FORUM MIŁOŚNIKÓW PISMA ŚWIĘTEGO

[Axanna]

wszedzie sa ludzie i ludziska, i u SJ, i u badaczy, u protestantow i nawet u katolikow. Ktos siedzial w wiezieniu, czy szedl na smierc, a ktos inny sie helpi (nike to nie do Ciebie, bo wiem ze sie bronisz przed napadkami). Jaka jest zasluga "pomazancow", ze w Zwiazku Radzieckim ktos ginal, czy szedl do wiezienia? Czy pomazance odbiora jakas z tego nagrode, czy chwale?


Pismo mowi ze : (Rom 11:16 bw) "A jeśli zaczyn jest święty, to i ciasto; a jeśli korzeń jest święty, to i gałęzie." - ale tam gdzie za zaczyn podaja sie grzesznicy to raczej kwas bedzie niz swietosc.

[Henryk]

[ametyst]

Chrześcijanin nie może być neutralny, musi opowiedzieć się za jakim wojskiem jest i w jakim wojsku może uczestniczyć. Jeżeli ktoś jest żołnierzem Chrystusa to nie może jednocześnie opuścić wojsko Chrystusa i wejść do obcego wojska bo by był dezerterem z wojska Chrystusa.
2 Tym. 2:3-5
3. Cierp wespół ze mną jako dobry żołnierz Chrystusa Jezusa,
4. Żaden żołnierz nie daje się wplątać w sprawy doczesnego życia, aby się podobać temu, który go do wojska powołał.
5. Bo nawet jeśli ktoś staje do zapasów, nie otrzymuje wieńca, jeżeli nie walczy prawidłowo.
(BW)

Ja jestem żołnierzem Jezusa Chrystusa, jestem jego mieczem jednych z dwóch które ma Jezus i te dwa miecze wystarczą by pokonać krzyżaków.
Łuk. 22:36-38
36. On zaś rzekł do nich: Lecz teraz, kto ma trzos, niech go weźmie, podobnie i torbę, a kto nie ma miecza, niech sprzeda suknię swoją i kupi.
38. Oni zaś rzekli: Panie, oto tutaj dwa miecze. A On na to: Wystarczy.
(BW)

[Krystian]

Wcześniej CK chwaliło się się z tego, że nie podejmowali służby zastępczej:

„Niezależnie od tego, czy w danym wypadku wchodziło w grę przelewanie krwi, służenie w wojsku bez broni, służba zastępcza, czy oddawanie honorów godłom, takim jak flaga narodowa – wierni chrześcijanie nie chwytali się połowicznych rozwiązań. W szeregu wypadków za zajęcie takiego stanowiska odebrano im życie...” (Strażnica Rok CVIII [1987] Nr 1 s. 16).

„Z faktów historycznych wynika, że Świadkowie Jehowy nie tylko odmawiają noszenia mundurów wojskowych i chwytania za broń, ale że w ciągu ostatnich z górą 50 lat nie zgadzali się na pełnienie służby bez broni ani do podjęcia pracy w ramach służby zastępczej” (Zjednoczeni w oddawaniu czci jedynemu prawdziwemu Bogu 1989 s. 167 [Uwaga! W nowszej edycji tej książki, ale pod tytułem Oddawaj cześć jedynemu prawdziwemu Bogu 2002 s. 164, zmieniono ten akapit, bo wydano ją już po zmianie nauki]).

potem zmiana

„[color=cyan]Kiedy więc rządy zlecają jakieś prace na rzecz społeczeństwa, chrześcijanie słusznie je wykonują, chyba że miałyby w ramach kompromisu zastępować jakąś służbę sprzeczną z Biblią lub w inny sposób naruszałyby zasady Pisma Świętego, na przykład z Księgi Izajasza 2:4” (Strażnica Nr 21, 1990 s. 12). [/color]


jak widać CK robi sobie jak chce ze swoimi wyznawcami

[slawek]

LUSTRACJA CZ:1

http://ipn.gov.pl/__data/...5502/1-3925.pdf

"JERZY RZĘDOWSKI NAJDŁUŻSZA KONSPIRACJA PRL?

