FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[zion599]

dla niektorych drogi sa jeszcze proste - olewać sposob realizacji Prawa Bożego
przez Chrystusa.
Tylko probować realizować po staremu.

dla niektorych drogi sa jeszcze proste - olewać sposob realizacji Prawa Bożego
przez Chrystusa.
Tylko probować realizować po staremu.

[Listek]

[zion599]

tak i napewno nie ryjąc na pamięć różne nakazy ktore tyczyły się tylko narodu Izraelskiego,
Bo wtedy widać, ze w niektorych nie zapisał nic, wiec jest miejsce na wiedzę, bez uwzględnienia Ducha
a prawo służy im jako podkładka przeciwko bliźnim
, a w szczegolnie tyczy to się tych co nasłuchali się
ze normalne praktyki są złe.

Ale nie chce mi sie kłocić znowu bo wiadomo jak jest.

tak i napewno nie ryjąc na pamięć różne nakazy ktore tyczyły się tylko narodu Izraelskiego,
Bo wtedy widać, ze w niektorych nie zapisał nic, wiec jest miejsce na wiedzę, bez uwzględnienia Ducha
a prawo służy im jako podkładka przeciwko bliźnim
, a w szczegolnie tyczy to się tych co nasłuchali się
ze normalne praktyki są złe.

Ale nie chce mi sie kłocić znowu bo wiadomo jak jest.

[Listek]

zionie, Jezus krytykował nauczycieli Prawa Bożego za to co robili źle, nie za to czego nauczali. zgodnie z wolą Ojca Niebiańskiego.

zaniedbujecie to, co ważniejsze w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. Tamto trzeba czynić, ale tego nie wolno zaniedbywać."Mt.23,23

[zion599]

Lisktu , wiem o tym,
święty Paweł zaś krytykował ich ze zasmucają blizniego swoimi preferencjami.
Choć i Jezus też o tym wspominał, np mowiąc o prawdziwej nieczystości i t p .
Żydzi nie rozumieli po co zostało nadane Prawo , mimo ze go nauczali.

Lisktu , wiem o tym,
święty Paweł zaś krytykował ich ze zasmucają blizniego swoimi preferencjami.
Choć i Jezus też o tym wspominał, np mowiąc o prawdziwej nieczystości i t p .
Żydzi nie rozumieli po co zostało nadane Prawo , mimo ze go nauczali.

[Olus]

Cytat:

No i o co chodzi , przeciez mowi właśnie o tych słowach eucharystycznych, zaznacza jak są ważne To że jakis mnich wymyslił w takiej a nie innej formie niczego nie zmienia. Wcześniej apostołowie tez pożywali ciało Chrystusa , tylko ze jedli normalne jedzenie To też było ciało Chrystusa. I wbrew waszym teologiom nikt nikogo ponownie nie krzyżował nie po to Jezus ofiarował ciało swe, zeby trzeba było go ponownie krzyżować

Zmienia.Bo taka literalna interpretacja to OBLED .
Jezus porownal sie do chleba a nie stwierdzil ze zmienia sie w chleb
Takis niby madry a nie rozumiesz tak prostej roznicy.Nie mieszaj w swoje bzdury
apostolow bo oni rozumieli te slowa figuratywnie a nie literalnie i zaden z nich nie
twierdzil ze chleb zmienia sie w duchowe cialo Jezusa To jakies poganskie wymysly
Krzyzujecie Jezusa co msze i twierdzicie ze spozywacie literalne
duchowe cialo Chrystusa Jak mozna wykrecic tak prosta nauke Jezusa!
Jezus tez mowil ze jest drzwiami wiec moze za kazdym razem kiedy bedziesz
przechodzi przez drzwi mow Amen

To jest cialo moje … trzymajac w rece chleb. (Mat 26:26)
To jest moja krew … trzymajac w rcce kielich z winem. (Mat 26:27-28)

DUCHOW KANIBALIZM i BOGOZERSTWO

Alfonso Liguori, (1696 – 1787), który tak pisał o władzy katolickiego kapłana nad ciałem Pana
Jezusa:

„Dostojeństwo kapłana bierze się także stąd, że posiada on moc nad prawdziwym i mistycznym ciałem Jezusa Chrystusa. W sprawie mocy, jaką kapłani sprawują nad prawdziwym ciałem Jezusa Chrystusa, naucza się, że gdy wygłoszą słowa konsekracji, Wcielone Słowo jest zobowiązane posłusznie przyjść do ich rąk w postaci sakramentu...
Sam Bóg posłuszny wypowiedzianym przez kapłanów słowom – HOC EST CORPUS MEUM („To jest ciało moje”) – zstępuje na ołtarz, przychodzi gdzie Go zawołają, ilekroć Go zawołają, oddając się w ich ręce, choćby byli jego nieprzyjaciółmi. Gdy już przyjdzie, pozostaje całkowicie w ich gestii; przesuwają Go z miejsca na miejsce, jak im się podoba, mogą też, jeśli sobie życzą, zamknąć Go w tabernakulum, zostawić na ołtarzu lub usunąć na zewnątrz kościoła, mogą też, jeśli tak postanowią, spożyć Jego ciało lub podać innym jako pokarm…
W ten sposób kapłan może być nazwany stworzycielem swego Stwórcy, gdyż wypowiadając słowa konsekracji, stwarza on jakby Jezusa w sakramencie, dając Mu w nim życie, a także oferuje Go jako ofiarę wiecznemu Ojcu... wystarczy, że kapłan powie: ‚Hoc est corpus meum’ i oto chleb przestaje być chlebem, ale staje się ciałem Jezusa Chrystusa. Dlatego św. Bernard ze Sienny mówi: ‚Moc kapłana jest mocą boskiej osoby, gdyż transsubstancjacja chleba wymaga tyle samo mocy, ile stworzenie świata’„.

