FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Krystian]

[Tomasz G]

Jan. 1:18
18. Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go.
(BW)

[Olus]

(18) Boga nikt nigdy nie widział: on jednorodzony syn, który jest w łonie ojcowskiem, ten nam opowiedział. (19)
Gdanska
Upss

(18) Boga nikt nigdy nie widział: on jednorodzony syn, który jest w łonie ojcowskiem, ten nam opowiedział. (19)
Gdanska
Upss

[Listek]

[Benjamin.Szot]

Tomasz G

W wielu popularnych tłumaczeniach Biblii Ewangelii Jana 1 : 18 można znaleźć określenie " Jednorodzony Bóg ". Jest to jeden z koronnych argumentów zwolenników trynitaryzmu, którzy wskazują, że Jezus został nazwany Bogiem. Ich zdaniem uwiarygodnia to credo nicejskie, w którym widnieje sformułowanie dotyczące Syna Bożego jako " Boga prawdziwego z Boga prawdziwego " ( gr. Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ ). Warto w związku z tym przyjrzeć się jak wygląda ten werset w dostępnych tekstach greckich


ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:18 Greek NT: Greek

1:18 θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο. [ tłum. " Boga nikt nigdy nie widział , jednorodzony Syn, który jest na piersi Ojca, wytłumaczył Go ]

Podobnie wygląda sprawa z pozostałymi tekstami :

Orthodox Church
Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρὸς ἐκεῖνος ἐξηγήσατο.

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:18 Greek NT: Byzantine/Majority Text
θεον ουδεις εωρακεν πωποτε ο μονογενης υιος ο ων εις τον κολπον του πατρος εκεινος εξηγησατο

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:18 Greek NT: Textus Receptus (1550)
θεον ουδεις εωρακεν πωποτε ο μονογενης υιος ο ων εις τον κολπον του πατρος εκεινος εξηγησατο

ὁ μονογενὴς υἱὸς - ten jednorodzony Syn

Określenie " Jednorodzony Syn " występuje też w tekstach aramejskich takich jak : wersja odnaleziona przez Williama Curetona, Peszitta oraz wersja Palestyńska.
W każdym też wydaniu NT w języku Hebrajskim w Ewangelii Jana 1:18 nie spotykamy wyrażenie,,jednorodzony Bóg '' lecz ,, jednorodzony Syn ''- הַבֵּן הַיָּחִיד ( ha Ben ha Jjaִhid )

Również t.zw. ojcowie kościoła poświadczają już od II wieku wersję monogenes hyios w Jana 1 : 18. Warto wyliczyć najstarsze świadectwa, takie jakie podaje : Ireneusz ( Przeciw herezjom, III, 11), Hipolit ( Przeciw Noetosowi, V ), Klemens Aleksandryjski ( Kobierce, I, 26 ), Orygenes, Tertulian ( Przeciw Prakseaszowi, XV ).

Skąd więc w niektórych manuskryptach określenie ,, jednorodzony Bóg '' ?

Wszystkie świadectwa pochodzącego z okresu przed-nicejskiego, które mają w Ewangelii Jana J 1 : 18 lekcję monogenes theos, pochodzą głównie z rejonu Aleksandrii, gdzie dominował platonizm i gnostycyzm. Tam też doszło do licznych przekrętów. Te szkodliwe dla chrześcijańskiej doktryny wpływy spowodowały taką właśnie interpolację, która miała polegać na tym, że zbitkę „Jednorodzony Syn” w Jana 1 : 18 zastąpiono zbitką „Jednorodzony Bóg”.

Określenie „Jednorodzony Bóg” z Jana 1 : 18 nie pasuje do przekazu apostoła Jana, bo nigdy nie użył on powtórnie tego zwrotu. Zawsze gdy używał on słowa „jednorodzony” ( monogenes ), nie zestawiał z nim słowa Theos – „Bóg”, lecz przeważnie słowo „Syn” ( Jana 1 : 14; 3 : 16,18; 1 Jana 4 : 9 ).
Gdyby przyjąć, że w Jana 1 :18 powinny się znaleźć słowa „Jednorodzony Bóg ”, to tekst z Jana 1 : 18 propagowałby ideę istnienia dwóch różnych Bogów, co byłoby politeizmem, a co najmniej dualizmem.

Ale gdyby nawet ktoś się upierał przy takim tekście, to nie jest w stanie zaprzeczyć, że Jezus nie jest Najwyższym. Z Ewangelii Łukasza 1 : 32 wynika wyraźnie, że Jezus jest synem Najwyższego, ale nie Najwyższym. Najwyższy może być tylko jeden i jest nim JEHOWAH - Psalm 83 : 19.

Poza tym termin Bóg nie oznacza, że ktoś jest Bogiem Wszechmocnym czyli Absolutem. Bogiem Wszechmocnym ( hebr. El-Szaddaj ) jest wyłącznie Ten do którego przypisany jest Tetragram. I to całkowicie wyklucza wszelkie spekulacje trynitarne.

_____________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

Tomasz G

W wielu popularnych tłumaczeniach Biblii Ewangelii Jana 1 : 18 można znaleźć określenie " Jednorodzony Bóg ". Jest to jeden z koronnych argumentów zwolenników trynitaryzmu, którzy wskazują, że Jezus został nazwany Bogiem. Ich zdaniem uwiarygodnia to credo nicejskie, w którym widnieje sformułowanie dotyczące Syna Bożego jako " Boga prawdziwego z Boga prawdziwego " ( gr. Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ ). Warto w związku z tym przyjrzeć się jak wygląda ten werset w dostępnych tekstach greckich


ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:18 Greek NT: Greek

1:18 θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο. [ tłum. " Boga nikt nigdy nie widział , jednorodzony Syn, który jest na piersi Ojca, wytłumaczył Go ]

Podobnie wygląda sprawa z pozostałymi tekstami :

Orthodox Church
Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρὸς ἐκεῖνος ἐξηγήσατο.

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:18 Greek NT: Byzantine/Majority Text
θεον ουδεις εωρακεν πωποτε ο μονογενης υιος ο ων εις τον κολπον του πατρος εκεινος εξηγησατο

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:18 Greek NT: Textus Receptus (1550)
θεον ουδεις εωρακεν πωποτε ο μονογενης υιος ο ων εις τον κολπον του πατρος εκεινος εξηγησατο

ὁ μονογενὴς υἱὸς - ten jednorodzony Syn

Określenie " Jednorodzony Syn " występuje też w tekstach aramejskich takich jak : wersja odnaleziona przez Williama Curetona, Peszitta oraz wersja Palestyńska.
W każdym też wydaniu NT w języku Hebrajskim w Ewangelii Jana 1:18 nie spotykamy wyrażenie,,jednorodzony Bóg '' lecz ,, jednorodzony Syn ''- הַבֵּן הַיָּחִיד ( ha Ben ha Jjaִhid )

Również t.zw. ojcowie kościoła poświadczają już od II wieku wersję monogenes hyios w Jana 1 : 18. Warto wyliczyć najstarsze świadectwa, takie jakie podaje : Ireneusz ( Przeciw herezjom, III, 11), Hipolit ( Przeciw Noetosowi, V ), Klemens Aleksandryjski ( Kobierce, I, 26 ), Orygenes, Tertulian ( Przeciw Prakseaszowi, XV ).

Skąd więc w niektórych manuskryptach określenie ,, jednorodzony Bóg '' ?

Wszystkie świadectwa pochodzącego z okresu przed-nicejskiego, które mają w Ewangelii Jana J 1 : 18 lekcję monogenes theos, pochodzą głównie z rejonu Aleksandrii, gdzie dominował platonizm i gnostycyzm. Tam też doszło do licznych przekrętów. Te szkodliwe dla chrześcijańskiej doktryny wpływy spowodowały taką właśnie interpolację, która miała polegać na tym, że zbitkę „Jednorodzony Syn” w Jana 1 : 18 zastąpiono zbitką „Jednorodzony Bóg”.

Określenie „Jednorodzony Bóg” z Jana 1 : 18 nie pasuje do przekazu apostoła Jana, bo nigdy nie użył on powtórnie tego zwrotu. Zawsze gdy używał on słowa „jednorodzony” ( monogenes ), nie zestawiał z nim słowa Theos – „Bóg”, lecz przeważnie słowo „Syn” ( Jana 1 : 14; 3 : 16,18; 1 Jana 4 : 9 ).
Gdyby przyjąć, że w Jana 1 :18 powinny się znaleźć słowa „Jednorodzony Bóg ”, to tekst z Jana 1 : 18 propagowałby ideę istnienia dwóch różnych Bogów, co byłoby politeizmem, a co najmniej dualizmem.

Ale gdyby nawet ktoś się upierał przy takim tekście, to nie jest w stanie zaprzeczyć, że Jezus nie jest Najwyższym. Z Ewangelii Łukasza 1 : 32 wynika wyraźnie, że Jezus jest synem Najwyższego, ale nie Najwyższym. Najwyższy może być tylko jeden i jest nim JEHOWAH - Psalm 83 : 19.

