FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[AlexK]

[AlexK]

Myślę, że należy wrócić do głównego tematu, a dyskusję o fragmencie z Ewangelii Łukasza przenieść: http://biblos.feen.pl/viewtopic.php?p=6382#6382

Tak więc mogę zrozumieć przywracania imienia Bożego do Starego Testamentu. Ale czemu próbujecie przywracać te imię w Nowym Testamencie, tam gdzie go nie ma? Nie wiem czy nawet można to nazwać przywracaniem, skoro tego wcześniej nie było.

Jeszcze mogę zrozumieć jak wstawiacie imię JHWH tam gdzie są cytowane teksty z ST. Ale co z tymi fragmentami?:

Mk 5, 19; Łk 1, 15-17; Łk 1, 76; Łk 20, 37; Dz 1, 24; Dz 2, 39; Dz 4, 29; Dz 5, 9; Dz 7, 60; Dz 8, 39; Dz 9, 31; Dz 13, 2; Dz 13, 44; Dz 15, 35-36; Dz 19, 20; 1 Kor 10, 21; 2 Kor 3, 16-18; Kol 1, 10; Ap 1, 8; Ap 4, 11; Ap 18, 8; Ap 22, 5-6.

To nie wszystkie, ale według mnie te zmiany są najbardziej karygodne.

[nike]

AlexK, Czy na prawdę Imię Ojca Najwyższego ciebie tak mocno razi? smutne to jest

[AlexK]

[nike]

AlexK, Czy jestes pewna,że nie bylo w oryginałach ? Kto toba steruje, bo nie wierzę,że sama sobą. Jeszcze tak niedawno, sama poczytaj swoje posta, po co ja mam ci to mówić. Pokora to wspaniała zaleta jest, jeżeli czegos nie jestem pewna to czekam---tak nakazuje pokora.

[AlexK]

[David 77]

AlexK,

Cytat:

David 77 Tak jak ci mówiłem jest to błędny wniosek sprzeczny z tym czego uczył Jezus i apostołowie . czy ty sugerujesz że Jezus to Bóg Ojciec który ma imię JHWH ?

Cytat:

AlexK

Cytat:

Nie, nic takiego nie twierdzę.

W takim razie o kim jest mowa w ew Łuk 1:16,17

rozumiem że już zmieniłaś zdanie jakoby Jezus był tym samym Bogiem co Bóg JHWH

Cytat:

Dalej nie wiem na jakiej podstawie wstawiacie tu Jahwe (a raczej Jehowa) i uważacie, że wszystko jest w porządku..

Czy to my wstawiamy czy też tłumacze ?

Cytat:

Dobrze, a z którego wieku pochodzą te kopie? Też z XIX jak przekłady hebrajskie?

A skąd ty wiesz że w oryginałach greckich NT czyli tych które pisali apostołowie nie było imienia Bożego ? przecież najstarsze kodeksy pochodzą z początku IV wieku

Komu zależało aby zniszczyć oryginały ? jaki w tym był cel ? czy nigdy się nad tym nie zastanawiałaś ? Skoro KK uparcie twierdzi że Chrystus założył KK to kto ponosi odpowiedzialność za zniszczenie oryginałów

[AlexK]

[Benjamin.Szot]

Zauważyłem ( i to nie tylko ja ), że Imię Boże niesamowicie denerwuje i drażni wrogów Prawdy. Coś w tym musi być. Wiadomo kto nienawidzi Świętego Imienia Bożego, a oddziaływanie ducha przeciwnika Bożego wyraźnie można dostrzec.

Ta nienawiść do Świętego Imienia Bożego była zwłaszcza widoczna od soboru nicejskiego w 325 r. podczas którego pogański cezar Konstantyn - morderca własnej żony i własnego syna przewodził jako pontifex maximus temu zgromadzeniu, a nakazał zniszczyć wszystkie egzemplarze Biblii, które nie były uznawane przez uległych mu biskupów. Jemu też przypisuje się znamienne słowa po linii których poszedł kościół rzymski : " nie miejmy nic wspólnego ze znienawidzonym narodem żydowskim. "

Zauważyłem ( i to nie tylko ja ), że Imię Boże niesamowicie denerwuje i drażni wrogów Prawdy. Coś w tym musi być. Wiadomo kto nienawidzi Świętego Imienia Bożego, a oddziaływanie ducha przeciwnika Bożego wyraźnie można dostrzec.

Ta nienawiść do Świętego Imienia Bożego była zwłaszcza widoczna od soboru nicejskiego w 325 r. podczas którego pogański cezar Konstantyn - morderca własnej żony i własnego syna przewodził jako pontifex maximus temu zgromadzeniu, a nakazał zniszczyć wszystkie egzemplarze Biblii, które nie były uznawane przez uległych mu biskupów. Jemu też przypisuje się znamienne słowa po linii których poszedł kościół rzymski : " nie miejmy nic wspólnego ze znienawidzonym narodem żydowskim. "

[AlexK]

[Benjamin.Szot]

Pytasz o Imię

Cytat:

po co je przywracać do NT, skoro w oryginale tam nie występuje ?