Cytat:

No i o co chodzi , przeciez mowi właśnie o tych słowach eucharystycznych, zaznacza jak są ważne To że jakis mnich wymyslił w takiej a nie innej formie niczego nie zmienia. Wcześniej apostołowie tez pożywali ciało Chrystusa , tylko ze jedli normalne jedzenie To też było ciało Chrystusa. I wbrew waszym teologiom nikt nikogo ponownie nie krzyżował nie po to Jezus ofiarował ciało swe, zeby trzeba było go ponownie krzyżować

Zmienia.Bo taka literalna interpretacja to OBLED .
Jezus porownal sie do chleba a nie stwierdzil ze zmienia sie w chleb
Takis niby madry a nie rozumiesz tak prostej roznicy.Nie mieszaj w swoje bzdury
apostolow bo oni rozumieli te slowa figuratywnie a nie literalnie i zaden z nich nie
twierdzil ze chleb zmienia sie w duchowe cialo Jezusa To jakies poganskie wymysly
Krzyzujecie Jezusa co msze i twierdzicie ze spozywacie literalne
duchowe cialo Chrystusa Jak mozna wykrecic tak prosta nauke Jezusa!
Jezus tez mowil ze jest drzwiami wiec moze za kazdym razem kiedy bedziesz
przechodzi przez drzwi mow Amen

To jest cialo moje … trzymajac w rece chleb. (Mat 26:26)
To jest moja krew … trzymajac w rcce kielich z winem. (Mat 26:27-28)

DUCHOW KANIBALIZM i BOGOZERSTWO

Alfonso Liguori, (1696 – 1787), który tak pisał o władzy katolickiego kapłana nad ciałem Pana
Jezusa:

„Dostojeństwo kapłana bierze się także stąd, że posiada on moc nad prawdziwym i mistycznym ciałem Jezusa Chrystusa. W sprawie mocy, jaką kapłani sprawują nad prawdziwym ciałem Jezusa Chrystusa, naucza się, że gdy wygłoszą słowa konsekracji, Wcielone Słowo jest zobowiązane posłusznie przyjść do ich rąk w postaci sakramentu...
Sam Bóg posłuszny wypowiedzianym przez kapłanów słowom – HOC EST CORPUS MEUM („To jest ciało moje”) – zstępuje na ołtarz, przychodzi gdzie Go zawołają, ilekroć Go zawołają, oddając się w ich ręce, choćby byli jego nieprzyjaciółmi. Gdy już przyjdzie, pozostaje całkowicie w ich gestii; przesuwają Go z miejsca na miejsce, jak im się podoba, mogą też, jeśli sobie życzą, zamknąć Go w tabernakulum, zostawić na ołtarzu lub usunąć na zewnątrz kościoła, mogą też, jeśli tak postanowią, spożyć Jego ciało lub podać innym jako pokarm…
W ten sposób kapłan może być nazwany stworzycielem swego Stwórcy, gdyż wypowiadając słowa konsekracji, stwarza on jakby Jezusa w sakramencie, dając Mu w nim życie, a także oferuje Go jako ofiarę wiecznemu Ojcu... wystarczy, że kapłan powie: ‚Hoc est corpus meum’ i oto chleb przestaje być chlebem, ale staje się ciałem Jezusa Chrystusa. Dlatego św. Bernard ze Sienny mówi: ‚Moc kapłana jest mocą boskiej osoby, gdyż transsubstancjacja chleba wymaga tyle samo mocy, ile stworzenie świata’„.

[zion599]

nie ma obrzędu krzyżowania Chrystusa ponownie.
Ale ktoś poza kosciolem lubi sobie znowu pofantazjować
Szkoda tylko , ze przy okazji łamie przykazanie zakazu składania fałszywego świadectwa.

Pozywanie ciała za to jest, tego ciała , ktore zostało za nas przelane
i nakazął Chrystus go pożywać:


Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata



"Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. 54 Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. 55 Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. 56 Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. 57 Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. 58 To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki"



Wyrazniej sie nie da.

nie ma obrzędu krzyżowania Chrystusa ponownie.
Ale ktoś poza kosciolem lubi sobie znowu pofantazjować
Szkoda tylko , ze przy okazji łamie przykazanie zakazu składania fałszywego świadectwa.

Pozywanie ciała za to jest, tego ciała , ktore zostało za nas przelane
i nakazął Chrystus go pożywać:


Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata



"Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. 54 Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. 55 Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. 56 Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. 57 Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. 58 To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki"



Wyrazniej sie nie da.