Poza tym termin Bóg nie oznacza, że ktoś jest Bogiem Wszechmocnym czyli Absolutem. Bogiem Wszechmocnym ( hebr. El-Szaddaj ) jest wyłącznie Ten do którego przypisany jest Tetragram. I to całkowicie wyklucza wszelkie spekulacje trynitarne.

_____________________________________

http://biblia-odchwaszczona.webnode.com

[Krystian]

[Tomasz G]

Hebr. 1 ,8-10
8. Lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego.
9. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich.
10. Oraz: Tyś, Panie, na początku ugruntował ziemię, I niebiosa są dziełem rąk twoich;
(BW)

[Tomasz G]

Jezus na czas pobytu na ziemi przyjal nature ludzka, swoja boskosc w pelni otrzymal z powrotem od Ojca dopiero po zmartwychwstaniu ... np. Jezus na ziemi czyni cuda bo wierzy doskonale w Ojca .

To tak dla rownowagi podobnie jak inne artykuly o Trojcy ....


Izaj. 9:5-6
5. Albowiem dziecie narodzilo sie nam, syn jest nam dany i spocznie wladza na jego ramieniu, i nazwa go: Cudowny Doradca, Bog Mocny, Ojciec Odwieczny, Ksiaze Pokoju.
6. Potezna bedzie wladza i pokoj bez konca na tronie Dawida i w jego krolestwie, gdyz utrwali ja i oprze na prawie i sprawiedliwosci, odtad az na wieki. Dokona tego zarliwosc Pana Zastepow.

Mich. 5:1
1. Ale ty, Betlejemie Efrata, najmniejszy z okręgów judzkich, z ciebie mi wyjdzie ten, który będzie władcą Izraela. Początki jego od prawieku, od dni zamierzchłych.


Jan. 1:18
18. Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go.

Flp 2:5-11
5. To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie.
6. On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem,
7. lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,
8. uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej.
9. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię,
10. aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych.
11. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca.

Hebr. 1 ,8-10
8. Lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków, Berłem sprawiedliwym berło Królestwa twego.
9. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość: Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich.
10. Oraz: Tyś, Panie, na początku ugruntował ziemię, I niebiosa są dziełem rąk twoich;
(BW)


Jednym ze swiadectw pozabiblijnych mowiacych o Jezusie jest.Testimonium, Flavianum,ktore znajduje sie w dziele Jozefa Flawiusza"Dawne dzieje Izraela"(Antiguitates).
Oto jego tresc:

W tym czasie zyl Jezus,czlowiek madry,jezeli w ogole mozna go nazwac czlowiekiem. Czynil bowiem rzeczy niezwykle i byl nauczycielem ludzi ,ktorzy z radoscia przyjmowali prawde .Poszlo za nim wielu Zydow jako tez pogan. On to byl Chrystusem, A gdy wskutek doniesienia najznakomitszych u nas medrcow, Pilat zasadzil go na smierc krzyzowa ,jego dawni wyznawcy nie przestali go milowac. Albowiem trzeciego dnia ukazal im sie znow jako zywy ,jak to o nim oraz wiele innych zdumiewajacych rzecz przepowiadali boscy prorocy odtad az po dzien dzisiejszy istnieje spolecznosc chrzescijan ,ktorzy od niego otrzymali swa nazwe."(XVIII,3,3)


Inne z poza chrzescijanskich swiadectw o Jezusie Chrystusie to pisma Rzymian np.

Jest list Pliniusza Mlodszego (okolo .112 r. )namiestnika Bitynii ,napisany do cesarza Trajana. Czytamy w nim' "Inni wymienieni w wykazie powiedzieli ,ze sa chrzescijanami ,lecz zaraz sie zaparl i ,ze wprawdzie byli nimi ,lecz byc przestali .Zapewniali zas ,ze cala ich wina czy blad polega na tym ,ze zwykli byli w wyznaczonym dniu gromadzic sie przed switem i odmawiac wspolnie modlitwe do Chrystusa jakby do Boga "(Listy X ,96)

[Benjamin.Szot]

Tomasz G.

Cytat:

Jezus na czas pobytu na ziemi przyjal nature ludzka, swoja boskosc w pelni otrzymal z powrotem od Ojca dopiero po zmartwychwstaniu

.

Piszesz same kłamstwa w tym temacie ! NIGDZIE W BIBLII NIE MA TAKIEGO POGLĄDU !!! Twoja filozofia adwentystyczna jest w kolizji sama ze sobą, bo założyciele adwentyzmu nie uznawali doktryny trynitarnej !!! W dodatku podpierasz się sfałszowanymi wersetami biblijnymi ! Mesjasz nigdy nie był nazwany Bogiem Wszechmocnym ( hebr. El-Szaddaj ) i nigdy do niego nie odnosił się Tetragram będący zapisem Imienia Bożego ( Szem ha-meforasz ). Bzdur więc nie wypisuj !

_________________________________

Tomasz G.

Cytat:

Jezus na czas pobytu na ziemi przyjal nature ludzka, swoja boskosc w pelni otrzymal z powrotem od Ojca dopiero po zmartwychwstaniu

.

Piszesz same kłamstwa w tym temacie ! NIGDZIE W BIBLII NIE MA TAKIEGO POGLĄDU !!! Twoja filozofia adwentystyczna jest w kolizji sama ze sobą, bo założyciele adwentyzmu nie uznawali doktryny trynitarnej !!! W dodatku podpierasz się sfałszowanymi wersetami biblijnymi ! Mesjasz nigdy nie był nazwany Bogiem Wszechmocnym ( hebr. El-Szaddaj ) i nigdy do niego nie odnosił się Tetragram będący zapisem Imienia Bożego ( Szem ha-meforasz ). Bzdur więc nie wypisuj !

_________________________________

[Tomasz G]

To Ty zawsze piszesz to samo zreszta jak tobie podobni zamiast argumentow z Biblii czy historii albo teologii tylko jakies teorie na temat K ADS ..... a poza tym w religiach Abrahama główną zasadą był i jest monoteizm czyli wiara w jednego Boga i tak dla Zydow jak i muzulman jest tylko jeden Bog i dlatego np w Islamie Jezus jest prorokiem Allaha .... oczywiscie ze chrzescijanie widza te sprawy inaczej ale jeśli macie sie za takich twardych monoteistow to musie uznac ze Jezus byl tylko prorokiem ....

[Benjamin.Szot]

Tomasz G.

jeśli wierzysz w trój-osobowego bożka, to nie jesteś monoteistą tylko politeistą !

Cytat:

Izaj. 9:5-6 5. Albowiem dziecie narodzilo sie nam, syn jest nam dany i spocznie wladza na jego ramieniu, i nazwa go: Cudowny Doradca, Bog Mocny, Ojciec Odwieczny, Ksiaze Pokoju. 6. Potezna bedzie wladza i pokoj bez konca na tronie Dawida i w jego krolestwie, gdyz utrwali ja i oprze na prawie i sprawiedliwosci, odtad az na wieki. Dokona tego zarliwosc Pana Zastepow.

cytujesz sfałszowany werset Bibliny !

W natchnionych przez Boga Pismach Hebrajskich nie ma śladu trynitaryzmu. Niejednokrotnie jednak propagatorzy tej niezgodnej z Biblią doktryny cytują werset Izajasza 9 : 5 błędnie go tłumacząc i interpretując co wynika też w wyrywania tego wersetu z kontekstu. W wersecie tym podano następujące tytuły Mesjasza :

Izajasza 9 : 5. 9 ( Biblia Hebraica ) :

כִּי יֶלֶד יֻלַּד לָנוּ בֵּן נִתַּן לָנוּ וַתְּהִי הַמִּשְׂרָה עַל שִׁכְמוֹ
וַיִּקְרָא שְׁמוֹ פֶּלֶא יוֹעֵץ אֵל גִּבּוֹר אֲבִי עַד שַׂר שָׁלוֹם

Zwłaszcza druga część wersetu mówi, że Mesjasz zostanie tak nazwany, ale nie z racji swego urodzenia tylko jak na to wskazuje dalszy kontekst - z racji oparcia się na prawie i sprawiedliwości co dokona w swej żarliwości JEHOWAH Zastępów ( Izaj. 9 : 6 ).
Nie zawdzięcza więc tych tytułów sobie i nie on sobie je nadał.

A oto zaszczytne tytuły, którymi nazwie go Bóg Wszechmocny :

Cudowny Doradca - פֶּלֶא יוֹעֵץ ( hebr. Pele Joec )
Boski Bohater אֵל גִּבּוֹר ( hebr. El Gibbor )
Ojciec Odtąd אֲבִי עַד ( hebr. Abi Ad )
Książę Pokoju שַׂר שָׁלוֹם ( hebr. Sar Szalom )
W żadnym z tych tytułów, tak samo jak w całym wersecie i w kontekście nie widać, by Mesjasz był tutaj Bogiem lub Ojcem Odwiecznym jak sugerują błędnie popularne przekłady.

