FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[nike]

[Olus]

[nike]

[Iwona]

[nike]

[Krystian]

[nike]

Żeby wziąć imię Boga nadaremno nie potrzeba wypowiadać go np. Jahwe, czy Jehowo-- wszystko zależy w jakim tonie my to imię wypowiadamy i w jakiej sytuacji.
Możemy brać imię Boga nadaremno np. przy głupich rozmowach, dowcipach, klótniach, obrażamy wtedy boga np. takimi słowami ----Jak boga kocham---a wiemy dobrze,ze kłamiemy,----jak mi bóg miły---a za plecami aż się kurzy od bluźnierstw i kłamstw.
Potkniemy sie na ulicy ło Jezuuu i takie różne inne nasze przyzwyczajenia.

To tez jest branie imienia Boga nadaremno, bez wypowiadania Jego własnego imienia.

Zgadzam się też z tym,że ŚJ są winni,że ludzie wołają jehowcy, nawet zwierzętom na imię dają imię Boga, nie potrzebnie rozpowszechnili to imię, do takiego stopnia że ludzie mało znający szastają tym imieniem na prawo i lewo i to często nie
swiadomie.

[Krystian]

[Olus]

„Mojżesz zaś rzekł Bogu (el-haElohim): «Oto pójdę do synów Izraela i powiem im: Bóg ojców waszych (Elohe awowtechem) posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?» Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «Jestem który jestem (hebr. Ehjeh aszer ehjeh, gr. ego eimi ho on, łac. ego sum qui sum)». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: Jestem (hebr. Ehjeh, gr. ho On – Byt, łac. Qui est – Który jest) posłał mnie do was». Mówił dalej Bóg do Mojżesza: «Tak powiesz Izraelitom: Ten, który jest (Jahweh), Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba (Elohe Awraham Elohe Jicchak wElohe Jaakow) posłał mnie do was. To jest imię (szemi) moje na wieki i to jest moje zawołanie (zichri, łac. memoriale – pamiątka) na najdalsze pokolenia” (Wj 3, 13nn).
Prawie wszyscy uczeni utrzymują, że Bóg, objawiając swe imię Mojżeszowi, podał mu równocześnie znaczenie tego imienia.

http://apologetyka.piusx....__ktory__jest__

Greccy pisarze i Ojcowie Kościoła przepisywali tetragram za pomocą greckich liter:
-Diodor Sycylijski (I w. przed Chr.) stosuje Iao[17];
Klemens Aleksandryjski (zm. ok. 215) stosuje Iaoue[20];
Orygenes (zm. 254) stosuje Ia o[21]
Epifaniusz – Ia, Iabe oraz Iaue
Teodoret (zm. 457) stosuje Iao[24], twierdzi też, że Samarytanie wymawiają tetragram jako Iabe albo Iabai[25], podczas gdy Żydzi wymawiają Aia[26]. Iabe należy czytać: Jave (por. Dabid = Dawid)
U pierwszych chrześcijan którzy w II w. pisali po grecku przekładając z hebrajskiego, możemy zauważać że drugą literą imienia Bożego była litera "a"- (Klemens Aleksander, Orygenes, Tertulian.) [/i]


"Czteroliterowe imie mistyczne, przyslugujace tym tylko, ktorzy mieli wstep swietego przybytku. Brzmi zas ono: 'Jaue' ['Iaoue]" (Klemens Stromata V/34:5,6)


"Otoz w pismach hebrajskich imie Boga, to znaczy 'Bog' lub 'Pan', zapisywane bywa w rozny sposob. Inaczej pisze sie o jakimkolwiek bogu, a inaczej o tym Bogu, o ktorym powiedziano: 'Sluchaj, Izraelu, Pan Bog twoj jest jedynym Bogiem'. Ten wiec Bog Izraela, Bog jedyny i Stworca wszystkiego oznaczany jest pewnym znakiem, ktory Zydzi nazywaja 'tetragramma'*" (Orygenes HmLb 14:1; przyp.: "Chodzi prawdopodobnie o hebrajski zapis imienia 'Jahwe' (jod, he, waw, i he)")

[Tworcy doktryn] z Pism zydowskich zas wzieli imie tego, ktorego Zydzi nazywaja 'Jao' , 'Sabaoth', 'Adonai' i 'Eloes'" (Orygenes 'Przeciw Celsusowi' 6:32)

"'Jeremiasz' bowiem znaczy: 'uniesienie Jao'" (Orygenes KomJn 2:7)