Kary za odmowę służby wojskowej Sporną kwestią między Świadkami a państwem pozostawał wtedy przede wszystkim problem służby wojskowej. Zasługuje on właściwie na osobne omówienie. Przez cały okres PRL Świadkowie Jehowy karani byli więzieniem, z reguły dwu- lub trzyletnim, za odmowę pełnienia służby wojskowej (jeden z charakterystycznych motywów w doktrynie tego wyznania). Młodzi Świadkowie uważali pobyt w więzieniu (zamiast w koszarach) za nieuchronny epizod u progu dorosłości, natomiast personel więzienny wystawiał im jak najlepsze opinie za wzorowe sprawowanie.
Co ciekawe, choć rygory stanu wojennego generalnie zmniejszyły liczbę osób uchylających się od służby wojskowej, to w przypadku Świadków Jehowy tendencja była odwrotna. Dowództwo Ludowego Wojska Polskiego dążyło więc do systemowego rozwiązania tej sytuacji (zgadzając się nawet na alternatywne formy służby dla państwa przez Świadków), co spotykało się z kolei z krytyką Urzędu do Spraw Wyznań. W marcu 1986 r. władze wojskowe zaproponowały Świadkom Jehowy ogólną zamianę służby wojskowej na dwuletnią „zastępczą służbę poborowych” w zakładach użyteczności publicznej niezależnych od Ministerstwa Obrony Narodowej (szpitalach, służbach komunalnych, a nawet urzędach pocztowych) – warunkiem miało być przekazywanie przez władze wyznania listy Świadków Jehowy w wieku poborowym. Przedstawiciele Świadków odmówili takiego porozumienia twierdząc, że nie mogą uczestniczyć w nakładaniu na swych współwyznawców obowiązków obywatelskich – jednocześnie młodzi Świadkowie coraz częściej odmawiali pełnienia służby wojskowej. Ostatecznie kwestia ta została uregulowana w skali całego kraju w lipcu 1988 r. w nowelizacji Ustawy o powszechnym obowiązku obrony PRL.

Bardziej gorliwe w zwalczaniu Świadków Jehowy były niektóre lokalne władze administracyjne.
Na podstawie przepisów o stanie wojennym wpisywały one na listy „osób uporczywie
uchylających się od pracy” tzw. głosicieli pełnoczasowych, czyli Świadków Jehowy
zajmujących się wyłącznie działalnością misyjną i utrzymywanych przez współwyznawców.
Trzeba tu zauważyć, że decyzje urzędów były uchylane przez sądy i krytykowane nawet
przez partyjną prasę. Urząd do Spraw Wyznań podjął więc próbę swoistej „regulacji nielegalności”, chcąc wystawiać specjalne legitymacje lokalnym liderom Świadków Jehowy (urzędnicy zdążyli nawet zaprojektować wzór takiego dokumentu), jednak ze względu na opór zainteresowanych odstąpiono od tego pomysłu."

http://ipn.gov.pl/__data/...5502/1-3925.pdf


"JAN MIŁOSZ, OBEP IPN POZNAŃ ŚWIADKOWIE JEHOWY W WIELKOPOLSCE

Tak dobre rozeznanie tego środowiska było możliwe tylko dzięki posiadaniu w jego szeregach tajnych współpracowników (t.w.). Pozyskiwanie ich, jako że wspólnota Świadków Jehowy była grupą bardzo hermetyczną, nie było łatwe, dlatego w sprawozdaniach odnotowywano każdego nowo pozyskanego „t.w.” z tej wspólnoty. W latach 1960–1963 na terenie Wielkopolski udało się pozyskać tylko jednego tajnego współpracownika o pseudonimie „Waldek”, będącego długoletnim członkiem wspólnoty i mającego w perspektywie możliwość osiągnięcia w niej ważnych stanowisk. Współpracownik ten stanowił więc dla SB cenne źródło informacji.
W roku 1964 szef wydziału w swoim sprawozdaniu za poprzedni rok stwierdził, że charakteryzował się on „spadkiem działalności organizacyjnej”, co owocowało zmniejszeniem liczby głosicieli, a nawet przejściem niektórych zborów do innych ruchów. Jako przykład podano tu powiat obornicki, gdzie cały zbór przeszedł do Świeckiego Ruchu Misyjnego „Epifania”. Mimo to funkcjonariusze Wydziału IV zatrzymali na 48 godzin w ramach działań profilaktycznych 14 Świadków Jehowy, a kolejnych 12 zostało przekazanych do dyspozycji prokuratur wojskowych i skazanych przez sądy garnizonowe za odmowę odbycia zasadniczej służby wojskowej.(......)
Jednakże większość Świadków Jehowy okręgu poznańskiego starała się nie poddawać
wpływom SB. Jak stwierdzili funkcjonariusze – całość wspólnoty, oprócz działań związanych z podstawową misją niesienia swojego posłania innym ludziom, starała się skonsolidować swoją wewnętrzną organizację i uczynić ją bardziej odporną na zakusy świata zewnętrznego."

