jan nie zapisał tego w taki sposób obala tłumaczenie że Słowo było zwykłą myślą , planem

Cytat:

A propos ! Co to za zjawisko τις θεὸς ? chodzi mi o : τις ?

Słownik Grecko- Polski Nowego Testamentu Str 605

τις zaimek nieokreślony : ktoś , pewien , jakiś . Sens Logos był jakimś Bogiem a nie tym określonym którym jest Bóg JHWH .

Samo tytuł Bóg w Piśmie świętym nie jest zarezerwowany jedynie dla Boga JHWH to musisz również wziąć to pod uwagę , twierdzenie że Jan nie nazwał Logosa Theosem jest bardzo płytkie , Żydzi dobrze znali znaczenie terminu Elohim -Theos i owego określenia nie stosowali jedynie do Boga JHWH .Jan który był Żydem przytoczył słowa Psalmu ,, Ja rzekłem Bogami jesteście i synami Boga najwyższego '' Zatem wybacz ale to co napisałeś :

Cytat:

Jan utożsamia Jezusa z Bogiem chociażby z tej racji, że jako Hebrajczyk jest w pełnym tego znaczeniu Słowa - monoteistą

mija się kompletnie z prawdą .

[Benjamin.Szot]

David77

Cytat:

Słowo Bara jest synonimem słowa QANA

to jedynie twój błędny wniosek. Żaden Żyd nie powie czegoś takiego. Abraham Eben Szoszan nie mógł czegoś takiego powiedzieć. Najlepszym na to dowodem jest brak takiego określenia w jego komentarzu. Nie masz żadnego dowodu, że jest inaczej - w przeciwnym razie byś to przedstawił

Cytat:

Spójrz prawdzie w oczy , gdyby Logos tratować jako (myśl , plan) to jak by nie było zawsze myśl będzie ściśle tożsama z jej posiadaczem .

Czytaj uważnie to co piszę ! Nigdzie nie napisałem, że myśl jest tożsama z posiadaczem. Nieprawdą jest też to co piszesz, że jeśli logos traktować jako myśl, to będzie tożsama z posiadaczem. - Poczytaj wersety w Pismach Hebrajskich !

Cytat:

τις zaimek nieokreślony : ktoś , pewien , jakiś . Sens Logos był jakimś Bogiem a nie tym określonym którym jest Bóg JHWH

ja się nie o to pytam, tylko GDZIE jest w Biblii greckiej napisane : καὶ τις θεὸς ἦν ὁ λόγος

Cytat:

Samo tytuł Bóg w Piśmie świętym nie jest zarezerwowany jedynie dla Boga JHWH to musisz również wziąć to pod uwagę , twierdzenie że Jan nie nazwał Logosa Theosem jest bardzo płytkie , Żydzi dobrze znali znaczenie terminu Elohim -Theos i owego określenia nie stosowali jedynie do Boga JHWH .Jan który był Żydem przytoczył słowa Psalmu ,, Ja rzekłem Bogami jesteście i synami Boga najwyższego '' Zatem wybacz ale to co napisałeś : Cytat: Jan utożsamia Jezusa z Bogiem chociażby z tej racji, że jako Hebrajczyk jest w pełnym tego znaczeniu Słowa - monoteistą mija się kompletnie z prawdą .

Jan nigdy nie był politeistą, trynitarystą ani binitarystą. Był Żydem, myślał jak Żyd i pisał jak Żyd - a nie Grek. Coś się tobie poważnie pomyliło. NIE PRZEKRĘCAJ MOICH WYPOWIEDZI POPRZEZ ICH OKROJENIE !!!.

______________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

David77

Cytat:

Słowo Bara jest synonimem słowa QANA

to jedynie twój błędny wniosek. Żaden Żyd nie powie czegoś takiego. Abraham Eben Szoszan nie mógł czegoś takiego powiedzieć. Najlepszym na to dowodem jest brak takiego określenia w jego komentarzu. Nie masz żadnego dowodu, że jest inaczej - w przeciwnym razie byś to przedstawił

Cytat:

Spójrz prawdzie w oczy , gdyby Logos tratować jako (myśl , plan) to jak by nie było zawsze myśl będzie ściśle tożsama z jej posiadaczem .