A to nie wiedziałem, że mamy aktualnie oryginalne Pisma Greckie. To rewelacja na skalę światową. Gdzie o tym wyczytałaś ???

De Vita Constantini - podaje że wydał rozporządzenie, aby wcześniejsze manuskrypty i zapisy z synodu zostały „spalone” i oświadczył, że „każdy, kto będzie ukrywał tamte pisma, będzie strącony ze swoich barków.”

Sokrates Scholastyk podaje w swojej Historii kościoła, że Konstantyn w liście do biskupów napisał " nie miejmy nic wspólnego ze znienawidzonym tłumem żydowskim. "

Pierwsi uczniowie Jezusa byli narodowości żydowskiej więc logiczne jest, że wszystkie Pisma Chrześcijańskie musiały być pierwotnie napisane po hebrajsku. Wynika to też jasno z samej Biblii - list do Rzymian 3 : 1 - 2; 1 : 16.

[ Dodano: 2013-04-21, 08:55 ]
Niektórzy błędnie sądzą, że uczeni żydowscy wymyślili sobie system znaków i dodali je do tekstu biblijnego. Taki pogląd sugeruje, że różne nazwy hebrajskie w tym Imię Boże wymawiano przed tą zmianą inaczej. Jest to jednak pogląd całkowicie fałszywy. Wymyślony system znaków nie świadczy, że uczeni ci zmienili wymowę hebrajską, bo byłoby rzeczą nieprawdopodobną, aby całemu pokoleniu Żydów, a nawet pokoleniom wmówić inną wymowę niż tą która znali przekazaną przez swoich rodziców i ich rodziców.

Drugi fałszywy pogląd wywodzi się z chęci wmówienia niedouczonym ludziom nieuzasadnionej tezy jakoby samogłoski z wyrazu Adonaj były kluczem do Tetragramu. W związku z tym sugeruje się, że samogłoska krótka t.zw. szwa złożone czyli w tym wypadku - ֲ hatef patah z wyrazu Adonaj była pisana tylko pod spółgłoskami gardłowymi א - Alef, ה - He, ח - Het, צ - Ajin, a ponieważ Imię Boże zaczyna się od yod, przy czym szwa złożone nie wolno było pisać pod spółgłoską niegardłową czyli w tym wypadku - yod, więc niby dlatego postanowiono użyć w zapisie szwa proste " : " które z kolei odczytywano niewłaściwie jako " e " choć w gruncie rzeczy pod yod powinna być wymawiana samogłoska krótka " a " jak w wyrazie Adonaj. W taki to sposób sposób miała rzekomo powstać forma imienia Jehowa.
Ale gdyby tak było, to Tetragram konsekwentnie powinien być odczytany jako JaHoWaH jeśli uwzględni się punktację masorecką wyrazu Adonaj. Tymczasem np. w wersetach 1 Moj. 9 : 26; 2 Moj. 3 : 2; Ps.47 : 6; Jer.4 : 3, 8; Nah. 1 : 3 mamy zapis JEHOWAH w każdym tekście masoreckim. Forma Jahowah nie była znana Żydom. Ponadto daleko prościej byłoby napisać pod yod - samogłoskę hatef - patah czyli " a " niż zapisywać rzekomo błędną formę - Jehowa, co utrwalałoby niewłaściwą wymowę w pamięci ludu. Nie ma powodu, aby uczeni żydowscy w zapisie samogłosek stosowali błędny zapis Świętego Imienia Bożego i nigdzie nie ma uzasadnienia poglądu, że samogłoski z wyrazu Adonaj były szyfrem do wymowy Tetragramu.

Trzeci fałszywy pogląd dotyczy przyimków, a dokładniej partykuł enklitycznych בְ ( be) , כְ ( ke ), לְ ( le ), które uległyby zdaniem twórców tej teorii zmianie w wymowie na בִ ( bi ), כִ ( ki ), לִ ( li ) - gdyby stały przy formie Jehowah, a tymczasem są zmienione na בַ ( ba ), כַ ( ka ), לַ ( la ). Miałoby to wskazywać , że zmiana nastąpiła pod wpływem samogłoski krótkiej hatef-patah czyli " a " stojącego zakulisowo w kluczu do tetragramu czyli w słowie Adonaj. Ale jak wspomniano wyżej nie ma żadnego dowodu na to, że samogłoski z wyrazu Adonaj są kluczem do Tetragramu. Są bowiem też inne formy zapisu pomimo formy לַיהֹוָה ( laJhowah ), בַיהוָֹה ( baJhowah ) czy כַיהוָֹה ( kaJhowah ).
Nie zawsze też partykuły enklityczne zachowują się w ten sam sposób. Np. לְ ( le ) + יְהוּדָה dało לִהוּדָה lihuda' a nie lahuda'. W poezji מוֹ w połączeniu z בְ ( be) , כְ ( ke ), lub לְ ( le ) dało בְמוֹ ( bemo ), כְמוֹ ( kemo ) lub לְמוֹ ( lemo ). Zazwyczaj bowiem, gdy dane słowo zaczyna się od sylaby יְ ( je ) [ czyli yod oraz szwa pod yod ] to w przypadku dołączenia partykuły enklitycznej traci szwa i stąd np. kiedy בְ ( be ) jest dołączone do יְרוּשָׁלַיִם ( Jeruszalajim ) otrzymujemy בִרוּשָׁלַיִם ( biruszalajim ). Albo np. gdy לְ ( le ) dołączymy do wyrazu בְרִת ( berit ) to otrzymamy לִבְרִת ( liberit ). Te same zmiany dotyczą כְ ( ke ). Gdy dołączymy tą partykułę do słowa oznaczającego Jeruzalem - otrzymamy כִּיווּשָׁלִִָםִ ( kiruszalaim ).
To samo dotyczy hebrajskich imion teoforycznych, które zawierają w pierwszej swej części skrót Imienia Bożego Jeho- np. Jehonadab, Jehoahaz, Jehoszua. Dodając partykuły enklityczne בְ ( be) , כְ ( ke ), לְ ( le ) otrzymujemy łącznie z danym imieniem בִ ( bi ), כִ ( ki ), לִ ( li ), a nie בַ ( ba ), כַ ( ka ), לַ ( la ) stąd np. לִיהוֹאָחָז ( lihoahaz a nie lahoahaz ) itd. Wszystko to świadczy o bogactwie form gramatyki hebrajskiej.