STOSUNEK DO WOJEN TEGO ŚWIATA I SŁUŻBY WOJSKOWEJ CZŁONKÓW ŚWIECKIEGO RUCHU EPIFANIA


http://epifania.pl/linki.php?sub=tp&rok=2004

http://epifania.pl/tp-txt//491200404_3.html

http://epifania.pl/tp//491200404.jpg

http://epifania.pl/tp//491200404.pdf


"Pokój Pożądany, Wojna Konieczna Który uśmierza wojny aż do kończyn ziemi (…) Uspokójcie się, a wiedzcie, żem Ja Bóg(…) Będę wywyższony na ziemi.
– Ps. 46:10, 11 –

JESTEŚMY PRZECIWNI wojnie w ogólności. Nasze
uczucia zdecydowanie opowiadają się za pokojem.
Jednak nie możemy zamykać oczu na fakty
historyczne – praktycznie każde błogosławieństwo
przyszło na świat przez wojnę, kosztem okrutnego
rozlewu krwi. Gdzie byłaby dziś Ameryka gdyby
nie było wojny o niepodległość? Gdzie byłyby dziś
narody Europy gdyby nie walczyły o utrzymanie
swej wolności narodowej? Co stałoby się z każdym
narodem gdyby odmówił walki w obronie swych
granic? Nie ma sprzeczności pomiędzy tym właśnie
zgodnym ze zdrowym rozsądkiem poglądem na te
sprawy a naukami naszego Zbawiciela.(.....)"

http://epifania.pl/tp//491200404.pdf

"Sprzeciw Wobec Służby Wojskowej z Powodów Sumienia

W CO WIERZĘ ODNOŚNIE WOJNY?

Lud Pana staje w obliczu trudnych pytań odnośnie wojny i pokoju. Każdy z nas w pewnym momencie życia zadawał sobie pytanie: „W co wierzę odnośnie wojny?” Naszym celem w tym artykule nie jest wpłynięcie na czyjąkolwiek decyzję w tej kwestii, ale poinformowanie i zachęcenie braci, którzy mają mocne obawy co do uczestniczenia w wojnie, i którzy być może rozważają złożenie wniosku o uznanie ich za osoby sprzeciwiające się służbie wojskowej z powodów sumienia. Uważamy, iż ważne jest udzielenie odpowiedzi na to pytanie jak również zapisanie jej na piśmie. Wasze odpowiedzi mogą okazać się pożyteczne dla tych, którzy w przyszłości mogą mieć do czynienia z Systemem Obowiązkowej Służby Wojskowej lub z wojskiem. Odpowiedzi mogą także pomóc tym, którzy borykają się z pytaniami dotyczącymi płacenia podatków na wojnę oraz pracowania w branżach powiązanych z wojną.(.....)(.....)Poświęceni a służba wojskowa Pytanie: Jak lud Pański powinien postępować odnośnie służby wojskowej w czasie wojny lub rewolucji?