Czytaj uważnie to co piszę ! Nigdzie nie napisałem, że myśl jest tożsama z posiadaczem. Nieprawdą jest też to co piszesz, że jeśli logos traktować jako myśl, to będzie tożsama z posiadaczem. - Poczytaj wersety w Pismach Hebrajskich !

Cytat:

τις zaimek nieokreślony : ktoś , pewien , jakiś . Sens Logos był jakimś Bogiem a nie tym określonym którym jest Bóg JHWH

ja się nie o to pytam, tylko GDZIE jest w Biblii greckiej napisane : καὶ τις θεὸς ἦν ὁ λόγος

Cytat:

Samo tytuł Bóg w Piśmie świętym nie jest zarezerwowany jedynie dla Boga JHWH to musisz również wziąć to pod uwagę , twierdzenie że Jan nie nazwał Logosa Theosem jest bardzo płytkie , Żydzi dobrze znali znaczenie terminu Elohim -Theos i owego określenia nie stosowali jedynie do Boga JHWH .Jan który był Żydem przytoczył słowa Psalmu ,, Ja rzekłem Bogami jesteście i synami Boga najwyższego '' Zatem wybacz ale to co napisałeś : Cytat: Jan utożsamia Jezusa z Bogiem chociażby z tej racji, że jako Hebrajczyk jest w pełnym tego znaczeniu Słowa - monoteistą mija się kompletnie z prawdą .

Jan nigdy nie był politeistą, trynitarystą ani binitarystą. Był Żydem, myślał jak Żyd i pisał jak Żyd - a nie Grek. Coś się tobie poważnie pomyliło. NIE PRZEKRĘCAJ MOICH WYPOWIEDZI POPRZEZ ICH OKROJENIE !!!.

______________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

[David 77]

Benjamin.Szot,

Cytat:

to jedynie twój błędny wniosek. Żaden Żyd nie powie czegoś takiego. Abraham Eben Szoszan nie mógł czegoś takiego powiedzieć. Najlepszym na to dowodem jest brak takiego określenia w jego komentarzu. Nie masz żadnego dowodu, że jest inaczej - w przeciwnym razie byś to przedstawił

Podałem ci konkretne namiary do sprawdzenia więc do dzieła ..

Cytat:

Czytaj uważnie to co piszę ! Nigdzie nie napisałem, że myśl jest tożsama z posiadaczem. Nieprawdą jest też to co piszesz, że jeśli logos traktować jako myśl, to będzie tożsama z posiadaczem. - Poczytaj wersety w Pismach Hebrajskich !

Uważasz że myśl sama sobie powstaje i dział bez woli jej posiadacza ???

Zaprzeczasz temu że Logos to plan Boży który się ucieleśnił

W wersji hebrajskiej też mamy położona akcent na to ze Słowo nie był tożsamy z Bogiem u którego był więc cała ta koncepcja o słowie jako Planie bierze w łeb i pęka jak bańka mydlana .

Cytat:

ja się nie o to pytam, tylko GDZIE jest w Biblii greckiej napisane : καὶ τις θεὸς ἦν ὁ λόγος

Są różnie sposoby w j greckim aby wyrazić fakt że rzeczownik Theos odniesiony do Logosa był jakimś bliżej nie znanym , tym konkretnym Bogiem i jednym z tych sposobów jest zapis który ci podałem w jakim sense Jezus był Bogiem Nic nie napisałem że tak jest w tekście greckim ---- znowu coś pomieszałeś .. .

J. grecki ma bardzo bogatą gramatyk . Twoje złożenie że powinien w tekście być przymiotnik a nie rzeczownik wynika z braku kompletnej wiedzy odnośnie greki Koine.. A może Ty uważasz że Jan nie mógł Logosa określić bliżej nie sprecyzowanym Bogiem ale inni pisarze Biblii mogli nazywać ludźmi Tytułem jaki posiadła JHWH ?

Sędziowie Izraelscy byli nazywani Elohim , Mojżesz został również tak nazwany , czy ten fakt w jakiś sposób zaprzecza Monoteizmowi ???