[Olus]

[zion599]

Znam znam,
ale mam rozum i wiem tez , ze przeistoczenie to nie to samo co krzyżowanie.

Znam znam,
ale mam rozum i wiem tez , ze przeistoczenie to nie to samo co krzyżowanie.

[Olus]

PONOWNE bez krwawe OFIAROWANIE.POWTORZENIE OFIARY.
A BIblia jasno nam podaje ze Chrystus zostal raz zlozony
i na tym koniec.TO zwykla balwochwalcza uczta i tyle.

PONOWNE bez krwawe OFIAROWANIE.POWTORZENIE OFIARY.
A BIblia jasno nam podaje ze Chrystus zostal raz zlozony
i na tym koniec.TO zwykla balwochwalcza uczta i tyle.

[zion599]

Biblia podaje ze Chrystus został złożony raz , dlatego zeby pożywać jego ciało musimy
odtworzyć tamto złożenie i tyle.
Nie ma żadnego krzyżowania, ani nie ma też zjadania zwykłego wafelka.
Co ciekawe Ty wierzysz raz w jedno raz w drugie w zaleznosci kiedy jak Ci wygodnie:P

Biblia podaje ze Chrystus został złożony raz , dlatego zeby pożywać jego ciało musimy
odtworzyć tamto złożenie i tyle.
Nie ma żadnego krzyżowania, ani nie ma też zjadania zwykłego wafelka.
Co ciekawe Ty wierzysz raz w jedno raz w drugie w zaleznosci kiedy jak Ci wygodnie:P

[Olus]

Ciagle wierze w to samo.Male korekty np w prawie u mnie zaszly bo czlowiek
nigdy nie pojmie wszystkiego i musi wzrastac przez cale zycie.Wy powtarzacie
wbrew nauce Pawla ktory mowil ze RAZ i koniec.Dla mnie zawsze to byl zwykly
chleb i dla apostolow tez.Dopiero kosciol katolicki i jakis szalony mnich
wpadli na taki idiotyzm z przeistoczeniem

Ciagle wierze w to samo.Male korekty np w prawie u mnie zaszly bo czlowiek
nigdy nie pojmie wszystkiego i musi wzrastac przez cale zycie.Wy powtarzacie
wbrew nauce Pawla ktory mowil ze RAZ i koniec.Dla mnie zawsze to byl zwykly
chleb i dla apostolow tez.Dopiero kosciol katolicki i jakis szalony mnich
wpadli na taki idiotyzm z przeistoczeniem

[Listek]

[Olus]

Biblia jest pełna figur mowy.
Kiedy czytamy jakiś tekst i interpretacja literalna nie jest możliwa ze względu na prawo tożsamości, wtedy musimy zastanowić nad tym, jaka figura mowy została użyta, w jakim celu i co miała komunikować odbiorcy, czyli jakie jest jej znaczenie.

Pan Jezus wielokrotnie posługiwał się figurami mowy.

Na przykład:

Ja jestem drzwiami, (Jan 10:7,9)
Ja jestem wodą żywą, (Jan 4)
Ja jestem chlebem żywota, (Jan 6:46,51)
Ja jestem światłością świata … (Jan 8:12, 9:5)
To jest ciało moje … trzymając w ręce chleb. (Mat 26:26)
To jest moja krew … trzymając w ręce kielich z winem. (Mat 26:27-28)

I jak Kościół Katolicki interpretuje te teksty? Literalnie, czy figuratywnie? Pierwsze teksty interpretuje metaforycznie, jednak tekst i ciele i krwi interpretuje literalnie.

Jeśli będę miał w ręku zdjęcie mojej żony i powiem do znajomego: to jest moja żona,
to musiałby być myślącym inaczej, aby przyjąć, że to zdjęcie jest literalnie moją żoną.
Zdrowy rozsądek mówi mu, że posługuję się skrótem myślowym, i że zdjęcie przedstawia moją żonę, ale nią nie jest.

Kiedy Pan Jezus miał w ręku chleb i wino, i powiedział, to jest moje ciało i to jest moja krew, wtedy posługiwał się skrótami myślowymi. Chleb i wino przedstawiały jego ciało i krew, ale literalnie nimi nie były!

Prawo tożsamości nie pozwala na taką interpretację.

Łamanie prawa tożsamości jest odrzuceniem prawdy na rzecz fałszu.

Mimo to Kościół Rzymsko-Katolicki upiera się przy interpretacji literalnej.
Jednak literalna interpretacja słów o ciele i krwi sprawia, że katolik zjada ciało Jezusa, co czyni go nie tylko ludożercą, ale wręcz bogożercą!

Protestant patrzy na chleb i wino jako na metafory – symbole, przedstawiające ciało i krew Jezusa.
Spożycie chleba i wypicie wina jest metaforą akceptacji ofiary złożonej na krzyżu przez Jezusa za grzech człowieka.