Odpowiedź: Naturalny patriotyzm u niepoświęconego jest zaletą pochwalaną przez Boga, jak to widać w Boskim uznaniu dla angażowania się Izraelitów w wojnę w obronie swego kraju [ARGUMENT ZE ZŁEJ ANALOGII. ŚWIĘTE WOJNY PROWADZONE PRZEZ IZRAELITÓW Z WOLI BOGA JEHOWY PRZYRÓWNALI DO SZATAŃSKICH WOJEN TEGO SYSTEMU RZECZY].
Jednak tak jak nauczyciele religijni w Izraelu (Kapłani i Lewici) byli wyłączeni ze służby wojskowej, tak samo ich antytypy, poświęceni, powinni być wyłączeni ze służby wojskowej, jak to jest przedstawione w Rzym. 12:1. Nasz rząd poprzez uznanie prawa osób sprzeciwiających się służbie wojskowej z powodów sumienia do zwolnienia od noszenia broni podczas wojny lub rewolucji, uznaje prawo poświęconych do zwolnienia od noszenia broni.

Jednak nie są oni wolni od wszelkiej służby wojskowej, np. w kantynie lub oddziale szpitalnym. Powodem, dla którego jest złe, by poświęceni Bogu i jego służbie zabijali swych bliźnich, choć nie dotyczy to innych, gdy wymaga tego od nich ich rząd, jest to, iż tak jak Jezus został posłany przez Ojca, tak oni są posłani przez Ojca (Jan 17:18; 20:21). Dlatego tak jak Jezus został posłany i „nie przyszedł zatracać dusz ludzkich, ale zachować” (Łuk. 9:56), tak samo Jego poświęceni naśladowcy są posłani „i nie przyszli zatracać dusz ludzkich, ale zachować”. Dlatego nie mogą nosić ani używać broni w celu niszczenia życia ludzkiego. Według oświadczenia Jezusa (Mat. 26:52), wszyscy poświęceni chwytający za miecz i wojujący nim, od niego zginą. Ta zasada posiadania tego samego rodzaju misji na świecie jaką miał Jezus odnosi się jedynie do poświęconych.

Dlatego wersety te nie zwalniają niepoświęconych od noszenia broni i używania jej w celu niszczenia ludzkiego życia na rozkaz ich państwa. Dlatego rozważania te zabraniają poświęconemu naśladowcy Jezusa zaciągnąć się w celach walki. W przypadku powołania powinien w pokorze poprosić o zwolnienie od służby wojskowej jako sługa Boży, a jeśli nie otrzyma zgody, powinien w pokorze poprosić o służbę niezwiązaną z walką zbrojną, najlepiej w jednostce medycznej, gdzie będzie miał wiele sposobności „zachowywania dusz ludzkich”. Jeśli nie otrzyma zgody, niech poprosi o jakąś inną służbę niezwiązaną z walką zbrojną. Jeśli nie otrzyma na to zgody i będzie się od niego wymagało noszenia broni, niech w imieniu Boga odmówi tego i poniesie konsekwencje odmowy pogwałcenia swego prawego oświadczenia przed Bogiem, gdyż musi odmówić brania udziału w pozbawianiu życia bliźnich, tak jak „Syn Człowieczy nie przyszedł zatracać dusz ludzkich, ale zachować”. Jednak prosząc o zwolnienie lub o służbę niezwiązaną z walką zbrojną lub odmawiając noszenia broni niech pamięta, by czynić to w cichym i miłującym duchu i w sposób, w jaki zrobiłby to Jezus. A jeśli będzie wtedy zmuszony do służby, może pocieszyć się myślą, że cierpi dla sprawiedliwości, tak jak Jezus (Mat. 5:10-12: 1 Piotra 3:14-18; 4:12-19)."
http://pl.wikipedia.org/w...221;_w_Lublinie
"Po wyzwoleniu Lublina 22 lipca 1944 r. nabożeństwa odbywały się w domu państwa Złotkiewiczów oraz Anieli Flis. W obecnej kaplicy przy ul. Zamojskiej, lubelscy epifaniści zgromadzają się od 1947 r. W czasie PRL-u wielu lubelskich epifanistów było sądzonych z powodu odmowy służby wojskowej. Niektórzy z nich trafili do więzienia"