Cytat:

Jan nigdy nie był politeistą, trynitarystą ani binitarystą. Był Żydem, myślał jak Żyd i pisał jak Żyd - a nie Grek. Coś się tobie poważnie pomyliło. NIE PRZEKRĘCAJ MOICH WYPOWIEDZI POPRZEZ ICH OKROJENIE !!!.

W którym miejscu okroiłem twoją wypowiedź ? Palnąłeś byka jak Jasio i nie potrafisz się do tego przyznać
No to masz poważny problem bo ten sam Jan przytoczył słowa Jezusa który powalał się na Psl 82 gdzie sędziowie Izraelscy byli nazwani Elohim - . Jeżeli ktoś uważa że tytuł Elohim był zastrzeżony jedynie dla Boga JHWH to taki ktoś najpierw powinien przeczyć Pismo św ze zrozumieniem a później zadawać pytania .

[Benjamin.Szot]

David77

Cytat:

Podałem ci konkretne namiary do sprawdzenia więc do dzieła ..

A ja ci napisałem, że żaden Żyd nie powie iż BARA jest synonimem QANA i że Abraham Eben Szoszan nie mógł czegoś takiego powiedzieć. Najlepszym na to dowodem jest brak takiego określenia w jego komentarzu. A jeśli uważasz, że użył takiego określenie w swoim słowniku lub konkordancji - to przedstaw dowód w postaci zeskanowanej strony.
To nie ja powinienem w tym wypadku coś udowodnić, lecz ty.

Cytat:

Uważasz że myśl sama sobie powstaje i dział bez woli jej posiadacza ???

Powtórzę: nigdzie nie napisałem, że myśl jest tożsama z posiadaczem ! a to, że myśl sama sobie nie powstaje i nie działa bez Tego, kto jest jej Autorem, to oczywiste. Sprawa wygląda podobnie jak ze świętym duchem Bożym. Niestety święty duch Boży nie jest ani Bogiem, ani bogiem.

Cytat:

Zaprzeczasz temu że Logos to plan Boży który się ucieleśnił

A Gdzie ja zaprzeczyłem ???

Cytat:

W wersji hebrajskiej też mamy położona akcent na to ze Słowo nie był tożsamy z Bogiem u którego był więc cała ta koncepcja o słowie jako Planie bierze w łeb i pęka jak bańka mydlana

Jak bańka mydlana to pęka twoja koncepcja, według której Logos w Prologu Jana 1 : 1 - 3 to Jezus. Nigdzie tam nie napisano, że to Jezus. A gdybyś znał hebrajski ( którego niestety nie znasz ) - to byś wiedział, że dabar nigdy dla Hebrajczyków nie oznaczał osoby, lecz jedynie informację.

Cytat:

Są różnie sposoby w j greckim aby wyrazić fakt że rzeczownik Theos odniesiony do Logosa był jakimś bliżej nie znanym , tym konkretnym Bogiem i jednym z tych sposobów jest zapis który ci podałem w jakim sense Jezus był Bogiem Nic nie napisałem że tak jest w tekście greckim ---- znowu coś pomieszałeś .. .

Nic mi się nie pomieszało ! taki pogląd jaki sugerujesz to typowy gnostycyzm aleksandryjski. Wystarczy poczytać Filona i gnostyków, aby mieć wyrobione zdanie na ten temat. Ci, którzy cały Prolog Jana sprowadzają do kwestii rodzajników, niestety przecedzają komara, a połykają wielbłąda. Wiele istotnych spraw im przez to umyka.
Słusznie zauważył specjalista od greki prof. Jason David BeDuhn ( którego lubią niektórzy cytować ) w swojej książce pt. Truth in Translation, str. 126, że aby być konsekwentnym w sprawie rodzajników, to trzeba by również Łukasza 20 : 38 przetłumaczyć : " On nie jest bogiem martwych tylko żywych …" ponieważ theos przed czasownikiem estin występuje bez rodzajnika. Jest tu dokładnie taka sama konstrukcja jak w Prologu Jana 1 : 1. Podoba Ci się ?

Cytat:

J. grecki ma bardzo bogatą gramatyk . Twoje złożenie że powinien w tekście być przymiotnik a nie rzeczownik wynika z braku kompletnej wiedzy odnośnie greki Koine.. A może Ty uważasz że Jan nie mógł Logosa określić bliżej nie sprecyzowanym Bogiem ale inni pisarze Biblii mogli nazywać ludźmi Tytułem jaki posiadła JHWH ?