[ Dodano: 2013-04-24, 16:08 ]
Dodatek :

Ostatnio często słyszy się zarzuty jakoby Imię Boże JEHOWAH było w sposób nieuprawniony użyte w Nowym Testamencie. Główny atak skierowany jest przeciw Towarzystwu Strażnica, które się oskarża o to, że w sposób nieuprawniony zastosowało Imię Boże w t.zw Nowym Testamencie Przekładu Nowego Świata.
Wszystkie te oskarżenia wynikają często z niewiedzy, gdyż Imię Boże występowało też w innych przekładach Nowego Testamentu nie mających nic wspólnego z Towarzystwem Strażnica.

Na przykład :

przekład Eliasza Huttera , Nuremberg 1599 r. כִּי כֹל אֲשֶׁר יִקְרָא בְּשֵׁם יְהוָֹה יִמָּלֵט׃

przekład prof. Franza Delitzscha, Leipzig 1877 r. כִּי־כֹל אֲשֶׁר־יִקְרָא בְּשֵׁם יְהוָֹה יִמָּלֵט׃

przekład Izaaka Salkinsona i Christiana Davida Ginsburga, London 1886 r. כִּי־כֹל אֲשֶׁר־יִקְרָא בְּשֵׁם יְהוָֹה יִמָּלֵט׃

przeklad Josepha Atzmona, Jerusalem 1976 r. : שֶׁכֵּן כֹל אֲשֶׁר־יִקְרָא בְּשֵׁם יְהוָֹה יִמָּלֵט

we wszystkich tych przekładach w wersecie listu do Rzymian 10 : 13 napisane jest po hebrajsku Imię Boże JEHOWAH !!!


Oprócz wymienionych już wyżej przekładów Nowego Testamentu na język hebrajski, gdzie wymieniono wielokrotnie Imię Boże JEHOWAH są przekłady Nowego Testamentu na inne języki, gdzie również występuje Imię Boże. 
Ani jeden z tych przekładów nie został dokonany przez Towarzystwo Strażnica. A oto one : 
 
 
Przekład  Hermana Heinfettera ( 1808 - 1888 - pseudonym Fredrick Parker ) : A literal Translation of the New Testament of our Lord and Saviour Jesusu Christ on definite rules of translation, from The Text of the Vatican Manuscript by Herman Heinfetter, Vi wydanie, London, 1863 r. 
 
list do Rzymian 10 : 13 " For every one, whomsoever should have called upon the name of Jehovah, shall be saved  [ from condemnation as s alien ] to God  " 
 
oraz np.
poprawiona wersja Nowego Testamentu arcybiskupa Newcome'a dokonana przez Thomasa Belshama 1809, który używa imienia Jehowa  np. Mt. 22 : 44 " He saith unto them, " Hoe then doth David by the spirit call him Lord, saying,  ' Jehovah said to my Lord, Sit thou on my right hand , till I make thine enemies thy footstool ? ' "
 
oraz np.
Nowy Testament w przekładzie Johna Eliota  ( 1604 - 1690 ) dla Indian pólnocno-amerykańskich Massachusett. The Holy Bible containing Old testament and The New,Cambridge MDCLXIII ( translated into the Indian language 1663 ) 
np. list do Rzymian 14 : 8 " Newutche pomantamog nuppomantamoowounomun Jehowah, kah nuppooog, nuppoowonomun Jehovah, newutche pomantamog  afuh nuppooog neenawun wuttaiheuh Jehovah "

Pytasz o Imię

Cytat:

po co je przywracać do NT, skoro w oryginale tam nie występuje ?

A to nie wiedziałem, że mamy aktualnie oryginalne Pisma Greckie. To rewelacja na skalę światową. Gdzie o tym wyczytałaś ???

