FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Henryk]

Szanowny Pan Markerów wraz z szanownym Fedorowiczem natchnęli mnie "ciekawym" tematem...

Papieże i syfilis

„Na syfilis cierpiało kilku papieży; Innocenty VIII, który zalegalizował inkwizycję i polowania na czarownice, był tak chory, że, jak opowiadano, wziął sobie do łóżka mamkę i żywił się wyłącznie jej mlekiem. Próbowano go wyleczyć transfuzjami krwi, wskutek czego trzech chłopców wykrwawiło się na smierć i zmarło. Jego następcą był pochodzący z rodu Borgiów słynny bawidamek, papież Aleksander VI. Kazał on żywcem spalić kaznodzieję Savanarole, kiedy ten odważył się nazwać kiłę, która opanowała dwór papieski i 17 krewnych papieża, karą boską. Jego syn, żądny krwi tyran, Cesare Borgia, pokazywał się publicznie tylko w czarnej masce, ukrywającej syfilistyczne zniekształcenia jego twarzy. Kolejny papież, Juliusz II, zwany terribile, uwielbiał jedzenie, opilstwo i młodych chłopców, gdyż był pedofilem i efebofilem co wówczas zwano pederastią lub ogólnie sodomią. Jego mistrz ceremonii musiał jednak dość prędko powstrzymywać gości przed całowaniem papieskich stóp, ponieważ syfilis zdążył już strawić jego kości. Także jego następca, homoseksualny czy pederastyczny, dręczony wrzodami odbytu Leon X pod koniec życia był już tak chory, że trzeba go było nosić w noszach. W syfilistycznym amoku kazał zburzyć Bazylikę św. Piotra i odbudować ją ponownie w nowym blasku.” Przynajmniej wiemy, że katolicka Inkwizycja to dzieło umysłu chorego na syfilis, a każdy kto w jakiejś postaci inkwizycję uprawia pod szyldem religii katolickiej to tak czy owak syfilityk. Na syfili chorował także uwielbiany przez prawicową ekstremę Papież Pius X. Jak można wierzyć w papiestwo i w kościół po tym wszystkim? Z listy około trzystu trzech papieży i antypapieży licząc na początek XXI wieku, którzy weszli do historii kościoła rzymskokatolickiego, można wyciągnąć dziwny wniosek. Tylko 54 procent z nich żyło dłużej niż pięć lat po wybraniu na stanowisko. Jeden na pięciu papieży nie przeżył nawet pierwszego roku. To gorsze rokowania niż w wypadku poważnej choroby naczyniowowieńcowej i większości nowotworów. Okoliczności śmierci Jana Pawła I w 1978 roku, po raptem trzydziestu trzech dniach zasiadania na tronie papieskim, są do tej pory niewyjaśnione. Jeszcze krótszy był tylko pontyfikat dziewięciu papieży. Syzyniusz zmarł dwadzieścia dni po wyborze w 708 roku, Teodor II wytrzymał zaledwie trzy tygodnie w 897 roku, Leon V cały miesiąc w 903 roku, Celestyn IV tylko siedemnaście dni w 1241 roku, Pius III dwadzieścia sześć dni w 1503 roku, Marceli II dwadzieścia dwa dni w 1555 roku, Urban VII dwanaście dni w 1590 roku, Leon XI dwadzieścia siedem dni w 1605 roku. Ci ostatni z XV i XVI wieku mogli już dokonać żywota z powodu kary Bożej przysłanej zza oceanu na rozpustników! Bonifacy VI, który był papieżem w burzliwym IX wieku, zmarł po zaledwie piętnastu dniach, rzekomo z powodu ataku podagry. Mógł jednak zostać otruty przez swojego następcę, Stefana VI, nikczemnego papieża, który w 896 roku wykopał ciało poprzednika Bonifacego, żeby je postawić przed sądem. Stefan II nie dotrwał nawet do swojej inauguracji, był martwy w trzy dni po wyborze na papieża. Jedyny papież Holender, Adrian VI z Utrechtu, wytrzymał w Rzymie dwanaście miesięcy i zmarł w 1523 roku, a Holandia była już wtedy siedliszczem syfilisu. Aleksander VIII zmarł w 1691 roku od zgorzeli na nodze. Pius VII, który miał pecha być papieżem w czasach Napoleona Bonaparte, zmarł czterdzieści pięć dni po tym, jak potknął się w swojej sypialni i złamał sobie biodro (…).

Ryba psuje się od głowy. Głowy były takie jak wyżej, i wcale nie były to te najbardziej zepsute!

[Fedorowicz]

[Henryk]

[Markerów]

[Henryk]

[Fedorowicz]

[Markerów]

[Henryk]

[Fedorowicz]

[Henryk]

[Fedorowicz]