Jeszcze bardziej bogatszy od greki jest język hebrajski - co widać gdy się porównuje grecki tekst Septuaginty z tekstem Hebrajskim. Jan był Żydem, a nie Grekiem i nie miał podstaw określać dawar ( gr. logos ) tak jak go określają dzisiaj zwolennicy trynitaryzmu lub arianizmu i jego odmian.
A tytuły jakie posiada JEHOWAH - to zupełnie inna sprawa.

Cytat:

Sędziowie Izraelscy byli nazywani Elohim , Mojżesz został również tak nazwany , czy ten fakt w jakiś sposób zaprzecza Monoteizmowi ???

Ten fakt nie zaprzecza monoteizmowi, gdyż Najwyższy ma jeszcze Imię - JEHOWAH - którego nie ma nikt inny w Biblii. Ale to jest zupełnie inne zagadnienie.

Cytat:

W którym miejscu okroiłem twoją wypowiedź ? Palnąłeś byka jak Jasio i nie potrafisz się do tego przyznać

Kto tutaj palną byka i nie potrafi się przyznać do błędu to widać jak się czyta twój cytat który zamieszczam poniżej :

Cytat:

Zatem wybacz ale to co napisałeś : Cytat: Jan utożsamia Jezusa z Bogiem chociażby z tej racji, że jako Hebrajczyk jest w pełnym tego znaczeniu Słowa - monoteistą mija się kompletnie z prawdą .

Tymczasem ja napisałem :

Cytat:

Nigdy nie powiedziałem, że Jan utożsamia Jezusa z Bogiem chociażby z tej racji, że jako Hebrajczyk jest w pełnym tego znaczeniu Słowa - monoteistą

Widzisz różnicę czy nie ? Więc nie rób z nikogo wariata. Okroiłeś moją wypowiedź, a potem próbujesz ją ośmieszać. To już nie pierwszy raz, że zniekształcasz moje wypowiedzi i potem atakujesz w gruncie rzeczy własne komentarze.

Cytat:

No to masz poważny problem bo ten sam Jan przytoczył słowa Jezusa który powalał się na Psl 82 gdzie sędziowie Izraelscy byli nazwani Elohim - . Jeżeli ktoś uważa że tytuł Elohim był zastrzeżony jedynie dla Boga JHWH to taki ktoś najpierw powinien przeczyć Pismo św ze zrozumieniem a później zadawać pytania .

Poważny problem, to niestety ty masz. Kwestię wyjaśniłem wyżej, więc nie będę się powtarzał. Jan nie był Grekiem, lecz Żydem. Myślał, pisał i mówił jak Żyd, a nie jak Grek.

_________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

David77

Cytat:

Podałem ci konkretne namiary do sprawdzenia więc do dzieła ..

A ja ci napisałem, że żaden Żyd nie powie iż BARA jest synonimem QANA i że Abraham Eben Szoszan nie mógł czegoś takiego powiedzieć. Najlepszym na to dowodem jest brak takiego określenia w jego komentarzu. A jeśli uważasz, że użył takiego określenie w swoim słowniku lub konkordancji - to przedstaw dowód w postaci zeskanowanej strony.
To nie ja powinienem w tym wypadku coś udowodnić, lecz ty.

Cytat:

Uważasz że myśl sama sobie powstaje i dział bez woli jej posiadacza ???

Powtórzę: nigdzie nie napisałem, że myśl jest tożsama z posiadaczem ! a to, że myśl sama sobie nie powstaje i nie działa bez Tego, kto jest jej Autorem, to oczywiste. Sprawa wygląda podobnie jak ze świętym duchem Bożym. Niestety święty duch Boży nie jest ani Bogiem, ani bogiem.

Cytat:

Zaprzeczasz temu że Logos to plan Boży który się ucieleśnił

A Gdzie ja zaprzeczyłem ???