De Vita Constantini - podaje że wydał rozporządzenie, aby wcześniejsze manuskrypty i zapisy z synodu zostały „spalone” i oświadczył, że „każdy, kto będzie ukrywał tamte pisma, będzie strącony ze swoich barków.”

Sokrates Scholastyk podaje w swojej Historii kościoła, że Konstantyn w liście do biskupów napisał " nie miejmy nic wspólnego ze znienawidzonym tłumem żydowskim. "

Pierwsi uczniowie Jezusa byli narodowości żydowskiej więc logiczne jest, że wszystkie Pisma Chrześcijańskie musiały być pierwotnie napisane po hebrajsku. Wynika to też jasno z samej Biblii - list do Rzymian 3 : 1 - 2; 1 : 16.

[ Dodano: 2013-04-21, 08:55 ]
Niektórzy błędnie sądzą, że uczeni żydowscy wymyślili sobie system znaków i dodali je do tekstu biblijnego. Taki pogląd sugeruje, że różne nazwy hebrajskie w tym Imię Boże wymawiano przed tą zmianą inaczej. Jest to jednak pogląd całkowicie fałszywy. Wymyślony system znaków nie świadczy, że uczeni ci zmienili wymowę hebrajską, bo byłoby rzeczą nieprawdopodobną, aby całemu pokoleniu Żydów, a nawet pokoleniom wmówić inną wymowę niż tą która znali przekazaną przez swoich rodziców i ich rodziców.

Drugi fałszywy pogląd wywodzi się z chęci wmówienia niedouczonym ludziom nieuzasadnionej tezy jakoby samogłoski z wyrazu Adonaj były kluczem do Tetragramu. W związku z tym sugeruje się, że samogłoska krótka t.zw. szwa złożone czyli w tym wypadku - ֲ hatef patah z wyrazu Adonaj była pisana tylko pod spółgłoskami gardłowymi א - Alef, ה - He, ח - Het, צ - Ajin, a ponieważ Imię Boże zaczyna się od yod, przy czym szwa złożone nie wolno było pisać pod spółgłoską niegardłową czyli w tym wypadku - yod, więc niby dlatego postanowiono użyć w zapisie szwa proste " : " które z kolei odczytywano niewłaściwie jako " e " choć w gruncie rzeczy pod yod powinna być wymawiana samogłoska krótka " a " jak w wyrazie Adonaj. W taki to sposób sposób miała rzekomo powstać forma imienia Jehowa.
Ale gdyby tak było, to Tetragram konsekwentnie powinien być odczytany jako JaHoWaH jeśli uwzględni się punktację masorecką wyrazu Adonaj. Tymczasem np. w wersetach 1 Moj. 9 : 26; 2 Moj. 3 : 2; Ps.47 : 6; Jer.4 : 3, 8; Nah. 1 : 3 mamy zapis JEHOWAH w każdym tekście masoreckim. Forma Jahowah nie była znana Żydom. Ponadto daleko prościej byłoby napisać pod yod - samogłoskę hatef - patah czyli " a " niż zapisywać rzekomo błędną formę - Jehowa, co utrwalałoby niewłaściwą wymowę w pamięci ludu. Nie ma powodu, aby uczeni żydowscy w zapisie samogłosek stosowali błędny zapis Świętego Imienia Bożego i nigdzie nie ma uzasadnienia poglądu, że samogłoski z wyrazu Adonaj były szyfrem do wymowy Tetragramu.

Trzeci fałszywy pogląd dotyczy przyimków, a dokładniej partykuł enklitycznych בְ ( be) , כְ ( ke ), לְ ( le ), które uległyby zdaniem twórców tej teorii zmianie w wymowie na בִ ( bi ), כִ ( ki ), לִ ( li ) - gdyby stały przy formie Jehowah, a tymczasem są zmienione na בַ ( ba ), כַ ( ka ), לַ ( la ). Miałoby to wskazywać , że zmiana nastąpiła pod wpływem samogłoski krótkiej hatef-patah czyli " a " stojącego zakulisowo w kluczu do tetragramu czyli w słowie Adonaj. Ale jak wspomniano wyżej nie ma żadnego dowodu na to, że samogłoski z wyrazu Adonaj są kluczem do Tetragramu. Są bowiem też inne formy zapisu pomimo formy לַיהֹוָה ( laJhowah ), בַיהוָֹה ( baJhowah ) czy כַיהוָֹה ( kaJhowah ).
Nie zawsze też partykuły enklityczne zachowują się w ten sam sposób. Np. לְ ( le ) + יְהוּדָה dało לִהוּדָה lihuda' a nie lahuda'. W poezji מוֹ w połączeniu z בְ ( be) , כְ ( ke ), lub לְ ( le ) dało בְמוֹ ( bemo ), כְמוֹ ( kemo ) lub לְמוֹ ( lemo ). Zazwyczaj bowiem, gdy dane słowo zaczyna się od sylaby יְ ( je ) [ czyli yod oraz szwa pod yod ] to w przypadku dołączenia partykuły enklitycznej traci szwa i stąd np. kiedy בְ ( be ) jest dołączone do יְרוּשָׁלַיִם ( Jeruszalajim ) otrzymujemy בִרוּשָׁלַיִם ( biruszalajim ). Albo np. gdy לְ ( le ) dołączymy do wyrazu בְרִת ( berit ) to otrzymamy לִבְרִת ( liberit ). Te same zmiany dotyczą כְ ( ke ). Gdy dołączymy tą partykułę do słowa oznaczającego Jeruzalem - otrzymamy כִּיווּשָׁלִִָםִ ( kiruszalaim ).
To samo dotyczy hebrajskich imion teoforycznych, które zawierają w pierwszej swej części skrót Imienia Bożego Jeho- np. Jehonadab, Jehoahaz, Jehoszua. Dodając partykuły enklityczne בְ ( be) , כְ ( ke ), לְ ( le ) otrzymujemy łącznie z danym imieniem בִ ( bi ), כִ ( ki ), לִ ( li ), a nie בַ ( ba ), כַ ( ka ), לַ ( la ) stąd np. לִיהוֹאָחָז ( lihoahaz a nie lahoahaz ) itd. Wszystko to świadczy o bogactwie form gramatyki hebrajskiej.