Hebrajskie עַד w tytule אֲבִי עַד ( hebr. Abi-Ad ) nie oznacza odwieczności. Gdyby chodziło o to, że Mesjasz istniał odwiecznie, to użyto by tutaj takiego samego określenia jak w Psalmie 90 : 2 - מֵעֹולָם עַד־עֹולָם ( hebr. me olam - ad olam ). Ale to określenie zarezerwowane jest wyłącznie dla Boga Wszechmocnego, który jest Absolutem. Wyłącznie JEHOWAH jest Absolutem. Mesjasz nigdy Nim nie był i nigdy nie będzie.

Izaak Cylkow tłumaczy ten werset następująco :
" i nazwą imię jego : Znamienitym radcą, boskim bohaterem, patryarchą wiecznym, księciem pokoju ".
אֲבִי עַד Wycliffe tłumaczy jako - " father of the world to coming ", a np. ks.J Wujek tłumaczy jako " ojciec przyszłego wieku ". Żaden więc tytuł, który miał otrzymać Mesjasz z racji oparcia się na prawie i sprawiedliwości nie wynika z jego urodzeniu lub statusu ontycznego.

Tomasz G.

jeśli wierzysz w trój-osobowego bożka, to nie jesteś monoteistą tylko politeistą !

Cytat:

Izaj. 9:5-6 5. Albowiem dziecie narodzilo sie nam, syn jest nam dany i spocznie wladza na jego ramieniu, i nazwa go: Cudowny Doradca, Bog Mocny, Ojciec Odwieczny, Ksiaze Pokoju. 6. Potezna bedzie wladza i pokoj bez konca na tronie Dawida i w jego krolestwie, gdyz utrwali ja i oprze na prawie i sprawiedliwosci, odtad az na wieki. Dokona tego zarliwosc Pana Zastepow.

cytujesz sfałszowany werset Bibliny !

W natchnionych przez Boga Pismach Hebrajskich nie ma śladu trynitaryzmu. Niejednokrotnie jednak propagatorzy tej niezgodnej z Biblią doktryny cytują werset Izajasza 9 : 5 błędnie go tłumacząc i interpretując co wynika też w wyrywania tego wersetu z kontekstu. W wersecie tym podano następujące tytuły Mesjasza :

Izajasza 9 : 5. 9 ( Biblia Hebraica ) :

כִּי יֶלֶד יֻלַּד לָנוּ בֵּן נִתַּן לָנוּ וַתְּהִי הַמִּשְׂרָה עַל שִׁכְמוֹ
וַיִּקְרָא שְׁמוֹ פֶּלֶא יוֹעֵץ אֵל גִּבּוֹר אֲבִי עַד שַׂר שָׁלוֹם

Zwłaszcza druga część wersetu mówi, że Mesjasz zostanie tak nazwany, ale nie z racji swego urodzenia tylko jak na to wskazuje dalszy kontekst - z racji oparcia się na prawie i sprawiedliwości co dokona w swej żarliwości JEHOWAH Zastępów ( Izaj. 9 : 6 ).
Nie zawdzięcza więc tych tytułów sobie i nie on sobie je nadał.

A oto zaszczytne tytuły, którymi nazwie go Bóg Wszechmocny :

Cudowny Doradca - פֶּלֶא יוֹעֵץ ( hebr. Pele Joec )
Boski Bohater אֵל גִּבּוֹר ( hebr. El Gibbor )
Ojciec Odtąd אֲבִי עַד ( hebr. Abi Ad )
Książę Pokoju שַׂר שָׁלוֹם ( hebr. Sar Szalom )
W żadnym z tych tytułów, tak samo jak w całym wersecie i w kontekście nie widać, by Mesjasz był tutaj Bogiem lub Ojcem Odwiecznym jak sugerują błędnie popularne przekłady.

Hebrajskie עַד w tytule אֲבִי עַד ( hebr. Abi-Ad ) nie oznacza odwieczności. Gdyby chodziło o to, że Mesjasz istniał odwiecznie, to użyto by tutaj takiego samego określenia jak w Psalmie 90 : 2 - מֵעֹולָם עַד־עֹולָם ( hebr. me olam - ad olam ). Ale to określenie zarezerwowane jest wyłącznie dla Boga Wszechmocnego, który jest Absolutem. Wyłącznie JEHOWAH jest Absolutem. Mesjasz nigdy Nim nie był i nigdy nie będzie.

Izaak Cylkow tłumaczy ten werset następująco :
" i nazwą imię jego : Znamienitym radcą, boskim bohaterem, patryarchą wiecznym, księciem pokoju ".
אֲבִי עַד Wycliffe tłumaczy jako - " father of the world to coming ", a np. ks.J Wujek tłumaczy jako " ojciec przyszłego wieku ". Żaden więc tytuł, który miał otrzymać Mesjasz z racji oparcia się na prawie i sprawiedliwości nie wynika z jego urodzeniu lub statusu ontycznego.

[Tomasz G]

Co mialem Ci itp napisac juz napisalem ....

[Benjamin.Szot]

Micheasza 5 : 1

Egzegeza oryginalnego tekstu ukazuje, że wiersz ten został pod wpływem trynitarnej doktryny sfałszowany, ponieważ oryginalna treść tej frazy, nie potwierdza, lecz zaprzecza  preegzystencji Jezusa Chrystusa.
 Proroctwo Micheasza mówiące, że władca Izraela będzie miał początek i wyjdzie z Betlejem Efrata, podważało doktrynę o przedwiecznym jego pochodzeniu, dlatego by zaprzeczyć ziemskiemu rodowodowi Syna Bożego, kluczowe słowo עוֹלָֽם ( hebr. olam ) zostało przetłumaczone na „ wieczność ” w wielu przekłaach. Prawie wszystkie przekłady Micheasza 5:2 są tendencyjne i zaprzeczają temu co mówi hebrajski oryginał. Świat chrześcijański pozwolił się oszukać i uwierzył, że Mesjasz jest wieczny, jak to przetłumaczył Hieronim pod wpływem Nicejskiego dyktatu. Wielu uczonych jest świadomych tej manipulacji, lecz swoim milczeniem tchórzliwie wspierają to fałszerstwo. Egzegeza frazy Micheasza  Mich. 5:1 ukazuje jak daleko od prawdy odbiega tłumaczenie tego tekstu w przekładach Biblii:

וְאַתָּה בֵּית לֶחֶם אֶפְרָתָה צָעִיר לִהְיוֹת בְּאַלְפֵי יְהוּדָה מִמְּךָ לִי יֵצֵא לִהְיוֹת מוֹשֵׁל בְּיִשְׂרָאֵל וּמוֹצָאֹתָיו מִקֶּדֶם מִימֵי עוֹלָם
t.zn. : " A ty, Betlejem Efrata, drobne jesteś by być wśród pokoleń judzkich ! Z ciebie mi wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od czasów zamierzchłych, od dni czasu niezmierzonego. "

Micheasz prorokował,  że  chociaż pokolenie  „ Betlejem Efrata “ było najmniejsze z pośród pokoleń Judy, to z niego narodzi się i wyjdzie ten, który otrzyma władzę nad wszystkimi pokoleniami אָ֫לֶפ (aleph) Izraela. Wyrażenie : „Ty Betlejemie Efrata“ dowodzi, że odnosi się ona do plemienia, a nie do miasta.  Potwierdza  to pokrewny tekst z Mateusza 2:6, który mówi, że chociaż klan betlejemski faktycznie był najmniejszym z pośród plemienia Judy, to z niego pochodzić będzie przyszły wódz מוֹשֵׁ֖ל ( Moszel ) Królestwa Bożego. Przymiotnik tsa`iyr odnosi się do tego który pochodzi z najmniejszej familii plemienia Judy.

Ponadto na początek Mesjasza wskazuje czasownik " hayah " . Ten czasownik został wyrugowany w tłumaczeniach, gdyż tłumaczom trynitarnym niezręcznie było mówić o Synu Bożym, który wyszedł z ludzkiego rodu i zaczął swoją egzystencję na ziemi, czyli stał się  ( hayah ).

Słowem opacznie rozumianym jest מִקֶּדֶם ( miqqedem ) od słowa “ qedem ” co znaczy „ wschód “, a jest w hebrajskiej metaforze rozumiane jako symbol dawnego antycznego czasu. Wschód wskazuje na wczesną porę i na początek  dziejów ludzkich. Wtedy bowiem po buncie pierwszej pary ludzkiej w Edenie Bóg powiedział o przyszłej nadziei dla ludzkości. Wyraz “ qedem ” (Strong # H6924) jest przysłówkiem czasownika “ motsa’ah ”  i wskazuje na wypowiedzianą przez Boga już bardzo dawno temu obietnicę naprawy świata, która zostanie z pewnością wykonana, co podkreśla czasownik “ yatsa ”. Słowo “ qedem ” wskazuje na dawny antyczny czas, gdy wyszło słowo od Boga, zwiastujące potomkom Adama  ratunek i zbawienie.