Cytat:

W wersji hebrajskiej też mamy położona akcent na to ze Słowo nie był tożsamy z Bogiem u którego był więc cała ta koncepcja o słowie jako Planie bierze w łeb i pęka jak bańka mydlana

Jak bańka mydlana to pęka twoja koncepcja, według której Logos w Prologu Jana 1 : 1 - 3 to Jezus. Nigdzie tam nie napisano, że to Jezus. A gdybyś znał hebrajski ( którego niestety nie znasz ) - to byś wiedział, że dabar nigdy dla Hebrajczyków nie oznaczał osoby, lecz jedynie informację.

Cytat:

Są różnie sposoby w j greckim aby wyrazić fakt że rzeczownik Theos odniesiony do Logosa był jakimś bliżej nie znanym , tym konkretnym Bogiem i jednym z tych sposobów jest zapis który ci podałem w jakim sense Jezus był Bogiem Nic nie napisałem że tak jest w tekście greckim ---- znowu coś pomieszałeś .. .

Nic mi się nie pomieszało ! taki pogląd jaki sugerujesz to typowy gnostycyzm aleksandryjski. Wystarczy poczytać Filona i gnostyków, aby mieć wyrobione zdanie na ten temat. Ci, którzy cały Prolog Jana sprowadzają do kwestii rodzajników, niestety przecedzają komara, a połykają wielbłąda. Wiele istotnych spraw im przez to umyka.
Słusznie zauważył specjalista od greki prof. Jason David BeDuhn ( którego lubią niektórzy cytować ) w swojej książce pt. Truth in Translation, str. 126, że aby być konsekwentnym w sprawie rodzajników, to trzeba by również Łukasza 20 : 38 przetłumaczyć : " On nie jest bogiem martwych tylko żywych …" ponieważ theos przed czasownikiem estin występuje bez rodzajnika. Jest tu dokładnie taka sama konstrukcja jak w Prologu Jana 1 : 1. Podoba Ci się ?

Cytat:

J. grecki ma bardzo bogatą gramatyk . Twoje złożenie że powinien w tekście być przymiotnik a nie rzeczownik wynika z braku kompletnej wiedzy odnośnie greki Koine.. A może Ty uważasz że Jan nie mógł Logosa określić bliżej nie sprecyzowanym Bogiem ale inni pisarze Biblii mogli nazywać ludźmi Tytułem jaki posiadła JHWH ?

Jeszcze bardziej bogatszy od greki jest język hebrajski - co widać gdy się porównuje grecki tekst Septuaginty z tekstem Hebrajskim. Jan był Żydem, a nie Grekiem i nie miał podstaw określać dawar ( gr. logos ) tak jak go określają dzisiaj zwolennicy trynitaryzmu lub arianizmu i jego odmian.
A tytuły jakie posiada JEHOWAH - to zupełnie inna sprawa.

Cytat:

Sędziowie Izraelscy byli nazywani Elohim , Mojżesz został również tak nazwany , czy ten fakt w jakiś sposób zaprzecza Monoteizmowi ???

Ten fakt nie zaprzecza monoteizmowi, gdyż Najwyższy ma jeszcze Imię - JEHOWAH - którego nie ma nikt inny w Biblii. Ale to jest zupełnie inne zagadnienie.

Cytat:

W którym miejscu okroiłem twoją wypowiedź ? Palnąłeś byka jak Jasio i nie potrafisz się do tego przyznać

Kto tutaj palną byka i nie potrafi się przyznać do błędu to widać jak się czyta twój cytat który zamieszczam poniżej :

Cytat:

Zatem wybacz ale to co napisałeś : Cytat: Jan utożsamia Jezusa z Bogiem chociażby z tej racji, że jako Hebrajczyk jest w pełnym tego znaczeniu Słowa - monoteistą mija się kompletnie z prawdą .

Tymczasem ja napisałem :

Cytat:

Nigdy nie powiedziałem, że Jan utożsamia Jezusa z Bogiem chociażby z tej racji, że jako Hebrajczyk jest w pełnym tego znaczeniu Słowa - monoteistą

Widzisz różnicę czy nie ? Więc nie rób z nikogo wariata. Okroiłeś moją wypowiedź, a potem próbujesz ją ośmieszać. To już nie pierwszy raz, że zniekształcasz moje wypowiedzi i potem atakujesz w gruncie rzeczy własne komentarze.

