FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[małyfilozof]

Dla przekory ''włożę kij w mrowisko''

szczypta historii:
Stosunek Leonarda do Biblii ma bezpośredni związek ze Świętym Graalem. Leonardo namalował prawdziwego Graala, ale najpierw musimy spojrzeć na Pismo Święte.
Właściwie wszystko, o Biblii, można podsumować słowami wielkiego znawcy kanonów doktora Martyna Percy’ego: „Biblia nie przyszła do nas faksem z niebios”.

Pismo Święte jest wytworem człowieka nie Boga. Biblia nie spadła cudem boskim z nieba.
Jest dziełem człowieka, historycznym zapisem burzliwych czasów, który podlegał zmianom przez niezliczone przekłady, dodatki i redakcje. Nigdy w historii ludzkości nie było ostatecznej wersji tej księgi.

Jezus był postacią historyczną o ogromnych wpływach, może najbardziej zagadkowym i inspirującym przywódcą, jakiego kiedykolwiek widział świat.
Tak jak Mesjasz, o którego nadejściu mówiły przepowiednie, Jezus wysadzał z tronów władców, inspirował i był natchnieniem dla milionów, tworzył fundamenty nowych filozofii.
Jako potomek królewskich rodów króla Salomona i króla Dawida, ma udokumentowane prawo do tronu króla żydowskiego. Zrozumiałe więc, że dzieje jego życia zapisywały tysiące zwolenników w całym kraju.

Rozważano włączenie do Nowego Testamentu z ponad osiemdziesięciu ewangelii, lecz ostatecznie wybrano i włączono w jego skład stosunkowo niewiele – między innymi ewangelie według świętego Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.

Kto wybierał ewangelie do Nowego Testamentu?
To podstawowy paradoks chrześcijaństwa. Biblia, w takim kształcie, w jakim znamy ją dzisiaj, powstała za sprawą pogańskiego cesarza rzymskiego Konstantyna Wielkiego.

Czy Konstantyn był chrześcijaninem?
Całe życie był poganinem, został ochrzczony na łożu śmierci, kiedy był zbyt słaby, by zaprotestować.

W czasach Konstantyna oficjalną religią Rzymu był kult słońca – czczono ''sol invictus'',
innymi słowy niezwyciężone słońce, a Konstantyn był jego naczelnym kapłanem.
Na jego nieszczęście Rzym ogarniał rosnący zamęt religijny.
Trzy wieki po ukrzyżowaniu Jezusa Chrystusa liczba jego wyznawców wciąż wzrastała. Chrześcijanie i poganie wszczynali wojny, a konflikt urósł do takich rozmiarów, że zagrażał rozpadem Rzymu.
Konstantyn uznał, że trzeba coś z tym zrobić.
W trzysta dwudziestym piątym roku zjednoczył Rzym pod sztandarem jednej religii. Chrześcijaństwa.

Dlaczego pogański cesarz wybrał na oficjalną religię państwową chrześcijaństwo?
Konstantyn był człowiekiem interesu.
Widział, że chrześcijaństwo to wielka, potężniejąca siła, i po prostu postawił na faworyta. Historyków do dziś zdumiewa mądrość Konstantyna, z jaką przemienił wielbiących słońce pogan w chrześcijan.
Włączając symbole, daty i rytuały pogańskie do budującej się tradycji chrześcijaństwa, stworzył coś w rodzaju religijnej hybrydy, która była do przyjęcia dla obu stron.

Ślady i pozostałości religii pogańskiej w symbolice chrześcijańskiej są niezaprzeczalne.
Egipskie kręgi słońca stały się aureolami katolickich świętych.
Piktogramy bogini Izydy trzymającej w ramionach swojego cudownie poczętego syna Horusa to pierwsze wzorce naszych obrazów Maryi Dziewicy trzymającej w ramionach Dzieciątko Jezus.
A w zasadzie wszystkie elementy rytuału katolickiego – biskupie nakrycia głowy, ołtarz, Trójca Święta oraz komunia, wszystkie te symbole wzięto wprost z wcześniejszych pogańskich obrzędów religijnych.
W chrześcijaństwie nie ma niczego oryginalnego.
Wschodni bóg Mitra – zwany Synem Bożym i Światłością Świata – urodził się dwudziestego piątego grudnia, zmarł i został pochowany w skalnym grobowcu, a potem zmartwychwstał po trzech dniach.
Dwudziesty piąty grudnia to również dzień urodzin Ozyrysa, Adonisa i Dionizosa.
Kiedy urodził się bóg Kryszna, złożono mu dary z mirry, kadzidła i złota. Nawet dzień święty chrześcijaństwa przejęto od pogan.