http://epifania.pl/linki.php?sub=tp&page=254

http://epifania.pl/tp-txt//258197109_7.html

http://www.mpips.gov.pl/praca/sluzba-zastepcza/

"Służba Zastępcza

Obywatel, któremu przekonania religijne lub wyznawane zasady moralne nie pozwalają na odbywanie służby wojskowej, może być obowiązany do służby zastępczej na zasadach określonych w ustawie (art. 85 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.).
Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U. Nr 223, poz. 2217 z późn. zm.) określa zasady przeznaczania do służby zastępczej, kierowania do jej odbycia oraz odbywania służby zastępczej przez podlegających obowiązkowi służby wojskowej, którym przekonania religijne lub wyznawane zasady moralne nie pozwalają na pełnienie tej służby.

Odbywanie służby zastępczej uznaje się za spełnianie powszechnego obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie służby wojskowej.

Na mocy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2009 r. Nr 161, poz. 1278) z dniem 1 stycznia 2010 r. zawieszono obowiązek odbywania zasadniczej służby wojskowej, a tym samym obowiązek odbywania służby zastępczej.

Należy jednak podkreślić, iż zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416 z późn. zm.) w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa Państwa, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek Rady Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa termin rozpoczęcia i okres trwania obowiązku odbywania zasadniczej służby wojskowej (tym samym służby zastępczej) przez osoby podlegające temu obowiązkowi, a także przeszkolenia wojskowego przez absolwentów szkół wyższych. W ww. okresie zastosowanie będą miały również przepisy dotyczące służby zastępczej w zakresie kierowania do odbycia służby zastępczej oraz jej odbywania, określone w ustawie o służbie zastępczej.

W obecnym stanie prawnym, osoby podlegające kwalifikacji wojskowej, w ramach powszechnego obowiązku obrony, obowiązuje kwalifikacja wojskowa. Zgodnie z art. 32 ust. 6 pkt 3 ww. ustawy w ramach kwalifikacji wojskowej, wykonuje się czynności związane z wstępnym przeznaczeniem osób podlegających stawieniu się do kwalifikacji wojskowej do poszczególnych form powszechnego obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, określonych w art. 4 ust. 2, oraz przyjęciem wniosków o przeznaczenie do służby zastępczej.

Oznacza to, iż w okresie zawieszenia obowiązku odbywania zasadniczej służby wojskowej, osoby podlegające kwalifikacji wojskowej, mogą składać wnioski o przeznaczenie do służby zastępczej. Wnioski składa się do właściwej komisji wojewódzkiej do spraw służby zastępczej, za pośrednictwem wojskowego komendanta uzupełnień, na zasadach określonych w ustawie o służbie zastępczej. Osoba, której wniosek zostanie rozpatrzony pozytywnie nie będzie skierowana do odbycia służby zastępczej, ze względu na zawieszenie obowiązku odbywania zasadniczej służby wojskowej. Rozstrzygnięcia w ww. sprawach zapewnią terenowym organom administracji wojskowej, właściwy proces zarządzania zasobami osobowymi na potrzeby obronne.

Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, prowadzi obecnie prace legislacyjne nad projektem założeń projektu ustawy o służbie zastępczej. Potrzeba podjęcia inicjatywy legislacyjnejw zakresie nowego, szerszego unormowania problematyki służby zastępczej jest konieczna z uwagi na liczne zmiany dokonane w 2009 r. w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony RP. Projekt założeń powstał w celu dostosowania przepisów ustawy o służbie zastępczej do nowych regulacji prawnych i oczekiwań społecznych."


HISTORYCY SĄ ZGODNI CO, DO TEGO, ŻE TYLKO ŚWIADKOWIE JEHOWY, JAKO WYZNANIE ZACHOWYWAŁI PODCZAS II WOJNY ŚWIATOWEJ CHRZEŚCIJAŃSKĄ NEUTRALNOŚĆ, CO ZNAJDUJE WYRAZ W LICZNYCH TABLICACH INFORMACYJNYCH, ZAMIESZCZONYCH W MUZEACH PO BYŁYCH OBOZACH KONCENTRACYJNYCH












http://pl.wikipedia.org/w...owy_w_Niemczech


Tablica pamiątkowa upamiętniająca Świadków Jehowy z hitlerowskiego obozu Mauthausen-Gusen