Cytat:

No to masz poważny problem bo ten sam Jan przytoczył słowa Jezusa który powalał się na Psl 82 gdzie sędziowie Izraelscy byli nazwani Elohim - . Jeżeli ktoś uważa że tytuł Elohim był zastrzeżony jedynie dla Boga JHWH to taki ktoś najpierw powinien przeczyć Pismo św ze zrozumieniem a później zadawać pytania .

Poważny problem, to niestety ty masz. Kwestię wyjaśniłem wyżej, więc nie będę się powtarzał. Jan nie był Grekiem, lecz Żydem. Myślał, pisał i mówił jak Żyd, a nie jak Grek.

_________________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

[oluss]

Trafiła kosa na kamień

Niech ktoś udowodni że "Słowo" to był preegzystujący byt (jakiś tam),Jezus.

1Piotr 1:20 bt "On był wprawdzie przewidziany przed stworzeniem świata, dopiero jednak w ostatnich czasach się objawił ze względu na was



http://www.unitarianie.pl...y-w-planie-boym

https://trynitaryzm.wordpress.com/category/przeznaczenie/chwala-chrystusa/

http://naukijezusa.wordpr...us-jest-bogiem/

Trafiła kosa na kamień

Niech ktoś udowodni że "Słowo" to był preegzystujący byt (jakiś tam),Jezus.

1Piotr 1:20 bt "On był wprawdzie przewidziany przed stworzeniem świata, dopiero jednak w ostatnich czasach się objawił ze względu na was



http://www.unitarianie.pl...y-w-planie-boym

https://trynitaryzm.wordpress.com/category/przeznaczenie/chwala-chrystusa/

http://naukijezusa.wordpr...us-jest-bogiem/

[Krystian]

[zion599]

olus a jeśli budzisz sie powiedzmy ze snu, to ten sen nie jako przez mgłę pamietasz ale żyjesz na jawie?
Nie wiem czy Ty ale ja tak mam czasem ze jak wsane to potem koncentruje zmysły w obawie sie ze sie obudze gdzieś dalej

Jeus był u Ojca - obojętnie w jakiej formie.
i to nie oznacza ze musiał na ziemi cheatować
W sumie zauważylem ze szatan wiele razy kusił Jezusa , szczegolnie pod koniec - samą śmiercią z rąk ludzkich, tak jakby m iało coś wystrzelić i złamac plan Boży.
To mi daje do myślenia

I to nie tak ze on to miał i zamykal oszukując tylko jakby ---nie chciał wystrzelić posiłkować się aniołami . Czy dokonać zagłady, czy cudu by ratować siebie. Wiedział podskornie ze może to w każdej chwili zrobić, tak jak uzdrawiał chorych etc etc , ale planem Bożym było jego zmartwychwstanie nie ucieczka z krzyza.
Celem Bożym było pokazanie swiatu ze da sie uzyskać życie przez nowy tunel



Aha wszak tu przekaz nie był idealny , bo mowa ludzka to mowa ludzka.ale jednak wiele da sie schwycic

olus a jeśli budzisz sie powiedzmy ze snu, to ten sen nie jako przez mgłę pamietasz ale żyjesz na jawie?
Nie wiem czy Ty ale ja tak mam czasem ze jak wsane to potem koncentruje zmysły w obawie sie ze sie obudze gdzieś dalej

Jeus był u Ojca - obojętnie w jakiej formie.
i to nie oznacza ze musiał na ziemi cheatować
W sumie zauważylem ze szatan wiele razy kusił Jezusa , szczegolnie pod koniec - samą śmiercią z rąk ludzkich, tak jakby m iało coś wystrzelić i złamac plan Boży.
To mi daje do myślenia

I to nie tak ze on to miał i zamykal oszukując tylko jakby ---nie chciał wystrzelić posiłkować się aniołami . Czy dokonać zagłady, czy cudu by ratować siebie. Wiedział podskornie ze może to w każdej chwili zrobić, tak jak uzdrawiał chorych etc etc , ale planem Bożym było jego zmartwychwstanie nie ucieczka z krzyza.
Celem Bożym było pokazanie swiatu ze da sie uzyskać życie przez nowy tunel



Aha wszak tu przekaz nie był idealny , bo mowa ludzka to mowa ludzka.ale jednak wiele da sie schwycic

[oluss]

[oluss]

