FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

Benjamin.Szot · Wysłany: 2016-03-17, 21:34

Krystian

wiem o tym, sęk jednak jest w tym, że w Izraelu w aktualnym roku 2016 Pesach wypada miesiąc później w kwietniu, a nie w marcu i nie jest też dojrzały jęczmień, który miał być wskaźnikiem !!!

Krystian · Wysłany: 2016-03-17, 21:45

konik polny · Wysłany: 2016-03-17, 22:03

Krystian · Wysłany: 2016-03-17, 22:30

nike · Wysłany: 2016-03-17, 22:43

Krystian, Co ty nie powiesz, leśne dziatki?
Każdemu lubisz jakąś łatkę przykleić, po co to robisz? My tez obchodzimy w tym roku pamiątkę 21 Marca.
Żydowskie wyliczenia nie zawsze są właściwe, np. ile jest lat od Adama według ich to o ile dobrze pamiętam to; 5777 do tej pory, według chronologii biblijnej do Jezusa było 4128 lat.

Krystian · Wysłany: 2016-03-17, 23:17

Listek · Wysłany: 2016-03-18, 06:48

ZAPRASZAMY NA PAMIĄTKĘ WIECZERZY JESZUA Z UCZNIAMI – SEDER PESACH – 14 Aviv (Nisan) w dniu 22 kwietnia 2016 r. godz. 18.30 do Hotelu „Maria” w Wałbrzychu ul. Wrocławska 134 b

Benjamin.Szot · Wysłany: 2016-03-18, 08:00

Krystian

Cytat:

Gdy zboże (jęczmień) nie zdążyło dojrzeć, wprowadzano dodatkowy miesiąc zwany Adar, który przypadał tuż przed miesiącem Nisan, czego efektem było przesunięcie Paschy o miesiąc. Zabieg ten pozwalał na zapewnienie wystarczająco dużej ilości czasu aby zboże dojrzało.

Należy przy obliczeniach uwzględnić, że rok żydowski rozpatrywany jest w 19 letnim cyklu, który składa się z 12 lat po 12 miesięcy i 7 lat przestępnych - 13 miesięcznych. Jest to rok trzeci, szósty, ósmy, jedenasty, czternasty, siedemnasty i dziewiętnasty.
Ten dodatkowy miesiąc służył „wyrównaniu” roku księżycowego do lat słonecznych.

I to jest pewne wytłumaczenie. Warto prześledzić prasę izraelską czy jęczmień już dojrzał

http://www.breakingisrael...SFDqr4XjQJVf.97

niedojrzałe kłosy

http://www.nehemiaswall.c...blical-calendar

UWAGA ! Izraelici mieli obowiązek obserwowania kłosów czy są dojrzałe, bo to było wyznacznikiem pierwszego miesiąca - Abib oraz Paschy !

שָׁמוֹר אֶת חֹדֶשׁ הָאָבִיב וְעָשִׂיתָ פֶּסַח לַיהֹוָה אֱלֹהֶיךָ כִּי בְּחֹדֶשׁ הָאָבִיב הוֹצִיאֲךָ יְהֹוָה אֱלֹהֶיךָ מִמִּצְרַיִם לָיְלָה

" Obserwuj, abyś w miesiącu Kłosów ( Abib ) odprawiał Paschę dla JEHOWAH, Boga twego, gdyż w miesiącu Kłosów ( Abib )wyprowadził cię JEHOWAH, Bóg twój, z Egiptu w nocy. " - 5 Moj. 16 : 1

_____________________________________________________

Tomasz G · Wysłany: 2016-03-18, 13:08

PESACH A WIELKANOC
http://www.the614thcs.com/40.1263.0.0.1.0.phtml

Olus · Wysłany: 2016-03-18, 13:18

Wielkanoc. Pogańskie tradycje rodem z Babilonu
https://www.youtube.com/watch?v=Ih0t2S_tQ_w

Krystian · Wysłany: 2016-03-18, 13:55

Tomasz G · Wysłany: 2016-03-18, 13:55

Każdy tu chyba to wie że wiele tradycji obecnej Wielkanocy w powszechnym chrześcijaństwie ma korzenie pogańskie co nie znaczy że sama idea Wielkanocy jest tylko pogańska bo chyba jest inaczej ....
1 Kor. 5,7-8
7. Usuncie stary kwas, abyscie sie stali nowym zaczynem, poniewaz jestescie przasni; albowiem na nasza wielkanoc jako baranek zostal ofiarowany Chrystus.
8. Obchodzmy wiec swieto nie w starym kwasie ani w kwasie zlosci i przewrotnosci, lecz w przasnikach szczerosci i prawdy.
(BW)