[ Dodano: 2013-04-24, 16:08 ]
Dodatek :

Ostatnio często słyszy się zarzuty jakoby Imię Boże JEHOWAH było w sposób nieuprawniony użyte w Nowym Testamencie. Główny atak skierowany jest przeciw Towarzystwu Strażnica, które się oskarża o to, że w sposób nieuprawniony zastosowało Imię Boże w t.zw Nowym Testamencie Przekładu Nowego Świata.
Wszystkie te oskarżenia wynikają często z niewiedzy, gdyż Imię Boże występowało też w innych przekładach Nowego Testamentu nie mających nic wspólnego z Towarzystwem Strażnica.

Na przykład :

przekład Eliasza Huttera , Nuremberg 1599 r. כִּי כֹל אֲשֶׁר יִקְרָא בְּשֵׁם יְהוָֹה יִמָּלֵט׃

przekład prof. Franza Delitzscha, Leipzig 1877 r. כִּי־כֹל אֲשֶׁר־יִקְרָא בְּשֵׁם יְהוָֹה יִמָּלֵט׃

przekład Izaaka Salkinsona i Christiana Davida Ginsburga, London 1886 r. כִּי־כֹל אֲשֶׁר־יִקְרָא בְּשֵׁם יְהוָֹה יִמָּלֵט׃

przeklad Josepha Atzmona, Jerusalem 1976 r. : שֶׁכֵּן כֹל אֲשֶׁר־יִקְרָא בְּשֵׁם יְהוָֹה יִמָּלֵט

we wszystkich tych przekładach w wersecie listu do Rzymian 10 : 13 napisane jest po hebrajsku Imię Boże JEHOWAH !!!


Oprócz wymienionych już wyżej przekładów Nowego Testamentu na język hebrajski, gdzie wymieniono wielokrotnie Imię Boże JEHOWAH są przekłady Nowego Testamentu na inne języki, gdzie również występuje Imię Boże. 
Ani jeden z tych przekładów nie został dokonany przez Towarzystwo Strażnica. A oto one : 
 
 
Przekład  Hermana Heinfettera ( 1808 - 1888 - pseudonym Fredrick Parker ) : A literal Translation of the New Testament of our Lord and Saviour Jesusu Christ on definite rules of translation, from The Text of the Vatican Manuscript by Herman Heinfetter, Vi wydanie, London, 1863 r. 
 
list do Rzymian 10 : 13 " For every one, whomsoever should have called upon the name of Jehovah, shall be saved  [ from condemnation as s alien ] to God  " 
 
oraz np.
poprawiona wersja Nowego Testamentu arcybiskupa Newcome'a dokonana przez Thomasa Belshama 1809, który używa imienia Jehowa  np. Mt. 22 : 44 " He saith unto them, " Hoe then doth David by the spirit call him Lord, saying,  ' Jehovah said to my Lord, Sit thou on my right hand , till I make thine enemies thy footstool ? ' "
 
oraz np.
Nowy Testament w przekładzie Johna Eliota  ( 1604 - 1690 ) dla Indian pólnocno-amerykańskich Massachusett. The Holy Bible containing Old testament and The New,Cambridge MDCLXIII ( translated into the Indian language 1663 ) 
np. list do Rzymian 14 : 8 " Newutche pomantamog nuppomantamoowounomun Jehowah, kah nuppooog, nuppoowonomun Jehovah, newutche pomantamog  afuh nuppooog neenawun wuttaiheuh Jehovah "

[tropiciel]

Bardzo interesujący artykuł.

Mam kilka pytań :
Jeśli odczytanie Tetragramu w formie Jehowah nie polegało na wstawieniu samogłosek z wyrazu Adonaj to jak wytłumaczyć fakt, że w tekstach masoreckich takich jak Kodeks z Aleppo oraz Kodeks Leningradzki oprócz zapisu imienia w formie Jehowah spotykamy też formę יְהוָה Jehwah ( Joel 1 : 1 ), do której samogłoski zaczerpnięto z wyrazu שְמָא szema.  ? 
Czy nie jest przypadkiem przeważająca ilość takiego właśnie zapisu imienia Bożego w obu wymienionych kodeksach masoreckich ?