Innym słowem błędnie rozumianym jest - olam. Protrynitarni tłumacze nadali słowu “olam” metafizyczne znaczenie, tłumacząc je jako „wieczność”, natomiast słowo to oznacza: „ dawny antyczny czas ” lub „odległą starożytność” (Strong # 05769). Olam nie dnosi się do czasu sprzed zaistnieniem słońca i księżyca, lecz do czasu historycznego: Ps. 77:6. Wyraz “olam” posiada również znaczenie alegoryczne, na co wskazuje wspólny morfemowy rdzeń ze słowem almach, obrazujące młodą pannę, która według starego semickiego zwyczaju była ukrywana, aż do dnia jej zaślubin. Stąd słowo ”olam” w hebraskim rozumieniu oznacza: „ zakryty nieokreślony okres czasu “, " czas niezmierzony ." Boży plan zbawienia i odnowy rodzaju ludzkiego był przez ludzkość zapomniany i  okryty tajemnicą (Kol. 1:26).  Fraza dotycząca pochodzenia w czasie odnosi się bez wątpienia do proto-Ewangelii (Rdz. 3,15), która jest najstarszą mesjańską obietnicą daną rodzajowi ludzkiemu i pochodzi z odległej starożytności. 
Kontekst księgi Micheasza w niczym nie sugeruje, że obiecany Izraelowi Mesjasz egzystował już przed stworzeniem świata, przeciwnie, prorok Micheasz mówi o jego początku i zrodzeniu z niewiasty, i także o jego pokrewieństwie z synami Izraela.

Gdyby jednak pomimo tego ktoś się upierał, że jest inaczej i że hebrajskie określenie olam wskazuje na preegzystencję, to warto przypomnieć, że w tym samym proroctwie Micheasza jest napisane w 7 : 14, że owce pasą się w Baszanie i w Gileadzie " jak za dni wieczności " כִּימֵי עוֹלָם ( kime olam ).

Micheasza 5 : 1

Egzegeza oryginalnego tekstu ukazuje, że wiersz ten został pod wpływem trynitarnej doktryny sfałszowany, ponieważ oryginalna treść tej frazy, nie potwierdza, lecz zaprzecza  preegzystencji Jezusa Chrystusa.
 Proroctwo Micheasza mówiące, że władca Izraela będzie miał początek i wyjdzie z Betlejem Efrata, podważało doktrynę o przedwiecznym jego pochodzeniu, dlatego by zaprzeczyć ziemskiemu rodowodowi Syna Bożego, kluczowe słowo עוֹלָֽם ( hebr. olam ) zostało przetłumaczone na „ wieczność ” w wielu przekłaach. Prawie wszystkie przekłady Micheasza 5:2 są tendencyjne i zaprzeczają temu co mówi hebrajski oryginał. Świat chrześcijański pozwolił się oszukać i uwierzył, że Mesjasz jest wieczny, jak to przetłumaczył Hieronim pod wpływem Nicejskiego dyktatu. Wielu uczonych jest świadomych tej manipulacji, lecz swoim milczeniem tchórzliwie wspierają to fałszerstwo. Egzegeza frazy Micheasza  Mich. 5:1 ukazuje jak daleko od prawdy odbiega tłumaczenie tego tekstu w przekładach Biblii:

וְאַתָּה בֵּית לֶחֶם אֶפְרָתָה צָעִיר לִהְיוֹת בְּאַלְפֵי יְהוּדָה מִמְּךָ לִי יֵצֵא לִהְיוֹת מוֹשֵׁל בְּיִשְׂרָאֵל וּמוֹצָאֹתָיו מִקֶּדֶם מִימֵי עוֹלָם
t.zn. : " A ty, Betlejem Efrata, drobne jesteś by być wśród pokoleń judzkich ! Z ciebie mi wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od czasów zamierzchłych, od dni czasu niezmierzonego. "

Micheasz prorokował,  że  chociaż pokolenie  „ Betlejem Efrata “ było najmniejsze z pośród pokoleń Judy, to z niego narodzi się i wyjdzie ten, który otrzyma władzę nad wszystkimi pokoleniami אָ֫לֶפ (aleph) Izraela. Wyrażenie : „Ty Betlejemie Efrata“ dowodzi, że odnosi się ona do plemienia, a nie do miasta.  Potwierdza  to pokrewny tekst z Mateusza 2:6, który mówi, że chociaż klan betlejemski faktycznie był najmniejszym z pośród plemienia Judy, to z niego pochodzić będzie przyszły wódz מוֹשֵׁ֖ל ( Moszel ) Królestwa Bożego. Przymiotnik tsa`iyr odnosi się do tego który pochodzi z najmniejszej familii plemienia Judy.

Ponadto na początek Mesjasza wskazuje czasownik " hayah " . Ten czasownik został wyrugowany w tłumaczeniach, gdyż tłumaczom trynitarnym niezręcznie było mówić o Synu Bożym, który wyszedł z ludzkiego rodu i zaczął swoją egzystencję na ziemi, czyli stał się  ( hayah ).

Słowem opacznie rozumianym jest מִקֶּדֶם ( miqqedem ) od słowa “ qedem ” co znaczy „ wschód “, a jest w hebrajskiej metaforze rozumiane jako symbol dawnego antycznego czasu. Wschód wskazuje na wczesną porę i na początek  dziejów ludzkich. Wtedy bowiem po buncie pierwszej pary ludzkiej w Edenie Bóg powiedział o przyszłej nadziei dla ludzkości. Wyraz “ qedem ” (Strong # H6924) jest przysłówkiem czasownika “ motsa’ah ”  i wskazuje na wypowiedzianą przez Boga już bardzo dawno temu obietnicę naprawy świata, która zostanie z pewnością wykonana, co podkreśla czasownik “ yatsa ”. Słowo “ qedem ” wskazuje na dawny antyczny czas, gdy wyszło słowo od Boga, zwiastujące potomkom Adama  ratunek i zbawienie.

Innym słowem błędnie rozumianym jest - olam. Protrynitarni tłumacze nadali słowu “olam” metafizyczne znaczenie, tłumacząc je jako „wieczność”, natomiast słowo to oznacza: „ dawny antyczny czas ” lub „odległą starożytność” (Strong # 05769). Olam nie dnosi się do czasu sprzed zaistnieniem słońca i księżyca, lecz do czasu historycznego: Ps. 77:6. Wyraz “olam” posiada również znaczenie alegoryczne, na co wskazuje wspólny morfemowy rdzeń ze słowem almach, obrazujące młodą pannę, która według starego semickiego zwyczaju była ukrywana, aż do dnia jej zaślubin. Stąd słowo ”olam” w hebraskim rozumieniu oznacza: „ zakryty nieokreślony okres czasu “, " czas niezmierzony ." Boży plan zbawienia i odnowy rodzaju ludzkiego był przez ludzkość zapomniany i  okryty tajemnicą (Kol. 1:26).  Fraza dotycząca pochodzenia w czasie odnosi się bez wątpienia do proto-Ewangelii (Rdz. 3,15), która jest najstarszą mesjańską obietnicą daną rodzajowi ludzkiemu i pochodzi z odległej starożytności. 
Kontekst księgi Micheasza w niczym nie sugeruje, że obiecany Izraelowi Mesjasz egzystował już przed stworzeniem świata, przeciwnie, prorok Micheasz mówi o jego początku i zrodzeniu z niewiasty, i także o jego pokrewieństwie z synami Izraela.

Gdyby jednak pomimo tego ktoś się upierał, że jest inaczej i że hebrajskie określenie olam wskazuje na preegzystencję, to warto przypomnieć, że w tym samym proroctwie Micheasza jest napisane w 7 : 14, że owce pasą się w Baszanie i w Gileadzie " jak za dni wieczności " כִּימֵי עוֹלָם ( kime olam ).

[Benjamin.Szot]

Cytat:

Jan. 1:18 18. Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go

.

Cytujesz kolejny sfałszowany werset Biblijny !

Jana 1 : 18

W wielu popularnych tłumaczeniach Biblii Ewangelii Jana 1 : 18 można znaleźć określenie " Jednorodzony Bóg ". Jest to jeden z koronnych argumentów zwolenników trynitaryzmu, którzy wskazują, że Jezus został nazwany Bogiem. Ich zdaniem uwiarygodnia to credo nicejskie, w którym widnieje sformułowanie dotyczące Syna Bożego jako " Boga prawdziwego z Boga prawdziwego " ( gr. Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ ). Warto w związku z tym przyjrzeć się jak wygląda ten werset w dostępnych tekstach greckich


ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:18 Greek NT: Greek

1:18 θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο. [ tłum. " Boga nikt nigdy nie widział , jednorodzony Syn, który jest na piersi Ojca, wytłumaczył Go ]

Podobnie wygląda sprawa z pozostałymi tekstami :

Orthodox Church
Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρὸς ἐκεῖνος ἐξηγήσατο.