Sytuacja Świadków Jehowy w Niemczech - Auschwitz-Birkenau
http://pl.auschwitz.org/m...d=351&Itemid=81

[Krystian]

[slawek]

[Krystian]

[slawek]

[slawek]

[slawek]

http://pl.wikipedia.org/w...Jehowy_w_Malawi

Brutalne prześladowania i zakaz działalności

"Przed wyborami rząd postanowił, by w dniach od 30 grudnia 1963 roku do 19 stycznia roku 1964 przeprowadzić nieobowiązkową rejestrację wyborców, w której nie uczestniczyli malawijscy Świadkowie Jehowy (zasada niemieszania się do polityki - wybory). Spotkało się to z brutalnymi prześladowaniami. Wyznawców brutalnie zmuszano do zmiany zdania i wykupienia legitymacji partyjnej Malawi Congress Party Membership Card w odróżnieniu od istniejących już wówczas dowodów osobistych (ang Identity document)."

„Kryzys Sumienia” strona strona 152;

„(…) Nie ma wątpliwości co do tego, że umieszczenie szczypty kadzidła na ołtarzu było aktem złożenia boskiej czci. Czy nabycie legitymacji partyjnej było również wyraźnym aktem religijnym? Właściwie nie mogłem znaleźć żadnego silnego argumentu przemawiającego za tym. Czy nabycie legitymacji partyjnej było więc naruszeniem chrześcijańskiej neutralności, złamaniem wierności względem Boga?
Nie mogę powiedzieć, że mój pogląd na tę sprawę był wówczas w pełni skrystalizowany. Również dziś nie jestem w tej sprawie całkowicie dogmatyczny.(…)”

Jak Widać Rajmund Franz sam nie jest pewien tego, czy ma wlaściwy pogląd na ten temat.

I na koniec: jak ci przyjdzie do głowy napisać, że to ja zarzucam Rajmundowi Franzowi klamstwo w kwestii "wykupywania zaświadczeń odbycia ćwiczeń wojskowych w Meksyku przez Świadków Jehowy", to wiedz, że dowodzi się tezy,a nie antytezy. Rajmund Franz postawił taką teże, więc jego obowiązkiem, lub obowiązkiem jego fanów, jest zaprezentowanie konkretnych dokumentów potwierdzających jego interpretację.

[Krystian]

[slawek]