Początkowo – chrześcijanie czcili żydowski szabat – sobotę, lecz Konstantyn przesunął dzień święty tak, by pokrywał się z pogańskim dniem czczenia słońca.
Do dziś większość wiernych wychodzi na mszę w niedzielę rano, nie mając pojęcia, że czynią tak, bo kiedyś właśnie w ten dzień poganie oddawali cześć bogu słońca.

A jaki to wszystko ma związek z Graalem?
Teraz proszę zauważ czytelniku! Podczas tego łączenia religii Konstantyn wiedział, że musi umocnić tę nową tradycję chrześcijańską, i zwołał słynny sobór powszechny zwany soborem nicejskim pierwszym.

Podczas tego soboru debatowano i rozstrzygano w drodze głosowania wiele elementów chrześcijaństwa – datę obchodzenia świąt Wielkiej Nocy, rolę biskupów, udzielanie sakramentów, no i boskość Jezusa Chrystusa.

Boskość Jezusa?
Aż do tamtej chwili w historii Jezus był postrzegany przez wyznawców jako śmiertelny prorok... wielki i potężny człowiek, lecz mimo wszystko człowiek – Śmiertelnik.
Ustanowienie Jezusa „Synem Bożym” oficjalnie zaproponowano i przegłosowano podczas soboru nicejskiego.
Niemniej ustanowienie boskości Chrystusa było kluczowym w świetle dalszego zjednoczenia imperium rzymskiego i niezbędnym elementem ustanowienia nowej władzy Watykanu.
Ogłaszając Jezusa oficjalnie Synem Bożym, Konstantyn wyniósł go na piedestał i odtąd Jezus istniał poza obszarem świata ludzkiego, był bytem, którego władzy i mocy nikt nie będzie w stanie podważyć.

Ten akt nie tylko uciął wszelkie zakusy pogan w stosunku do chrześcijaństwa, ale teraz wyznawcy Chrystusa mogli uzyskać zbawienie jedynie przez oficjalnie ustanowiony, uświęcony kanał – Kościół rzymski.
Jezus jako Mesjasz był niezbędnym elementem funkcjonowania Kościoła i państwa.
Wielu badaczy twierdzi, że na wczesnym etapie rozwoju Kościół dosłownie ukradł Jezusa jego pierwotnym wyznawcom, zawłaszczył sobie jego ludzkie przesłanie, okrywając je nieprzeniknioną szatą boskości i wykorzystując do rozszerzenia zakresu swojej władzy.

Ogromna większość wykształconych chrześcijan zna historię swojej wiary. Jezus naprawdę był wspaniałym, wielkim i potężnym człowiekiem.
Polityczne manewry Konstantyna nie umniejszają jego wielkości. Nikt nie mówi, że Chrystus to jakiś oszust, ani nie zaprzecza, że wędrując po ziemi i nauczając, natchnął miliony do lepszego życia. Mówimy tylko, że Konstantyn wykorzystał wpływy Chrystusa i jego znaczenie.
Postępując w ten sposób, ukształtował obraz chrześcijaństwa taki, jaki znamy dzisiaj.

Na czym polega manipulacja?
Konstantyn podniósł status postaci Jezusa prawie cztery wieki po jego śmierci, kiedy istniały już tysiące dokumentów składających się na kronikę jego życia jako śmiertelnika.
Konstantyn wiedział, że aby na nowo napisać historię, będzie potrzebował odważnego i silnego uderzenia.
Z tego przekonania wywodzi się przełomowy krok w historii chrześcijaństwa.
Konstantyn zamówił i sfinansował nową Biblię, która pomija te ewangelie, które mówią o ludzkich cechach Chrystusa, i wysuwa na pierwszy plan te, które przedstawiały go jako Boga.
Wcześniejsze ewangelie zostały zdyskredytowane, a potem zebrane i spalone.