[zion599]

[oluss]

Cytat:

Ale co ma do rzeczy wielkość osób Boskich , jak Jasiu jest wiekszy od Heńka to znaczy ze w pokoju jest tylko Jasiu ?:P

I nic w tej Trójcy nie jest wcześniejsze lub późniejsze, nic większe lub mniejsze, lecz trzy Osoby w całości są sobie współwieczne i zupełnie równe”.



http://www.apostol.pl/jan...%82istotny-ojcu
http://archiwumchn.kz.pl/...jcuisynowi.html

Sprawdź czego naucza twój kościół

Cytat:

ja Ci moge powiedzieć jak sie na to zapatruje KK: Cytat: 1. Jest jeden Bóg. 2. Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze. 3. Są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty. 4. Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia. 5. Dusza ludzka jest nieśmiertelna. 6. Łaska Boża jest do zbawienia koniecznie potrzebna. A wiec jak ma być cyfra - to jeden . No wierze tak samo.

Trzy osoby Boskie to trzech Bogów.Nie jeden.

Punkt trzeci zaprzecza pierwszemu
To już nie monoteizm
Trzy to trzy i tyle.Żadna filozofia tego nie zmieni.
Jezus miał Boga.I zawsze będzie miał.

Cytat:

Kolosan 1-15 : On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego stworzenia, 16 bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. 17 On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. 18 I On jest Głową Ciała - Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. 19 Zechciał bowiem [Bóg], aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, 20 i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego - i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

Niom dopiero co wyżej na to odpowiedziałem krystianowi

„Ja zaś uczynię go pierworodnym, najwyższym wśród królów ziemi” (Ps.89;28)

) A Ja go ustanowię pierworodnym, największym wśród królów ziemi.


Pierworodny ale w jakim sensie?
stworzenie ale jakie ?

[i] W w.18 jest mowa o Jezusie jako o pierworodnym z umarłych, czyli mowa tu o Nowy Stworzeniu, nie stworzeniu materialnym.



Paweł wyraźnie mówi, że Jezus Chrystus jest faktycznie pierworodnym Nowego Stworzenia.

Tak więc mowa tu o Nowym Stworzeniu i wszystko (wszystkie rzeczy) w Nowym Stworzeniu zostały dosłownie stworzone przez niego i dla niego. Bez Chrystusa nie byłoby Nowego Stworzenia.

Poczytaj trochę przynajmniej to co jest w temacie

http://wersety.blog.pl/wy...cja-kol-115-18/

Cytat:

Ale co ma do rzeczy wielkość osób Boskich , jak Jasiu jest wiekszy od Heńka to znaczy ze w pokoju jest tylko Jasiu ?:P

I nic w tej Trójcy nie jest wcześniejsze lub późniejsze, nic większe lub mniejsze, lecz trzy Osoby w całości są sobie współwieczne i zupełnie równe”.



http://www.apostol.pl/jan...%82istotny-ojcu
http://archiwumchn.kz.pl/...jcuisynowi.html

Sprawdź czego naucza twój kościół

Cytat:

ja Ci moge powiedzieć jak sie na to zapatruje KK: Cytat: 1. Jest jeden Bóg. 2. Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze. 3. Są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty. 4. Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia. 5. Dusza ludzka jest nieśmiertelna. 6. Łaska Boża jest do zbawienia koniecznie potrzebna. A wiec jak ma być cyfra - to jeden . No wierze tak samo.

Trzy osoby Boskie to trzech Bogów.Nie jeden.

Punkt trzeci zaprzecza pierwszemu
To już nie monoteizm
Trzy to trzy i tyle.Żadna filozofia tego nie zmieni.
Jezus miał Boga.I zawsze będzie miał.

Cytat:

Kolosan 1-15 : On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego stworzenia, 16 bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. 17 On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. 18 I On jest Głową Ciała - Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. 19 Zechciał bowiem [Bóg], aby w Nim zamieszkała cała Pełnia, 20 i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego - i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

Niom dopiero co wyżej na to odpowiedziałem krystianowi

„Ja zaś uczynię go pierworodnym, najwyższym wśród królów ziemi” (Ps.89;28)

) A Ja go ustanowię pierworodnym, największym wśród królów ziemi.