Przyjmując je podczas Pamiątki Wieczerzy Pańskiej, akceptuje fakt, że Pan Jezus złożył swoje ciało i przelał swoją krew w ofierze za jego grzechy. Nie zjada ciała i krwi Jezusa. Zjada chleb i pije wino, przez co demonstruje, że akceptuje to, co uczynił Jezus na krzyżu, raz na zawsze!

Katolik potrzebuje kapłana, który przeistoczy opłatek w ciało i krew Jezusa, a potem złoży je w ofierze Panu Bogu, a następnie da do zjedzenia wiernym, jako ‘prawdziwe ciało i krew Jezusa’.

Bez udziału katolickiego kapłana, rytuał ten nie jest ważny.

I kto tu jest najważniejszy? – Katolicki kapłan, którego morale nie ma znaczenia. (Zobacz artykuł 1128 Katechizmu Katolickiego). Może być konkubentem, esbekiem, a nawet pedofilem, jednak katolik musi wierzyć, że tylko z jego ręki może przyjąć “Pana Jezusa”, przez którego dostępuje przebaczenia grzechów.

W zrozumieniu protestanckim Wieczerza Pańska jest pamiątką ofiary, ale nie jest ofiarą. Natomiast Katolik musi wierzyć, że Eucharystia jest ofiarą, w przeciwnym wypadku podpadłby pod anatemy Trydentu, czyli popełniłby grzech śmiertelny.

——————————————————————————————————————-
Uzupełnione 07.05.2009

Na poparcie doktryny, że ciało i krew należy rozumieć literalnie, katoliccy apologeci przytaczają tekst z ewangelii Jana 6:57-68

Jan 6:(57) Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. (58) To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. (59) To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum. (60) A spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, wielu mówiło: Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać? (61) Jezus jednak świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: To was gorszy? (62) A gdy ujrzycie Syna Człowieczego, jak będzie wstępował tam, gdzie był przedtem? (63) Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. (64) Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą. Jezus bowiem na początku wiedział, którzy to są , co nie wierzą, i kto miał Go wydać. (65) Rzekł więc: Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli mu to nie zostało dane przez Ojca. (66) Odtąd wielu uczniów Jego odeszło i już z Nim nie chodziło. (67) Rzekł więc Jezus do Dwunastu: Czyż i wy chcecie odejść? (68) Odpowiedział Mu Szymon Piotr: Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego.”

Drodzy Katolicy, zrozumcie wreszcie, że istnieje coś takiego, jak prawo tożsamości! Złamanie tego prawa jest pogrążeniem się w fałszu i to zaraz na samym początku. Jeśli początek jest zbudowany na fałszywych przesłankach, to cała reszta jest fałszywa.

Gdyby ten tekst z Jana 6, 52-65 miał być interpretowany dosłownie, to musiałby też zostać dosłownie zrealizowany, czyli że ciało Jezusa musiałoby zostać zjedzone przez apostołów oraz tych, którzy uwierzyli w Jezusa. Byłby to kanibalizm!

Dzisiaj nikt już nie miałby szans na zbawienie, bo ciało Jezusa zostałoby już dawno zjedzone.
Literalna interpretacja była dla współczesnych Jezusa obrzydliwością – i słusznie. Wzdrygali się na myśl o kanibalizmie. Uczniowie też nie rozumieli słów Jezusa, ale znając jego sposób nauczania, że często posługiwał się szokującymi figurami mowy, czekali na wyjaśnienie tej dziwnej mowy.
I Pan Jezus wyjaśnił im zagadkę ‘jedzenia jego ciała i picia jego krwi’, kiedy ustanowił Wieczerzę Pańską, która miała być pamiątką i przypomnieniem jego ofiary.

Każdy kto ma zdolność trzeźwego myślenia zauważa, że tekstu o spożywaniu ciała i piciu krwi Jezusa nie można traktować literalnie.
Prawo tożsamości nie pozwala na taką interpretację!

Chleb i wino są metaforami i symbolami jego ciała i krwi.
Ich spożywanie jest metaforą akceptacji ofiary Jezusa na krzyżu Golgoty.
Wieczerza Pańska, inaczej Pamiątka Ofiary Jezusa jest wspominaniem śmierci Jezusa na krzyżu i jego krwi przelanej za grzech człowieka, w tym również twój i mój.
Kiedy podczas Pamiątki spożywam chleb i wino, demonstruję swoją akceptację dla tego faktu, że Pan Jezus złożył doskonałą ofiarę za moje grzechy.

W interpretacji słów ustanawiających Wieczerzę Pańską KRK odrzuca prawo tożsamości co rodzi kolejne błędy i nie są to paralogizmy – błędy popełnione nieświadomie, ale sofizmaty, czyli świadome posługiwanie się nieuczciwą argumentacją w celu udowodnienia fałszywej tezy.

Ma to swój cel. Katolik ma wierzyć, że przez przyjęcie opłatka z ręki katolickiego księdza, otrzymuje od Boga łaskę. KRK naucza, że łaska Boża jest przekazywana przez sakramenty, których mogą udzielać jedynie katoliccy księża. Tak więc kler przypisał sobie wszelkie funkcje dotyczące przekazywania człowiekowi łaski Bożej, a kto odrzuca tę naukę, popełnia grzech śmiertelny.