Wszyscy, którzy wybrali zakazane ewangelie i odwrócili się od wersji Konstantyna, zostali nazwani heretykami. Wtedy właśnie powstało słowo „heretyk”. Greckie heresia oznacza „wybór”.
Ci, którzy „wybrali” pierwotną historię Chrystusa, byli pierwszymi na świecie „heretykami”.

Niektóre ewangelie, których Konstantyn usiłował się pozbyć, jakoś przetrwały.
Zwoje znad Morza Martwego odnaleziono w latach pięćdziesiątych dwudziestego wieku w jaskini niedaleko Qumran, a Zwoje Koptyjskie w roku tysiąc dziewięćset czterdziestym piątym w Nag Hammadi.
Dokumenty te, mówią o posłudze Chrystusa w bardzo ludzkich kategoriach.

Oczywiście Watykan, pozostając w zgodzie ze swoją tradycją dezinformacji, próbował robić wszystko, by powstrzymać ujawnienie zawartości tych zwojów. Nic dziwnego.
Ich treść wydobywa na światło dzienne zadziwiające rozbieżności historyczne i fałsze, potwierdzając jednoznacznie, że obowiązującą w naszych czasach Biblię złożyli i zredagowali ludzie, którymi kierowały względy polityczne – chcieli wypromować boskość człowieka o imieniu Jezus Chrystus i wykorzystać jego wpływy, by umocnić fundamenty swojej władzy.

Dzisiejszy kler wierzy, że te zaprzeczające współczesnym przekonaniom dokumenty są fałszywym świadectwem. To zupełnie zrozumiałe. Biblia Konstantyna była ich prawdą przez wieki. Nikt nie jest głębiej indoktrynowany niż sam indoktrynujący.
Niemal wszystko, czego nasi ojcowie nauczyli nas o Chrystusie, to nieprawda. Podobnie jak opowieści o Świętym Graalu.

[Wiesława]

Za dużo wątków, aby się zmierzyć.
Mam taką myśl. Skoro Jezus to zwykły człowiek to rację mają żydzi, że oczekują na Mesjasza. Jeśli Jezus to tylko prorok, to rację mają Muzułmanie i inne religie (np. Bliskiego i Dalekiego Wschodu), które szanują Go za niezwykłą mądrość, wspaniałe nauki; zupełnie tak samo, jak całe mnóstwo wspaniałych proroków i nauczycieli przed Nim.
Nadal nie mamy zbawienia, a w dodatku do końca nie wiadomo co to jest i jak się odbywa.
Biblią nie ma co sobie głowy zawracać, katolickim pogańskim kościołem tym bardziej (ufff, to mam na szczęście już za sobą).
Twój wpis jest w dużej mierze zgodny z moimi informacjami, jakie nabyłam w ciągu wielu lat Może te same książki czytamy
W dodatku aż chce się powiedzieć: masz rację w 100% Tak właśnie było/jest.
Tylko jeszcze mi powiedz: co dalej? Co to wszystko znaczy (w tym nowym świetle) dla ciebie, dla mnie, dla nas. Dla naszego życia tu, na ziemi i dla naszej przyszłości po śmierci.

[Pokoja]

[Wiesława]

[małyfilozof]

Dzień dobry Wiesławo, przypuszczam, że nasze wektory skrzyżowały się nie jeden raz w interesujących materiałach zamieszczonych w książkach, publikacjach, opracowaniach ...itd
Uważam, że wiele, wiele tematów jest Tobie znana a posiadana wiedza jest również widoczna, które zamieszczasz na forum- to Ty powinnaś być ''małym filozofem'' - pozdrawiam




+>+<+<+<+<+<+<+<+<+<
Kontynuując temat ''Ostatnia Wieczerza'' – legendarne malowidło Leonarda na ścianie kościoła Santa Maria delle Grazie w pobliżu Mediolanu. Blaknący fresk przedstawiał Jezusa i jego uczniów w chwili, kiedy Jezus oznajmiał, że jeden z nich go zdradzi.
Przeanalizujmy ten fresk:
W którym miejscu siedzi Jezus? – pośrodku.
A czym przełamuje się z uczniami i co jedzą? - chleb.
Co piją? - Wino.
Jeszcze jedno pytanie.
Ile kieliszków do wina stoi na stole?
Biblia informuje: '' A po wieczerzy Jezus wziął kielich wina i dzielił się z nimi wszystkimi.''
Jezus puścił w obieg jedno naczynie z winem, tak jak to robią współcześni chrześcijanie podczas komunii.