Wielkanoc, to prawdopodobnie najstarsze swieto ( poza Sobota - Dniem Panskim wedlug Biblijnego dekalogu ) obchodzone w wielu kosciolach ( byly i sa jednak koscioly i wyznania chrzescijanskie w ktorych sie nie obchodzi swiat np. Bozego Narodzenia lub Wielkanocy czy niedzieli itp. z powodu niepewnej daty tych swiat i wielu roznych tradycji jakich nie ma w Biblii ! ) na pamiatke Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa - poczatkowo w dniu zydowskiej Paschy ( swieto na pamiatke wyjscia Izraela z Egiptu ) czyli 14 nizan , a od czasow cesarza Konstantyna Wielkiego i soboru w Nicei (325) w pierwsza niedziele po pierwszej wiosennej pelni Ksiezyca (tj. miedzy 21 marca a 25 kwietnia).

Olus · Wysłany: 2016-03-18, 14:03

Krystian · Wysłany: 2016-03-18, 14:22

konik polny · Wysłany: 2016-03-18, 18:00

Krystian - dlaczego Ty jesteś taki prosty i bezmyślny w samym sobie.
Uważasz że pamiątka dla Ciebie jest jedynym chrześcijańskim świętem, i nawet z takiego powodu musisz obrażać śJ. Jeżeli obrażasz moich braci z CK to obrażasz i mnie. Jeżeli jednak to faktycznie są bracia Chrystusa, a ty z nich cały czas drwisz, to wiesz co cię czeka.
Ja z nikogo nie drwię. Naucz się tego, potem ucz innych.

Pascha to święto żydowskie i czasami potrzebny jest im dodatkowy miesiąc tzw. kłosów.

