FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Wiesława]

W Ew.Łk roz.16 mamy znaną wszystkim opowieść, jak to zarządca majątku, zagrożony wylaniem z roboty za nieuczciwość, okpił swojego pana i umorzył długi najemcom, a za to wszystko został pochwalony i nagrodzony.
Widzę tu wielką sprzeczność. Nawet pomyślałam (ilekroć to czytam), że tak nie mógł Pan Jezus nauczać, bo stoi to w sprzeczności z nie kłamaniem, nie okradanie itp. A tymczasem zarządca nie dość, że okłamał i okradał swojego pana, bogatego właściciela to ...konkluzja jest taka:"8 I pan pochwalił nieuczciwego zarządcę, że tak przezornie postąpił. Z tej historii wynika, że dzieci tego wieku bywają w stosunkach między sobą przezorniejsze niż dzieci światła. 9 I ja wam mówię: Zjednujcie sobie przyjaciół pieniędzmi niesprawiedliwego świata, aby — gdy czas pieniądza przeminie — przyjęli was do wiecznych przybytków."
Czyli co?
Ja już tyle objaśnień tego słyszałam i nijak nie mogę się połapać. Może tu jakiś natchniony się znajdzie, który zdoła mnie przekonać, że wolno kraść, oszukiwać, jeśli robimy to w stosunku do "właściwej" osoby🤔😯

[Henryk]

[Wiesława]

[Henryk]

[Wiesława]

[radek]

Tą przypowieść można też zrozumieć jako wskazanie, że pozyskanie przychylności ludzi jest ważniejsze niż dbanie o dobra materialne. Bo pamiętać trzeba o tym, że zarządca miał być odsunięty od swej pracy ze względu na złą opinię. A po tym co wtedy zrobił, jego Pan poznał, że mądrze postępuje dbając bardziej o ludzi, niż o mienie. Zrozumiał, iż oskarżenia dotyczące trwonienia majątku były nierzetelne

‭‭Ewangelia według św. Mateusza‬ ‭6:19‭-‬20‬ ‭BW1975‬‬
[19] Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie je mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje podkopują i kradną; [20] Ale gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie podkopują i nie kradną.

https://bible.com/bible/3490/mat.6.20.BW1975

[Wiesława]

https://www.youtube.com/watch?v=GIh-NkzLh3k
Ten link przeniosłam z ,"Warto posłuchać".. Podał go Henryk Suchecki , ale jak najbardziej w tym temacie powinien zaistnieć.

[Wiesława]

[Henryk]

[Pokoja]

OSĄD SZAFARZA ROZUMNEGO I WIERNEGO, OSKARŻONEGO O KORUPCJĘ

Treść Łukasza 16:1-14, rozumiem następująco:

Przypowieść zapisana w Łuk. 16:1-14, zawiera opis tego samego szafarza rozumnego i wiernego co w Mat. 12:18-21 i Łuk. 12:37-45, ale przedstawionego ze strony oskarżenia przez przeciwników. W Mat. 12:18-21 jest ukazany sługa Boży według proroctwa. W Łuk. 12:37-45 Pan Jehoszua udzielił instrukcji poszczególnym członkom tego szafarza, co mają czynić, aby zyskać uznanie Pana swego (Jehowy, dającego im Ducha swego). Natomiast w Łuk. 16:1-14 jest ukazana postawa jego przeciwników, wyśmiewających taki sposób zarządzania, w którym czynnikiem rozstrzygającym jest miłosierdzie, a nie surowa sprawiedliwość. Miłosierdzie nie wiąże się z korupcja, lecz z ulgą dla dłużnika, która pobudza do wysławiania Pana, a nie tworzenia kasty nowobogackich, dla których:

Czynienie zwykłych aktów pobożności będzie sposobem zarabiania, 1Tym. 6:5 KS. Z tego to powodu, podobnie jak Faryzeusze, wyśmiewają zarządzanie, związane z ulgą dla dłużnika, Łuk. 16:14.

Łuk. 16: (5) Wołał do siebie dłużników pana swego, i to każdego jednego: Zarządca mówił: Ile byłeś winien panu memu?
(6) A on rzekł: Sto baryłek oliwy. Ale sam rzekł: Zważaj na papier wartościowy, osądzający ciebie; Prędko, przedstaw pięćdziesiąt.
(7) Potem drugiemu rzekł: A ty ile byłeś winien? A on mu rzekł: Sto korcy pszenicy. I rzekł mu : Zważaj na papier wartościowy, twój; Prędko, przedstaw osiemdziesiąt.

Zarządca osądzał sług Pana swego, według nauczania jego, że w przypadku ich szczególnie trudnej sytuacji należy okazać im miłosierdzie bardziej niż żądanie pełnej ofiary, Mat. 9:13; 1Kor. 4:4. Mieli oni jednak pamiętać o tym, że Pan im to darował. To miało pobudzać ich do wysławiania Pana;

(8) Więc zaaprobował pan zarządcę niesprawiedliwości, dlatego że rozsądnie uczynił; jako że synowie tego świata w swoim okresie czasu, rozsądniejsi są nad synów światłości (czyli tych z wywyższającej się kasty żydowskiej i międzynarodowej).

Więc zaaprobował pan zarządcę niesprawiedliwości – Darowanie części zobowiązania nie wynikało z sprawiedliwości, lecz z miłosierdzia, ale to jest zgodne z wolą Chrystusa w Bogu

synowie tego świata – Ci, którzy zostali odsunięci na bok w swoich społecznościach, tak wśród Żydów, jak i wśród narodów, Mat. 21:30,31; Łuk. 18:14a;

w swoim okresie czasu – Dzięki łasce Bożej, otrzymanym zmysłem Ducha Bożego, przyjęli do serc swoich, Królestwo Boże w Wieku Ewangelii

nad synów światłości – Tych którzy się wywyższają, zarówno wśród Żydów, jak i wśród narodów, gdyż traktują siebie jako szczególną światłą kastę, która jednak swój standard życia osiągnęła przez wyzyskiwanie słabszych i pot pracy ich, Mat. 11:8; Łuk. 22:24-27; 1Kor. 11:17-22;

[Wiesława]