„Mojżesz zaś rzekł Bogu (el-haElohim): «Oto pójdę do synów Izraela i powiem im: Bóg ojców waszych (Elohe awowtechem) posłał mię do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć?» Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «Jestem który jestem (hebr. Ehjeh aszer ehjeh, gr. ego eimi ho on, łac. ego sum qui sum)». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: Jestem (hebr. Ehjeh, gr. ho On – Byt, łac. Qui est – Który jest) posłał mnie do was». Mówił dalej Bóg do Mojżesza: «Tak powiesz Izraelitom: Ten, który jest (Jahweh), Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba (Elohe Awraham Elohe Jicchak wElohe Jaakow) posłał mnie do was. To jest imię (szemi) moje na wieki i to jest moje zawołanie (zichri, łac. memoriale – pamiątka) na najdalsze pokolenia” (Wj 3, 13nn).
Prawie wszyscy uczeni utrzymują, że Bóg, objawiając swe imię Mojżeszowi, podał mu równocześnie znaczenie tego imienia.

http://apologetyka.piusx....__ktory__jest__

Greccy pisarze i Ojcowie Kościoła przepisywali tetragram za pomocą greckich liter:
-Diodor Sycylijski (I w. przed Chr.) stosuje Iao[17];
Klemens Aleksandryjski (zm. ok. 215) stosuje Iaoue[20];
Orygenes (zm. 254) stosuje Ia o[21]
Epifaniusz – Ia, Iabe oraz Iaue
Teodoret (zm. 457) stosuje Iao[24], twierdzi też, że Samarytanie wymawiają tetragram jako Iabe albo Iabai[25], podczas gdy Żydzi wymawiają Aia[26]. Iabe należy czytać: Jave (por. Dabid = Dawid)
U pierwszych chrześcijan którzy w II w. pisali po grecku przekładając z hebrajskiego, możemy zauważać że drugą literą imienia Bożego była litera "a"- (Klemens Aleksander, Orygenes, Tertulian.) [/i]


"Czteroliterowe imie mistyczne, przyslugujace tym tylko, ktorzy mieli wstep swietego przybytku. Brzmi zas ono: 'Jaue' ['Iaoue]" (Klemens Stromata V/34:5,6)


"Otoz w pismach hebrajskich imie Boga, to znaczy 'Bog' lub 'Pan', zapisywane bywa w rozny sposob. Inaczej pisze sie o jakimkolwiek bogu, a inaczej o tym Bogu, o ktorym powiedziano: 'Sluchaj, Izraelu, Pan Bog twoj jest jedynym Bogiem'. Ten wiec Bog Izraela, Bog jedyny i Stworca wszystkiego oznaczany jest pewnym znakiem, ktory Zydzi nazywaja 'tetragramma'*" (Orygenes HmLb 14:1; przyp.: "Chodzi prawdopodobnie o hebrajski zapis imienia 'Jahwe' (jod, he, waw, i he)")

[Tworcy doktryn] z Pism zydowskich zas wzieli imie tego, ktorego Zydzi nazywaja 'Jao' , 'Sabaoth', 'Adonai' i 'Eloes'" (Orygenes 'Przeciw Celsusowi' 6:32)

"'Jeremiasz' bowiem znaczy: 'uniesienie Jao'" (Orygenes KomJn 2:7)

[Listek]

[Olus]

i bardzo dobrze nie tylko oni..

Na formę Jahoueh wskazują również skróty imienia Bożego, użyte w wielu imionach hebrajskich. Np. Eliasz (Elijahou).

Za Jahoueh przemawia również skrócona forma imienia Bożego Jah.

Co ciekawe, w czasopiśmie "Strażnica" przyznano: "Imię Boże w postaci 'Jahwe' (czasami 'Jahue') stanowi po prostu próbę wyrażenia go w sposób bliższy pierwotnej hebrajszczyźnie" (tom CI, nr 21, s. 5, a. 5a).

Angielska wymowa Jehovah, niestety nie przypomina już ani trochę pierwotnego brzmienia imienia Bożego, gdyż popełniono tu dwa rażące błędy:
1) Do tetragramu podstawiono samogłoski wyrazu adonaj, co bardzo zniekształciło wymowę imienia Bożego.
2) Litery j nie zamieniono na angielskie y, co spowodowało dodatkowe zniekształcenie.



Steven T. Byington, tłumacz The Bible in Living English (Biblia w żywej
angielszczyźnie), tak oto wyjaśnia, dlaczego używa w niej imienia Bożego:
„Pisownia i wymowa nie są najważniejsze. Bardzo ważne natomiast jest
uświadomienie sobie, iż jest to imię własne. Niejednego wersetu nie da się
należycie zrozumieć, gdy się przełoży to imię na rzeczownik pospolity, np.
‛Pan’, albo — co gorsza — na rzeczownik przymiotnikowy [np. Wieczny]”.
Ciekawe są uwagi do innego przekładu dokonanego przez J.B. Rotherhama. Zamieścił
on w swojej Biblii imię Boże, choć wybrał formę Jahwe. Jednakże w późniejszym
dziele Studies in the Psalms (Studia nad Psalmami), opublikowanym w roku 1911,
powrócił do formy Jehowa. Dlaczego? Oto jego wyjaśnienia: „JEHOWA — Użycie
takiej angielskiej formy tego Pamiętnego Imienia (Wyjścia 3:18) w obecnej wersji
Psałterza w żadnym wypadku nie wynika z jakiejś wątpliwości co do tego, który
sposób wymawiania jest bardziej prawidłowy, gdyż jest nim Jahwe; chodzi tu
wyłącznie o znaną z własnego doświadczenia celowość nierozbiegania się z opinią
ogółu w sprawie, w której rzeczą najważniejszą jest łatwe rozpoznanie Boskiego
imienia”.
W Psalmie 34:3 skierowano do czcicieli Jehowy następujące wezwanie:
„Rozsławiajcie ze mną wielkość Jehowy i wywyższajmy wspólnie Jego imię”. Jakże
mogą usłuchać tego wezwania czytelnicy przekładów Biblii, w których pominięto
imię Boże? Chrześcijanie cieszą się, że przynajmniej niektórzy tłumacze mieli
odwagę zamieścić imię Boże w swoich przekładach Pism Hebrajskich i w ten sposób
zachować to, co Smith i Goodspeed nazywają „klimatem tekstu oryginału”.