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:18 Greek NT: Byzantine/Majority Text
θεον ουδεις εωρακεν πωποτε ο μονογενης υιος ο ων εις τον κολπον του πατρος εκεινος εξηγησατο

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:18 Greek NT: Textus Receptus (1550)
θεον ουδεις εωρακεν πωποτε ο μονογενης υιος ο ων εις τον κολπον του πατρος εκεινος εξηγησατο

ὁ μονογενὴς υἱὸς - ten jednorodzony Syn

Określenie " Jednorodzony Syn " występuje też w tekstach aramejskich takich jak : wersja odnaleziona przez Williama Curetona, Peszitta oraz wersja Palestyńska.
W każdym też wydaniu NT w języku Hebrajskim w Ewangelii Jana 1:18 nie spotykamy wyrażenie,,jednorodzony Bóg '' lecz ,, jednorodzony Syn ''- הַבֵּן הַיָּחִיד ( ha Ben ha Jjaִhid )

Również t.zw. ojcowie kościoła poświadczają już od II wieku wersję monogenes hyios w Jana 1 : 18. Warto wyliczyć najstarsze świadectwa, takie jakie podaje : Ireneusz ( Przeciw herezjom, III, 11), Hipolit ( Przeciw Noetosowi, V ), Klemens Aleksandryjski ( Kobierce, I, 26 ), Orygenes, Tertulian ( Przeciw Prakseaszowi, XV ).

Skąd więc w niektórych manuskryptach określenie ,, jednorodzony Bóg '' ?

Wszystkie świadectwa pochodzącego z okresu przed-nicejskiego, które mają w Ewangelii Jana J 1 : 18 lekcję monogenes theos, pochodzą głównie z rejonu Aleksandrii, gdzie dominował platonizm i gnostycyzm. Tam też doszło do licznych przekrętów. Te szkodliwe dla chrześcijańskiej doktryny wpływy spowodowały taką właśnie interpolację, która miała polegać na tym, że zbitkę „Jednorodzony Syn” w Jana 1 : 18 zastąpiono zbitką „Jednorodzony Bóg”.

Określenie „Jednorodzony Bóg” z Jana 1 : 18 nie pasuje do przekazu apostoła Jana, bo nigdy nie użył on powtórnie tego zwrotu. Zawsze gdy używał on słowa „jednorodzony” ( monogenes ), nie zestawiał z nim słowa Theos – „Bóg”, lecz przeważnie słowo „Syn” ( Jana 1 : 14; 3 : 16,18; 1 Jana 4 : 9 ).
Gdyby przyjąć, że w Jana 1 :18 powinny się znaleźć słowa „Jednorodzony Bóg ”, to tekst z Jana 1 : 18 propagowałby ideę istnienia dwóch różnych Bogów, co byłoby politeizmem, a co najmniej dualizmem.

Ale gdyby nawet ktoś się upierał przy takim tekście, to nie jest w stanie zaprzeczyć, że Jezus nie jest Najwyższym. Z Ewangelii Łukasza 1 : 32 wynika wyraźnie, że Jezus jest synem Najwyższego, ale nie Najwyższym. Najwyższy może być tylko jeden i jest nim JEHOWAH - Psalm 83 : 19.

Poza tym termin Bóg nie oznacza, że ktoś jest Bogiem Wszechmocnym czyli Absolutem. Bogiem Wszechmocnym ( hebr. El-Szaddaj )jest wyłącznie Ten do którego przypisany jest Tetragram. I to całkowicie wyklucza wszelkie spekulacje trynitarne.

_____________________________________

Cytat:

Jan. 1:18 18. Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go

.

Cytujesz kolejny sfałszowany werset Biblijny !

Jana 1 : 18

W wielu popularnych tłumaczeniach Biblii Ewangelii Jana 1 : 18 można znaleźć określenie " Jednorodzony Bóg ". Jest to jeden z koronnych argumentów zwolenników trynitaryzmu, którzy wskazują, że Jezus został nazwany Bogiem. Ich zdaniem uwiarygodnia to credo nicejskie, w którym widnieje sformułowanie dotyczące Syna Bożego jako " Boga prawdziwego z Boga prawdziwego " ( gr. Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ ). Warto w związku z tym przyjrzeć się jak wygląda ten werset w dostępnych tekstach greckich


ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:18 Greek NT: Greek

1:18 θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο. [ tłum. " Boga nikt nigdy nie widział , jednorodzony Syn, który jest na piersi Ojca, wytłumaczył Go ]

Podobnie wygląda sprawa z pozostałymi tekstami :

Orthodox Church
Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρὸς ἐκεῖνος ἐξηγήσατο.

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:18 Greek NT: Byzantine/Majority Text
θεον ουδεις εωρακεν πωποτε ο μονογενης υιος ο ων εις τον κολπον του πατρος εκεινος εξηγησατο

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ 1:18 Greek NT: Textus Receptus (1550)
θεον ουδεις εωρακεν πωποτε ο μονογενης υιος ο ων εις τον κολπον του πατρος εκεινος εξηγησατο

ὁ μονογενὴς υἱὸς - ten jednorodzony Syn

Określenie " Jednorodzony Syn " występuje też w tekstach aramejskich takich jak : wersja odnaleziona przez Williama Curetona, Peszitta oraz wersja Palestyńska.
W każdym też wydaniu NT w języku Hebrajskim w Ewangelii Jana 1:18 nie spotykamy wyrażenie,,jednorodzony Bóg '' lecz ,, jednorodzony Syn ''- הַבֵּן הַיָּחִיד ( ha Ben ha Jjaִhid )

Również t.zw. ojcowie kościoła poświadczają już od II wieku wersję monogenes hyios w Jana 1 : 18. Warto wyliczyć najstarsze świadectwa, takie jakie podaje : Ireneusz ( Przeciw herezjom, III, 11), Hipolit ( Przeciw Noetosowi, V ), Klemens Aleksandryjski ( Kobierce, I, 26 ), Orygenes, Tertulian ( Przeciw Prakseaszowi, XV ).

Skąd więc w niektórych manuskryptach określenie ,, jednorodzony Bóg '' ?

Wszystkie świadectwa pochodzącego z okresu przed-nicejskiego, które mają w Ewangelii Jana J 1 : 18 lekcję monogenes theos, pochodzą głównie z rejonu Aleksandrii, gdzie dominował platonizm i gnostycyzm. Tam też doszło do licznych przekrętów. Te szkodliwe dla chrześcijańskiej doktryny wpływy spowodowały taką właśnie interpolację, która miała polegać na tym, że zbitkę „Jednorodzony Syn” w Jana 1 : 18 zastąpiono zbitką „Jednorodzony Bóg”.

Określenie „Jednorodzony Bóg” z Jana 1 : 18 nie pasuje do przekazu apostoła Jana, bo nigdy nie użył on powtórnie tego zwrotu. Zawsze gdy używał on słowa „jednorodzony” ( monogenes ), nie zestawiał z nim słowa Theos – „Bóg”, lecz przeważnie słowo „Syn” ( Jana 1 : 14; 3 : 16,18; 1 Jana 4 : 9 ).
Gdyby przyjąć, że w Jana 1 :18 powinny się znaleźć słowa „Jednorodzony Bóg ”, to tekst z Jana 1 : 18 propagowałby ideę istnienia dwóch różnych Bogów, co byłoby politeizmem, a co najmniej dualizmem.

Ale gdyby nawet ktoś się upierał przy takim tekście, to nie jest w stanie zaprzeczyć, że Jezus nie jest Najwyższym. Z Ewangelii Łukasza 1 : 32 wynika wyraźnie, że Jezus jest synem Najwyższego, ale nie Najwyższym. Najwyższy może być tylko jeden i jest nim JEHOWAH - Psalm 83 : 19.

Poza tym termin Bóg nie oznacza, że ktoś jest Bogiem Wszechmocnym czyli Absolutem. Bogiem Wszechmocnym ( hebr. El-Szaddaj )jest wyłącznie Ten do którego przypisany jest Tetragram. I to całkowicie wyklucza wszelkie spekulacje trynitarne.

_____________________________________

[Benjamin.Szot]

Cytat:

Flp 2:5-11 5. To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. 6. On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, 7. lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, 8. uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej. 9. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, 10. aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. 11. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca.

Filipian 2 : 5 - 11

Kolejny sfałszowany fragment przez trynitarnych oszustów !

Czy w wersetach tego listu apostoł Paweł rzeczywiście chciał wskazać - jeden jedyny raz - na to, że Jezus żył jeszcze przed swym narodzeniem ? W kontekście owych dwóch spornych wersetów Paweł namawiał i zachęcał chrześcijan do pokory. Trzeba zadać sobie pytanie, czy jest możliwe, by Paweł - w ramach takiej właśnie lekcji - polecił tym, którzy list czytali, aby wzorowali się na kimś, kto będąc odwiecznie niegraniczonym Bogiem podjąłby decyzję, aby stać się ograniczoną ludzką istotą co już jest sprzeczne samo w sobie, przy czym taka osoba Boża w gruncie rzeczy nie umarłaby zupełnie, gdyż śmierć mogłaby dotknąć tylko część jego natury tj. natury ludzkiej.
Nie trzeba chyba tłumaczyć, że niepełna śmierć Jezusa przekreślałaby okup złożony za ludzi. Wydaje się również co najmniej dziwne, by Paweł używał określenia " Chrystus ( hebr. Mesjasz ) Jezus " - Filipian 2 : 5  w odniesieniu do preegzystującego Jezusa, gdyż wówczas negowałby fakt, że ten tytuł i pozycję Jezus otrzymał  zdecydowanie później po swoim narodzeniu.
Podobna sytuacja istnialaby, gdyby Jezus był przedtem archaniołem, którego życie byłoby przeniesione do komórki jajowej Marii. Taki Jezus nie byłby w pełni istotą ludzką i jego ofiara nie byłaby niestety równoważnością czyli zaprzeczałaby idei okupu.

