FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Makarios]

W dzisiejszym świecie osoby dumne i bardzo asertywne bywają stawiane za wzór. Natomiast ludzi skromnych i pokornych postrzega się jako słabych, tchórzliwych lub służalczych. Czy jednak prawdziwa pokora naprawdę świadczy o słabości? I czy duma rzeczywiście jest przejawem siły? Jakie macie zdanie na ten temat?

W dzisiejszym świecie osoby dumne i bardzo asertywne bywają stawiane za wzór. Natomiast ludzi skromnych i pokornych postrzega się jako słabych, tchórzliwych lub służalczych. Czy jednak prawdziwa pokora naprawdę świadczy o słabości? I czy duma rzeczywiście jest przejawem siły? Jakie macie zdanie na ten temat?

[Axanna]

niektorzy tez uwazaja, ze przejawem prawdziwej pokory jest potulne ze wszystkim zgadzanie sie, gdy tak naprawde czesto stawianie oporu jest ta prawdziwa pokora - czy nie jest tak?

[Makarios]

[Axanna]

tak jest
wiec czym jest prawdziwa pokora?

[Makarios]

W Pismach Hebrajskich wyraz „pokora” pochodzi od rdzenia ʽanáh, który znaczy „być udręczonym, upokorzonym, uciemiężonym”. Pokrewne mu słowa są tłumaczone m.in. na „pokora”, „potulność” i „udręka”. Z pokorą wiążą się jeszcze dwa inne hebrajskie czasowniki: kanáʽ (dosł. „podporządkować [się]”) i szafél (dosł. „być [lub: stać się] uniżonym”). W Chrześcijańskich Pismach Greckich „pokora” oraz „uniżenie umysłu” to odpowiedniki wyrazu tapeinofrosýne. Pochodzi on od słów tapeinòo („ukorzyć; uniżyć”) i fren („umysł”).

W Pismach Hebrajskich wyraz „pokora” pochodzi od rdzenia ʽanáh, który znaczy „być udręczonym, upokorzonym, uciemiężonym”. Pokrewne mu słowa są tłumaczone m.in. na „pokora”, „potulność” i „udręka”. Z pokorą wiążą się jeszcze dwa inne hebrajskie czasowniki: kanáʽ (dosł. „podporządkować [się]”) i szafél (dosł. „być [lub: stać się] uniżonym”). W Chrześcijańskich Pismach Greckich „pokora” oraz „uniżenie umysłu” to odpowiedniki wyrazu tapeinofrosýne. Pochodzi on od słów tapeinòo („ukorzyć; uniżyć”) i fren („umysł”).

[Axanna]

a wiec przed kim mamy sie unizac i komu sie podpozadkowywac? Wazne tez okreslic do jakiego stopnia i czy kosztem wiernosci Chrystusowi tez jest ok.

[Makarios]

Pokora to także uważanie innych za wyższych od siebie

Pokora to także uważanie innych za wyższych od siebie

[Axanna]

a Pan byl pokorny?

[Makarios]

[Axanna]

prawda

no to wiec jak to jest, czy byc pokornym oznacza potulne zgadzanie na wszystko, brak sprzeciwu, brak napominania itp. Wiem z przykrego doswiadczenia, ze jezeli sie powazysz zwrocic uwage "liderowi" na nieprawosc, to zaraz sie czego tylko nie posypie, a ze to masz ducha buntu, a ze wsiadajac do statku nie masz rozkazywac kapitanowi jak nim kierowac, a ze jestes kobieta i masz milczec, no i ze nie masz oczywiscie pokory.

Czy tak jest faktycznie?

P.s. Dodam jeszcze, ze aby zwrocic czyjas uwage to czlowiek musi sie zapierac siebie, bo wie co zaraz bedzie i tak naprawde zabierajac glos w takiej sprawie dobrowolnie sie wystawia na obelgi, presje, szkalowanie i podobne.

[Makarios]

Pokora nie oznacza nie zwracania innym uwagi, gdy źle czynią. Ostrzeganie innych przed błędnym krokiem jest przejawem miłości. Pokora natomiast pobudzi nas do zwrócenia uwagi w sposób taktowny i łagodny, a nie szorstki czy wrogi.

Pokora nie oznacza nie zwracania innym uwagi, gdy źle czynią. Ostrzeganie innych przed błędnym krokiem jest przejawem miłości. Pokora natomiast pobudzi nas do zwrócenia uwagi w sposób taktowny i łagodny, a nie szorstki czy wrogi.

[Axanna]

tak, to prawda, ludzie pokorni sa rowniez szczerzy i mowia prawde jedni drugim w milosci, nie kombinujac jakby kogos osmieszyc, ponizyc czy wystawic w nieciekawym swietle.

A rozczenia wiec przewodniczacej kasty, by nikt nie probowal stawiac niewygodnych pytan czy uwag, podszyte wmawianym "brakiem pokory" sa nieuzasadnione. W ten sposob i kaplani kazali Piotrowi sie wynosic, ale odpowiedzial iz nalezy sluchac bardziej Boga niz ludzi, a nic to z brakiem pokory wspolnego nie mialo.

[nike]

Pokora jest to właściwa samoocena

Ustępem, który ponad wszystkie inne podaje opis pokory, jako podstawy do określenia jej definicji, jest List Apostoła Pawła do Rzymian 12:3, który wskazuje,
że pokora jest trzeźwym lub właściwym ocenianiem siebie:

: „Albowiem powiadam przez łaskę [sprawowania mojego apostolskiego urzędu], która mi jest dana, każdemu, co jest między wami [każdej poświęconej jednostce], aby więcej o sobie nie rozumiał [mając wyolbrzymioną samoocenę], niżeli potrzeba rozumieć
[to, co jest właściwą samooceną, a co jest właściwą samooceną on opisuje, jak następuje]; ale żeby o sobie rozumiał skromnie [Apostoł określa, co jest skromną samooceną w następującej części wiersza], tak jako komu Bóg udzielił miarę wiary [według oceniania przez Boga zdolności każdej jednostki do dochowania wierności]”.
Bóg, na podstawie trzech rzeczy, ocenia zdolność poświęconych do wierności: (1) na podstawie różnych stopni posiadania przez nich Ducha Świętego, (2) na
podstawie różnych talentów i (3) na podstawie różnych opatrznościowych sytuacji.

[Axanna]

jak czlowiek poczyta te fora, to ludzie, jaka tam pokora, wszyscy tak przewrazliwieni ze az strach...