"Józef Flawiusz stwierdził: "Na głowę [kapłan żydowski] wkładał lnianą mitrę
opasaną obwódką błękitną, którą otaczał inny wieniec złoty z wyciśniętymi
literami świętymi. Były to cztery samogłoski". Wiele wskazuje, że były to
właśnie samogłoski: IAUE. "

Jahwe, Tyś Bogiem mym

i bardzo dobrze nie tylko oni..

Na formę Jahoueh wskazują również skróty imienia Bożego, użyte w wielu imionach hebrajskich. Np. Eliasz (Elijahou).

Za Jahoueh przemawia również skrócona forma imienia Bożego Jah.

Co ciekawe, w czasopiśmie "Strażnica" przyznano: "Imię Boże w postaci 'Jahwe' (czasami 'Jahue') stanowi po prostu próbę wyrażenia go w sposób bliższy pierwotnej hebrajszczyźnie" (tom CI, nr 21, s. 5, a. 5a).

Angielska wymowa Jehovah, niestety nie przypomina już ani trochę pierwotnego brzmienia imienia Bożego, gdyż popełniono tu dwa rażące błędy:
1) Do tetragramu podstawiono samogłoski wyrazu adonaj, co bardzo zniekształciło wymowę imienia Bożego.
2) Litery j nie zamieniono na angielskie y, co spowodowało dodatkowe zniekształcenie.



Steven T. Byington, tłumacz The Bible in Living English (Biblia w żywej
angielszczyźnie), tak oto wyjaśnia, dlaczego używa w niej imienia Bożego:
„Pisownia i wymowa nie są najważniejsze. Bardzo ważne natomiast jest
uświadomienie sobie, iż jest to imię własne. Niejednego wersetu nie da się
należycie zrozumieć, gdy się przełoży to imię na rzeczownik pospolity, np.
‛Pan’, albo — co gorsza — na rzeczownik przymiotnikowy [np. Wieczny]”.
Ciekawe są uwagi do innego przekładu dokonanego przez J.B. Rotherhama. Zamieścił
on w swojej Biblii imię Boże, choć wybrał formę Jahwe. Jednakże w późniejszym
dziele Studies in the Psalms (Studia nad Psalmami), opublikowanym w roku 1911,
powrócił do formy Jehowa. Dlaczego? Oto jego wyjaśnienia: „JEHOWA — Użycie
takiej angielskiej formy tego Pamiętnego Imienia (Wyjścia 3:18) w obecnej wersji
Psałterza w żadnym wypadku nie wynika z jakiejś wątpliwości co do tego, który
sposób wymawiania jest bardziej prawidłowy, gdyż jest nim Jahwe; chodzi tu
wyłącznie o znaną z własnego doświadczenia celowość nierozbiegania się z opinią
ogółu w sprawie, w której rzeczą najważniejszą jest łatwe rozpoznanie Boskiego
imienia”.
W Psalmie 34:3 skierowano do czcicieli Jehowy następujące wezwanie:
„Rozsławiajcie ze mną wielkość Jehowy i wywyższajmy wspólnie Jego imię”. Jakże
mogą usłuchać tego wezwania czytelnicy przekładów Biblii, w których pominięto
imię Boże? Chrześcijanie cieszą się, że przynajmniej niektórzy tłumacze mieli
odwagę zamieścić imię Boże w swoich przekładach Pism Hebrajskich i w ten sposób
zachować to, co Smith i Goodspeed nazywają „klimatem tekstu oryginału”.


"Józef Flawiusz stwierdził: "Na głowę [kapłan żydowski] wkładał lnianą mitrę
opasaną obwódką błękitną, którą otaczał inny wieniec złoty z wyciśniętymi
literami świętymi. Były to cztery samogłoski". Wiele wskazuje, że były to
właśnie samogłoski: IAUE. "

Jahwe, Tyś Bogiem mym

[MieczDucha]

[aneta]

gdzieś tu kiedyś dobrze pisal beniamin jak trzeba to imię wymawiać
nie pamietam tylko gdzie

[Olus]

[Krystian]