To, co Paweł pisze w liście do Filipian 2 : 6 - 7, łatwo można zrozumieć przez pryzmat jego chrystologii Adamowej. Jak wiadomo Adam był tym, który był stworzony na obraz Boga jako Syn Boży (I Mojż. 1:27; Łuk. 3:38) i tak jak pierwszy Adam,  Jezus - drugi Adam  (I Kor. 15:45) - był w postaci Bożej ( słów " obraz " i " postać" można używać zamiennie ). Adam bowiem został stworzony na podobieństwo i obraz Boga ( hebr. צֶלֶם - /tzelem/ - dosł. podobizna, kształt ). Jednakże w przeciwieństwie do Adama, który pod wpływem szatana próbował zakosztować bycia równym Bogu (" będziecie jak Bóg " - 1 Mojż.3:5), Jezus nigdy na to się nie porwał na co wskazuje grecki czasownik harpazo - Filipian 2 : 6.

Chociaż doskonale odzwierciedlał Boże przymioty nawet myśl mu taka się nie zrodziła, by zrównać się z Najwyższym. Równość z Bogiem nie była czymś, czego pragnęło jego serce i co chciał osiągnąć.  A gdy szatan podsunął mu taką myśl, odrzucił ją i wszelkie przywileje oraz proponowaną  przez szatana władzę nad królestwami świata ( Mat.4 : 8 ). Przez całe swe życie zachowywał się jak sługa i w końcu zgodził się umrzeć śmiercią meczeńską jak złoczyńca.

W odpowiedzi na takie pełne pokory życie, Bóg wywyższył teraz Jezusa po swej prawicy, tak jak to przepowiedział Psalm 110. Paweł nie mówi, że Jezus odzyskał pozycję, którą niegdyś posiadał, a którą jedynie porzucił na jakiś czas. Paweł wskazuje na to, że Jezus został wywyższony po raz pierwszy dopiero po swym zmartwychwstaniu. Chociaż całe życie był Mesjaszem, jego pozycja została publicznie potwierdzona, gdy uczyniony został " i Panem i Chrystusem ( hebr. Mesjaszem ) " - (Dzieje 2:36; Rzym. 1:4). Gdyby Jezus przed swoim życiem na ziemi był archaniołem, będąc drugim po Bogu, to na jakie jeszcze wyższe stanowisko mógłby być wyniesiony ???

Jeżeli za motyw przewodni relacji Pawła o życiu Jezusa uznamy opis tego, jak Jezus wciąż z całą świadomością rezygnował ze swych praw i zapierał się samego siebie, wówczas dostrzeżemy ścisły związek z innym wersetem, który mówi, że  " będąc bogatym, stał się dla was ubogim " ( 2 Kor.8 : 9 ). Jezus umniejszył się i usunął w cień z własnej woli. Kwestią więc nie było to, że preegzystująca osoba Trójcy odzyskała pozycję, której czasowo się pozbyła, ale że prawdziwy człowiek Mesjasz, który doskonale odzwierciedlał charakter Ojca (Kol. 1:15), okazał uniżenie i posłuszeństwo, za co został nadzwyczaj wyniesiony i wywyższony przez Boga.
W 2 liście do Koryntian Paweł wspomina życie Jezusa jako przykład pokory, stwierdzając, że " będąc bogatym [Mesjasz], stał się dla was ubogim, abyście ubóstwem jego ubogaceni zostali " - (2 Kor. 8:9). A więc Jezus pomimo, że został wyznaczony na Króla Izraela i świata, poświęcił się dla innych.

Tradycyjne rozumienie fragmentu z listu do Filipian 2 : 6 - 7 opiera się niemal wyłącznie na rozumieniu zwrotu " w postaci Bożej " jako odniesienia do preegzystencji Jezusa w niebie. Dużą rolę w umocnieniu się takiego poglądu odegrały przekłady Biblii, w których próbowano nagiąć tekst do przyjętych dogmatów.  Czasownik " był "- ( gr. hyparcho = hypo + archo ) ze zwrotu " był w postaci Bożej "- często pojawia się w Nowym Testamencie i w żadnym wypadku nie znaczy " odwiecznie istniejący ", lub preegzystujący choć niektóre tłumaczenia Biblii usiłują narzucić takie właśnie znaczenie.

W 1 liście do Koryntian 11:7 Paweł mówi, że mężczyzna nie powinien nakrywać głowy, bo jest odbiciem i obrazem chwały Bożej. Grecki czasownik użyty tutaj ( gr. hyparcho ) ma takie samo znaczenie jak w liście do Filipan 2 : 6,  gdzie mowa o Jezusie w postaci Bożej. Jeżeli zwyczajny człowiek jest odbiciem i obrazem chwały Bożej, o ileż bardziej jest to prawdziwe w odniesieniu do Jezusa będącego doskonałym przedstawicielem Boga, świętym człowiekiem, w którym zamieszkały wszelkie przymioty Boże (Kol.2:9).

Zamierzeniem Pawła w omawianym fragmencie listu do Filipian nie jest wprowadzenie zupełnie nowego obcego myśli hebrajskiej tematu " O odwiecznej Istocie, lub preegzystującym aniele który stał się człowiekiem ", ale przedstawienie prostej lekcji na temat pokory. Mamy mieć takie samo odniesienie do życia i do siebie samych  jak Jezus i myśleć powinniśmy tak samo jak on. Nikt nie prosi nas jednak, byśmy sobie wyobrazili siebie, jako odwieczne czy preegzystujące boskie istoty, które właśnie mają zrzec się swej boskości i zstąpić na ziemię jako ludzie.

Zastrzeżenia co do odczytywania Filipian 2 : 6 - 7 jako stwierdzenia o preegzystencji Jezusa widać w wypowiedziach znanych teologów takich jak A.H.McNeile, Anthony Buzzard. James Dunn w ksiażce Christology in the Making, str.125, 128 swoje rozważania na ten temat kończy wnioskiem, że " preegzystencyjno-inkarnacyjna interpretacja Filipian 2:6-11, jest bardziej związana z późniejszymi mitami gnostyckich odkupicieli, niż z rzeczywistym znaczeniem tego tekstu."

Warto się tu jeszcze zastanowić co znaczy " ogołocić siebie " z listu do Filipian 2 : 6 - 7  ?

Przekłady różnie podają : " uniżył się ",  " ogołocił się "  nie mniej użyty tu czasownik to greckie kenoo w oparciu o który zwolennicy trynitaryzmu stworzyli doktrynę zwaną " teorią kenosis " . Według tej doktryny " preegzystujący Chrystus " pozbawił się manifestowania pewnych swoich Boskich atrybutów, aby zostać człowiekiem. Bez zagłębiania się w różne warianty teorii oraz różnice pomiędzy jej zwolennikami, możemy powiedzieć, że wszyscy oni używają terminu " kenozis " do poparcia idei osobowej preegzystencji Chrystusa.
Ale  KJV ignoruje te idee tłumacząc dany tekst jako " pozbawił się reputacji ", co jest oczywistym odniesieniem do czasu jego ziemskiego życia i służby. Ta właśnie historyczna osoba  " ogołociła siebie " . W takim kontekście, słowo to sugeruje, że Chrystus odrzucił wszelką pokusę samo-wywyższenia we wszelkiej postaci. " Samo-ogołocenie " Chrystusa nie pozostawiło w nim żadnego miejsca na dumę czy zarozumiałość bądź jakiekolwiek plany czynione samowolnie bez całkowitego poddania się woli Boga. (Hebr. 10:7-10; Ps 40:7-9).

" Samo-ogołocenie " Chrystusa postrzegane może być jako przyjęcie pozycji sługi oraz stania się podobnym ludziom. " Przyjął " jest formą aorystu słowa labon, a " stał się " formą aorystu słowa genomenos. Taka forma aorystu często określa czas przed konkretnym działaniem głównego czasownika. Stąd " samo-ogołocenie " ( główny czasownik ) miało miejsce po jego narodzeniu, a nie przed.
" Teoria kenozis " może być dlatego uznawana za filozoficzne spekulacje, które nie mają żadnej podstawy w tekście. Jako takie są one przykładem " eisegesis " ( wczytywania w tekst ), a nie " exegesis " - egzegezy.