. Takim kalendarzem księżycowo-słonecznym posługiwali się Izraelici. Wskazuje na to okoliczność, że Jehowa Bóg ustalił początek roku religijnego na wiosenny miesiąc Abib i wyznaczył daty świąt związanych ze zbiorami różnych płodów. Skoro daty te miały się zbiegać z poszczególnymi żniwami, kalendarz musiał być zsynchronizowany z porami roku, czyli musiał istnieć system wyrównywania różnicy między rokiem księżycowym a słonecznym (Wj 12:1-14; 23:15, 16; Kpł 23:4-16).
Z Biblii nie wynika, jaką metodą początkowo się posługiwano, by ustalić, kiedy należy doliczyć dodatkowe dni albo dodatkowy miesiąc. Wydaje się jednak logiczne, że w czasie wiosennej lub jesiennej równonocy stwierdzano, czy trzeba już zmodyfikować kalendarz w stosunku do pór roku. Choć Pismo Święte o tym nie wspomina, 13 miesiąc dodawany przez Izraelitów był po niewoli babilońskiej znany jako We-Adar, czyli „drugi Adar”.
Pierwsze zapiski o ujednoliconym kalendarzu żydowskim pochodzą z IV w. n.e. (ok. 359 r.), kiedy to Hillel II zapisał, że 13 miesiąc będzie dodawany w każdym trzecim, szóstym, ósmym, jedenastym, czternastym, siedemnastym i dziewiętnastym roku 19-letniego okresu. Jest to tzw. cykl Metona, nazwany tak od greckiego astronoma żyjącego w V w. p.n.e., choć pewne dowody wskazują na to, że już wcześniej posługiwali się nim Babilończycy (zob. R. A. Parker i W. H. Dubberstein, Babylonian Chronology, 626 B.C.–A.D. 75, 1971, ss. 1, 3, 6). Cykl ten uwzględnia fakt, że po upływie 19 lat fazy Księżyca przypadają na te same dni roku słonecznego.
Żydowskie miesiące liczono od nowiu do nowiu (Iz 66:23). Hebrajskie słowo chòdesz, oddawane przez „miesiąc” (Rdz 7:11) lub „nów” (1Sm 20:27), wywodzi się od słowa chadász, które znaczy „nowy”. Inny wyraz określający miesiąc, jérach, jest tłumaczony na „miesiąc księżycowy” (1Kl 6:38). Z czasem o początku nowego miesiąca zaczęto informować ludność kraju za pomocą ognisk lub przez posłańców.
W Biblii miesiące są zazwyczaj określane liczebnikami porządkowymi — od pierwszego do dwunastego — według kolejności występowania w roku (Joz 4:19; Lb 9:11; 2Kn 15:10; Jer 52:6; Lb 33:38; Eze 8:1; Kpł 16:29; 1Kl 12:32; Ezd 10:9; 2Kl 25:1; Pwt 1:3; Jer 52:31). Z okresu poprzedzającego niewolę babilońską podano nazwy tylko czterech z nich: pierwszy — Abib (Wj 13:4), drugi — Ziw (1Kl 6:37), siódmy — Etanim (1Kl 8:2) i ósmy — Bul (1Kl 6:38). Nazwy te nawiązują do pór roku, co jest dodatkowym dowodem na istnienie kalendarza księżycowo-słonecznego (zob. hasła omawiające poszczególne miesiące).
W okresie powygnaniowym Żydzi przejęli nazwy miesięcy używane w Babilonie; w Biblii wymieniono siedem z nich: miesiąc pierwszy — Nisan (wcześniej Abib) (Est 3:7), trzeci — Siwan (Est 8:9), szósty — Elul (Neh 6:15), dziewiąty — Kislew (Za 7:1), dziesiąty — Tebet (Est 2:16), jedenasty — Szebat (Za 1:7) i dwunasty — Adar (Ezd 6:15).
Używane po powrocie z wygnania nazwy pięciu pozostałych miesięcy występują w Talmudzie i innych dziełach. Miesiącem drugim był Ijar, czwartym — Tammuz, piątym — Ab, siódmym — Tiszri oraz ósmym — Cheszwan. Jak już wspomniano, miesiąc trzynasty, dodawany w niektórych latach, nosił nazwę We-Adar, czyli „drugi Adar”.
Z czasem dla większości miesięcy wyznaczono stałą liczbę dni. Nisan (Abib), Siwan, Ab, Tiszri (Etanim) i Szebat zawsze miały ich po 30, a Ijar (Ziw), Tammuz, Elul i Tebet — po 29. Ale Cheszwan (Bul), Kislew i Adar mogły mieć albo 29, albo 30 dni. Dzięki temu można było wprowadzać niezbędne zmiany w kalendarzu księżycowym, a także przesuwać pewne święta, by nie przypadały na dni, które późniejsi żydowscy przywódcy religijni uważali za nieodpowiednie.
Zgodnie z Bożym nakazem danym Izraelitom, gdy wychodzili z Egiptu (Wj 12:2; 13:4), rok religijny rozpoczynał się od wiosennego miesiąca Abib (Nisan), ale z Biblii wynika, że wcześniej liczyli oni rok od jesieni do jesieni. Bóg uznawał ten wcześniejszy system rachuby czasu i w rezultacie Jego lud posługiwał się dwoma kalendarzami: religijnym oraz świeckim, czyli rolniczym (Wj 23:16; 34:22; Kpł 23:34; Pwt 16:13). Po niewoli babilońskiej rok świecki rozpoczynał się 1 dnia Tiszri (w połowie roku religijnego) i Żydzi do dziś właśnie tego dnia obchodzą święto Nowego Roku, zwane Rosz Haszana („początek [dosł. „głowa”] roku”).
W 1908 r. w Gezerze znaleziono tabliczkę datowaną na X w. p.n.e., która jest jedynym spisanym dokumentem ukazującym, jak mógł wyglądać starożytny kalendarz hebrajski. Wymieniono na niej prace rolne przeprowadzane w poszczególnych porach roku, począwszy od jesieni. Krótko rzecz ujmując, wspomniano o trzech okresach dwumiesięcznych, będących kolejno porą zbiorów, zasiewu i wiosennego wzrostu, a dalej o trzech okresach miesięcznych, gdy wyrywano len, zbierano jęczmień i odbywano główne żniwa. Potem następowały dwa miesiące przycinania winorośli i w końcu miesiąc zbierania owoców letnich (Kpł 26:5).
Tabela i diagram zamieszczone na następnych stronach ukazują, jakie wydarzenia religijne i prace na roli odbywały się w poszczególnych miesiącach kalendarza żydowskiego i jak to orientacyjnie wypadało w stosunku do dzisiejszego kalendarza.
Częste wzmianki o różnych świętach w Ewangeliach i Dziejach Apostolskich wskazują, że za dni Jezusa i apostołów Żydzi dalej posługiwali się tym samym kalendarzem. Informacje te pomagają ustalić przybliżony czas rozgrywania się opisanych wydarzeń (Mt 26:2; Mk 14:1; Łk 22:1; Jn 2:13, 23; 5:1; 6:4; 7:2, 37; 10:22; 11:55; Dz 2:1; 12:3, 4; 20:6, 16; 27:9).
Warto zauważyć, że życiem chrześcijan nie rządzi żaden kalendarz religijny z wyznaczonymi dniami świątecznymi, jak na to wyraźnie wskazał apostoł Paweł w Galatów 4:9-11 i Kolosan 2:16, 17. Data jedynego święta, jakie są zobowiązani obchodzić każdego roku — Wieczerzy Pańskiej — pokrywa się z datą Paschy i jest ustalana według kalendarza księżycowego