Pan Jezus uczył inaczej. Nie mówił, że mamy iść po zbawienie i łaskę Bożą do księży takich czy innych. Wzywał do siebie:
“Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.” (Mat 11:28)

https://husyta.wordpress.com/2009/03/13/to-jest-cialo-moje/

Biblia jest pełna figur mowy.
Kiedy czytamy jakiś tekst i interpretacja literalna nie jest możliwa ze względu na prawo tożsamości, wtedy musimy zastanowić nad tym, jaka figura mowy została użyta, w jakim celu i co miała komunikować odbiorcy, czyli jakie jest jej znaczenie.

Pan Jezus wielokrotnie posługiwał się figurami mowy.

Na przykład:

Ja jestem drzwiami, (Jan 10:7,9)
Ja jestem wodą żywą, (Jan 4)
Ja jestem chlebem żywota, (Jan 6:46,51)
Ja jestem światłością świata … (Jan 8:12, 9:5)
To jest ciało moje … trzymając w ręce chleb. (Mat 26:26)
To jest moja krew … trzymając w ręce kielich z winem. (Mat 26:27-28)

I jak Kościół Katolicki interpretuje te teksty? Literalnie, czy figuratywnie? Pierwsze teksty interpretuje metaforycznie, jednak tekst i ciele i krwi interpretuje literalnie.

Jeśli będę miał w ręku zdjęcie mojej żony i powiem do znajomego: to jest moja żona,
to musiałby być myślącym inaczej, aby przyjąć, że to zdjęcie jest literalnie moją żoną.
Zdrowy rozsądek mówi mu, że posługuję się skrótem myślowym, i że zdjęcie przedstawia moją żonę, ale nią nie jest.

Kiedy Pan Jezus miał w ręku chleb i wino, i powiedział, to jest moje ciało i to jest moja krew, wtedy posługiwał się skrótami myślowymi. Chleb i wino przedstawiały jego ciało i krew, ale literalnie nimi nie były!

Prawo tożsamości nie pozwala na taką interpretację.

Łamanie prawa tożsamości jest odrzuceniem prawdy na rzecz fałszu.

Mimo to Kościół Rzymsko-Katolicki upiera się przy interpretacji literalnej.
Jednak literalna interpretacja słów o ciele i krwi sprawia, że katolik zjada ciało Jezusa, co czyni go nie tylko ludożercą, ale wręcz bogożercą!

Protestant patrzy na chleb i wino jako na metafory – symbole, przedstawiające ciało i krew Jezusa.
Spożycie chleba i wypicie wina jest metaforą akceptacji ofiary złożonej na krzyżu przez Jezusa za grzech człowieka.

Przyjmując je podczas Pamiątki Wieczerzy Pańskiej, akceptuje fakt, że Pan Jezus złożył swoje ciało i przelał swoją krew w ofierze za jego grzechy. Nie zjada ciała i krwi Jezusa. Zjada chleb i pije wino, przez co demonstruje, że akceptuje to, co uczynił Jezus na krzyżu, raz na zawsze!

Katolik potrzebuje kapłana, który przeistoczy opłatek w ciało i krew Jezusa, a potem złoży je w ofierze Panu Bogu, a następnie da do zjedzenia wiernym, jako ‘prawdziwe ciało i krew Jezusa’.

Bez udziału katolickiego kapłana, rytuał ten nie jest ważny.

I kto tu jest najważniejszy? – Katolicki kapłan, którego morale nie ma znaczenia. (Zobacz artykuł 1128 Katechizmu Katolickiego). Może być konkubentem, esbekiem, a nawet pedofilem, jednak katolik musi wierzyć, że tylko z jego ręki może przyjąć “Pana Jezusa”, przez którego dostępuje przebaczenia grzechów.

W zrozumieniu protestanckim Wieczerza Pańska jest pamiątką ofiary, ale nie jest ofiarą. Natomiast Katolik musi wierzyć, że Eucharystia jest ofiarą, w przeciwnym wypadku podpadłby pod anatemy Trydentu, czyli popełniłby grzech śmiertelny.

——————————————————————————————————————-
Uzupełnione 07.05.2009

Na poparcie doktryny, że ciało i krew należy rozumieć literalnie, katoliccy apologeci przytaczają tekst z ewangelii Jana 6:57-68

Jan 6:(57) Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. (58) To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. (59) To powiedział ucząc w synagodze w Kafarnaum. (60) A spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, wielu mówiło: Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać? (61) Jezus jednak świadom tego, że uczniowie Jego na to szemrali, rzekł do nich: To was gorszy? (62) A gdy ujrzycie Syna Człowieczego, jak będzie wstępował tam, gdzie był przedtem? (63) Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem. (64) Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą. Jezus bowiem na początku wiedział, którzy to są , co nie wierzą, i kto miał Go wydać. (65) Rzekł więc: Oto dlaczego wam powiedziałem: Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli mu to nie zostało dane przez Ojca. (66) Odtąd wielu uczniów Jego odeszło i już z Nim nie chodziło. (67) Rzekł więc Jezus do Dwunastu: Czyż i wy chcecie odejść? (68) Odpowiedział Mu Szymon Piotr: Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego.”

