FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[nike]

[nike]

[Markerów]

To jaki istniał?

[nike]

[nike]

Markerów, Powtarzam pytanie, bo duzo napisałeś, ale na pytanie moje nie dałeś odpowiedzi.

Markerów, Dlaczego więc w Katechizmie dziesiąte przykazanie zaczyna się od ANI? A nie tak jak w Biblii jest od : 5Mojż. 5:21 BT

(21) Nie będziesz pożądał żony swojego bliźniego. Nie będziesz pragnął domu swojego bliźniego ani jego pola, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twojego bliźniego.

Katechizm : 10. Ani żadnej rzeczy, która jego jest.

[Markerów]

. Nie będziesz pragnął domu swojego bliźniego ANI jego pola, ANI jego niewolnika, ANI jego niewolnicy, ANI jego wołu, ANI jego osła, ANI żadnej rzeczy, która należy do twojego bliźniego. Jest to forma skrótowa tyczące się mienia blizniego

[Markerów]

Juz kiedyś nike rozmawialismy na temat numeracji. Od dawna starano się przyporządkować numery od 1 do 10 różnym częściom Dekalogu. Przyporządkowywanie numeracji zależy jednak od interpretacji tekstu. W tradycji żydowskiej nr 1 został przypisany do „Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli”. Jest to bowiem „pierwsze słowo”, które uzasadnia pozycję Boga–prawodawcy późniejszych przykazań.
Numerem 2 oznaczono tekst „Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą.”
Kolejne numery dotyczą zakazu niewłaściwego używania imienia Boga (3), nakazu szabatu (4), szacunku rodziców (5), zakazu zabójstwa (6), cudzołóstwa (7), kradzieży (8 ), kłamstwa (9), pożądania dóbr (żona jest tu częścią) bliźniego (10).

[Markerów]

Nieco później także w tradycji żydowskiej pojawia się inna klasyfikacja. Jej autorem jest Filon Aleksandryjski (ok. 50 r po Chrystusie). Myśli on kategoriami przykazań i oczywiście pierwszy tryb rozkazujący staje się pierwszym przykazaniem: zakaz innych bogów. Drugim przykazaniem jest zakaz czynienia obrazów i oddawania im kultu. Reszta przykazań jak wyżej. Numeracja wprowadzona przez Filona jest używana przez większość Ojców Kościoła aż do czasów Augustyna. Ten ostatni, podobnie jak Filon, przypisuje numer 1 pierwszemu trybowi rozkazującemu, a podobnie jak tradycja Talmudu łączy je z zakazem czynienia obrazów (bożków) i oddawania im kultu. Drugim przykazaniem jest zakaz niewłaściwego używania imienia Boga. W ten sposób pojawia się jeden wolny numer, który Augustyn zagospodarowuje rozbijając ostatnie dwa tryby rozkazujące (w kolejności księgi Powtórzonego Prawa):

— 9. Nie będziesz pożądał żony twojego bliźniego
— 10. Nie będziesz pragnął domu swojego bliźniego ani jego pola, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twojego bliźniego.

[Henryk]

[Markerów]