Kiedy czytelniku spojrzysz na fresk zauważysz, że wszyscy przy stole mają przed sobą swój kieliszek wina, łącznie z Chrystusem. Trzynaście naczyń. Poza tym naczynia były małe, bez nóżki, szklane. Na obrazie nie widać jednego kielicha.
Czy Leonardo zapomniał namalować?
Leonardo w ''Ostatniej Wieczerzy'' ujawnia wszystko bez osłonek.

Większość ekspertów od malarstwa albo nie widzi, albo po prostu nie chce zauważyć. Ten fresk jest w zasadzie pełnym kluczem do tajemnicy Świętego Graala. Ten fresk przedstawia wyraźnie, czym naprawdę jest św. Graal, nie jest przedmiotem, ale w rzeczywistości jest osobą , a dokładnie kobietą.
Powszechnie znany symbol męski ♂ i symbol żeński ♀, to nie są oryginalne symbole pierwiastka męskiego i kobiecego.
Wiele osób błędnie uważa, że symbol elementu męskiego wywodzi się z obrazu tarczy i włóczni, podczas gdy symbol żeński przedstawia lustro odzwierciedlające kobiece piękno.
Tymczasem są to starożytne symbole astronomiczne planety boga Marsa i planety bogini Wenus.

Pierwotny ten znak nosi nazwę ostrza i reprezentuje agresję, męskość. Do dziś taki symbol fallusa naszywa się na pagony munduru jako oznaczenie stopni wojskowych, im więcej ''penisów'', tym wyższa ranga.
Symbol żeński, jak można się domyślać, jest jego odwrotnością. Połączenie ich czubkami przedstawia ''KIELICH''
''Kielich'' co ważniejsze, przypomina kształtem kobiece łono. Ten symbol niesie przesłanie kobiecości, żeńskości i płodności.

Ale opisywanie Graala jako kielicha jest tylko alegorią mającą na celu ukrycie prawdziwej natury Świętego Graala. Innymi słowy, legenda posługuje się kielichem jako metaforą czegoś znacznie ważniejszego.
Tak więc Graal jest starożytnym symbolem kobiecości, a Święty Graal jest obrazem świętości kobiecej i Wielkiej Bogini, choć to znaczenie teraz się rozmyło, właściwie Kościół je unicestwił.

Siła tkwiąca w kobiecie, jej naturalna zdolność dawania życia były kiedyś uważane za świętość, ale stanowiły zagrożenie dla rosnącej dominacji mężczyzn w Kościele, wobec czego sakralność kobieca została z demonizowana i nazwana nieczystą.
Koncepcja kobiety dawczyni życia leżała u podstaw starożytnych religii. NARODZINY – to potężny akt mistyczny.
Niestety, filozofia chrześcijańska sprzeniewierzyła się stwórczej mocy kobiety, ignorując biologiczną prawdę i ustanawiając najpierw mężczyznę.
Księga Rodzaju mówi, że Ewę stworzono z żebra Adama. Kobieta stała się odpryskiem mężczyzny. A zarazem czymś grzesznym. Księga Rodzaju zapoczątkowała kres Wielkiej Bogini.

Przyprzyjmy się freskowi, dostrzeżemy trzynastu mężczyzn. Jezus w środku, sześciu uczniów po lewej stronie i sześciu po prawej.
Co powiedzieć o osobie, która siedzi na honorowym miejscu, po prawej stronie Jezusa?
Przyglądając się twarzy i ciału tej osoby, stwierdzić możemy ze zdumieniem, że widzimy kogoś o łagodnie pofalowanych rudych włosach, delikatnie splecionych dłoniach, dostrzegamy też zarys łona. Była to bezsprzecznie... kobieta.
Nasze przeświadczenie o tym, co przedstawia ta scena, jest tak silne, że nasz umysł odrzuca niezgodności i nie dopuszcza do głosu oczu.