Drodzy Katolicy, zrozumcie wreszcie, że istnieje coś takiego, jak prawo tożsamości! Złamanie tego prawa jest pogrążeniem się w fałszu i to zaraz na samym początku. Jeśli początek jest zbudowany na fałszywych przesłankach, to cała reszta jest fałszywa.

Gdyby ten tekst z Jana 6, 52-65 miał być interpretowany dosłownie, to musiałby też zostać dosłownie zrealizowany, czyli że ciało Jezusa musiałoby zostać zjedzone przez apostołów oraz tych, którzy uwierzyli w Jezusa. Byłby to kanibalizm!

Dzisiaj nikt już nie miałby szans na zbawienie, bo ciało Jezusa zostałoby już dawno zjedzone.
Literalna interpretacja była dla współczesnych Jezusa obrzydliwością – i słusznie. Wzdrygali się na myśl o kanibalizmie. Uczniowie też nie rozumieli słów Jezusa, ale znając jego sposób nauczania, że często posługiwał się szokującymi figurami mowy, czekali na wyjaśnienie tej dziwnej mowy.
I Pan Jezus wyjaśnił im zagadkę ‘jedzenia jego ciała i picia jego krwi’, kiedy ustanowił Wieczerzę Pańską, która miała być pamiątką i przypomnieniem jego ofiary.

Każdy kto ma zdolność trzeźwego myślenia zauważa, że tekstu o spożywaniu ciała i piciu krwi Jezusa nie można traktować literalnie.
Prawo tożsamości nie pozwala na taką interpretację!

Chleb i wino są metaforami i symbolami jego ciała i krwi.
Ich spożywanie jest metaforą akceptacji ofiary Jezusa na krzyżu Golgoty.
Wieczerza Pańska, inaczej Pamiątka Ofiary Jezusa jest wspominaniem śmierci Jezusa na krzyżu i jego krwi przelanej za grzech człowieka, w tym również twój i mój.
Kiedy podczas Pamiątki spożywam chleb i wino, demonstruję swoją akceptację dla tego faktu, że Pan Jezus złożył doskonałą ofiarę za moje grzechy.

W interpretacji słów ustanawiających Wieczerzę Pańską KRK odrzuca prawo tożsamości co rodzi kolejne błędy i nie są to paralogizmy – błędy popełnione nieświadomie, ale sofizmaty, czyli świadome posługiwanie się nieuczciwą argumentacją w celu udowodnienia fałszywej tezy.

Ma to swój cel. Katolik ma wierzyć, że przez przyjęcie opłatka z ręki katolickiego księdza, otrzymuje od Boga łaskę. KRK naucza, że łaska Boża jest przekazywana przez sakramenty, których mogą udzielać jedynie katoliccy księża. Tak więc kler przypisał sobie wszelkie funkcje dotyczące przekazywania człowiekowi łaski Bożej, a kto odrzuca tę naukę, popełnia grzech śmiertelny.

Pan Jezus uczył inaczej. Nie mówił, że mamy iść po zbawienie i łaskę Bożą do księży takich czy innych. Wzywał do siebie:
“Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.” (Mat 11:28)

https://husyta.wordpress.com/2009/03/13/to-jest-cialo-moje/

[Olus]

Autorem doktryny o transsubstancjacji jest średniowieczny mnich Radbertus Paschasius (800-865).
Kościół Katolicki uznał prawdziwość tej doktryny dopiero na IV Soborze Laterańskim w 1215 roku w czasach papieża Innocentego III.

Historyk kościoła Philip Schaff pisze:

Paschasius nie stosował terminu transsubstancjacja, który zaczęto stosować dopiero dwa wieki później. Nauczał jednak, że ‘substancja chleba i wina jest prawdziwie zmieniona w krew i ciało Chrystusa’, tak że po konsekracji kapłańskiej, ‘w eucharystii nie pozostaje nic innego jak tylko ciało i krew Chrystusa’, mimo że dla zmysłów wzroku, dotyku i smaku ‘pozostaje ona w postaci chleba i wina.’
Według Paschasiusa ta cudowna zmiana jest dokonana przez Ducha Świętego, który stworzył ciało Jezusa w łonie Dziewicy bez współżycia z nią i który tą samą wszechmocą stwarza codziennie, tam gdzie celebrowana jest msza, to samo ciało i tę samą krew z substancji chleba i wina.

Paschasius podkreśla identyczność eucharystycznego ciała z ciałem, które narodziło się z Dziewicy, cierpiało na krzyżu, powstało z martwych, wstąpiło na niebiosa; z drugiej jednak strony, przedstawia sakramentalne jedzenie i picie jako procesy duchowe wynikające z wiary. Tutaj łączy on koncepcje duchowe ze zmysłowymi. Zakłada, że dusza wierzącego ma społeczność z Chrystusem, natomiast jego ciało otrzymuje niezniszczalną zasadę życia, czego kulminacją będzie zmartwychwstanie. W ten sposób rozumiał on, podobnie jak wielu starożytnych ojców, słowa Zbawiciela, z Jan 6:54 „Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.”