Ponadto słowo morfe łączy się ze słowem doulos ( dosł. sługa, niewolnik ) co wskazuje na wyjątkowe uniżenie. Paweł kontynuuje myśl pokazując jak daleko Chrystus posunął się w poddaniu swemu Ojcu, " uniżył się stając się posłuszny, aż do śmierci ". Użyte  w Fil. 2:6  słowo morfe jako odnoszące się do " wrodzonej natury " lub  " esencji " w sensie ontycznym nie pasuje do sposobu w jaki używa się go w tym kontekście.

Na co to wszystko ma wskazywać ? Sugeruje to, że Chrystus jako Człowiek na ziemi działał w randze, stanowisku, czy też w imieniu Boga. Kiedy Bóg powołał Mojżesza, by był jego przedstawicielem, który wyprowadzi Izraela z Egiptu, powiedział mu, " uczyniłem cię na podobieństwo Boga dla Faraona, a twój brat Aaron będzie twoim prorokiem. " - (Ex. 7:1). Tekst hebrajski jest jeszcze bardziej zadziwiający, ponieważ nie ma w nim słowa " na podobieństwo " . Bóg mówi raczej: " Ustanawiam cię Bogiem ( Elohim ) dla faraona ". Wcześniej Bóg powiedział, że Mojżesz będzie " Elohim " Aaronowi (4:16). Oznacza to, że Mojżesz działał w pewnym sensie jakby był Bogiem na ziemi; był wyznaczonym przywódcą, który miał działać dla Boga, ponieważ posiadał autorytet jaki Bóg mu przekazał. Jest to podobne do charakteru i roli ambasadora lub innego dyplomaty, który otrzymał " poselski " autorytet, by działać w imieniu rządu, który reprezentuje, i którego decyzje oraz ustalenia są uznawane za tak samo ważne bądź identyczne jak zwierzchników, którzy go posłali.
Już na początku służby Chrystusa powstało pytanie, " Kto może przebaczać grzechy oprócz Boga samego ? " (Mk 2:7). Jezus właśnie powiedział sparaliżowanemu mężczyźnie, " Synu, twoje grzechy są odpuszczone " . Nauczyciele Prawa, którzy słyszeli jak to powiedział oskarżyli go o bluźnierstwo. Jezus odpowiedział, " Co jest łatwiej - powiedzieć paralitykowi, 'Twoje grzechy są odpuszczone', czy 'Wstań, weź swoje łoże i chodź' ? "  Po czym dodał znaczące słowa, by wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi upoważnienie, by przebaczać grzechy . - (Mk.2:10) Uczeni w Piśmie mieli rację rozumiejąc, że ostateczna władza odpuszczania grzechów ludziom należy do Boga. Nie rozumieli jednak, że Bóg obdarował swego Syna tym upoważnieniem, by działał on  w Jego imieniu ! W tym akcie przebaczenia Chrystus więc działał w morfe , w imieniu Boga, który go posłał i którego reprezentował.

Planem zbawczym Boga jak zapowiadał już Izajasz, było złożenie na jego Syna " nieprawości nas wszystkich " (Iz 53:6) oraz by poprzez jego życie, które stało się dobrowolną " ofiarą za grzechy " ( Iz.53 : 10) odkupić rodzaj ludzki z niewoli grzechu i śmierci. Ochotne posłuszeństwo Chrystusa " aż do śmierci " okazuje się nawet jeszcze bardziej zadziwiające przez fakt, że jego śmierć została dokonana w jeden z najbardziej okrutnych i poniżających sposobów dostępnych w tamtych czasach ! Paweł podkreśla tę szokującą prawdę używając słowa " mekhri "  (dosł. " aż do " śmierci ). Ze wszystkich sposobów w jakie ktoś mógł umrzeć, śmierć tego typu była jedną z najgorszych jakie można było sobie wyobrazić. Poddanie Chrystusa woli Boga było całkowite i dlatego też dostąpił wywyższenia ponad wszelkie imię z wyjątkiem rzecz jasna samego Boga Wszechmocnego - Filipian 2 : 9 - 11.   

Cytat:

Flp 2:5-11 5. To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. 6. On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, 7. lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, 8. uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej. 9. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, 10. aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. 11. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca.

Filipian 2 : 5 - 11

Kolejny sfałszowany fragment przez trynitarnych oszustów !

Czy w wersetach tego listu apostoł Paweł rzeczywiście chciał wskazać - jeden jedyny raz - na to, że Jezus żył jeszcze przed swym narodzeniem ? W kontekście owych dwóch spornych wersetów Paweł namawiał i zachęcał chrześcijan do pokory. Trzeba zadać sobie pytanie, czy jest możliwe, by Paweł - w ramach takiej właśnie lekcji - polecił tym, którzy list czytali, aby wzorowali się na kimś, kto będąc odwiecznie niegraniczonym Bogiem podjąłby decyzję, aby stać się ograniczoną ludzką istotą co już jest sprzeczne samo w sobie, przy czym taka osoba Boża w gruncie rzeczy nie umarłaby zupełnie, gdyż śmierć mogłaby dotknąć tylko część jego natury tj. natury ludzkiej.
Nie trzeba chyba tłumaczyć, że niepełna śmierć Jezusa przekreślałaby okup złożony za ludzi. Wydaje się również co najmniej dziwne, by Paweł używał określenia " Chrystus ( hebr. Mesjasz ) Jezus " - Filipian 2 : 5  w odniesieniu do preegzystującego Jezusa, gdyż wówczas negowałby fakt, że ten tytuł i pozycję Jezus otrzymał  zdecydowanie później po swoim narodzeniu.
Podobna sytuacja istnialaby, gdyby Jezus był przedtem archaniołem, którego życie byłoby przeniesione do komórki jajowej Marii. Taki Jezus nie byłby w pełni istotą ludzką i jego ofiara nie byłaby niestety równoważnością czyli zaprzeczałaby idei okupu.

To, co Paweł pisze w liście do Filipian 2 : 6 - 7, łatwo można zrozumieć przez pryzmat jego chrystologii Adamowej. Jak wiadomo Adam był tym, który był stworzony na obraz Boga jako Syn Boży (I Mojż. 1:27; Łuk. 3:38) i tak jak pierwszy Adam,  Jezus - drugi Adam  (I Kor. 15:45) - był w postaci Bożej ( słów " obraz " i " postać" można używać zamiennie ). Adam bowiem został stworzony na podobieństwo i obraz Boga ( hebr. צֶלֶם - /tzelem/ - dosł. podobizna, kształt ). Jednakże w przeciwieństwie do Adama, który pod wpływem szatana próbował zakosztować bycia równym Bogu (" będziecie jak Bóg " - 1 Mojż.3:5), Jezus nigdy na to się nie porwał na co wskazuje grecki czasownik harpazo - Filipian 2 : 6.

Chociaż doskonale odzwierciedlał Boże przymioty nawet myśl mu taka się nie zrodziła, by zrównać się z Najwyższym. Równość z Bogiem nie była czymś, czego pragnęło jego serce i co chciał osiągnąć.  A gdy szatan podsunął mu taką myśl, odrzucił ją i wszelkie przywileje oraz proponowaną  przez szatana władzę nad królestwami świata ( Mat.4 : 8 ). Przez całe swe życie zachowywał się jak sługa i w końcu zgodził się umrzeć śmiercią meczeńską jak złoczyńca.

W odpowiedzi na takie pełne pokory życie, Bóg wywyższył teraz Jezusa po swej prawicy, tak jak to przepowiedział Psalm 110. Paweł nie mówi, że Jezus odzyskał pozycję, którą niegdyś posiadał, a którą jedynie porzucił na jakiś czas. Paweł wskazuje na to, że Jezus został wywyższony po raz pierwszy dopiero po swym zmartwychwstaniu. Chociaż całe życie był Mesjaszem, jego pozycja została publicznie potwierdzona, gdy uczyniony został " i Panem i Chrystusem ( hebr. Mesjaszem ) " - (Dzieje 2:36; Rzym. 1:4). Gdyby Jezus przed swoim życiem na ziemi był archaniołem, będąc drugim po Bogu, to na jakie jeszcze wyższe stanowisko mógłby być wyniesiony ???

Jeżeli za motyw przewodni relacji Pawła o życiu Jezusa uznamy opis tego, jak Jezus wciąż z całą świadomością rezygnował ze swych praw i zapierał się samego siebie, wówczas dostrzeżemy ścisły związek z innym wersetem, który mówi, że  " będąc bogatym, stał się dla was ubogim " ( 2 Kor.8 : 9 ). Jezus umniejszył się i usunął w cień z własnej woli. Kwestią więc nie było to, że preegzystująca osoba Trójcy odzyskała pozycję, której czasowo się pozbyła, ale że prawdziwy człowiek Mesjasz, który doskonale odzwierciedlał charakter Ojca (Kol. 1:15), okazał uniżenie i posłuszeństwo, za co został nadzwyczaj wyniesiony i wywyższony przez Boga.
W 2 liście do Koryntian Paweł wspomina życie Jezusa jako przykład pokory, stwierdzając, że " będąc bogatym [Mesjasz], stał się dla was ubogim, abyście ubóstwem jego ubogaceni zostali " - (2 Kor. 8:9). A więc Jezus pomimo, że został wyznaczony na Króla Izraela i świata, poświęcił się dla innych.