Jak wytłumaczyć też istnienie innych form w wymienionych kodeksach jak יְהוִה Jehwih ( Rodzaju 15 : 2 ) lub יֱהֹוִה Jehowih ( Sędziów 16 : 28 ) do którego zapisu samogłoski zaczerpnięto z wyrazu אֱלֹהִים Elohim  ( w obu przypadkach pod yod mamy samogłoskę hatef - segol )  ?  

[Benjamin.Szot]

W okresie przed-masoreckim Hebrajczycy posługiwali się zapisem spółgłoskowym, ale znali system zwany אֵם קְרִיאָה  -  ( em qeria' - dosł. macierz odczytu ) łac. mater lectionis, [ l.mn matres lectionis ],  który pozwalał na odczytanie takiego tekstu. Według tego systemu א ( alef ), ה ( he ), ו ( waw ) oraz י ( yod ) pełniły również rolę zapisu samogłoskowego.
Aktualnie manuskrypty z Qumran potwierdzają, że można było odczytać Tetragram jako J-eH-U-A ( Jehouah ) [ostatnie he - było zanikające ] co stanowiło odpowiednik późniejszego masoreckiego zapisu JeHoWaH.

Wiadomo, że imię Jezus w brzmieniu hebrajskim zawiera w sobie skrót imienia Bożego ( 5 Moj. 1 : 38 ). W dosłownym tłumaczeniu Pism Hebrajskich na język grecki Akwili ( 128-132 ) zachowała się transliteracja imienia Jeszua - Ιησουα ( Iesoua ). Należy pamiętać, że hebrajskie he nie miało żadnego odpowiednika w jezyku greckim.
Również szereg imion teoforycznych nawiązujących do Imienia Bożego ma w swym zapisie samogłoskę " e " po " yod " np. Jehoram ( 2 Król. 1 : 17 ), Jehonadab ( 2 Sam. 13 : 5 ), Jehonatan ( 1 Sam. 14 :6 ), Jehoszafat ( 1 Kron. 18 : 15 ), Jehohanan ( Ezdr. 10 : 28 ) . Wniosek płynący z tego pozwala ustalić, że w Imieniu Bożym pierwszą samogłoską po " yod " było " e ".

Dlaczego zatem w Kodeksie z Aleppo oraz Kodeksie Leningradzkim B19 A jest siedem różnych rodzajów punktacji masoreckiej w przypadku Tetragramu ?
Zazwyczaj jest forma Jehwah ( samogłoski : szwa proste - e oraz qamac - a np. Jeremiasza 1 : 2), spotykana jest też forma Jehowih ( samogłoski : szwa proste - e, holem - o oraz hireq - i np. 1 Król. 2 : 26 ). Jest forma Jehowah ( np. Ezechiela 3 : 12 z samogłoskami : szwa proste - e, holem - o, oraz qamac - a ). Ale jest też zapis Jehowih ( samogłoski : hatef-segol - e, holem - o, oraz qamac - a np. Sędziów 16 : 28 ). Można znaleźć też formę Jahwah ( samogłoski : hatef-patah - a oraz qamac - a np. Psalm 144 : 15 choć też np.w Psalmie 144 : 3 jest forma Jehowah z samogłoskami : szwa proste - e, holem - o, oraz qamac - a ).
W kodeksie B19A spotkać można także formę Jehwih ( samogłoski : szwa proste - e oraz hireq - i np. Ezechiela 24 : 24; 23 : 24 - choć w Kodeksie z Aleppo jest w tym miejscu Jehowih ) oraz zapis Jehwih ( samogłoski : hatef-segol - e oraz hireq - i np. Genesis 15 : 2, 8 tylko w Kodeksie B 19A , gdyż ta część Tory nie zachowała się w Kodeksie z Aleppo ).

Na podstawie analiz porównawczych można powiedzieć, że w wielu przypadkach mamy błędy, które uszły uwagi kopistów. Przy porównaniu Kodeksu Leningradzkiego z Kodeksem z Aleppo widać np. że skrybowie przepisujący tekst opuszczali samogłoskę holem czyli - o zapisywaną jako kropka nad waw.
Zdaniem Nehemiasza Gordona - przedstawiciela ortodoksyjnych Żydów karaimskich, pochodzącego z rodziny rabinów, który pomagał w tłumaczeniu Zwojów znad Morza Martwego opuszczanie holem czyli samogłoski - o przez kopistów było celowe, aby zasygnalizować czytającemu Torę, że Święte Imię jest zapisane w sposób niekompletny i nie należy je wymawiać. Stąd też pojawiła się forma Jehwah oraz Jehwih. Nie da się ukryć, że liczba zgłosek tworzących tą formę wynosi sześć, a liczba sześć oznaczała dla Hebrajczyków niedoskonałość. Doskonałość oznaczała liczba siedem - a Święte Imię było doskonałe i stąd forma JEHOWAH posiadająca siedem zgłosek jest zupełna.