Na poparcie swojej doktryny przytacza słowa ustanowienia w znaczeniu literalnym oraz fragment z Jana 6.

Ponadto, w celu rozwiania wątpliwości wątpiących oraz zaspokojeniu pobożnych życzeń wiernych, odwoływał się do niesamowitych opowieści o widzialnym ukazywaniu się ciała i krwi Jezusa. Podawał, że często widziano, jakoby chleb na ołtarzu przyjmował kształt baranka albo małego dziecka, a w momencie, kiedy kapłan brał do ręki chleb, aby go łamać, z nieba zstępował anioł z nożem, zabijał tego baranka albo to dziecię, a ich krwią napełniał kielich!
Ludzie chętnie przyjmowali tego rodzaju historie, co pomagało wzmocnić doktrynę o transsubstancjacji, podobnie jak historie o odwiedzinach dusz, które wyszły z czyśćca, pomogły utwierdzić wiarę w istnienie czyśćca.”

((Schaff, History of the Christian Church, Volume IV: Mediaeval Christianity. A.D. 590-1073. § 126. The Theory of Paschasius Radbertus), )

Złamanie prawa tożsamości
Poglądy Paschasiusa, gdzie utożsamia ciało eucharystyczne z ciałem Jezusa historycznego, łamią prawa tożsamości, zatem są błędne. W rezultacie tego błędu cała nauka o literalnej obecności Jezusa w opłatku jest błędna.
Została jednak przyjęta przez Kościół Katolicki w 1215 roku, gdyż wzmacniała pozycję i władzę duchowieństwa katolickiego, jako szafarzy łaski Bożej.

Władza katolickiego kapłana nad ciałem Pana Jezusa
Jak wielką jest ta władza pokazuje dobitnie fragment z podręcznika dla kapłanów katolickich napisanego przez założyciela zakonu Redemptorystów, Alfonso Liguori, (1696 – 1787), który tak pisał o władzy katolickiego kapłana nad ciałem Pana
Jezusa:

„Dostojeństwo kapłana bierze się także stąd, że posiada on moc nad prawdziwym i mistycznym ciałem Jezusa Chrystusa. W sprawie mocy, jaką kapłani sprawują nad prawdziwym ciałem Jezusa Chrystusa, naucza się, że gdy wygłoszą słowa konsekracji, Wcielone Słowo jest zobowiązane posłusznie przyjść do ich rąk w postaci sakramentu...
Sam Bóg posłuszny wypowiedzianym przez kapłanów słowom – HOC EST CORPUS MEUM („To jest ciało moje”) – zstępuje na ołtarz, przychodzi gdzie Go zawołają, ilekroć Go zawołają, oddając się w ich ręce, choćby byli jego nieprzyjaciółmi. Gdy już przyjdzie, pozostaje całkowicie w ich gestii; przesuwają Go z miejsca na miejsce, jak im się podoba, mogą też, jeśli sobie życzą, zamknąć Go w tabernakulum, zostawić na ołtarzu lub usunąć na zewnątrz kościoła, mogą też, jeśli tak postanowią, spożyć Jego ciało lub podać innym jako pokarm…
W ten sposób kapłan może być nazwany stworzycielem swego Stwórcy, gdyż wypowiadając słowa konsekracji, stwarza on jakby Jezusa w sakramencie, dając Mu w nim życie, a także oferuje Go jako ofiarę wiecznemu Ojcu... wystarczy, że kapłan powie: ‚Hoc est corpus meum’ i oto chleb przestaje być chlebem, ale staje się ciałem Jezusa Chrystusa. Dlatego św. Bernard ze Sienny mówi: ‚Moc kapłana jest mocą boskiej osoby, gdyż transsubstancjacja chleba wymaga tyle samo mocy, ile stworzenie świata’„.

Z artykułu OFIARA MSZY ŚWIĘTEJ Jonatana Dunkela

Odrzucenie nauki o transsubstancjacji grzechem śmiertelnym
Nauka ta nadal obowiązuje w KRK. Odrzucenie jej wiąże się z popełnieniem grzechu śmiertelnego, za który grozi katolikowi piekło.

Autorem doktryny o transsubstancjacji jest średniowieczny mnich Radbertus Paschasius (800-865).
Kościół Katolicki uznał prawdziwość tej doktryny dopiero na IV Soborze Laterańskim w 1215 roku w czasach papieża Innocentego III.

Historyk kościoła Philip Schaff pisze:

Paschasius nie stosował terminu transsubstancjacja, który zaczęto stosować dopiero dwa wieki później. Nauczał jednak, że ‘substancja chleba i wina jest prawdziwie zmieniona w krew i ciało Chrystusa’, tak że po konsekracji kapłańskiej, ‘w eucharystii nie pozostaje nic innego jak tylko ciało i krew Chrystusa’, mimo że dla zmysłów wzroku, dotyku i smaku ‘pozostaje ona w postaci chleba i wina.’
Według Paschasiusa ta cudowna zmiana jest dokonana przez Ducha Świętego, który stworzył ciało Jezusa w łonie Dziewicy bez współżycia z nią i który tą samą wszechmocą stwarza codziennie, tam gdzie celebrowana jest msza, to samo ciało i tę samą krew z substancji chleba i wina.