Tradycyjne rozumienie fragmentu z listu do Filipian 2 : 6 - 7 opiera się niemal wyłącznie na rozumieniu zwrotu " w postaci Bożej " jako odniesienia do preegzystencji Jezusa w niebie. Dużą rolę w umocnieniu się takiego poglądu odegrały przekłady Biblii, w których próbowano nagiąć tekst do przyjętych dogmatów.  Czasownik " był "- ( gr. hyparcho = hypo + archo ) ze zwrotu " był w postaci Bożej "- często pojawia się w Nowym Testamencie i w żadnym wypadku nie znaczy " odwiecznie istniejący ", lub preegzystujący choć niektóre tłumaczenia Biblii usiłują narzucić takie właśnie znaczenie.

W 1 liście do Koryntian 11:7 Paweł mówi, że mężczyzna nie powinien nakrywać głowy, bo jest odbiciem i obrazem chwały Bożej. Grecki czasownik użyty tutaj ( gr. hyparcho ) ma takie samo znaczenie jak w liście do Filipan 2 : 6,  gdzie mowa o Jezusie w postaci Bożej. Jeżeli zwyczajny człowiek jest odbiciem i obrazem chwały Bożej, o ileż bardziej jest to prawdziwe w odniesieniu do Jezusa będącego doskonałym przedstawicielem Boga, świętym człowiekiem, w którym zamieszkały wszelkie przymioty Boże (Kol.2:9).

Zamierzeniem Pawła w omawianym fragmencie listu do Filipian nie jest wprowadzenie zupełnie nowego obcego myśli hebrajskiej tematu " O odwiecznej Istocie, lub preegzystującym aniele który stał się człowiekiem ", ale przedstawienie prostej lekcji na temat pokory. Mamy mieć takie samo odniesienie do życia i do siebie samych  jak Jezus i myśleć powinniśmy tak samo jak on. Nikt nie prosi nas jednak, byśmy sobie wyobrazili siebie, jako odwieczne czy preegzystujące boskie istoty, które właśnie mają zrzec się swej boskości i zstąpić na ziemię jako ludzie.

Zastrzeżenia co do odczytywania Filipian 2 : 6 - 7 jako stwierdzenia o preegzystencji Jezusa widać w wypowiedziach znanych teologów takich jak A.H.McNeile, Anthony Buzzard. James Dunn w ksiażce Christology in the Making, str.125, 128 swoje rozważania na ten temat kończy wnioskiem, że " preegzystencyjno-inkarnacyjna interpretacja Filipian 2:6-11, jest bardziej związana z późniejszymi mitami gnostyckich odkupicieli, niż z rzeczywistym znaczeniem tego tekstu."

Warto się tu jeszcze zastanowić co znaczy " ogołocić siebie " z listu do Filipian 2 : 6 - 7  ?

Przekłady różnie podają : " uniżył się ",  " ogołocił się "  nie mniej użyty tu czasownik to greckie kenoo w oparciu o który zwolennicy trynitaryzmu stworzyli doktrynę zwaną " teorią kenosis " . Według tej doktryny " preegzystujący Chrystus " pozbawił się manifestowania pewnych swoich Boskich atrybutów, aby zostać człowiekiem. Bez zagłębiania się w różne warianty teorii oraz różnice pomiędzy jej zwolennikami, możemy powiedzieć, że wszyscy oni używają terminu " kenozis " do poparcia idei osobowej preegzystencji Chrystusa.
Ale  KJV ignoruje te idee tłumacząc dany tekst jako " pozbawił się reputacji ", co jest oczywistym odniesieniem do czasu jego ziemskiego życia i służby. Ta właśnie historyczna osoba  " ogołociła siebie " . W takim kontekście, słowo to sugeruje, że Chrystus odrzucił wszelką pokusę samo-wywyższenia we wszelkiej postaci. " Samo-ogołocenie " Chrystusa nie pozostawiło w nim żadnego miejsca na dumę czy zarozumiałość bądź jakiekolwiek plany czynione samowolnie bez całkowitego poddania się woli Boga. (Hebr. 10:7-10; Ps 40:7-9).

" Samo-ogołocenie " Chrystusa postrzegane może być jako przyjęcie pozycji sługi oraz stania się podobnym ludziom. " Przyjął " jest formą aorystu słowa labon, a " stał się " formą aorystu słowa genomenos. Taka forma aorystu często określa czas przed konkretnym działaniem głównego czasownika. Stąd " samo-ogołocenie " ( główny czasownik ) miało miejsce po jego narodzeniu, a nie przed.
" Teoria kenozis " może być dlatego uznawana za filozoficzne spekulacje, które nie mają żadnej podstawy w tekście. Jako takie są one przykładem " eisegesis " ( wczytywania w tekst ), a nie " exegesis " - egzegezy.

Ponadto słowo morfe łączy się ze słowem doulos ( dosł. sługa, niewolnik ) co wskazuje na wyjątkowe uniżenie. Paweł kontynuuje myśl pokazując jak daleko Chrystus posunął się w poddaniu swemu Ojcu, " uniżył się stając się posłuszny, aż do śmierci ". Użyte  w Fil. 2:6  słowo morfe jako odnoszące się do " wrodzonej natury " lub  " esencji " w sensie ontycznym nie pasuje do sposobu w jaki używa się go w tym kontekście.

Na co to wszystko ma wskazywać ? Sugeruje to, że Chrystus jako Człowiek na ziemi działał w randze, stanowisku, czy też w imieniu Boga. Kiedy Bóg powołał Mojżesza, by był jego przedstawicielem, który wyprowadzi Izraela z Egiptu, powiedział mu, " uczyniłem cię na podobieństwo Boga dla Faraona, a twój brat Aaron będzie twoim prorokiem. " - (Ex. 7:1). Tekst hebrajski jest jeszcze bardziej zadziwiający, ponieważ nie ma w nim słowa " na podobieństwo " . Bóg mówi raczej: " Ustanawiam cię Bogiem ( Elohim ) dla faraona ". Wcześniej Bóg powiedział, że Mojżesz będzie " Elohim " Aaronowi (4:16). Oznacza to, że Mojżesz działał w pewnym sensie jakby był Bogiem na ziemi; był wyznaczonym przywódcą, który miał działać dla Boga, ponieważ posiadał autorytet jaki Bóg mu przekazał. Jest to podobne do charakteru i roli ambasadora lub innego dyplomaty, który otrzymał " poselski " autorytet, by działać w imieniu rządu, który reprezentuje, i którego decyzje oraz ustalenia są uznawane za tak samo ważne bądź identyczne jak zwierzchników, którzy go posłali.
Już na początku służby Chrystusa powstało pytanie, " Kto może przebaczać grzechy oprócz Boga samego ? " (Mk 2:7). Jezus właśnie powiedział sparaliżowanemu mężczyźnie, " Synu, twoje grzechy są odpuszczone " . Nauczyciele Prawa, którzy słyszeli jak to powiedział oskarżyli go o bluźnierstwo. Jezus odpowiedział, " Co jest łatwiej - powiedzieć paralitykowi, 'Twoje grzechy są odpuszczone', czy 'Wstań, weź swoje łoże i chodź' ? "  Po czym dodał znaczące słowa, by wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi upoważnienie, by przebaczać grzechy . - (Mk.2:10) Uczeni w Piśmie mieli rację rozumiejąc, że ostateczna władza odpuszczania grzechów ludziom należy do Boga. Nie rozumieli jednak, że Bóg obdarował swego Syna tym upoważnieniem, by działał on  w Jego imieniu ! W tym akcie przebaczenia Chrystus więc działał w morfe , w imieniu Boga, który go posłał i którego reprezentował.

Planem zbawczym Boga jak zapowiadał już Izajasz, było złożenie na jego Syna " nieprawości nas wszystkich " (Iz 53:6) oraz by poprzez jego życie, które stało się dobrowolną " ofiarą za grzechy " ( Iz.53 : 10) odkupić rodzaj ludzki z niewoli grzechu i śmierci. Ochotne posłuszeństwo Chrystusa " aż do śmierci " okazuje się nawet jeszcze bardziej zadziwiające przez fakt, że jego śmierć została dokonana w jeden z najbardziej okrutnych i poniżających sposobów dostępnych w tamtych czasach ! Paweł podkreśla tę szokującą prawdę używając słowa " mekhri "  (dosł. " aż do " śmierci ). Ze wszystkich sposobów w jakie ktoś mógł umrzeć, śmierć tego typu była jedną z najgorszych jakie można było sobie wyobrazić. Poddanie Chrystusa woli Boga było całkowite i dlatego też dostąpił wywyższenia ponad wszelkie imię z wyjątkiem rzecz jasna samego Boga Wszechmocnego - Filipian 2 : 9 - 11.