Pozostaje jeszcze kwestia skąd się wzięła forma Jehowih.
Otóż, faktem jest, że jeśli tytuł Adonaj poprzedzał Tetragram to wokalizacja przybierała formę Jehowih ( np. Ezechiela 25 : 3 ). Świadczy to o tym, że Imię Boże było żywe w języku hebrajskim i nie było sztywną formą.
Zapis z kolei formy Jehowih raz poprzez szwa proste - czyli samogłoskę - e ( 1 Król 2 : 26 ), a innym razem poprzez szwa złożone czyli poprzez hatef-segol, zaprzecza w tym wypadku poglądowi, że pod yod czyli spółgłoską niegardłową nie pisano szwa złożone.
Widać w tym wypadku, że bardziej istotne dla skrybów było brzmienie Imienia Bożego niż nawet zasady zapisu.

Wszystko więc wskazuje na to, że Święte Imię Boże zapisywano w formie podstawowej jako JEHOWAH i odczytywano Jehouah jako że hebrajskie waw odpowiada w wymowie polskiej spółgłosce " ł " .
Bez względu na to co jeszcze pokaże przyszłość pewne jest już dzisiaj, że forma Jahweh jest formą niepoprawną utworzoną sztucznie na podstawie pronuncjacji samarytańskiej i greckiej.

W okresie przed-masoreckim Hebrajczycy posługiwali się zapisem spółgłoskowym, ale znali system zwany אֵם קְרִיאָה  -  ( em qeria' - dosł. macierz odczytu ) łac. mater lectionis, [ l.mn matres lectionis ],  który pozwalał na odczytanie takiego tekstu. Według tego systemu א ( alef ), ה ( he ), ו ( waw ) oraz י ( yod ) pełniły również rolę zapisu samogłoskowego.
Aktualnie manuskrypty z Qumran potwierdzają, że można było odczytać Tetragram jako J-eH-U-A ( Jehouah ) [ostatnie he - było zanikające ] co stanowiło odpowiednik późniejszego masoreckiego zapisu JeHoWaH.

Wiadomo, że imię Jezus w brzmieniu hebrajskim zawiera w sobie skrót imienia Bożego ( 5 Moj. 1 : 38 ). W dosłownym tłumaczeniu Pism Hebrajskich na język grecki Akwili ( 128-132 ) zachowała się transliteracja imienia Jeszua - Ιησουα ( Iesoua ). Należy pamiętać, że hebrajskie he nie miało żadnego odpowiednika w jezyku greckim.
Również szereg imion teoforycznych nawiązujących do Imienia Bożego ma w swym zapisie samogłoskę " e " po " yod " np. Jehoram ( 2 Król. 1 : 17 ), Jehonadab ( 2 Sam. 13 : 5 ), Jehonatan ( 1 Sam. 14 :6 ), Jehoszafat ( 1 Kron. 18 : 15 ), Jehohanan ( Ezdr. 10 : 28 ) . Wniosek płynący z tego pozwala ustalić, że w Imieniu Bożym pierwszą samogłoską po " yod " było " e ".

Dlaczego zatem w Kodeksie z Aleppo oraz Kodeksie Leningradzkim B19 A jest siedem różnych rodzajów punktacji masoreckiej w przypadku Tetragramu ?
Zazwyczaj jest forma Jehwah ( samogłoski : szwa proste - e oraz qamac - a np. Jeremiasza 1 : 2), spotykana jest też forma Jehowih ( samogłoski : szwa proste - e, holem - o oraz hireq - i np. 1 Król. 2 : 26 ). Jest forma Jehowah ( np. Ezechiela 3 : 12 z samogłoskami : szwa proste - e, holem - o, oraz qamac - a ). Ale jest też zapis Jehowih ( samogłoski : hatef-segol - e, holem - o, oraz qamac - a np. Sędziów 16 : 28 ). Można znaleźć też formę Jahwah ( samogłoski : hatef-patah - a oraz qamac - a np. Psalm 144 : 15 choć też np.w Psalmie 144 : 3 jest forma Jehowah z samogłoskami : szwa proste - e, holem - o, oraz qamac - a ).
W kodeksie B19A spotkać można także formę Jehwih ( samogłoski : szwa proste - e oraz hireq - i np. Ezechiela 24 : 24; 23 : 24 - choć w Kodeksie z Aleppo jest w tym miejscu Jehowih ) oraz zapis Jehwih ( samogłoski : hatef-segol - e oraz hireq - i np. Genesis 15 : 2, 8 tylko w Kodeksie B 19A , gdyż ta część Tory nie zachowała się w Kodeksie z Aleppo ).

Na podstawie analiz porównawczych można powiedzieć, że w wielu przypadkach mamy błędy, które uszły uwagi kopistów. Przy porównaniu Kodeksu Leningradzkiego z Kodeksem z Aleppo widać np. że skrybowie przepisujący tekst opuszczali samogłoskę holem czyli - o zapisywaną jako kropka nad waw.
Zdaniem Nehemiasza Gordona - przedstawiciela ortodoksyjnych Żydów karaimskich, pochodzącego z rodziny rabinów, który pomagał w tłumaczeniu Zwojów znad Morza Martwego opuszczanie holem czyli samogłoski - o przez kopistów było celowe, aby zasygnalizować czytającemu Torę, że Święte Imię jest zapisane w sposób niekompletny i nie należy je wymawiać. Stąd też pojawiła się forma Jehwah oraz Jehwih. Nie da się ukryć, że liczba zgłosek tworzących tą formę wynosi sześć, a liczba sześć oznaczała dla Hebrajczyków niedoskonałość. Doskonałość oznaczała liczba siedem - a Święte Imię było doskonałe i stąd forma JEHOWAH posiadająca siedem zgłosek jest zupełna.

