FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[wybrana]

Chciałabym wyrazić swoje własne wewnętrzne przemyślenia.
Napewno wielu ludzi zadaje sobie pytanie - po co ja żyję na ziemi?W okresie większych doświadczeń i niepowodzeń czujemy wewnętrzny dyskonfort życia. Mamy tego życia dość i są tacy, co mówią, że już nie chcą żyć. Czy mamy nie chcieć żyć?
Jezus powiedział "Ja pokonałem świat"
W jaki sposób my mamy wzorem Jezusa pokonać ten świat? Czy mamy nie chcieć tu żyć?
To nasza dusza, która pochodzi z Nieba od Boga Ojca ma pragnąć powrotu do Domu Ojca czyli do świata doskonałego, gdzie króluje dobro i miłość. Czy dusza obciążona grzechem może tam wejść? Czy taka dusza nie skaziła by tej doskonałości.
Jezus Chrystus przyszedł na świat, by wydać świadectwo wiary. Wiara ta mówi nam, że mamy kochać Boga i bliźniego swego jak siebie samego. My idąc drogą Ewangelii dokonujemy przemiany swojego Ducha uświęcając swoje życie i ciało w Bożej miłości.
Czas życia w ciele jest nam dany, by nasza dusza powróciła do domu Ojca. Każdy dzień jest dla nas darem. Tak jak Jezus powiedział - " Musicie się na nowo narodzić". To przemiana naszego myślenia, naszej świadomości daje nam to ponowne narodzenie.
Otrzymaliśmy Ducha Świętego, który został wylany na każde ciało.
Ten wewnętrzny Boży Duch pragnie w nas mieszkać i nas prowadzić - prowadzić w uświęceniu życia. Jednak niektórzy odrzucają Ducha Bożego i wolą otworzyć furtkę dla ducha kłamstwa, który zwodzi I namawia do czynienia zła.
Jeżeli nasze decyzję i pragnienia są podyktowane miłością, to nie czynimy zła i walczymy, ze złymi podszeptami, które pragną nas zwodzić. To zwodzenie jest, by wypróbować naszą wiarę.
Życie w uświęceniu w miłości Bożej jest naszą drogą zbawienia.
"Ci, co pójdą drogą Ewangelii i dojrzą - będą zbawieni"

A wy jak myślicie?

[Henryk]

[Markerów]

[Henryk]

[Markerów]

[Henryk Suchecki]

[Henryk]

[radek]

Jesteśmy stworzeni do "wszelkiego Dobrego dzieła". Skupiając się na najtrudniejszym, czyli wzbudzeniu martwych, bo "śmierć to ostatni przeciwnik", zgodnie z Ewangelią Życie gdy osiągnie w człowieku odpowiedni potencjał duchowy, bo to "Duch dokończy dzieła", "otrze każdą łzę". Więc gdy, jako ludzkość, dojrzejemy do Miłości kompletnej, czyli zawierającej w sobie całą rzeczywistość w zdrowej świadomości, nasi przodkowie powrócą. Przykładem takiego potencjału jest Ojciec Niebiański, którego owocem jest Jezus. Powiedział On przed laty ludziom, że gdy "przygotuje im miejsce" "pociągnie ich do siebie". Mówi też, że Jego zadaniem jest "nie stracić niczego z tego, co ma, lecz wzbudzić to w dniu ostatnim". My współcześni możemy w tym uczestniczyć jako współpracownicy. Nie musimy powtarzać konsumpcji miłości niekompletnej wzorem naszych przodków, lecz warto abyśmy się o nich zatroszczyli. Wzorem zbawczości, którą przejawia towarzyszący nam Jezus

[wybrana]

Nie ma coś takiego, jak wiarygodność ST. Są tam ujęte pewne prawdy ale większość to mity powielone i wykorzystane dla potrzeby utworzonej religii.
Nie było globalnego potopu, nie było plag Egipskich. Góra Synaj zatrzęsła się od wybuchu wulkanu.
Pojmowanie tych starożytnych plemion było na poziomie ich możliwości. Przywódcy religijni, by mieć władzę nad plemionami, karmiły ich pewną treścią opisu Boga, by wywołać strach i posłuszeństwo.
W Starym Testamencie nie ma opisów szatana, że w ogóle on istnieje i rządzi na ziemi. Większość powołań się na Boga, było powołaniem na podszepty szatana, który zwodził świat i miał nad nim władzę.
Nawet Jezusowi w zamian za posłuszeństwo zaproponował królestwa tego świata.
Chrześcijanin nie karmi się mitami, bo chrześcijanin ma daną prawdę objawioną. Ta prawda jest ujęta w Pismach Nowego Testamentu. Ta prawda uczy nas, że Bóg Ojciec jest miłością I, że to miłość ma uświęcać nasze życie.
Ta prawda jest dla nas pokarmem duchowym danym nam przez samego Boga.

[Pokoja]

[radek]

Iz 6:12 BT5 Pan wyrzuci ludzi daleko, tak że zwiększy się pustynia wewnątrz kraju.

Można by powiedzieć Wybrana, że na Twoje słowa o zbawieniu w niebie jest dowód w Starym Testamencie, oczywiście gdybyś wierzyła w Stary Testament

[Pokoja]

[radek]

[Pokoja]

[radek]

Do zaproponowanych przeze mnie fragmentów, można dodać wiele wersów o paruzji potwierdzających Życie zbawionych w niebie, głównie w NT oczywiście, np.

J 14:2 BT5 W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce.

Co do 12 i 13 Ap, to na temat Ziemi rzuca się w oczy fragment jednak zachęcający ludzi do zmaieszkania w niebie

Ap 12:12 BT5 Dlatego radujcie się, niebiosa i ich mieszkańcy! Biada ziemi i morzu - bo zstąpił do was diabeł, poałając wielkim gniewem, świadom, że mało ma czasu.