Kolejny powód, dla którego nie zauważamy tej kobiety jest taki, że wiele fotografii w albumach pochodzi sprzed tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego czwartego roku, kiedy szczegóły były ukryte pod warstwami brudu i poprawkami malarzy, którzy dość niezręcznie restaurowali obraz w osiemnastym wieku.
Na fresku namalował Leonardo Marie Magdalenę w Biblii opisana jest jako ladacznica, (cudzołożnica)
Magdalena nie była żadną ladacznicą. To nieszczęsne przekłamanie jest pozostałością kampanii oszczerstw, którą wytoczył jej wczesny Kościół. Kościół musiał zhańbić Marię Magdalenę, aby ukryć jej niebezpieczny sekret – jej rolę jako Świętego Graala.

Proszę zauważyć, w jakie szaty są ubrani Jezus i Magdalena – ubrania miały powtarzające się w odwrotnym układzie kolory. Jezus miał na sobie czerwoną szatę i błękitny płaszcz, a Maria Magdalena miała błękitną szatę i czerwony płaszcz czyli '' Yin i yang''. Jezus i Maria Magdalena byli małżeństwem, poza tym obraz Jezusa jako człowieka żonatego ma o wiele więcej sensu niż nasz standardowy opis biblijny - postać Jezusa jako kawaler.

Zasady współżycia społecznego w tamtych czasach praktycznie zabraniały dorosłemu mężczyźnie pochodzenia żydowskiego pozostawania w stanie bezżennym. Według żydowskich reguł celibat był potępiony, a obowiązkiem ojca było znalezienie odpowiedniej żony dla syna.
Gdyby Jezus nie był żonaty, przynajmniej jedna z ewangelii biblijnych musiałaby o tym wspomnieć, uzyskalibyśmy jakieś wyjaśnienie tej nienaturalnej sytuacji.
Według gnostyckich ewangelii nie Piotrowi - Chrystus dał wskazówki odnośnie do ustanowienia Kościoła chrześcijańskiego. Dał je Marii Magdalenie.

Powracając do opisu ''Ostatniej Wieczerzy''
Przyjrzyj się dokładnie, na obrazie Piotr pochyla się złowieszczo ku Marii Magdalenie i dłonią jak ostrzem noża mierzy w jej szyję - jeśli policzyć ręce, przekonamy się, że ta dłoń... nie należy do nikogo. Jest bezcielesna - anonimowa.

Mało kto zdaje sobie sprawę z tego, że Maria Magdalena, była kobietą wielkiego znaczenia pochodziła z królewskiego rodu Beniamina, dlatego Magdalenę uczyniono ladacznicą.
Ewangelia według Mateusza mówi, że Jezus pochodził z domu Dawida.
Był potomkiem króla Salomona, króla Żydów. Wchodząc w potężny dom Beniamina, Jezus złączyłby dwie linie królewskie, tworząc potężną unię polityczną, która miałaby prawo ubiegać się o tron i odnowić dynastię królów, tak jak za czasów Salomona.

Legenda o Świętym Graalu jest legendą o krwi królewskiej. Kiedy legenda Graala mówi o „kielichu, w którym jest krew Chrystusa”, mówi tak naprawdę o Marii Magdalenie, która nosiła w swoim łonie królewską dynastię Jezusa.

Tak przedstawia się znaczenie symboliki fresku Leonarda da Vinci ''Ostatnia Wieczerza''

[Wiesława]

Tu jest wyraźny obrazek, chociaż twój oddaje fresk tak, jak wygląda. Poniższy przekłamuje kolory i nie oddaje tła, które jest za oknem. Sylwetka Jezusa i Marii Magdaleny tworzą literę M.
Ponoć dynastia Merowingów to ciąg dalszy ich związku. Potomkowie itd.
https://media.gettyimages.com/photos/vienna-mosaic-of-last-supper-by-giacomo-raffaelli-picture-id160585076


Dziękuję za pozdrowienia i inspirujące obrazy.

[małyfilozof]

[małyfilozof]

interesujący filmik z YT

https://www.youtube.com/watch?v=N2MM34omYG8

[Wiesława]

[Henryk]

A może wyglądało to tak: ?



Albo tak, jak robili to Rzymianie- na wpół leżąco.
Za taką pozycją przemawiał by wątek mycia nóg...

[Wiesława]

[Henryk]

[Wiesława]

[małyfilozof]

M+J: kolejny filmik z YT

https://www.youtube.com/watch?v=KQ8i8fW_dB8

Tak przedstawia M M - KrK

https://www.youtube.com/watch?v=cEqWd1Zwd-Y

[nike]