chodzi o nie przedstawianie sobie jedynego Boga za pomocą jakiejkolwiek rzeczy, którą można znaleźć na świecie stworzonym Innymi słowy Bóg zakazuje człowiekowi by ten redukował jedynego Boga do jakiejkolwiek rzeczy, bo żadna stworzona rzecz nie jest w stanie oddać tego, czym jest Bóg, Stworzyciel wszystkich rzeczy.
Jednocześnie jednak sam Bóg objawia się człowiekowi za pomocą widzialnych rzeczy należących do stworzonego świata. Wystarczy przypomnieć objawienie się Boga Mojżeszowi za pomocą płonącego krzewu (Wj 3), lub obecności Boga podczas wyjścia z Egiptu daną w postaci słupa obłoku i ognia (Wj 13,21–22). Sam Bóg poleci też Mojżeszowi wykonanie Arki, która będzie znakiem obecności Boga pośród Izraela (Wj 25). Innymi słowy Bóg nie boi się objawiać za pomocą obrazów rzeczy stworzonych (do takich zalicza się krzew, ogień czy obłok), jednak nie chce by człowiek ograniczył Boga jedynie do takich znaków.
W polskim tłumaczeniu czytamy: Nie będziesz oddawał im pokłonu ani służył. Niestety polskie tłumaczenie nieco zniekształca oryginalny tekst hebrajski, a to dlatego, że w języku polskim brakuje pewnej formy czasownikowej jaką posługuje się hebrajski. Otóż to, co polskie wydanie Biblii tłumaczy jako „nie będziesz im służył” w języku hebrajskim brzmi „nie dasz się im zniewolić”. Ten sam czasownik oznacza „służyć” i „być niewolnikiem”. Zakaz dotyczący obrazów, zgodnie z całym szerokim kontekstem biblijnym, można przedstawić następująco:
Nie będziesz Mi czynił żadnego obrazu tego, co istnieje na świecie i nie będziesz mu oddawał pokłonu i nie będziesz mu pozwalał się zniewolić.
Chodzi zatem o to aby nie czynić sobie żadnego obrazu Boga, który czyniłby z nas niewolników. A to dlatego, bo obraz, który zniewala jest sprzeczny z Tym, którego ma reprezentować i który tym się charakteryzuje, że z niewoli wyprowadza (początek dekalogu). Z całą pewnością nie chodzi o to by nie czynić żadnego obrazu Boga, bo on sam objawia się za pomocą obrazów. Chodzi o to, by nie czynić sobie obrazu Boga, który zniewala człowieka. Jeśli nie chcemy traktować w sposób prymitywny Boga i jego słów, to poprzez obrazy musimy zrozumieć nie tylko to, co jest namalowane czy wyrzeźbione, ale także to, co jest słowem czy pojęciem służącym do przedstawiania Boga, które zniewala.
Jeśli ktoś mówi, że Bóg nie może być absolutnie reprezentowany przez jakikolwiek obraz, to jego pojęcie o Bogu wykracza przeciw wolności Boga, któremu właśnie spodobało się objawić np. pod postacią płonącemu krzewu. Człowiek ten dał się zniewolić pojęciu–obrazowi, który sobie o Bogu stworzył. On sam za ich pomocą się objawia. Nie dlatego oczywiście, że obrazy są właściwe dla Boga, ale dlatego, że człowiek nie jest w stanie poznać Boga bez użycia obrazów. Rzeźby i obrazy malowane nie są w gruncie rzeczy niczym innym niż słowa czy pojęcia, które coś nam obrazują, coś nam przedstawiają. Obraz, rzeźba, słowo czy pojęcie są jedynie znakami, które odsyłają do rzeczywistości znajdującej się poza nimi. Wszystko zależy zatem nie od materialnego uczynienia sobie obrazu Boga, czy pojęcia obrazującego Boga, ale od tego jaka jest nasza postawa wobec owych obrazów.

[Markerów]

Tu już do dekalogu nic nie dodawaj

[Markerów]

Ja skoleji zastanawiam się dlaczego ktoś chce wyniesc do poziomu problemu różnice pomiędzy dekalogidm w Pismie a tym w katechizmie który nie jest natchniony. To co w katechizmie jest streszczeniem pamieciowym tego co w Biblii. Jakby doszło do fałszerstwa to i w Biblii zostało by zmienione przez kk.

[Markerów]

Nie zgadzam się z twierdzeniem ze kk sfalszowal dekalog. Chodz muszą przyznać ze brak jakiej kolwiek reakcji kk na powyższe oskarżenia prowadzi wielu katolików do takich samych poglądów jak wasze. Albo w przeciwległą skrajność bardziej przykrą i niebezpieczną jakoby dla wielu ortodoksyjnych katolików to ze faktycznie pod obrazem czy w obrazie czy figurze skryty jest sam Bóg. I traktują owe obrazy jak samego Boga. Mimo ze nauka Kościoła katolickiego jest dla mnie zrozumiała i jasna to dla wielu katolików zniekształcona i obrosnieta falszem. Słabe nauczanie mnie poprostu powala chce być z wami szczery

[Henryk]

[nike]

A to żeś się wyspowiadał, dobre i to
Tylko,że Arki nikt z Żydów nie całował, do Arki i przed Arką się nikt nie modlił, podobnie z krzakiem gorejącym, czy krzak gorejący znajdował się w Świątyniach Żydów?

Zauważ kiedy Mojżesz powiesił węża miedzianego, na którego chory spoglądał i zdrowiał, co zrobili Żydzi? Zaczęli go z czasem czcić.
2Kr.18:4
(4) On to usunął wyżyny, potrzaskał stele, wyciął aszery i potłukł węża miedzianego, którego sporządził Mojżesz, ponieważ aż do tego czasu Izraelici składali mu ofiary kadzielne - nazywając go Nechusztan.

Dlaczego Ezechiasz zniszczył węża, przecież to było piękne wspomnienie dawnych czasów? BO BOGA I JEGO SYNA MAMY CZCIĆ W DUCHU I PRAWDZIE, A NIE STROIĆ LALKI W KORONY I SUKIENKI I KLĘKAĆ PRZED NIMI.