Paschasius podkreśla identyczność eucharystycznego ciała z ciałem, które narodziło się z Dziewicy, cierpiało na krzyżu, powstało z martwych, wstąpiło na niebiosa; z drugiej jednak strony, przedstawia sakramentalne jedzenie i picie jako procesy duchowe wynikające z wiary. Tutaj łączy on koncepcje duchowe ze zmysłowymi. Zakłada, że dusza wierzącego ma społeczność z Chrystusem, natomiast jego ciało otrzymuje niezniszczalną zasadę życia, czego kulminacją będzie zmartwychwstanie. W ten sposób rozumiał on, podobnie jak wielu starożytnych ojców, słowa Zbawiciela, z Jan 6:54 „Kto spożywa ciało moje i pije krew moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.”

Na poparcie swojej doktryny przytacza słowa ustanowienia w znaczeniu literalnym oraz fragment z Jana 6.

Ponadto, w celu rozwiania wątpliwości wątpiących oraz zaspokojeniu pobożnych życzeń wiernych, odwoływał się do niesamowitych opowieści o widzialnym ukazywaniu się ciała i krwi Jezusa. Podawał, że często widziano, jakoby chleb na ołtarzu przyjmował kształt baranka albo małego dziecka, a w momencie, kiedy kapłan brał do ręki chleb, aby go łamać, z nieba zstępował anioł z nożem, zabijał tego baranka albo to dziecię, a ich krwią napełniał kielich!
Ludzie chętnie przyjmowali tego rodzaju historie, co pomagało wzmocnić doktrynę o transsubstancjacji, podobnie jak historie o odwiedzinach dusz, które wyszły z czyśćca, pomogły utwierdzić wiarę w istnienie czyśćca.”

((Schaff, History of the Christian Church, Volume IV: Mediaeval Christianity. A.D. 590-1073. § 126. The Theory of Paschasius Radbertus), )

Złamanie prawa tożsamości
Poglądy Paschasiusa, gdzie utożsamia ciało eucharystyczne z ciałem Jezusa historycznego, łamią prawa tożsamości, zatem są błędne. W rezultacie tego błędu cała nauka o literalnej obecności Jezusa w opłatku jest błędna.
Została jednak przyjęta przez Kościół Katolicki w 1215 roku, gdyż wzmacniała pozycję i władzę duchowieństwa katolickiego, jako szafarzy łaski Bożej.

Władza katolickiego kapłana nad ciałem Pana Jezusa
Jak wielką jest ta władza pokazuje dobitnie fragment z podręcznika dla kapłanów katolickich napisanego przez założyciela zakonu Redemptorystów, Alfonso Liguori, (1696 – 1787), który tak pisał o władzy katolickiego kapłana nad ciałem Pana
Jezusa:

„Dostojeństwo kapłana bierze się także stąd, że posiada on moc nad prawdziwym i mistycznym ciałem Jezusa Chrystusa. W sprawie mocy, jaką kapłani sprawują nad prawdziwym ciałem Jezusa Chrystusa, naucza się, że gdy wygłoszą słowa konsekracji, Wcielone Słowo jest zobowiązane posłusznie przyjść do ich rąk w postaci sakramentu...
Sam Bóg posłuszny wypowiedzianym przez kapłanów słowom – HOC EST CORPUS MEUM („To jest ciało moje”) – zstępuje na ołtarz, przychodzi gdzie Go zawołają, ilekroć Go zawołają, oddając się w ich ręce, choćby byli jego nieprzyjaciółmi. Gdy już przyjdzie, pozostaje całkowicie w ich gestii; przesuwają Go z miejsca na miejsce, jak im się podoba, mogą też, jeśli sobie życzą, zamknąć Go w tabernakulum, zostawić na ołtarzu lub usunąć na zewnątrz kościoła, mogą też, jeśli tak postanowią, spożyć Jego ciało lub podać innym jako pokarm…
W ten sposób kapłan może być nazwany stworzycielem swego Stwórcy, gdyż wypowiadając słowa konsekracji, stwarza on jakby Jezusa w sakramencie, dając Mu w nim życie, a także oferuje Go jako ofiarę wiecznemu Ojcu... wystarczy, że kapłan powie: ‚Hoc est corpus meum’ i oto chleb przestaje być chlebem, ale staje się ciałem Jezusa Chrystusa. Dlatego św. Bernard ze Sienny mówi: ‚Moc kapłana jest mocą boskiej osoby, gdyż transsubstancjacja chleba wymaga tyle samo mocy, ile stworzenie świata’„.

Z artykułu OFIARA MSZY ŚWIĘTEJ Jonatana Dunkela

Odrzucenie nauki o transsubstancjacji grzechem śmiertelnym
Nauka ta nadal obowiązuje w KRK. Odrzucenie jej wiąże się z popełnieniem grzechu śmiertelnego, za który grozi katolikowi piekło.