Pozostaje jeszcze kwestia skąd się wzięła forma Jehowih.
Otóż, faktem jest, że jeśli tytuł Adonaj poprzedzał Tetragram to wokalizacja przybierała formę Jehowih ( np. Ezechiela 25 : 3 ). Świadczy to o tym, że Imię Boże było żywe w języku hebrajskim i nie było sztywną formą.
Zapis z kolei formy Jehowih raz poprzez szwa proste - czyli samogłoskę - e ( 1 Król 2 : 26 ), a innym razem poprzez szwa złożone czyli poprzez hatef-segol, zaprzecza w tym wypadku poglądowi, że pod yod czyli spółgłoską niegardłową nie pisano szwa złożone.
Widać w tym wypadku, że bardziej istotne dla skrybów było brzmienie Imienia Bożego niż nawet zasady zapisu.

Wszystko więc wskazuje na to, że Święte Imię Boże zapisywano w formie podstawowej jako JEHOWAH i odczytywano Jehouah jako że hebrajskie waw odpowiada w wymowie polskiej spółgłosce " ł " .
Bez względu na to co jeszcze pokaże przyszłość pewne jest już dzisiaj, że forma Jahweh jest formą niepoprawną utworzoną sztucznie na podstawie pronuncjacji samarytańskiej i greckiej.

[tropiciel]

Cytat:

Można znaleźć też formę Jahwah ( samogłoski : hatef-patah - a oraz qamac - a np. Psalm 144 : 15 choć też np.w Psalmie 144 : 3 jest forma Jehowah z samogłoskami : szwa proste - e, holem - o, oraz qamac - a ).

 Czy błędem jest też forma Jahwah występująca w Psalmie 144 : 15 ?

 Czy w formie Jehowah występującej w Psalmie 144 : 3 w kodeksie B19A jest samogłoska - o zwana holem czy też akcent toniczny rebija przypominający holem ? 

[Benjamin.Szot]

Forma Jahwah יֲהוָ֥ה występuje tylko w Kodeksie Leningradzkim
B19A natomiast w tym samym miejscu czyli w Psalmie 144 : 15 w Kodeksie z Aleppo występuje forma Jehwah יְהוָ֥ה
Można z tego wywnioskować, że jest to błąd kopistów, którzy do szwa prostego czyli samogłoski e dodali z niewiadomych przyczyn kreskę poziomą tworząc w ten sposób hatef-patah czyli samogłoskę a. Należy pamiętać, że Kodeks Leningradzki powstał w kilkadziesiąt lat później po Kodeksie z Aleppo.

Również błąd widać w Psalmie 144 : 3 w Kodeksie Leningradzkim w zapisie Imienia Bożego, gdzie występuje forma Jehwah יְהוָ֗ה natomiast w Kodeksie z Aleppo mamy formę יְהֹוָה Jehowah. Samogłoskę o zwaną holem w Kodeksie Leningradzkim potraktowano więc jak znak toniczny ( cantillation ) zwany rebia.
Z wyglądu jest bardzo podobny do holem z tą jednak różnicą, że zapisywano go nie jak okrągłą kropkę, lecz w kształcie rombu.
Niejednokrotnie spotyka się ten właśnie błąd kopistów, którzy holem traktują jako rebia.

Forma Jahwah יֲהוָ֥ה występuje tylko w Kodeksie Leningradzkim
B19A natomiast w tym samym miejscu czyli w Psalmie 144 : 15 w Kodeksie z Aleppo występuje forma Jehwah יְהוָ֥ה
Można z tego wywnioskować, że jest to błąd kopistów, którzy do szwa prostego czyli samogłoski e dodali z niewiadomych przyczyn kreskę poziomą tworząc w ten sposób hatef-patah czyli samogłoskę a. Należy pamiętać, że Kodeks Leningradzki powstał w kilkadziesiąt lat później po Kodeksie z Aleppo.

Również błąd widać w Psalmie 144 : 3 w Kodeksie Leningradzkim w zapisie Imienia Bożego, gdzie występuje forma Jehwah יְהוָ֗ה natomiast w Kodeksie z Aleppo mamy formę יְהֹוָה Jehowah. Samogłoskę o zwaną holem w Kodeksie Leningradzkim potraktowano więc jak znak toniczny ( cantillation ) zwany rebia.
Z wyglądu jest bardzo podobny do holem z tą jednak różnicą, że zapisywano go nie jak okrągłą kropkę, lecz w kształcie rombu.
Niejednokrotnie spotyka się ten właśnie błąd kopistów, którzy holem traktują jako rebia.