Pierworodny ale w jakim sensie?
stworzenie ale jakie ?

[i] W w.18 jest mowa o Jezusie jako o pierworodnym z umarłych, czyli mowa tu o Nowy Stworzeniu, nie stworzeniu materialnym.



Paweł wyraźnie mówi, że Jezus Chrystus jest faktycznie pierworodnym Nowego Stworzenia.

Tak więc mowa tu o Nowym Stworzeniu i wszystko (wszystkie rzeczy) w Nowym Stworzeniu zostały dosłownie stworzone przez niego i dla niego. Bez Chrystusa nie byłoby Nowego Stworzenia.

Poczytaj trochę przynajmniej to co jest w temacie

http://wersety.blog.pl/wy...cja-kol-115-18/

[David 77]

Benjamin.Szot,

Cytat:

Jak bańka mydlana to pęka twoja koncepcja, według której Logos w Prologu Jana 1 : 1 - 3 to Jezus. Nigdzie tam nie napisano, że to Jezus. A gdybyś znał hebrajski ( którego niestety nie znasz ) - to byś wiedział, że dabar nigdy dla Hebrajczyków nie oznaczał osoby, lecz jedynie informację.

dabar cóż to takiego ten dabar ? Dawar znam ale dabar ?

Czy nigdy nie słyszałeś o tym że kiedy spółgłoska ב nie posiada degeszu to odczytuje się ją jako miękkie ,,w "" ? Zatem należy czytaj jako Dawar nie zaś Dabar - http://www.bible.is/HBRHMT/John/1/D


Dla mnie wystarczy że ten sam Jan w księdze Objawienie Logos - odnosi do syna Bożego , a nie do Palau Bożego .

Cytat:

Translation, str. 126, że aby być konsekwentnym w sprawie rodzajników, to trzeba by również Łukasza 20 : 38 przetłumaczyć : " On nie jest bogiem martwych tylko żywych …" ponieważ theos przed czasownikiem estin występuje bez rodzajnika. Jest tu dokładnie taka sama konstrukcja jak w Prologu Jana 1 : 1. Podoba Ci się ?

Podstawowy błąd u ciebie , musisz wiedzieć o tym że orzecznik rzeczownikowy który występuje w mianowniku w grece Koine z reguły nie posiada rodzajnika , czy taki orzecznik określony zawsze będzie decydował o tym kontekst

Jedna z reguł mówi : Jeżeli Theos odnoszący się do Boga Ojca był wcześniej poprzedzony rodzajnikiem to nie ma takiej potrzeba za każdym razem stawiania rodzajnika przed tym Theosem gdyż był on już wcześniej zdefiniowany patrz Łuk 20:38 , podobnie jest w każdym języku gdzie używa się rodzynków określonych . Pewnie o tym nie wiedziałeś Przypominam sobie że już kiedyś zadałem ci pytanie w jakich przypadkach nie używa się rodzajników - twoje milczenie utwierdziło mnie w przekonaniu tego ,co podejrzewałem - brak u ciebie podstawowej wiedzy odnoście gramatyki greki Koine

Cytat:

Widzisz różnicę czy nie ? Więc nie rób z nikogo wariata. Okroiłeś moją wypowiedź, a potem próbujesz ją ośmieszać. To już nie pierwszy raz, że zniekształcasz moje wypowiedzi i potem atakujesz w gruncie rzeczy własne komentarze.

Ja o gruszce Ty o pietruszce - zadałaś pytanie czy uzasadnione jest tłumaczenie Słowo było boskie i na to pytanie ci odpowiedziałem więc czytaj uważnie i nie odwracaj kota ogonem

Cytat:

Poważny problem, to niestety ty masz. Kwestię wyjaśniłem wyżej, więc nie będę się powtarzał. Jan nie był Grekiem, lecz Żydem. Myślał, pisał i mówił jak Żyd, a nie jak Grek.

Benjaminie zajmij jednoznaczne stanowisko i odpowiedz na pytanie : Czy Pisarze Żydowscy używki terminu Elohim do ludzie - Tak lub Nie , wybierz właściwą odpowiedź .

Po drugie wyjaśnij mi to jak Bóg coś mógł stworzyć za pośrednictwem swego Planu
?