KORNELIUSZ A SŁUŻBA WOJSKOWA



Korneliusz, Setnik (centurion) — czyli oficer mający pod sobą stu żołnierzy — z oddziału italskiego Mieszkał w Cezarei, gdzie miał własny dom. Jego rzymskie imię może wskazywać, że należał do jakiegoś szlachetnego rodu w Rzymie. Był to „człowiek pobożny”, który „dawał ludowi wiele darów miłosierdzia oraz ciągle zanosił błagania do Boga”, „mąż prawy i bojący się Boga oraz cieszący się dobrą opinią u całego narodu żydowskiego”. Jesienią 36 r. n.e. ukazał mu się w wizji anioł i oznajmił: „Twoje modlitwy i dary miłosierdzia wzniosły się przed Boga jako przypomnienie”. Anioł polecił mu też sprowadzić z Joppy Piotra (Dz 10:1-22).
Po przybyciu apostoła Korneliusz w otoczeniu „swych krewnych oraz najbliższych przyjaciół” rzekł do niego: „Wszyscy jesteśmy tu teraz obecni przed Bogiem, aby usłyszeć wszystko, co ci Jehowa nakazał powiedzieć” (Dz 10:24, 33). „Kiedy Piotr jeszcze mówił (...), duch święty zstąpił na wszystkich słyszących to słowo”. W ten oto sposób zgromadzeni ludzie — a wśród nich Korneliusz wymieniony jako najwybitniejszy — zostali pierwszymi nieobrzezanymi poganami, czyli nie-Żydami, którzy otrzymali „wspaniałomyślny dar ducha świętego” (Dz 10:44, 45). Zaraz potem ochrzczono ich w wodzie. O późniejszym życiu i czynach Korneliusza nic już nie wiadomo.
Dlaczego nawrócenie się Korneliusza było szczególnym wydarzeniem?
Chociaż Korneliusz znał pisma proroków, dawał Żydom jałmużnę, bał się Boga, ciągle modlił się do Niego i używał Jego imienia, Jehowa, to wbrew pewnym opiniom nie był prozelitą należącym do społeczności żydowskiej. Z Biblii wynika niezbicie, że był nieobrzezanym poganinem. W przeciwnym razie Piotr — który wiedział, co Prawo mówiło o osiadłym przybyszu — nie powiedziałby, że przebywanie z tym „człowiekiem innego rodu” jest dla niego jako Żyda niedozwolone (Kpł 19:33, 34; Dz 10:28). Gdyby Korneliusz był prozelitą, sześciu Żydów towarzyszących Piotrowi nie ‛zadziwiłoby się’ na widok wylania ducha świętego „na ludzi z narodów” (Dz 10:45; 11:12). A ponadto po co „zwolennicy obrzezania” mieliby wtedy toczyć z Piotrem spór w tej sprawie? (Dz 11:2).
W rzeczywistości Korneliusz był pierwociną nieobrzezanych pogan, którzy przyjęli chrystianizm. Odtąd już poganie nie musieli przed wejściem w skład zboru chrześcijańskiego zostawać żydowskimi prozelitami — takimi jak etiopski eunuch. W tamtej historycznej chwili Piotr oświadczył: „Z całą pewnością dostrzegam, że Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie godny jego upodobania jest człowiek, który się go boi i czyni to, co prawe” (Dz 10:34, 35). W dniu Pięćdziesiątnicy 33 r. Piotr pierwszy udostępnił Żydom możliwość należenia do „Drogi”, a teraz pierwszy zaniósł dobrą nowinę o wybawieniu nieobrzezanym poganom. Także Jakub był zdania, że właśnie w tym momencie „Bóg po raz pierwszy zwrócił uwagę na narody” (Dz 15:7, 14).

Służba wojskowa

Ktoś może zapytać: A co z setnikiem Korneliuszem i Sergiuszem Pawłem, wspieranym przez żołnierzy prokonsulem na Cyprze? Czyż nie byli związani z wojskiem? Owszem, tak było w chwili, gdy przyjmowali orędzie chrześcijańskie. Pismo Święte nie mówi nam jednak, co Korneliusz i inni uczynili po nawróceniu. Sergiusz Paweł, który dał się poznać jako człowiek rozumny i niewątpliwie był „pod wrażeniem nauki Pańskiej”, mógł wkrótce potem zastanowić się nad piastowanym stanowiskiem w świetle nowo poznanej wiary i powziąć właściwą decyzję. Korneliusz zapewne postąpił tak samo (Dzieje 10:1, 2, 44-48; 13:7, 12, Biblia warszawska). Nie ma żadnej wzmianki o tym, iżby uczniowie nakazywali im, co mają zrobić. Mogli do tego dochodzić na podstawie osobistego studium Słowa Bożego (Izaj. 2:2-4; Mich. 4:3).

Proponuję zadać sobie pytanie; czy Korneliusz po tym, jak został chrześcijaninem mógł dalej służyć w rzymskim wojsku, na którym wzorowała się armia faszystowskich Niemiec? Czy na rozkaz Nerona, żeby mordować chrześcijańskich braci mógłby to z czystym sumieniem czynić? Czy jako chwalca Boga Jehowy oddwać boską cześć CEZAROWI I PALIĆ DLA NIEGO KADZIDŁO?
Czy po wylaniu na niego ducha świętego mógłby służyć w rzymskim wojsku i przejawiać jego owoce?;

Galatów 5: "22 Natomiast owocem ducha jest miłość, radość, pokój, wielkoduszna cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara, 23 łagodność, panowanie nad sobą. Przeciwko takim rzeczom nie istnieje żadne prawo. 24 Ponadto ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, zawiesili na palu ciało wraz z jego namiętnościami i pragnieniami."

[slawek]

[Krystian]